Ο Παναθηναϊκός (4oς) θα βρεθεί απέναντι σε μια ομάδα που έκανε το χειρότερο δυνατό φινάλε στην κανονική περίοδο, αλλά είναι ξεκάθαρο πως όταν θα παρουσιαστεί πλήρης και με τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο, τότε θα είναι ο δυσκολότερος αντίπαλος που θα μπορούσε να είχε το συγκρότημα του Πασκουάλ. Ο Ζοτς –που ποτέ δεν έχει νικήσει στο ΟΑΚΑ ως κόουτς των Τούρκων – θα έχει τρεις ευκαιρίες για να πάρει μια νίκη η Φενέρ (5η) και έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι τον Απρίλιο οι ομάδες του παρουσιάζονται έτοιμες.
Ο Ομπράντοβιτς δεν κάλυψε τα κενά που είχε η περσινή φιναλίστ της Ευρωλίγκα, προφανώς διότι του αρέσει να βάζει δύσκολα στον εαυτό του. Έτσι άφησε την ομάδα με δύο γκαρντ, εκ των οποίων ο ένας είναι ο ανεξέλεγκτος Ντίξον και άντε να συμμαζέψει ο Σλούκας τα ασυμμάζευτα. Υπάρχει και μια δεδομένη δυσκολία να βρεθεί κανονικός Τούρκος μπασκετμπολίστας, ικανός να ανταγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, οπότε η μισή απάντηση στο ερώτημα γιατί η Φενέρ δεν είναι και τόσο ακαταμάχητη έχει ήδη δοθεί.
Η υπόλοιπη εξήγηση έχει να κάνει με το ότι ποτέ δεν ήταν μόνο οικονομικό θέμα το να στηθεί μια ομάδα που θα παίρνει τίτλους στην Ευρώπη. Υπάρχουν στοιχεία που δεν αγοράζονται με τα λεφτά, όπως η συνοχή, η χημεία, η νοοτροπία του νικητή, η καρδιά και το πάθος, η διάθεση να παίξεις για την φανέλα και την ομάδα. Και δυστυχώς όταν ο κορμός σου αποτελείται από παίκτες που προέρχονται από κάθε γωνιά της γης και πάντως όχι από την χώρα σου, μοιραία οι δεσμοί μεταξύ των μελών της ομάδας είναι χαλαροί…
Τι λένε τα νούμερα σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο; Και οι δύο ομάδες τρέχουν στον αιφνιδιασμό μόνο όταν είναι ξεκάθαρο το πλεονέκτημα. Διαφορετικά διαχειρίζονται την κάθε κατοχή λες και είναι η τελευταία του αγώνα. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι συγκριτικά με άλλες ομάδες της Ευρωλίγκα έχουν χαμηλή παραγωγικότητα, αλλά παράλληλα τα ποσοστά τους είναι αξιοπρεπή. Η Φενέρ βάζει 77 πόντους σε κάθε παιχνίδι (14η στην Ευρωλίγκα) αλλά σουτάρει τρίποντο με 40.2% (3η στην διοργάνωση) ενώ αντίστοιχα ο Παναθηναϊκός έχει το έβδομο καλύτερο συντελεστή ασίστ – λαθών (130.4) ενώ η επίθεση του με 79.3 πόντους ανά αγώνα είναι δέκατη.
Μια σημαντική διαφορά στην προσέγγιση των δύο προπονητών και του τι σημαδεύουν μέσα στο γήπεδο είναι πως η Φενέρ παίζει πολύ περισσότερο μέσα στο καλάθι και σουτάρει τα λιγότερα τρίποντα στην Ευρωλίγκα (20.1) μετά την Ούνικς. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός σουτάρει τα περισσότερα τρίποντα στην διοργάνωση (25.5) μετά την Ρεάλ! Γενικά, πάντως και οι δύο ομάδες δίνουν μεγάλη έμφαση στο να κρατήσουν τον έλεγχο του ρυθμού και να παίξουν δυνατά στην άμυνα. Η ελληνική ομάδα έχει την πρώτη άμυνα (76π.) και οι Τούρκοι είναι πέμπτοι με76.6 πόντους ανά αγώνα.
Σε ατομικό επίπεδο τώρα πρώτος σκόρερ (12.2) και πρώτος ριμπάουντερ (7.8) της Φενέρ είναι ο Εκπε Ούντο και τον ακολουθούν ο Ντίξον με 11.4 π., μαζί με τον δικό μας Κώστα Σλούκα (11.4 πόντοι και 4.9 ασίστ ανά αγώνα). Ο προσφάτως,ξανά, φορμαρισμένος Ρίβερς μαζί με τους Καλάθη και Τζέϊμς συνθέτουν μια πολύ παραγωγική τριάδα που ακόμη μαθαίνει να παίζει μαζί και έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης.
Η κατηφόρα της Φενέρ έπαιξε ρόλο στην απόφαση του Ζοτς να φέρει στην ομάδα του τον Μπένετ, νούμερο 1 στο ντραφτ του ΝΒΑ το 2013, που ψάχνει να βρει τρόπο να ξαναμπεί στον χάρτη του μπάσκετ μετά από τρεις αποτυχημένες σεζόν, πολύ αμφισβήτηση και τραυματισμούς που τον ταλαιπώρησαν και δεν τον άφησαν να παίξει ανάλογα με τα προσόντα του. Ο Μπένετ θα παίξει στο τέσσερα μαζί με τον Βέσελι και τον Αντιτς και θα δώσει ριμπάουντ στην Φενέρ, ένα τομέα που η ομάδα πονάει. Εξάλλου το δίδυμο των ψηλών Ούντο και Βέσελι που συνολικά φέρνει στο τραπέζι 23.4π., 18.5 ριμπ. κατά μέσο όρο.
Αντίθετα ο Παναθηναϊκός με την επιστροφή του Γκιστ και την απομάκρυνση του Τζεντίλε βρήκε τις ισορροπίες του, επέστρεψε ο Καλάθης στο καλό του φεγγάρι και με τον Μάικ Τζέιμς να έχει ξεπεράσει πλήρως τον τραυματισμό του με συνέπεια ο Παναθηναϊκός να βγάζει πολύ περισσότερη ενέργεια στο αμυντικό και επιθετικό transition, έχει λιγότερα θέματα στην άμυνα του σκρην πάνω στην μπάλα, αλλά και ένα παίκτη που κινείται κάθετα στο καλάθι μετά από pick n’ roll με πρώτο οφθαλμοφανές αποτέλεσμα το ότι γλίτωσε την κατάθλιψη ο Καλάθης! Με το Τζέιμς να παίζει περισσότερο τον ρόλο του εκτελεστή (12.7 π.), το Σίνγκλετον να κάνει την καλύτερη χρονιά της καριέρας του (12.2 π., 5.9 ρ., ) και το Ρίβερς να βάζει μεγάλα σουτ (11.1 π.), κάθε κομμάτι του παζλ μπήκε στην θέση του.
Ο Πασκουάλ μπορεί να έχει την φήμη του ταλαντούχου επιθετικού προπονητή, αλλά στην Αθήνα αποδεικνύει ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό: Έδωσε ταυτότητα νικητή στην ομάδα του με σεβασμό στα βασικά του μπάσκετ. Ασχολήθηκε πρώτα με την άμυνα, (πρώτη καλύτερη στην διοργάνωση) έδωσε την επιθετικότητα που της αρμόζει (δεύτερη στα κλεψίματα) και εκμεταλλευόμενος τους ημίψηλους του (Νίκολς, Γκιστ, Σίνγκλετον) έχει κάνει τις αλλαγές σε όλα τα σκρην εφιάλτη για κάθε αντίπαλο.
Εκτίμηση για την πορεία της σειράς: Προφανώς δεν κομίζουμε γλαύκα, ωστόσο, ο έλεγχος του ρυθμού θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση των αγώνων. Στο Νίκος Γκάλης, ο Παναθηναϊκός οφείλει να αγωνιστεί με μεγάλη ένταση διότι σε σεταρισμένες επιθέσεις η Φενέρ είναι περισσότερο δουλεμένη και έχει στο “βιβλίο” της αρκετές εναλλακτικές επιλογές. Η προσωπική άμυνα και για τις δύο ομάδες θα παίξει εξέχοντα ρόλο όπως και η αντιμετώπιση στο pick n’ roll και οι ενδεχόμενες περιστροφές των ομάδων που θα δημιουργήσουν ελεύθερα σουτ. Λόγω της παρούσας κατάστασης των δύο αντιπάλων, ο Παναθηναϊκός έχει σαφές ηθικό και ενεργειακό πλεονέκτημα, όπως επίσης και περισσότερους ενεργούς παίχτες. Όμως, επειδή προβλέπεται η σειρά να οδηγηθεί σε προσωπικές επιλογές και οι παίχτες της Φενέρ έχουν αγωνιστεί την τελευταία διετία σε δύο φάιναλ φορ, εάν φέρουν τα παιγνίδια στο ρυθμό τους θα αποκτήσουν εκείνοι το προβάδισμα. Έτσι, μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου δίνουμε 50% πιθανότητες και στις δύο ομάδες και ελπίζουμε να οδηγηθούν σε πέντε αγώνες…
*Τα στατιστικά στοιχεία πάρθηκαν από τις ιστοσελίδες: Euroleague.net και Inthegame.com