Το τελευταίο δεκαήμερο έχουν στηθεί δύο φωλιές με αποδημητικά και άκρως φιλόδοξα πνεύματα στις γερμανικές πόλεις και τη Λισαβόνα. Το συμπαθές και πειραματικό, για το μέλλον, μοντέλο για την ΟΥΕΦΑ ολοκληρώνεται με τους τελικούς στο Γιουρόπα Λιγκ την Παρασκευή και εκείνον του Τσάμπιονς Λιγκ, την Κυριακή.Θα ακολουθήσουν ζυμώσεις και θα δοκιμαστούν τα εξαρτημένα αντανακλαστικά των ομοσπονδιών στη στρογγυλή τράπεζα.
Σεβίλη v Ίντερ
Η εικόνα του χορταριού μαρτυρά το κλίμα εντός των αποδυτηρίων. Οι παίχτες με πρώτο τον Νταμπρόζιο εξαίρει τη δουλειά του Κόντε, με το καλύτερο και ευστοχότερο κομπλιμέντο. Είπε πως τους διδάσκει ποδόσφαιρο. Ανέκαθεν το Γιουρόπα Λιγκ ήταν η διοργάνωση των ομάδων είτε από τις πρώην ανατολικές δημοκρατίες του πρώιμου σοσιαλισμού είτε για συλλόγους οι οποίοι αφήνουν στην άκρη τα εγχώρια πρωταθλήματα και αφιερώνονται σε μια κατάσταση διαχείρισης για το απαιτητικό από άποψης δυνάμεων και ταξιδιών, Πέμπτη-Κυριακή.
Ο οργανισμός Ίντερ από τις πρώτες αγωνιστικές μετά τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας και την αναστολή των αθλητικών διοργανώσεων, είδε τον τίτλο στο ιταλικό πρωτάθλημα να χάνεται οριστικά. Μολαταύτα, δεν έριξε ταχύτητα, δοκίμαζε διατάξεις, έστηνε περιστάσεις με μεγάλη εναλλαγή ρυθμού στον ίδιο αγώνα, χωρισμένο σε τέταρτα υψηλής έντασης και τέταρτα με παραχώρηση κινήσεων στην αντίπαλη ομάδα. Παράλληλα, κατάφεραν να έχουν από τη συνάντηση με τη Χετάφε, σε φανταστική κατάσταση το Λουκάκου. Είναι σε θέση να παίρνει αιχμάλωτους τους δύσμοιρους αμυντικούς στο πεδίο δράσης του. Θυμηθείτε την πρωτοφανή αδυναμία να τον περιορίσει η άμυνα της Μπάγερ. Από άποψη τακτικής, το 5-3-2 της διάταξης πίσω από τη μπάλα, γίνεται 3-5-2.
Η κριτική του Κόντε για την ποιότητα των Μπαρέλα και Σένσι μετά τον αποκλεισμό από τη Μπορούσια στο Τσάμπιονς Λιγκ, έφερε το Γενάρη τον Έρικσεν. Μπορεί να μην έχει βρει θέση στην ενδεκάδα αλλά δίνει το απαιτούμενο βάθος και τη λύση της πρόσκλησης από τον πάγκο για να αλλάξει τη ροή.
Η Ίντερ έχει διδαχθεί να πραγματοποιεί επιθέσεις με λίγους παίχτες. Τρέξιμο στο χώρο, τροφοδότηση του Λουκάκου, κάθετη κίνηση δίπλα του από το Λαουτάρο, πλάτος από Νταμπρόζιο και Γιανγκ. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι Μιλανέζοι ανεβάζουν στροφές κατά τη διάρκεια των αγώνων ξεκινώντας από τη βασική αρχή της ασφάλειας στα μετόπισθεν. Με οκτώ νίκες στους τελευταίους δέκα αγώνες για τη διοργάνωση, ο δείκτης της αυτοπεποίθησης είναι ανεβασμένος.
Βέβαια, η Σεβίλη είναι αήττητη στα 15 από τα 16 ματς στη διοργάνωση. H oμάδα του Λοπετέγκι με το τρικ της τοποθέτησης του Νάβας σαν δεξί μπακ, κερδίζει έναν παίκτη από την τετράδα της άμυνας στην επιθετική ανάπτυξη. Η γενική κατεύθυνση είναι να υπάρχει ισορροπία στο χτίσιμο των φάσεων, τα ανεβάσματα των Νάβας και Ρεγκιγιόν με χώρο και ώθηση από πίσω, το άπλωμα της μπάλας σε όλο το μήκος και κυρίως το πλάτος του γηπέδου και το ποδόσφαιρο ελέγχου μέσα από πάσες σε λίγα τετραγωνικά.
Μαζί με τους δύο μπακ, ο εγκέφαλος παραμένει ο Μπανέγκα, η ραχοκοκκαλιά, και στη συνέχεια η δημιουργική και εκτελεστική τριάδα των Οκάμπος, Ντε Γιονγκ, Νολίτο. Οι Ανδαλουσιανοί φέρνουν στην Κολονία την άχραντη νηφαλιότητα της πλοήγησης του χάρτη μέχρι το τελικό σημείο της διαδρομής. Πιθανότατα, αυτή τους η εκδοχή να είναι η πιο ευάλωτη και σίγουρα κατώτερη από εκείνη που κατέκτησε το τρόπαιο απέναντι στη Λίβερπουλ.
Παρί ν Μπάγερν
Προτού σκιτσάρουμε το προφίλ των δύο συμμετεχουσών, η στήλη οφείλει να κάνει την αυτοκριτική της. Θεωρούσαμε, λοιπόν, πως ο Πογκμπά θα είναι ο ποδοσφαιριστής ο οποίος θα σπάσει το δίπολο των Μέσι-Ρονάλντο. Ο Γάλλος έμπλεξε με το Μουρίνιο στη Γιουνάιτεντ και η φύση κάλυψε το κενό με το χαρισματικό Εμπαπέ.
To ποδόσφαιρο, ως άθλημα, πατάει στις παρακαταθήκες της μεγάλης αλλαγής του 2008 από τον Πεπ και τη Μπαρτσελόνα, μαθαίνει από τις οιμωγές και τις αμυχές της αντιπαράθεσης με το Ζοσέ και οδηγείται στη νέα εποχή, με γνώμονα την υψηλή ένταση, το μεγάλο διασκελισμό, την ευστοχία άνω του 85% στις πάσες σε μικρό χώρο, στο καλό κοντρόλ και την απαλλαγή, στην πίεση και το ανηλεές πρόταγμα για κάλυψη αποστάσεων σε μορφές παιγνιδιού όπου υπάρχει βίαιη μετάβαση από επίθεση σε άμυνα και τούμπαλιν.
Οι Παριζιάνοι ζουν τα τελευταία χρόνια, με την εξαγορά της ομάδας της πρωτεύουσας από το κράτος του Κατάρ, ουσιαστικά, την αντεστραμμένη πυραμίδα της αποικιοκρατίας. Ουδόλως ενοχλεί αυτή η συνθήκη τους Νεϊμάρ, Ντι Μαρία, Ντράξλερ, Ικάρντι να είναι οι υποστηρικτικοί κρίκοι στο σύνολο που ηγείται ο Εμπαπέ.
Η οικειοποίηση πρώτων υλών συνιστά παράγοντα κερδοφορίας για το κεφάλαιο (βλέπε Μαρκίνιος, Παρέδες), ενώ η κατοχή φτηνών πρώτων υλών (βλέπε Τσούπο-Μότινγκ) αποτελεί βασικό παράγοντα που δρα ανασταλτικά στην πτωτική τάση του ποσοστού του κέρδους, όπως ο Μαρξ έδειξε στο «Το Κεφάλαιο», τ. 3ος, «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1978, σελ. 137 κ.ε.
Με τους Νεϊμάρ και Εμπαπέ να περιμένουν τις μπάλες μόνιμα στα άκρα, για να ελευθερωθούν και να ελευθερώσουν το παιχνίδι της ομάδας τους ο Τούχελ κατάλαβε ότι δύσκολα θα βρεθεί κάποιο αντίβαρο από το συγκριτικά ευκολότερο ταμπλό που σχηματίστηκε, ώστε να είναι σε θέση να τους σταματήσει. Η Αταλάντα πήγε όσο μπορούσε να κρύψει την απουσία του Ίλισιτς.
Ο Ντι Μαρία, με τη Λειψία, ήταν το κλειδί, ο συνδετικός ρόλος μεταφοράς της μπάλας σε σωστό χρόνο, στο κατάλληλο πόδι και πάνω στο πέταγμα του συμπαίχτη του. O Ερέρα, ο σκληρός στη μεσαία γραμμή για να θυμίζει το λόγο του αποκλεισμού από τη Γιουνάιτεντ, έναν και κάτι χρόνο πίσω. Γενικότερα, οι εσωτερικές κινήσεις, οι σέντρες στο πρώτο δοκάρι, η συνεργασία της μορφής, πάσα-κόψιμο-πλαγιοκόπηση-γύρισμα στην περιοχή, είναι το σήμα κατατεθέν της Παρί.
Από την άλλη, η Μπάγερν, επιβεβαίωσε την ανωτερότητά της με αντίπαλο τη Λιόν και επιστρέφει σε τελικό μετά από επτά χρόνια και το Μόναχο με αντίπαλο, τότε, την Τσέλσι. Ο Φλικ έδειξε ευελιξία στο τουρνουά και προσαρμοστικότητα στο πλάνο ανάλογα με το απέναντι σύνολο. Με τη γαλλική ομάδα δεν πίεσε ψηλά, αρκέστηκε να περιμένει τις ευκαιρίες της από τη δυσκολία ξεδιπλώματος στο επιθετικό τρίτο από τους αθλητές του Γκαρσιά, η φόρμα του Γκνάμπρι και η δυνατότητά του να ξεκινάει τις προσπάθειες από την πλάγια γραμμή, να συγκλίνει και ή να πατάει περιοχή ή να δοκιμάζει σουτ στο τόξο αυτής, ο συντελεστής βαρύτητας Γκορέτσκα, τα χτυπήματα της μπάλας από τον Πέρισιτς και ο νέος Λαμ, Κίμιχ, αρκούσαν.
Για να χρησιμοποιήσουμε μια λέξη της εποχής, η οποία τείνει να καταντήσει του σωρού αλλά εν προκειμένω αντιστοιχεί στην αποστολή της βαυαρικής ομάδας, την ευλάβεια, στην κλασική αρχαιότητα, ευλαβής δεν ήταν μόνο “αυτός που κρατάει κάτι σταθερά” αλλά πολύ γρήγορα πήρε και επί αιώνες είχε τη σημασία “αυτός που αναλαμβάνει κάτι με φρόνηση, διακριτικός, προσεκτικός, προφυλακτικός”. Ετούτες οι αρχές, η προφύλαξη στο εμφανές αδύναμο σημείο, το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, είναι ικανές, εφόσον ανατραπούν, να αλλάξουν τις εκτιμήσεις.