Μέσα ντόρτια (παρά ένα) και καημός
Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή, κάπου στο 1983 και το Ενέχυρο του Δήμου Μούτση. Διότι, όπως η άνθηση μας εποχής κρατάει πολλά χρόνια, έτσι και η πτώση διαρκεί. Δεν είναι εύκολο να ανανεωθεί και να έρθει κάτι νέο, σε σύντομο χρόνο. Να έρθει ένας δημιουργός, χωρίς να μιμηθεί την παρακμή και να ξεδιαλύνει τα ζητήματα στρέφοντάς τα προς νέα κατεύθυνση, φτιάχνοντας το “αύριο” το οποίο, όπως πάντα, στην αρχή αμφισβητείται.
Σημειώσεις και σχόλια κατά τη διάρκεια ή μετά τον αγώνα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
10/3/2024, 20:30, τελικό αποτέλεσμα: 1-3
- Μέχρι το 24′ και το θεσπέσιο γκολ του Ποντένσε, ο αγώνας δεν είχε να παρουσιάσει τίποτε το αξιόλογο εκτός από την προσπάθεια του Παναθηναϊκού να επιτεθεί με άμεσες, κάθετες πάσες στα ανεβάσματα των μπακ του Ολυμπιακού, διασπώντας έτσι την πίεση στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Στόχος των ερυθρόλευκων ήταν να πάρει παιχνίδι από τις προωθήσεις του Ροντινέι και να δυσκολέψει τις μεταβιβάσεις του Ακαϊντίν στην αρχική ανάπτυξη.
- Ο Μπακασέτας κατά την εξέλιξη της αναμέτρησης ήρθε πιο πίσω, περισσότερο κοντά στον Πέρεθ για να πλησιάσει ο Παλάσιος, ως δεύτερος φορ, τον Ιωαννίδη και να πάρει μέτρα στα δεξιά ο Κώτσιρας.
- Ο Παναθηναϊκός, ομάδα με προπονητική δουλειά 2,5 ετών, ήταν ικανός να παράξει οργανωμένο, συνδυαστικό πλάνο επίθεσης, ανεβάζοντας αθλητές από τις πίσω γραμμές και με σωστό τρέξιμο και πάτημα στην περιοχή, να στήσουν ένα ιδιότυπο χτύπημα μπιλιάρδου για το 1-1 και το 1-2.
- Στο ίδιο διάστημα ο Ολυμπιακός απειλούσε, αποκλειστικά, με σέντρες. Εύκολη υπόθεση για τη άμυνα καθώς όλες έφταναν έως το πρώτο δοκάρι.
- Παράλληλα, ο Τσέριν, ενόσω η μπάλα βρισκόταν στη δεξιά πλευρά, πλησίαζε τον Μπερνάρ, μειώνονταν τις αποστάσεις στα μεσοδιαστήματα και δίνοντας τη δυνατότητα στον Ιωαννίδη να συνεργαστεί με άριστο τρόπο με τον εξτρέμ.
- Ο επιθετικός του Παναθηναϊκού ήταν τόσο καλός που εκτός των άλλων, ταλαιπώρησε και τον Ορτέγκα, όπως ήταν πρόθεση του Τερίμ. Εδώ, ενδεχομένως, έπαιξε ρόλο και το πεσμένο ηθικό της τελευταίας γραμμής άμυνας του Ολυμπιακού. Στο πρώτο λάθος, όλα καταρρέουν.
- Συνολικά, οι Πειραιώτες, έχουν πρόβλημα στην ισορροπία τακτικής στην αμυντική λειτουργία. Είναι λάθος και στιγματισμός να στρέφονται τα βέλη κάθε φορά σε έναν ποδοσφαιριστή. Άλλοτε το θύμα είναι ο Ρέτσος, άλλοτε ο Ορτέγκα, άλλοτε ο Έσε. Είναι το λογικό αποτέλεσμα σε μια ομάδα που αλλιώς στήθηκε το καλοκαίρι, με άλλους υπεύθυνους στελεχώθηκε από το Δεκέμβρη έως το Φλεβάρη και τελικά άλλος πρέπει να συλλέξει, να δοκιμάσει και να εντάξει τα κομμάτια που πιθανότατα, δεν ταιριάζουν, όλα, μεταξύ τους, με την υποχρέωση να παρουσιάζει θέαμα και να διεκδικήσει το πρωτάθλημα!
Στα επιμέρους
Ο Μπερνάρ το τελευταίο χρονικό διάστημα διάγει ημέρες που θυμίζουν τον ποδοσφαιριστή της Έβερτον. Ο Τούρκος προπονητής του έχει δώσει ρόλο μέσα αριστερά και ψηλά στο γήπεδο και αυτός φαίνεται ότι το απολαμβάνει και αποδίδει το βέλτιστο. Επιπλέον, ο Τερίμ, δεδομένου ότι όλα έβαιναν καλώς, δεν πείραξε τις θέσεις και δεν άλλαξε πρόσωπα και καταστάσεις. Η φαινομενική ομαλότητα, έφερε ηρεμία και η διαχείριση έως το φινάλε ήταν, απολύτως, ιδανική. Ο Παναθηναϊκός δεν απειλήθηκε, δεν έγιναν φάσεις μέσα στην περιοχή ούτε απομονώθηκε το κεντρικό δίδυμο των αμυντικών.
Συμπέρασμα
Όταν τίθενται αντιμέτωπες δύο ομάδες, με υψηλό διακύβευμα, τότε, επειδή το άθλημα είναι δίκαιο, εκείνη που δουλεύει μαζί για ένα σημαντικό διάστημα, σαφώς, υπερτερεί αυτής που κάθε μεταγραφική περίοδο αλλάζει τα 3/4 του έμψυχου, αγωνιστικού και οργανωτικού της οργανογράμματος.