Ποίηση

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης θεωρείται ο πιο αντιπροσωπευτικός ποιητής από την ομάδα εκείνων των μεταπολεμικών ποιητών που αποκαλούνται «κοινωνικοί» ή «πολιτικοί» ποιητές ή ακόμη και «ποιητές της ήττας». Τον χαρακτηρισμό «πολιτικός», του επέδωσε ένα σημαντικό μέρος της κριτικής σε μεγάλο βαθμό δικαιωματικά. Όχι μόνον, γιατί το έργο του συνιστά μια συγκλονιστική αλληγορική μαρτυρία των περιπετειών της…

Η Κική Δημουλά μάς “άφησε” τον Φλεβάρη του περασμένου έτους στα 89 της χρόνια χαρίζοντάς μας έναν ποιητικό και λογοτεχνικό πλούτο, όχι μόνο, για να μάς κρατά συντροφιά, αλλά, πολύ περισσότερο, για να μάς προβληματίζει και να βλέπουμε μέσα απ’ τις γραμμές των όσων γράφει αυτά που, συνήθως, αφήνουμε να προσπεράσουν τόσο εύκολα, όπως κυλά…

Στις 10/2/1975 “τελείωσε η βάρδια” του Νίκου Καββαδία, του ποιητή των ναυτικών και του ταξιδευτή των ποιημάτων, του γιου του Χαρίλαου Καββαδία εμπόρου από το Χαρπίμ της Ματζουρίας, στην Τσαρική Ρωσία του 1910, του τετράχρονου αγοριού που ταξίδεψε 15 ολόκληρες μέρες με τον υπερσιβηρικό την αχανή Ρωσία για να επαναπατριστεί το 1914, υπό τον φόβο…

Έγραφε ο Κώστας Καρυωτάκης πως: “Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ’ όνομά της είναι ένα θαυμαστικό. Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρισμά της. Χωρίς άλλο, θα κατέβαινα από μια κορφή, φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια. Παιδί, ακόμα, εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στην αμμουδιά, εταξίδευα με τα…

Σήμερα γλεντάμε, για τον Παύλο, για τη Μάγδα, για τον κυρ-Τάκη, για την Ειρήνη, για τον Σαχζάτ, για τον Χαντίμ, για τους Αιγύπτιους ψαράδες, για όλους εκείνους που έπεσαν θύματα φασιστικής βίας όλα αυτά τα χρόνια. Για όλα αυτά που μάθαμε και γι’αυτά που (εσκεμμένα) δεν μάθαμε. Για όλους αυτούς που δεν ανέχτηκαν το φίδι…