Η βασική αρχή του φετινού Παναθηναϊκού, εκπεφρασμένη τόσο από το προπονητικό επιτελείο όσο και από την εικόνα του γηπέδου είναι η εξής. Παίρνουμε αμυντικό ριμπάουντ και ταυτόχρονα τρέχουμε στον αιφνιδιασμό. Bέβαια με αντίπαλες ομάδες οι οποίες έχουν αθλητές με έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ και θα στείλουν δύο ή και τρεις παίχτες να το διεκδικήσουν, τότε δυσκολεύει η κατάσταση. Ετούτο συμβαίνει διότι αυτομάτως χάνεται ένα κομμάτι από τους συνολικούς πόντους. Σχετικά εύκολους και άκοπους. Αρκεί να τρέξουν οι παίχτες σωστά στο διάδρομό τους, να δοθεί γρήγορα και μπροστά η πάσα και όποιος πάρει το ριμπάουντ να πασάρει ενόσω η μπάλα είναι πάνω από το κεφάλι του χωρίς να την κατεβάσει.
Επιπλέον, όπως είναι δομημένο το ρόστερ της ομάδας του Γιώργου Βόβορα, αλλά και κάθε ομάδα της Ευρωλίγκας, επιδιώκει μέσα από τα ριμπάουντ να ελέγξει και το ρυθμό. Ιδίως δε για τους πράσινους, με την έλλειψη αξιόπιστης καθοδήγησης στο παρκέ, το πρόβλημα μεγεθύνεται. Ναι, όμως ο Καλάθης δεν είναι ηγέτης και δε σουτάρει αξιόπιστα από την περίμετρο…
Ενδεικτικά, στην αναμέτρηση με την ΤΣΣΚΑ, οι κερδισμένες μπάλες από επιθετικά ριμπάουντ από τους Ρώσους έφεραν σαν παθητικό έξι πόντους στο πρώτο ημίχρονο και 13 συνολικά. Δεν είναι μεν πολλοί ωστόσο οι συνεχείς ανανεώσεις των κατοχών χαλάει τη συνοχή της άμυνας και κυρίως την ανθεκτικότητά της.
Η απουσία και κυρίως ο καλοκαιρινός κακοσχεδιασμός στον άσσο, έβαλε περισσότερο βάρος στο Σαντ Ρος. Ο μιντιακός εσμός υπερφόρτωσε τις αποδεδειγμένες ικανότητες του Κουβανού, προσθέτοντας του ευθύνες μακριά από το ρεπερτόριό του. Ουσιαστικά, στην πράξη, το μέγεθος του άλλοτε γκαρντ της ΑΕΚ είναι χρησιμότατο για να διπλώνει και να περιορίζει τα περιθώρια δράσης των γκαρντ, τον κάνει ικανό να δίνει βαθιές βοήθειες και να επανέρχεται στο σωστό χρόνο στον παίχτη του αλλά στην επίθεση υπάρχουν θέματα. Αναφορικά με το θέμα του σουτ, αρκεί να θυμηθούμε την αντιμετώπιση του Τζέιμς. Ο Αμερικανός ακολουθεί, με οδηγία, συνεχώς από πίσω. Εδώ αναδεικνύεται η αξιόπιστη φετινή πορεία του Μποχωρίδη και το γεγονός ότι είναι ο αρτιότερος δημιουργός σε παιγνίδι πέντε εναντίον πέντε. Ας επιστρέψουμε στο Σαντ Ρος.
Αρχικά, η παραπάνω ντρίμπλα που κάνει καθυστερεί την ταχύτητα εκτέλεσης των συστημάτων. Έπειτα, έχουμε στο μυαλό μας ότι ο βασικός πόιντ γκαρντ δίνει απλά την τελική πάσα. Αχ λυπάμαι χάσατε, όπως έλεγε και η Μαρία Αλιφέρη. Πρέπει, πρωτίστως να στήσει στις κατάλληλες θέσεις τους συμπαίκτες τους. Να φτιάξει την κατάλληλη διάταξη. Επιπλέον, εφόσον, κάτι συνηθισμένο, η ροή της επίθεσης δεν είναι η σχεδιασμένη, η μπάλα επιστρέφει στην κορυφή. Εκεί ο άσσος οφείλει να αναζητήσει τι του δίνει η άμυνα και πώς είναι η ισορροπία της μετά την αρχική εφόρμηση. Ακόμη, η αντίληψη του να είναι τέτοια ώστε να μπορεί να προβλέψει τη δεύτερη και την τρίτη πάσα μετά τη μετακίνηση και τα κοψίματα από και προς τη ρακέτα. Η έναρξη της αγωνιστικής περιόδου είχε και τον Παπαπέτρου σε αυτό το ρόλο. Άρχιζε τα συστήματα, αποφάσιζε και πολλές φορές εκτελούσε και ο ίδιος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αγώνας με τον Ολυμπιακό.
Όλο αυτό προωθεί και φέρνει σε πρώτο πλάνο τις απομονώσεις του Νέντοβιτς και του Φόστερ και τις φάσεις του Παπαπέτρου. Οι τρεις τους είναι και οι πρωταγωνιστές στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες. Ο Σέρβος γκαρντ επιτίθεται κυρίως σε κλόουζ άουτ επιθέσεις στα αργά πόδια μετά τις αλλαγές, το πρώτο ροτέισον μετατρέποντας σε πλεονέκτημα και το εξωτερικό, εκτός του εσωτερικού μις ματς. Επιπρόσθετα, αφού ο Παναθηναϊκός υστερεί στις ορθές αποφάσεις στο πικ εν ρολ, επιλέγει να βάζει τους παίχτες σε δράση μακριά από τη μπάλα και έτσι μετά το πρώτο σκριν στη μπάλα υπάρχει παράλληλη υποστήριξη με τρέξιμο με αλλαγή κατεύθυνσης από τη βασική γραμμή και γρήγορη απελευθέρωση.
Παρόλα αυτά, η άμυνα παραμένει βασικός πυλώνας για την ομάδα του Γιώργου Βόβορα. Δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά διότι απουσιάζει το ταλέντο από κομβικές θέσεις. Το αμυντικό πλάνο επικεντρώνεται στους άξονες, υψηλό επίπεδο έντασης, συγκέντρωση στο αμυντικό τρανζίσιον, καλή προσωπική άμυνα, έγκαιρο κλόουζ άουτ (6 τρίποντα της ΤΣΣΚΑ προήλθαν από καθυστερημένες αντιδράσεις σ’αυτόν τον τομέα), αντιμετώπιση του πικ εν ρολ στέλνοντας το χειριστή να επιτεθεί στο διάδρομο με το κακό του χέρι από το κέντρο ή κλείνοντας το κέντρο από τα χαντ οφ στις 45 μοίρες, και φυσικά το αμυντικό ριμπάουντ. Ο Γιώργος Βόβορας και το επιτελείο του επιλέγουν με τα αντίπαλο σκόρινγκ γκαρντ να βγάζουν δυναμικά τον ψηλό και όταν ο τελευταίος μένει εκεί αντί για βήματα πίσω να προσπαθήσει να αλλοιώσει τα σουτ μετά από ντρίμπλα από τις βολές.
Συμπερασματικά και περιμένοντας το Μακ να μπει στη μηχανή για τους επόμενους τουλάχιστον δύο μήνες, ο Νέντοβιτς σουτάρει με 36% στα δίποντα, 48.6% στα τρίποντα, έχοντας PIR 62. O Παπαπέτρου με 53.1% στα δίποντα, 15% στα τρίποντα και PIR 37. Tέλος, ο Φόστερ έχει 45.5% στα δίποντα, 53.3% στα τρίποντα και 51 στο PIR.