Τέλος! Ο Ολυμπιακός είναι και φέτος στο Final Four της EuroLeague! Η ψυχοφθόρα σειρά με την Φενέρ έλαβε τέλος και η ομάδα προκρίθηκε στις 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης για 2η συνεχή φορά. Θα ήταν κρίμα αυτή η ομάδα να μείνει εκτός Final four με την χρονιά που έχει πραγματοποιήσει, αλλά αυτά τα παιδιά, αυτοί οι αθλητές, δεν καταλαβαίνουν από τίποτα, ούτε από break, ούτε από μπασκετικό “ξύλο”, ούτε από θεατρινισμούς και ούτε από προκλήσεις. Τώρα λοιπόν ο στόχος είναι ένας, η ευρωκούπα!
Πάμε να δούμε όμως τι μεσολάβησε για να έρθει αυτή η πρόκριση. Αρχικά, η Φενέρ δεν ήταν ομάδα για 8η θέση. Εντάξει, ξεκίνησε με ένα 9-1 όμως μετά υπέστη μια αγωνιστική καθίζηση αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ομάδα για 8η θέση. Το ρόστερ της, ακόμα και με τις απουσίες που είχε, είναι υλικό 25-30 εκατομμυρίων, πολλών χρημάτων πάνω από το μπάτζετ του Ολυμπιακού. Επίσης, αν τα βάλουμε κάτω η μοναδική ουσιαστική απουσία είναι του Μπούκερ, διότι ο Γουίλμπεκιν καλύφθηκε από τον Ντόρσεϊ, αν δεν είχε τραυματιστεί ο Αμερικανός δεν θα πηγαίνανε στην επιλογή του Τάιλερ, ενώ ο Μπιέλιτσα είναι εκτός από την αρχή της χρονιάς. Οπότε μην μπαίνουμε στο τρυπάκι των απουσιών, διότι ομάδες με τέτοιο προϋπολογισμό δεν επιτρέπεται να επικαλούνται απουσίες.
Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα, η Φενέρ έβαλε πραγματικά δύσκολα στον Ολυμπιακό, έπαιξε αρκετά physical, ενώ το σκληρό παιχνίδι ήταν από την αρχή στην σκέψη του Ιτούδη, ο οποίος πραγματικά πιστεύω, ενώ είναι πολύ καλός προπονητής, αν δεν αναλωνόταν τόσο σε αλλοπρόσαλλες διαμαρτυρίες και επικεντρωνόταν περισσότερο στο αγωνιστικό κομμάτι ίσως είχε μεγαλύτερη τύχη η Φενέρ. Αλλά ότι και να είναι αυτή η σειρά εξαρτάτο αποκλειστικά από τον Ολυμπιακό. Η ομάδα ήθελε απλά σε αυτό το Game 5 να εμφανιστεί ακόμα ένας πρωταγωνιστής και αυτό έγινε με την επανεμφάνιση στην σειρά του αρχηγού Παπανικολάου. Ο Κωστάρας ήταν πραγματικά παντού και ολοκλήρωσε την αγώνα με νταμπλ νταμπλ.
Φυσικά, και ο κόσμος ήταν αυτός που έπρεπε, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων (τσίμπησε στις προκλήσεις των Τούρκων παραγόντων σε μια φάση, ενώ αυτό με το λέιζερ έχει κουράσει) και πραγματικά έδωσε την ώθηση που χρειάζεται η ομάδα, μια ώθηση που εύχομαι να δοθεί και στο Κάουνας και η ομάδα να φτάσει μέχρι το τέλος, φέτος. Το φάιναλ φορ είναι μια άλλη ιστορία, είναι ένα τουρνουά βραδιάς, δεν μετράει τίποτα από όσα έγιναν στην κανονική διάρκεια, ούτε όσα έγιναν στα πλέι οφς, είναι δυο νύχτες όπου οποίος βρεθεί σε καλύτερη μέρα θα το πάρει. Η ομάδα πια είναι πιο έμπειρη, παίχτες που παίξανε πέρυσι στο πρώτο τους φάιναλ φορ, όπως οι Φαλ-Μακίσικ-Βεζένκοφ, θα έχουν μεγαλύτερη εμπειρία φέτος για να πάνε μέχρι τον τελικό και να σηκώσουν το τρόπαιο. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά αυτή η ομάδα δεν χτίστηκε για τα εύκολα. Πάμε ΘΡΥΛΕ!
