Στο βιβλίο του «Ένα βήμα μπρος, δυο βήματα πίσω», ο Λένιν περιγράφει τι πράγμα είναι ο «οπουρτουνισμός», δηλαδή ο καιροσκοπισμός: «… δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ το χαρακτηριστικό γνώρισμα όλου του σύγχρονου οπορτουνισμού σ’ όλους τους τομείς: την αοριστία του, την ασάφειά του, το ασύλληπτό του. Ο οπορτουνιστής απ’ την ίδια του τη φύση, αποφεύγει πάντα να θέτει ένα ζήτημα συγκεκριμένα και σταράτα, αναζητά τη συνισταμένη, στριφογυρίζει σαν φίδι ανάμεσα σε δυο απόψεις που αλληλοαποκλείονται προσπαθώντας να είναι σύμφωνος και με τις δυο, τις διαφωνίες του τις συνοψίζει σε μικροτροποποιήσεις, αμφιβολίες, αθώους κι ευσεβείς πόθους κλπ». Aυτά για την πολιτική και τα απότοκά της.
Την Κυριακή 10/7 θα διεξαχθεί ο τελικός του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2016, στο Εθνικό Στάδιο της Γαλλίας, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή Σεν Ντενί του Παρισιού. Ειρήσθω εν παρόδω η κατασκευή του γηπέδου άρχισε τον Μάιο του 1995 και άνοιξε τις πόρτες του τον Ιανουάριο του 1998. Το κόστος κατασκευής ανήλθε στα 290 εκατομμύρια ευρώ. Μπορεί να υποδεχθεί 81.338 θεατές, έχοντας 172 σουίτες και ο αγωνιστικός του χώρος έχει διαστάσεις 105Χ70.
Πορτογαλία
Η ομάδα του Φερνάντο Σάντος επικράτησε στον ημιτελικό της Ουαλίας, στον τέταρτο ημιτελικό της στις τελευταίες πέντε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Γενικώς, οι Πορτογάλοι μας παρουσίασαν μία ομάδα καλά οργανωμένη αμυντικά, με τους παίχτες τοποθετημένους στους κατάλληλους χώρους και αιχμές του δόρατος του Ρονάλντο και Νάνι. Στην αμυντική της διάταξη ο Σάντος ξεκίνησε τους αγώνες στον όμιλο με δίδυμο κεντρικών αμυντικών τους Καρβάλιο και Πέπε. Επειδή από το 2004 έχουν περάσει, αισίως, δώδεκα χρόνια, ο Σάντος αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να βάλει έναν πιο σύγχρονο αμυντικό δίπλα στον Πέπε. Έτσι ήρθε ο Ζόσε Φόντε μετά από δύο έξοχες χρονιές με τη Σαουθάμπτον. Όταν ο Πέπε έμεινε εκτός αποστολής, τραυματισμός, στον αγώνα με τους Ουαλούς επιστρατεύτηκε ο τέταρτος στη σειρά κεντρικός αμυντικός, Μπρούνο Άλβες και ανάγκασε τον Κόουλμαν, να αλλάξει τον καλύτερό του επιθετικό, Ρόμπσον Κανού στο εξηκοστό τρίτο λεπτό. Επιπροσθέτως, ο Βιεϊρίνια θυσιάστηκε στο βωμό της ισορροπίας της ομάδας και τη θέση του πήρε ο Σεντρίκ Σοάρες επίσης της Σαουθάμπτον και αριστερά μετά το απογοητευτικό παιγνίδι του Ελισέου απέναντι στην Πολωνία ήρθε ο Ραφαέλ Γκερέιρο να δώσει τη λύση. Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η Πορτογαλία δεν παίρνει πολλά ανεβάσματα από τους ακραίους της αμυντικούς αλλά και όταν συμβαίνει αυτό περιορίζονται κυρίως λόγω προσόντων σε γεμίσματα στην αντίπαλη περιοχή ψάχνοντας το κεφάλι του Ρονάλντο.
Στη μεσαία γραμμή μας συστήθηκαν τέσσερις παίχτες ελέω Σάντος. Ο Γουίλιαν Καρβάλιο ως εξάρι με εσωτερικούς τους Ζοάο Μάριο, Αντριέν Σίλβα και φυσικά το Ρενάτο Σάντσες. Στα αμυντικά τους καθήκοντά έως τώρα έχουν ανταπεξέλθει παίρνοντας υψηλό βαθμό. Ο Ρενάτο Σάντσες λόγω των φυσικών του ικανοτήτων έχει τη δυνατότητα να μπαίνει δυνατά στις μονομαχίες, ο Ζοάο Μάριο είναι ο παίχτης που μπορεί να κουβαλήσει από χαμηλά τη μπάλα και να δημιουργήσει πρωτογενώς επιθέσεις, ενώ ο Σίλβα είναι ο παίχτης για την πίεση με μεγάλη ένταση, στην προσπάθεια να ξεδιπλώσει επίθεση η αντίπαλη ομάδα, ενώ συχνά αναλαμβάνει την αποστολή να κινηθεί στους χώρους όπου βρίσκεται ο περισσότερο απειλητικός παίχτης του αντιπάλου. Γι’αυτό δε θα είναι έκπληξη εάν πάει πάνω στον Γριεζμάν.
Το επιθετικό δίδυμο αποτελούν οι Ρονάλντο και Νάνι. Εκτός της πασιφανούς μετάλλαξης του παίχτης της Ρεάλ στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του αγώνες και προσαρμόζεται σε αυτές, ο Σάντος κατάφερε να επαναφέρει στην πρώτη γραμμή και το Νάνι. Υπενθυμίζουμε πως κατά τη διάρκεια των αγώνων έχει πάρει απ’το συγκεκριμένο παίχτη τρία τέρματα και δύο ασίστ ενώ έκανε και μεταγραφή στη Βαλένθια. Ακόμη, ο Πορτογάλος τεχνικός κατάφερε να βρει ρόλο στον Κουαρέσμα και να τον καταστήσει χρήσιμο, λόγω της αδιαμφισβήτητης ποιότητάς του.
Η Πορτογαλία είναι η ομάδα που έφτιαξε τις περισσότερες ευκαιρίες για γκολ στη φάση των ομίλων, προσεγγίζοντας τους αγώνες της με πλάνο και σχέδιο να ανοίξει τις αντίπαλες άμυνες, ενώ στους επόμενους γύρους άλλαξε τακτική στόχευση και έμεινε πιο χαμηλά μέσα στο γήπεδο. Η παρουσία του Πέπε στην ενδεκάδα είναι καθοριστικής σημασίας καθότι είναι ο μόνος αμυντικός που βγαίνει με αποφασιστικότητα στη μπάλα και όταν την κερδίζει κάνει μέτρα με αυτήν ανεβάζοντας όλη την ομάδα.
Ένα ακόμη εμπόδιο, κακοδαιμονία, που πρέπει να ανατρέψει η Πορτογαλία είναι πως στις τελευταίες δέκα συναντήσεις της με τη Γαλλία έχει ισάριθμες ήττες.
Γαλλία
Οι διοργανωτές του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος έφτασαν μέχρι τον τελικό κάνοντας απολύτως σωστά τη δική τους δουλειά και εκμεταλλευόμενοι τα λάθη και τις ανακατατάξεις που προέκυψαν στη διάρθρωση των αγώνων, από τις άλλες ομάδες, έφτασε στον τελικό έχοντας ένα σύνολο “φρέσκο” σε φυσική κατάσταση και χωρίς τραυματισμούς, με το Γριεζμάν να αποδίδει τα εύσημα στους φυσιοθεραπευτές της ομάδας για το λόγο αυτό. Η απουσία του Καντέ λόγω καρτών στον αγώνα με την Ισλανδία, βοήθησε το Ντεσάν να αλλάξει τακτική και από 4-2-3-1 να παίξει 4-4-2. Η τελευταία διάταξη φέρει σαφέστατα τη σφραγίδα του Ντιέγκο Σιμεόνε, καθώς εκείνος μετάλλαξε μία τακτική με επιθετικά πλεονεκτήματα της εποχής Φέργκιουσον στη Γιουνάιτεντ, σε μία διάταξη με στόχο να μικρύνουν οι χώροι του γηπέδου, έχοντας ουσιαστικά δύο γραμμές άμυνας χαμηλά στο γήπεδο και ένα δίδυμο μπροστά ικανό τόσο για να αρχίσει να αμύνεται η ομάδα απ’αυτό και ταυτόχρονα κάθε πιθανό κλέψιμο της μπάλας να μετουσιώνεται σε συνεργασία των δύο, άρα και ευκαιρία. Θυμηθείτε τον τρόπο που λειτούργησε η Γαλλία στο πρώτο δεκάλεπτο του ημιτελικού με τη Γερμανία για να καταλάβετε τη χρησιμότητα που έχει.
Αμυντικά, οι Σανιά και Εβρά, δεξιά και αριστερά, είναι οι βασικοί από την έναρξη της διοργάνωσης. Το κεντρικό δίδυμο άλλαξε εξ’ολοκλήρου στον αγώνα με την Ισλανδία και φαίνεται πως ο Ντεσάν κατέληξε τελικά στο δίδυμο Κοσιελνί και Ιμτιτί, ο τελευταίος αντί του Ραμί. Ομολογουμένως, η παρουσία του νυν παίχτη της Μπαρτσελόνα έδωσε ταχύτητα στη γαλλική άμυνα, έγκαιρες παρεμβάσεις και γρήγορες καλύψεις στο αριστερό άκρο της άμυνα, εκεί όπου ο Εβρά αμύνεται με την εξέλιξη της διοργάνωσης περισσότερο ως τρίτος κεντρικός αμυντικός παρά ως ακραίος.
Στο κέντρο του γηπέδου, οι Σισσοκό, Πογκμπά, Ματιιντί και Παγέ απλώνονται απ’τα δεξιά ως τα αριστερά. Ο Σισσοκό καλύπτει έξοχα και το Σανιά αμυντικά, ο Παγέτ έχει ένα ρόλο ώστε όταν ακουμπάει η μπάλα σε εκείνον να πηγαίνει κοντά του και ο Γριεζμάν και να φτιάχνουν συνεργασίες περιμένοντας το ανέβασμα και από τους παίχτες από τις πίσω γραμμές. Η απουσία του Καντέ αφαιρεί μέρος της επιθετικότητας του Πογμπά αλλά παράλληλα αναδεικνύει έτι περαιτέρω τη συνεισφορά του στον αμυντικό τομέα. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι πολλές φορές βρέθηκε χαμηλά μέσα στην περιοχή και έκοψε μπαλιές πριν περάσουν στο χώρο ευθύνης των αμυντικών.
Στην επίθεση ο Ζιρού είναι σε καλή κατάσταση, είναι μέσα στον πυρήνα των ευκαιριών και ταίριαξε στο αρχικό πλάνο του Ντεσάν που προϋπέθετε η ομάδα να δουλεύει για να ετοιμάζει φάσεις για τον επιθετικό της. Ο Γριεζμάν είναι απλά το πρόσωπο της διοργάνωσης. Ένας καλός εξτρέμ στη Σοσιεδάδ εξελίχθηκε στα χέρια του Σιμεόνε σε έναν επιθετικό πρώτης γραμμής. Ο Γάλλος επιθετικός έχει πετύχει τα έξι από τα δεκατρία τέρματα της χώρας του σε αυτή τη διοργάνωση. Η αλλαγή διάταξης τον βοήθησε γιατί τους μείωσε τα μέτρα που έπρεπε να κάνει ώστε να φτάσει κοντά στην περιοχή.
Η Γαλλία κάνει τα περισσότερα σουτ στους αγώνες της με 17,7, ενώ και οι δύο ομάδες έχουν σύμφωνα με την επίσημη στατιστική υπηρεσία της Ουέφα τους πιο ισορροπημένους τρόπους ανάπτυξης.
Συμπερασματικά, στον τελικό προκρίθηκαν δύο ομάδες οι οποίες έχουν χτιστεί να αποδίδουν καλύτερα πίσω από τη μπάλα. Οι Γάλλοι βγάζουν μεγαλύτερη επιθετικότητα όταν ανακτούν την κατοχή της ενώ δείχνουν ικανοί για κάποια χρονικά διάστημα να ασκήσουν πίεση ακόμη και στους κεντρικούς αμυντικούς της Πορτογαλίας. Είναι, πάντως, ένα κομμάτι του παιγνιδιού που δεν έχουν δοκιμαστεί οι Πορτογάλοι. Από την Πορτογαλία, αναμένουμε να δείξει ένα καλύτερο πρόσωπο, περισσότερη στόχευση και καλύτερο πλάνο όταν θα κληθεί να αναπτυχθεί και όταν οι Γάλλοι ηθελημένα θα αφήσουν τη μπάλα στους Λουζιτανούς.