Η προσπάθεια να μεγαλώσεις ένα παιδί είναι μία πολύ δύσκολη διαδικασία (έτσι λένε). Στο πλαίσιο αυτό πολύ γονείς αναπτύσσουν διάφορους μύθους (αστικούς κυρίως) και επικαλούνται πολλά ψέματα για το καλό του παιδιού όπως λένε. Ένας από αυτούς που προσωπικά έμαθα μικρός, ήταν ένας ρατσιστικός αστικός μύθος ότι αν δεν φάω το φαγητό μου θα έρθει ένας μαύρος να με πάρει. Το αποτέλεσμα αυτού ήταν κάποια στιγμή να καταλάβω ότι δεν υπάρχει κάποιος μαύρος που θα έρθει να με πάρει και προς δική μου ανακούφιση δεν θα έτρωγα άλλο αρακά, πράγμα που απογοήτευσε όμως αργότερα τις συμμαθήτριες μου στο γυμνάσιο όπου έμαθαν και αυτές την αλήθεια. Επίσης ένας άλλος μύθος που έμαθα και όλοι ξέρουμε (δεν είναι σημαντικό να σχολιάσω εδώ) είναι ο μύθος ότι ένας εργάτης της Coca Cola έπεσε στο καζάνι και έλιωσε.
Το κακό με αυτούς μύθους είναι ότι δεν υπάρχουν μόνο στην οικογένεια και στη κοινωνία αλλά και στην εκπαίδευση μέσω της ιστορίας. Το κακό όσον αφορά τους δεύτερους έχει να κάνει με την θέση ότι η ο χαρακτήρας ενός παιδιού διαμορφώνεται από το σχολείο μέσω των γνώσεων που αποκτά, που συνοδεύεται συνήθως από λαογραφικές και ιστορικές αναφορές οι οποίες παρουσιάζονται σε ένα εθνικιστικό εκπαιδευτικό πλαίσιο που φτιάχνει μία εξιδανικευμένη εικόνα όχι για την σφυρηλάτηση της ιστορίας ως στοιχείο του πολιτισμού μας, αλλά διαμέσων της ανάγκης για την σφυρηλάτηση της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας, μέσω μίας προσπάθειας να δειχθεί η αδιαπραγμάτευτη συνέχεια της ελληνικής ιστορίας. Το αρνητικό σε αυτό είναι ότι αναπαράγονται ψέματα μέσα από ιστορικά κενά προωθώντας μία εθνικιστική αντίληψη που επικρατεί σήμερα. Έτσι στο περιβάλλον αυτό έχει αναπτυχθεί η θέση ότι είμαστε η καλύτερη χώρα του κόσμου, όπου όλοι μας ζηλεύουν , ενώ πάντα νικάμε κ.α. Σε αυτό το σημείο επομένως θα ήθελα ως εκ τούτου να αναφερθώ έστω και κάπως αυθαίρετα σε κάποιους μύθους που συνέβαλαν για την συγκρότηση του Νεοελληνικού κράτους.
-
Κρυφό Σχολειό: Η Ελλάδα προ 1821 δεν ήταν άλλο παρά μία μικρή επαρχία της Οθωμανική αυτοκρατορίας. Παρά ταύτα λόγω των κακών οικονομικών της μεγάλης πύλης, ιδιαίτερα μετά την αποτυχία στην δεύτερη πολιορκία της Βιέννης οδήγησε τη διοίκηση στο να δώσει αυξημένα δικαιώματα μέσα από ένα οικονομικό αντίκρισμα σε κοινοτικούς άρχοντες. Οι «Ελληνικοί» πληθυσμοί μέσα από αυτήν την διαδικασία αναδύθηκαν με περισσότερα προνόμια σε σχέση με της άλλες εθνοτικές ομάδες της περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό αναπτύχθηκε και η εκπαίδευση όπου Οθωμανοί έδειξαν ανοχή σε θέματα εκπαίδευσης αλλά και πίστης. Επομένως, όταν μιλάμε για κρυφό σχολειό μπορούμε να κάνουμε λόγο και για ένα μύθο μεν , είναι όμως δε ένα κατασκεύασμα το οποίο ίσως αποτελεί αναγκαιότητα.
-
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της μονής της Αγίας Λαύρας: Το γεγονός αυτό πρόκειται για ένα μύθο που λειτουργεί κατά παρόμοιο τρόπο με τον προηγούμενο. Ο ισχυρισμός στηρίζεται στο γεγονός ότι ο Γερμανός στις 25 Μαρτίου όρκισε τους αγωνιστές στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα και όχι στην Αγία Λαύρα.
-
Η εκκλησία βοήθησε στην επανάσταση του 1821: Ένας άλλος μύθος είναι ότι η Εκκλησία συνέβαλε στην επανάσταση. Η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία κάθε άλλο παρά φιλική ήταν προς την Επανάσταση του 1821. Ποιο συγκεκριμένα ο θεσμός αυτής ήταν προσκολλημένος και φιλικά προσκείμενος προς την μεγάλη πύλη, μη έχοντας συμφέρον για της αναταραχές αυτές.
-
Ανδρέας Μιαούλης: Η αναφορά του γίνεται καθαρά έτσι ώστε να δούμε την άλλη όψη των επαναστατών του 1821. Συγκεκριμένα, ο Ανδρέας Μιαούλης βύθισε στο λιμάνι του Πόρου το πρώτο καράβι του Νεοελληνικού κράτους, την φρεγάτα Ελλάς το 1831 στο πλαίσιο των αντιδικιών των διάφορων τοπικών αρχόντων με το νεοσύστατο κράτος.
-
Εν κατακλείδι σωστό είναι να αναφέρω ότι η ιστορία γράφεται με πολλούς τρόπους. Αυτή είναι συνήθως ευγενική και φιλική προς το κοινό για το οποίο γράφεται. Το σημαντικό όμως είναι να μπορούμε σε ένα σημείο να αναγνωρίσουμε τον μύθο από την ιστορία σε μία ποιο αξιολογικά ουδέτερη κρίση πριν βιαστεί στο βωμό του εθνικισμού, η ιστορία.