Και τώρα που… «έκατσε» κάπως η σκόνη, σχεδόν μία εβδομάδα από την ήττα για την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου από τη Σουηδία με 2-0 για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έρχεται η ώρα των σκέψεων. Ήρεμα, χαλαρά και όχι εν βρασμώ!
Η εικόνα που μας προσέφεραν οι διεθνείς ως ΣΥΝΟΛΟ ήταν το λιγότερο ενθαρρυντική. Δεν ήταν μόνο τα «Αχ!» ή «Γκολ!» που ακούστηκαν στα δοκάρια των Μασούρα και Παυλίδη, ήταν το πλάνο που εκτελέστηκε αρκετά καλά, μα περισσότερο, ότι αυτό το πλάνο φάνηκε μετά από πολύ καιρό να είναι ορθολογικό και να ταιριάζει στη φύση του συγκεκριμένου αγώνα.
Υλικό με ταλέντο!
Η ομάδα είναι σύνολο. Στο χορτάρι όμως τρέχουν έντεκα. Σε αυτήν τη φουρνιά οι έντεκα κι άλλοι περίπου οκτώ που εναλλάσσονται αποτελούν μία πολύ καλή βάση. Κάποιοι εκ των διεθνών βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση, ιδανική ηλικία και πρωταγωνιστούν στις ομάδες τους εντός και εκτός συνόρων.
Ο Μασούρας είναι πια το σημείο αναφοράς του πρωταθλητή Ολυμπιακού. Ο Πέλκας αγωνίζεται με καλή παρουσία και γκολ στη Φερένμπαχτσε. Ο Μαυροπάνος που «έφταιξε» και λύγισε μετά τον αγώνα στη “Friends Arena” την Τρίτη αγωνίζεται βασικός στη Στουτγκάρδη. Ο Βλαχοδήμος βασικός τερματοφύλακας στη Μενφίκα. Ο Τσιμίκας ανεβαίνει διαρκώς στα στάνταρ του Κλόπ της Λίβερπουλ. Ο αρχηγός Μπακασέτας δείχνει τον τελευταίο καιρό ένα πάθος και πνεύμα ενωτικό που τον καθιστούν απαραίτητο.
Φτάνει ο διθύραμβος θα σκεφτούν τώρα κάποιοι. Έλληνες παίκτες είναι. Δεν είναι και ο Μέσι! Πόσο κλασική ατάκα των γνωστών επιστημόνων της γειτονιάς ε; Πόσο «κράξιμο» και υποτίμηση έχουν αρπάξει απλόχερα τόσοι και τόσοι Έλληνες ποδοσφαιριστές εδώ και χρόνια; Ακόμα και όταν γύριζαν από Πορτογαλία με ένα ασημένιο μικρό πραγματάκι στα χέρια και μας το χάρισαν να έχουμε να το λέμε για πάντα!
Η αλήθεια είναι λοιπόν, ότι αυτή η γενιά έχει το ταλέντο, μοιάζει να έχει το μυαλό και χρειάζεται πια τη σωστή αξιοποίηση, τη σωστές κινήσεις… άνωθεν και μια συσπείρωση στα αποδυτήρια που θα κάνει την Εθνική μια «πέτρα»!
Κεφάλαιο Προπονητής!
Μετά την ήττα από τη Σουηδία, την επόμενη κιόλας ημέρα, τα ρεπορτάζ άρχισαν να θεωρούν δεδομένη πια την απομάκρυνση του Τζόν Φαν’τ Σχίπ από τον πάγκο της ομάδας. Ότι δηλαδή γίνεται κάθε φορά μετά από άλλη μια «αποτυχία», μετά από άλλη μία τελική φάση διοργάνωσης που δεν ανεμίζει η ελληνική σημαία.
Κάποιοι βέβαια έφυγαν κακήν κακώς και όχι άδικα. Ρανιέρι, Μαρκαριάν, Αναστασιάδης έφεραν πολύ άσχημα αποτελέσματα και έμειναν λίγο, ενώ ο Σκίμπε, ο μακροβιότερος των τελευταίων ετών (2015- 2018) μετά την αποτυχία της κατάληψης της πρώτης θέσης του ομίλου στο Nations League και σειρά κακών αποτελεσμάτων πήρε το δρόμο για το «Ελ. Βενιζέλος».
Αυτή τη στιγμή όμως τα πράγματα δείχνουν λίγο διαφορετικά. Ο προπονητής χαίρει αποδοχής από τους παίκτες και το timing φαίνεται καλό για να «στρωθεί» μία ομάδα με πλάνο και σχεδιασμό. Το μαχαίρι που κρατά η ΕΠΟ είναι δίκοπο. Μένει ο Ολλανδός που απέτυχε να μας πάει στο Κατάρ το 2022 ή φεύγει κάποιος που παρουσιάζει για την ώρα μια ελπιδοφόρα εικόνα, χωρίς σκάνδαλα αποδυτηρίων και βεντέτες που βάζουν εαυτόν υπεράνω όλων;
Ας πάρουμε όλοι στα σοβαρά για ΜΙΑ πρώτη φορά την υπόθεση Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και ας την αντιμετωπίσουμε όπως της αξίζει. Όχι απαξιωτικά ή με λύπηση. Έχουμε παγκόσμια πρωτοτυπία και σε αυτό! Ισχύει τόσο για τους φιλάθλους όσο πολύ περισσότερο για τους έχοντες την ευθύνη, τους αποφασίζοντες.