Το ερχόμενο Σάββατο 10/9 η τέταρτη αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ ανοίγει την αυλαία με τη συνάντηση των δύο ομάδων της πόλης του Μάντσεστερ, στο θέατρο των ονείρων. Γιουνάιτεντ εναντίον Σίτυ,λοιπόν. Οι Φαν Χάαλ και Πελεγκρίνι αποχώρησαν, οι Μουρίνιο και Γκουαρντιόλα τους αντικατέστησαν, οι δύο ομάδες άλλαξαν την αγωνιστική τους κατεύθυνση και ταυτότητα μέσα στο γήπεδο, ξεκίνησαν με τρεις νίκες στις ισάριθμες πρώτες αγωνιστικές και πλέον μετά από μία εβδομάδα φιλικών και επίσημων αγώνων εθνικών ομάδων, διασταυρώνουν τα ξίφη τους.
Η Γιουνάιτεντ με τον πορτογάλο στον πάγκο της έκανε τέσσερις στοχευμένες κινήσεις τη μεταγραφική περίοδο. Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ο Μπαϊγί που αποκτήθηκε από τη Βιγιαρεάλ ως κεντρικός αμυντικός. Με δεδομένο ότι το περσινό δίδυμο Σμόλινγκ- Μπλιντ ήταν μαζί με το Ντε Χέα οι πιο σταθεροί της ομάδας, αποτέλεσε έκπληξη η αγορά ενός ακόμη παίχτη στη θέση αυτή. Όμως, όπως σωστά διέγνωσε ο Μουρίνιο, έλειπε η ταχύτητα στην προαναφερθείσα δυάδα. Ο Πογκμπά ήρθε από τη Γιουβέντους για να δέσει τόσο αμυντικά όπως και επιθετικά τη μεσαία γραμμή μαζί με το Μικχιταριάν από τη Ντόρτμουντ. Ο συγκεκριμένος παίχτης ήταν την προηγούμενη διετία πρώτος σε τελικές πάσες στη Μπουντεσλίγκα και ακρογωνιαίος λίθος για να συγκεντρώσει πολλούς βαθμούς η ομάδα της Βεστφαλίας και να απειλήσει τη Μπάγερν. Για την επίθεση, διορθώθηκε το λάθος που έκανε πέρσι ο Φαν Χάαλ και αποκτήθηκε βαρύς επιθετικός με ηγετικά χαρακτηριστικά. Ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς ήρθε για να προκαλέσει φόβο στις αντίπαλες άμυνες, να θρέψει τον εγωισμό του με ένα ακόμη πρωτάθλημα, θυμίζουμε ότι έχει 13/15 στην επαγγελματική του καριέρα και να υπηρετήσει το σχέδιο του πορτογάλου τεχνικού για μεγάλο αριθμό νικών. Επίσης, μετά το πέρασμά του απ’το Παρίσι, έχει βελτιώσει τον τρόπο που αντιμετωπίζει και αξιοποιεί τους συμπαίχτες του.
Ο Μουρίνιο από την πρώτη κιόλας αγωνιστική εκτός έδρας με τη Μπέρνλι έδειξε πως σκέφτεται την ομάδα του. Τις στιγμές που η ομάδα αμυνόταν ο Ιμπραχίμοβιτς γύριζε πίσω, σχεδόν έξω απ’την περιοχή και με την ανάκτηση της κατοχής, η μπάλα ακούμπαγε σε εκείνον, ο Βαλένσια έπαιρνε όλη τη δεξιά πλευρά, ο Μάτα ερχόταν δίπλα στο Ρούνι, ενώ ο Μαρσιάλ έδινε πλάτος από αριστερά. Η μπάλα πήγαινε στον Ερέρα και εκείνος ανέπτυσσε την ομάδα. Το ρόλο του Ερέρα στους επόμενους δύο αγώνες πήρε ο Πογκμπά με το Φελαϊνί να μένει μονίμως μπροστά απ’την αμυντική γραμμή, με σαφή εντολή όπως φαίνεται να έχει λίγες επαφές με τη μπάλα. Όταν επιτίθεται η ομάδα, δημιουργεί για την εποχή στιγμές ασφυξίας στην αντίπαλο, διότι οκτώ παίχτες μένουν ψηλά στο γήπεδο, με στόχο να κερδίσουν ακαριαία ξανά την κατοχή.
Για τον αγώνα του Σαββάτου, αποτελεί αρνητικό γεγονός ότι οι δύο προπονητές δεν είχαν τις ομάδες στη διάθεσή τους καθ’όλη την εβδομάδα, ενώ η Γιουνάιτεντ κατά πάσα πιθανότητα θα στερηθεί των υπηρεσιών του Μικχιταριάν λόγω τραυματισμού του με την εθνική ομάδα της Αρμενίας. Ο Μουρίνιο, πιθανότατα θα δώσει μέτρα στη Σίτυ, θα κρατήσει χαμηλά τις γραμμές του, ίσως δώσει ειδικό ρόλο στο Μπλιντ να κινηθεί στους χώρους που θα παίξει ο Στέρλινγκ, ενώ θα προσπαθήσει να επιτεθεί κάθετα και επάνω στο δυσλειτουργικό αμυντικό δίδυμο των Πολιτών. Ίσως, προτιμηθεί ο Ερέρα έναντι του Μάτα για να υπάρχει ένας ακόμη μέσος που να μπαίνει δυνατότερα στις μονομαχίες και να ελέγχει καλύτερα τους χώρους.
Η δεύτερη ομάδα της πόλης, η Σίτυ του Πεπ Γκιουαρντιόλα, είναι ετούτη την στιγμή μαζί με τη Μονακό οι δύο πιο φορμαρισμένες ομάδες στην Ευρώπης. Με μοναδικό ψεγάδι τη μέτρια εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο με τη Σάντερλαντ, η Σίτυ είχε την εύνοια να αντιμετωπίσει στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ τη Στεάουα Βουκουρεστίου. Οι Ρουμάνοι, αντιμετώπισαν με αφέλεια την ομάδα του Πεπ, γεγονός που έδωσε ρυθμό και ηθικό στον Αγουέρο, ο οποίος ωστόσο, λόγω της αντιαθλητικής του συμπεριφοράς με τη Γουέστ Χαμ, θα χάσει τον αγώνα λόγω των κατηγοριών που του απαγγέλθηκαν από την αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Οι καινοτομίες που έχει εισάγει ο ισπανός τεχνικός θυμίζουν έντονα το τελευταίο του εξάμηνο στη Μπάγερν όπου ήταν πανθομολογούμενο πως έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Οι πλάγιοι αμυντικοί όταν επιτίθεται η Σίτυ κλείνουν προς τον άξονα, εν προκειμένω οι Σανιά και Κλισί ή Κολάροφ, το εξάρι, ο Φερναντίνιο δηλαδή, γίνεται τρίτος κεντρικός αμυντικός, ο Νολίτο από αριστερά δίνει πλάτος και όταν η μπάλα φθάνει σε εκείνον, κινείται διαγώνια προς την περιοχή, ο Στέρλινγκ είναι ο παίχτη με τις περισσότερες επαφές επιθετικού παίχτη στο νησί αυτή τη στιγμή, και οι Ντε Μπρούινε και Σίλβα κινούνται περιφερειακά, με τον πρώτο συχνά να κάνει κινήσεις αντίθετες με εκείνες του Αγουέρο προσπαθώντας να βρει χώρους και να απειλήσει είτε με σουτ είτε με κάθετη κίνηση. Αμυντικά, το δίδυμο Οταμέντι/Κοράροφ- Τζόουνς,από την Έβερτον, δίνει αυτά που ζητάει ο Πεπ από τους αμυντικούς του στον επιθετικό τομέα αλλά όταν πιέστηκαν κυρίως στον αγώνα με τη Γουέστ Χαμ έδειξαν αδυναμίες με αποτέλεσμα η μπάλα να μένει διαρκώς μέσα στην περιοχή. Αφήσαμε για το τέλος το ρόλο του τερματοφύλακα. Η είδηση πως ο Χαρτ αποχώρησε διότι δεν μπορούσε να εκτελέσει σωστά μία άσκηση που ζητούσε από τους τερματοφύλακες να φέρουν τη μπάλα από το “κακό” τους πόδι στο “καλό” και έπειτα να σημαδέψουν συμπαίχτη τους δε διαψεύσθηκε και η επιλογή του αντικαταστάτη του, Κλαούντιο Μπράβο, εμμέσως την επιβεβαίωσε.
Βασικό προτέρημα της Σίτυ είναι η εντάση που βγάζουν οι παίχτες όταν χάνεται η μπάλα, τα σπριντ που κάνουν για να την ξανακερδίσουν και η ενέργεια που ξοδεύουν για να κινούνται όλοι, ταυτοχρόνως, με ή χωρίς τη μπάλα στην επιθετική ανάπτυξη. Από τα νοκ-αουτ παιγνίδια της Μπάγερν πέρσι στο Τσάμπιονς Λιγκ φάνηκε πως προσπαθεί να μάθει τις ομάδες του να δημιουργούν με τη γρήγορη αλλαγή της μπάλας από πλευρά σε πλευρά, δυνατή και αδύναμη, σαν το μπάσκετ. Στόχος του είναι ο παίχτης της ομάδας του που θα βρίσκεται στην αδύναμη πλευρά να είναι με έναν αμυντικό ώστε να επωφεληθεί από τα τεχνικά του χαρακτηριστικά και να δημιουργήσει ρήγμα. Στηρίζεται με λίγα λόγια, στα προσόντα των ποδοσφαιριστών του και τις αδυναμίες των αντιπάλων στην προσωπική άμυνα. Όσοι παίχτες δεν μπορούσαν να βοηθήσουν στο πλάνο του προπονητή τους αποπέμφθηκαν απ΄την ομάδα ή παραγκωνίστηκαν, σκοπίμως. Τρανταχτά παραδείγματα και των δύο κατηγοριών οι Μανγκαλά, Τουρέ, Μπονί, Ντεμικέλις, Νασρί και δευτερευόντως ο Κομπανί.
Οι δύο ομάδες τη δεδομένη στιγμή και λόγω της δυναμικής που έχουν μοιάζουν ως οι κύριες διεκδικήτριες του πρωταθλήματος. Όμως, υπάρχουν κάποιες βασικές υποσημειώσεις. Το Γιορόπα Λιγκ για την Γιουνάιτεντ, εφόσον ασχοληθεί σοβαρά με εκείνο, ίσως αποδειχθεί τροχοπέδη. Διότι, όπως έχουμε επανειλημμένως τονίσει, περισσότερο και από τη δυσκολία των αγώνων παίζει ρόλο η συχνότητα με την οποία τους δίνουν. Πέμπτη-Κυριακή, είναι απαγορευτικό για ομάδα που θέλει να συγκεντρώσει πολλούς πόντους, περνώντας μέσα από δύσκολες έδρες και αντιμετωπίζοντας ομάδες χωρίς ιδιαίτερο σχέδιο αλλά με υψηλό κίνητρο,εντός των συνόρων. Για τη Σίτυ, το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο προπονητής της. Αυτό διότι ο Πεπ είναι απαιτητικός, ζητάει πολλά και συνεχώς πιέζει την ομάδα του, σύμφωνα με τους Μίλερ, Ριμπερί, Λαμ, πηγαίνοντας σε εξοντωτικούς ρυθμούς την ένταση των αγώνων, με αποτέλεσμα οι ομάδες του να υστερούν από τα τέλη Μαρτίου και έπειτα σχεδόν κάθε χρονιά. Αν συνυπολογίσουμε, τη μη διακοπή του πρωταθλήματος τα Χριστούγεννα, τις δύο διοργανώσεις κυπέλλου και τις προσδοκίες που άφησε η συμμετοχή της Σίτυ στα ημιτελικά του προηγούμενου Τσάμπιονς Λιγκ, γίνεται αντιληπτό πως το επίπεδο δυσκολίας ανεβαίνει αρκετά.
Ασφαλέστερα συμπεράσματα, βεβαίως, θα έχουμε και για τις δύο ομάδες όταν ξεκινήσουν και οι ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις. Έως τότε: “πρόσω ηρέμα”.