Σε μια ολωσδιόλου αντεστραμμένη προσέγγιση της πραγματικότητας, οι πρώτοι αγώνες της ημιτελικής φάσης του Τσάμπιονς Λιγκ κρίθηκαν από τους απόντες και όχι από όσους αγωνίστηκαν.
Μετά την επιχειρούμενη υπερβολή στους τίτλους αρχής, ήρθε η στιγμή να τοποθετήσουμε το κάρο στις ράγες. Σε εκείνες, δηλαδή, οι οποίες θα οδηγήσουν τους σύγχρονους κονκισταδόρες τον Ιούνιο στη Μαδρίτη. Η λατινική Αμερική έχει να ασχολείται με μαριονέτες αχυράνθρωπους τύπου Γουαϊδό, οπότε αρκετούς μπελάδες έχουν οι λαοί στην ευρύτερη περιοχή!
Τότεναμ v Άγιαξ
Iατρικό δελτίο: Πέρα από τον τραυματισμό του Χάρι Κέιν, δεν μπορούσε να υπολογίζει στην ταχύτητα του Σον που ήταν τιμωρημένος, είχε τραυματίες τους Γουίνκς, Οριέ, Λαμέλα και δεν είχε διαθέσιμο για 90 λεπτά τον Σισοκό. Συμπέρασμα, η Τότεναμ αναγκάστηκε να παίξει ημιτελικό στο νεόδμητο γήπεδό της χωρίς ένα σχέδιο ποδοσφαίρου ικανό να στηριχθεί στις βάσεις όσων διδάσκει ο Ποτσετίνο.
Η Τότεναμ τον τραυματισμό του Κέιν δεν έχει τρόπο να τον διαχειριστεί, δεν έχει την πολυτέλεια του Γκουαρδιόλα να έχει δύο επιθετικούς υψηλού επιπέδου. Αν ο Πεπ δεν είχε τον Αγουέρο, θα έπαιζε ο Ζεζούς, ο αντικαταστάτης του Κέιν όμως είναι ο 34χρονος Γιορέντε. Ασφαλώς και ο Ισπανός δεν μπορούσε να αντέξει τον ρυθμό. Στον επαναληπτικό με τη Σίτι, για παράδειγμα, ξεκάθαρα δεν είχε τον έλεγχο του αγώνα, όμως είχε βρει τον τρόπο να διεκδικεί γκολ από λάθος του αμυντικού διδύμου Λαπόρτ-Κομπανί. Όσες φορές χρειάστηκε ο Γιορέντε να υποδεχτεί μπάλα με πλάτη εκτός περιοχής την έχασε με χαρακτηριστική ευκολία. Ωστόσο, μία επαφή με το μηρό άλλαξε έγειρε την πλάστιγγα και έδωσε την πρόκριση. Έτσι, ο Ποτσετίνο επέλεγε να κρατήσει την ιδέα που έκλεισε τον αγώνα στο Μάντσεστερ με τρεις κεντρικούς αμυντικούς και διάταξη 5-3-2. Το χορτάρι έδειξε ότι η απουσία του Σον και κυρίως του ανέτοιμου Σισοκό έπνιξε τους Σπερς διότι ο Γουανιγιάμα είχε πρόβλημα στο χτίσιμο των επιθέσεων (60% στις ορθές πάσες στο πρώτο μέρος), ο Ντέλε Άλι με τον Έρικσεν είχαν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους και οι Γιορέντε και Λούκας Μόουρα ήταν εμφατικά αποκομμένοι και εκτός ακόμη και τηλεοπτικού δέκτη! Εξ αυτού του λόγου ο μόνος τρόπος για να απειληθεί ο Ονανά ήταν οι σέντρες με τα ανεβάσματα των Ρόουζ και Τριπιέρ. Δεύτερος, αμφίβολης ποιότητας, οι στημένες φάσεις, με την άμυνα του Άγιαξ να παίζει όσο ψηλά πρέπει και στην ευθεία διαλύοντας κάθε σκέψη για δημιουργία ευκαιρίας. Πιθανότατα ο Αργεντινός προπονητής σχεδίασε ένα παιγνίδι μικρών αποστάσεων, ελάχιστων ρίσκων με κατεύθυνση την άνευ τερμάτων ισοπαλία. Η έλλειψη του Σον, οπότε και η πίεση ψηλά με γρήγορο άμεσο κάθετο τρέξιμο σ την τελευταία γραμμή άμυνας του Άγιαξ.
Ο Άγιαξ, μια μηχανή αρκούντως θελκτική στα μάτια για το μέσο φίλαθλο επιβεβαίωσε το θεμελιώδη κανόνα του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Σπάνια μία αναμέτρηση τελειώνει με 0-0. Η ταχύτητα, οι συνδυαστικές κινήσεις, ο τρόπος εκγύμνασης και η ατομική ποιότητα επαυξάνουν στο δόγμα που εκθρόνισε την τακτική με οδηγούς-σημαιοφόρους φέροντες τον τίτλο “μακρύ όχημα”.
Σημείο κλειδί για να έχει ενδιαφέρον η συνάντηση στο Αμστερντάμ ήταν, τελικά, η είσοδος του Μούσα Σισοκό. Η σιγουριά στην αρχική πάσα επανήλθε. Η φρεσκάδα και ο πρώτος αιφνιδιασμός των Ολλανδών πέρασε και μετά το 1-0, σταδιακά ο ρυθμός έπεφτε. Έμεινε στο πλεονέκτημα που του πρόσφερε το τέρμα του Ντε Μπέεκ, είχε αποτέλεσμα και δεν ρίσκαρε για να τελειώσει από το Λονδίνο την πρόκριση. Στο δεύτερο μέρος άφησε ακίνδυνη κατοχή στην Τότεναμ, κατέβασε την πίεση πιο χαμηλά από ό,τι συνηθίζει και έψαξε το δεύτερο τέρμα, με λιγότερους ποδοσφαιριστές και συνεργασίες που συνήθως έβγαιναν από τα πλάγια. Κι όμως, ένα δεύτερο τέρμα δεν ήρθε για χιλιοστά. Στο 78ο λεπτό η συνεργασία Μαζράουι, Τάντιτς, έφερε σε θέση εκτέλεσης με καλή γωνία τον Νέρες αλλά το τελείωσε του βραζιλιάνου κατέληξε στο δοκάρι του Γιορίς. Οφείλουμε να σημειώσουμε δύο στοιχεία. Ο φρενήρης τρόπος επίθεσης του Άγιαξ στα πρώτα 35 λεπτά θύμιζε ομάδα η οποία έψαχνε ένα γκολ για να προκριθεί σε δεύτερο αγώνα. Ακόμη, στο σημείο όπου οι παίκτες του Τεν Χαχ έκαναν στο γήπεδο οτιδήποτε ήθελαν, έβγαλαν τις αρετές τους, με την ασφυκτική τους διάθεση για επίθεση, κέρδιζαν πολύ εύκολα την μπάλα και έφτιαχναν συνεργασίες έχοντας σαν πιο ενεργό ποδοσφαιριστή τον Ντόνι φαν ντε Μπεεκ εμφάνισαν μία τακτική συμπεριφορά όμοια με εκείνη της Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα και της Μπάγερν του Καταλανού. Πολλοί παίχτες, περισσότεροι των τριών έστηναν ομαδικές ενέργειες με στόχο να καθαριστεί η απέναντι πλευρά, ώστε η δυνατότητα καθαρή επιλογής να είναι κατά το δυνατόν καλύτερη.
Μπαρτσελόνα v Λίβερπουλ
Το τελικό 3-0 φέρει τη φαρδιά υπογραφή των Λανγκλέ και Πικέ. Οι τελευταίοι, ελέω γενναιοκαρδίας άφησαν το χειροκρότημα για τον αρτίστα Μέσι. Η μετάλλαξη, λέξη των ημερών, της ομάδας του Βαλβέρδε και η επάρκεια, στιβαρότητα της από τον Ιανουάριο και μετά έχει να κάνει με το ταίριασμα του Γάλλου με τον Καταλανό. Ο Λανγκλέ πήρε τη θέση του Ιμτιτί. Στην πραγματικότητα, έβγαλε από την ασφάλεια του λίμπερο τον Πικέ. Το τρέχον τετράμηνο, παίζουν στην ίδια ευθεία κι ουδείς παίρνει βάθος. Ο παράγοντας του περσινού αποκλεισμού της Μπάρτσα ήταν αυτή η παθογένεια που εμφανίστηκε με σκληρό τρόπο στη Ρώμη. Η άμυνα από τα χαμηλά ήταν το πρώτο ζητούμενο κι εκεί ο βαθμός είναι παραπάνω από θετικός.
Επιπλέον, το καλό διάστημα φορμαρίσματος του Άλμπα, δίνει τη δυνατότητα στον προπονητή να του δίνει όλη την πλευρά και το πλάτος και ένας ακόμη μέσος να προστίθεται στον άξονα. Ο Κουτίνιο, ήταν πασιφανές πως ετοιμαζόταν καιρό για την ημιτελική φάση. Ο Βιδάλ βρήκε το ζωτικό του χώρο και αφού βρέθηκε ηρεμία στη μεταβίβαση της μπάλα δίχως σωρεία λαθών και εκνευρισμό, οι πιθανότητες ήταν μοιρασμένες. Υπογραμμίζουμε ότι κύριο χαρακτηριστικό της διετίας Ερνέστο Βαλβέρδε είναι η βαθμιαία πτώση του ρυθμού και η λελογισμένη επιθετικότητα.Ίσως δε και η εξάρτηση σε σημαντικό βαθμό από τον αρχηγό της ομάδας.Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τα 47/86 τέρματα, το 54.6% των γκολ του συλλόγου που φέρουν την υπογραφή του στο πρωτάθλημα και 12/26 στο Τσάμπιονς Λιγκ. Από εκεί προκύπτει η απόφαση σε κρίσιμους αγώνες οι Ντεμπελέ και Μάλκομ να έρχονται, αν είναι απαραίτητο, από τον πάγκο.
Οποιαδήποτε αναφορά στο Μέσι περιορίζεται στο ακόλουθο σχήμα. Κοντινό πλάνο, στον Αλβέρτο Αϊνστάιν. Α=Χ+Υ+Ζ. Μία εξίσωση που περικλείει το μονοπάτι προς την επιτυχία.
Ζ: να κρατάς το στόμα σου κλειστό. Έως σήμερα, εκτός από τον αγωνιστικό χώρο, μόνο φορολογικοί δράκοι, τον καταδιώκουν.
Χ: δουλειά. Εντάσσεται στον οργανισμό Μπαρτσελόνα. Μαθαίνει εξ απαλών ονύχων το κατά Κρόιφ, σωστό ποδόσφαιρο. Η καθημερινή ώσμωση με παιδιά της ηλικίας του και η στήριξη του συλλόγου τον βοηθούν να ξεπεράσει τα προβλήματα που προέκυψαν στην πορεία.
Υ: παιγνίδι. Η στιγμή της μεγαλοσύνης. Η συμπόνια και η κατανόηση για την κατάσταση του Κουτίνιο από το αιμοβόρο πλήθος επάνω στην έκρηξη των συναισθημάτων.
Α, είναι η επιτυχία.
Το πλάνο του Κλοπ για τη Λίβερπουλ είχε το ελάχιστο κι απαιτούμενο κενό προκειμένου να περιοριστεί το είδωλο της Βαρκελώνης και να μετριαστεί η απουσία του Φιρμίνο από το αρχικό σχήμα. Η συγκριτικά τεράστια διαφορά σε σχέση με τον τελικό του Κιέβου είναι φυσικά η ένταξη στον οργανισμό του Φαμπίνιο. Εξάρι μεγάλου διαμετρήματος. Η ειδοποιός διαφορά μαζί με τον Άλισον της παγκοίνως αποδεκτής βελτίωσης της δυνάμει πρωταθλήτριας Αγγλίας. Φαμπίνιο, Κεϊτά, Μίλνερ και μπροστά τους ο Βαϊνάλντουμ σε έναν ιδιότυπο ρόμβο ακριβώς πάνω στο χώρο έναρξης των επιθετικών επιχειρήσεων του Μέσι. Ο απροσπέλαστος Φαν Ντάικ (44 αγώνες χωρίς να δεχθεί ντρίμπλα), ασπίδα ασφάλειας, ο Μάτιπ με ψύχραιμες και καίριες επεμβάσεις. Μοναδικές δυσκολίες, στην ηθελημένη οπισθοδρόμηση της Μπάρτσα, οι έξοδοι του Σουάρες για να μείνει ανοιχτός ο αεροδιάδρομος εφόρμησης του Μέσι. Αριστούργημα με άτσαλες τελικές πινελιές.
Ο Φιρμίνο έχει ένα πακέτο, μοναδικής χρησιμότητας. Μπορεί να ενοχλήσει και να απειλήσει βάζοντας πλάτη στους αμυντικούς σε αγώνα με τη μπάλα σε οικεία πόδια αλλά και λειτουργία με πρόσωπο και σημάδι σε διαγώνιο ή κάθετο τρέξιμο. Κάτι σαν δεκάρι, ή κρυπτόμενο εννιάρι. Όταν αυτές οι πτυχές λείπουν, αυτομάτων ανοίγουν τα μέτρα μεταξύ Μανέ και Σαλλάχ. Ο Αιγύπτιος έκανε αγώνα αποτύπωσης και απάντησης σε όσους περιμένουν από εκείνον μόνο να σκοράρει για να τους χαρίσουν τα εύσημα. Κατάφερε και στήριξε όλη την ανάπτυξη της Λίβερπουλ ξεκινώντας μάλιστα και αρκετά πιο μακριά από το σύνηθες για την αντίπαλη περιοχή.