Home >> Author: Σπύρος Χατζηβασίλογλου

Σπύρος Χατζηβασίλογλου

EuroLeague playoffs: Real Madrid v Partizan NIS

Μπερνάντο Σοάρες-Φερνάντο Πεσόα, το βιβλίο της Ανησυχίας από τις εκδόσεις Εξάντας, σελίδα 179.  Οι καραβέλες σας κύριε δεν έκαναν ταξίδι πρωταρχικότερο από αυτό που επιτέλεσε η σκέψη μου μέσα στην πανωλεθρία αυτού του βιβλίου. Δεν πέρασαν ακρωτήριο ούτε είδαν ακτή πιο μακρινή όπου δεν φτάνει ούτε η τόλμη των τολμηρών ούτε η φαντασία αυτών που…

Διαβάστε περισσότερα

Δάγκωμα σκορπιού

Από το Βιβλίο της Ανησυχίας του Μπερνάντο Σοάρες- Φερνάντο Πεσσόα και των εκδόσεων Εξάντας στη σελίδα 307, αντιγράφουμε: « Η τέχνη είναι ένα πρόσχημα για να μην ενεργείς ή να μη ζεις. Η τέχνη είναι η διανοητική έκφραση της συγκίνησης, διαφορετική από τη ζωή που είναι η βούληση της έκφρασης. Ό,τι δεν έχουμε ή δεν…

Διαβάστε περισσότερα

Η εξομολόγηση της Φλέρυς

Τραγούδησε τα άγια των αγίων. Ήταν αχός ερμηνευτικών διθυράμβων. Έδωσε νόημα στη διαπίστωση πως ο ρομαντισμός αποτελεί το καταφύγιο της απελπισίας. Η αιώνια εφηβεία της φωνής. Το 1985 η Δήμητρα Γαλάνη καλεί τη Φλέρυ Νταντωνάκη να τραγουδήσουν μαζί σε μια συναυλία στη Ρωμαϊκή Αγορά. Το καλλιτεχνικό γεγονός παίρνει τεράστιες διαστάσεις κι ο κόσμος είναι τόσος…

Διαβάστε περισσότερα

Ασεβείς φόβοι

Ένας πολιτισμός δεν γεννιέται από το τίποτα. Υπάρχει κάποια αναγκαιότητα για να αναπτυχθεί. Αυτή η αναγκαιότητα έγκειται στην ανάγκη κατασίγασης ανθρώπινων φόβων. Οι ανθρώπινοι φόβοι μπορεί να τοποθετηθούν, ακροθιγώς, σε τρεις μεγάλες κατηγορίες. Η πρώτη είναι οι φόβοι του ανθρώπου απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Η δεύτερη είναι οι φόβοι απέναντι στο φυσικό περιβάλλον. Η τρίτη…

Διαβάστε περισσότερα

Σουέλ άνοιξης

Οι ευχές που απευθύνουμε οι άνθρωποι είναι μια προσπάθεια να προσκαλέσουμε το καλό. Τις βαθύτερες ευχές τις καταλαβαίνεις από τον τόνο, τη χροιά της φωνής. Το ίδιο και το αγκάλιασμα. Και αυτό είναι μια ευχή. Το αγκάλιασμα έχει τις δικές του διαστάσεις και τη δική του θερμοκρασία. Το ταξίδι των Μάγων Έπρεπε να ’μαστε τρεις….

Διαβάστε περισσότερα

Μπιενάλε Γιώργου Μπαρτζώκα

Μόνοι. Χωρίς εκείνον. Μόλις ο Μιχαήλ Άγγελος έμαθε ότι πέθανε ο Φραντσέσκο που ήταν κάτι παραπάνω από βοηθός του, έσπασε με το σφυρί το μάρμαρο που σμίλευε. Λίγο αργότερα, έγραψε ότι εκείνος ο θάνατος ήταν δώρο θεού παρότι για εκείνον ήταν βαρύ πλήγμα και αβάστακτος πόνος. Δώρο θεού γιατί ο Φραντσέσκο που τον κρατούσε ζωντανό…

Διαβάστε περισσότερα

Don’t Make Me Over

«Εάν ο άνθρωπος θέλει να αναγνωρίζεται, πρέπει απλά να λέει ποιος είναι. Αν σιωπά ή ψεύδεται, πεθαίνει μόνος και το σύμπαν γύρω του βουλιάζει στη δυστυχία. Αν, αντιθέτως, μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας, χωρίς αμφιβολία και πάλι θα πεθάνει, αλλά αφού θα έχει βοηθήσει τους άλλους και τον εαυτό του να ζήσουν». Αλμπέρ Καμύ, “Παρεξήγηση”….

Διαβάστε περισσότερα

Ο βασιλιάς της μοναξιάς

Γελάει σαν μικρό παιδί. Μιμείται αλληθωρίζοντας τον Τζακ Νίκολσον. Ατίθασος στην καρδιά με βιολογική βαρύτητα, αναζητά ένα καινούργιο ρομάντζο. Μιμήσεις για χαρτζιλίκι. Στροφή στο 1982. Τον περιμένει ο Ρόμπερτ ΝτεΝίρο. Ψάχνουν τον Τζον Μπελούσι πριν τη μοιραία ένεση. Κοκαΐνη και ηρωίνη. Και οι ταύροι δεν αντέχουν τα πάντα. Καμένο λάστιχο σε παραλιακό δρόμο. Δεν μπορεί…

Διαβάστε περισσότερα

Νταλγκάς κυματιστός

Σαν αμανές μαντζόρε και μινόρε, από τον Αντώνη Διαμαντίδη Νταλγκά. Σαν αγαπήσω, αγαπώ. Ή σαν έξοδος από τη χώρα της θλίψης με βαλσάκι, καρσιλαμά και αρμόνικα Πολίτικη. Είχε πενταπλή έκταση στην παλέτα των αγγιγμάτων του χεριού και της φωνής του. Τραγούδησε από καλτσονέτες και χασικλίδικα μέχρι άριες, ρεμπέτικα και δημοτικά. Ο Νταλγκάς λόγω ευαισθησίας είχε…

Διαβάστε περισσότερα

Κουρέλια στην ομίχλη

Δρόμοι με σουραύλια και κλαψιάρικα τραγούδια. Άνθρωποι διαλυμένοι στην όπερα της καθημερινότητας. Πρόσωπα σκαμμένα, κουρασμένα, με οικονομικές στερήσεις. Έλλειψη συνοχής, ειρμού, συνέχειας. Δωρεάν εξευτελισμός. Το 1984 ο Ντιέγκο Μαραντόνα κατευθύνεται στο γήπεδο της Νάπολης. Τον ακολουθεί, διαρκώς, μια κάμερα. Το 2019, ο σκηνοθέτης Ασίφ Καπάντια δίνει στην ανθρωπότητα τα μονταρισμένα πλάνα, 500 ωρών, αδημοσίευτου υλικού…

Διαβάστε περισσότερα