Μαζί με ένα πλήθος οικονομικών συμφωνιών που υπέγραψε στις 5 Ιουνίου στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης ο πρόεδρος της Κίνας, Ξι Ζινπίνγκ με το ρώσο ομόλογό του, Βλαντίμιρ Πούτιν, που εκτείνονται από ενεργειακά προϊόντα μέχρι ηλεκτρονικό εμπόριο, συμφώνησαν να χρησιμοποιούν στο εξής τα εθνικά τους νομίσματα στο μεταξύ τους εμπόριο.
Αξίζει να αναφερθεί ότι εσχάτως Κίνα και Ρωσία αργά αλλά σταθερά ξεφορτώνονται θέσεις σε δολάριο ενισχύοντας τοποθετήσεις σε ανταγωνιστικά νομίσματα και αξίες. Η Κίνα, με βάση ανακοίνωση του κεντρικού πιστωτικού της ιδρύματος, τον Μάιο αύξησε για έκτο συνεχή μήνα τις τοποθετήσεις της σε χρυσό, μειώνοντας τις τοποθετήσει της σε δολάρια. Η ισχύς του δολαρίου παρόλα αυτά είναι αδιαμφισβήτητη.Το διεθνές αποτύπωμα της Κίνας παρότι προχωρά αργά και μεθοδικά χτίζει ένα γιγαντιαίο οπλοστάσιο, έχει σχεδόν αποκλειστικά οικονομικά συμφέροντα, με εξαίρεση τη θάλασσα της Νότιας Κίνας. Η εκ νέου αποικιοποίηση της Αφρικής, η δυναμική της διείσδυση στη Λατινική Αμερική κι ο Δρόμος του Μεταξιού με τεράστιας αξίας επενδύσεις σε δρόμους, λιμάνια κι άλλα έργα υποδομής που εξαπλώνεται σε Ασία και Ευρώπη επεκτείνουν ακόμη περισσότερο τα ήδη αχανή κινέζικα σύνορα.
Κάπως έτσι, με παράδοξο τρόπο μπαίνουμε στα βαθιά νερά αναφορικά με το Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο θα φιλοξενηθεί στην αχανή έκταση της μητρόπολης της Ασίας για δεκαπέντε ημέρες. Σε διοργανώσεις μικρής διάρκειας το σημαντικότερο στοιχείο που διαχωρίζει την επιτυχία από την αποτυχία μιας ομάδας περιγράφεται από το λόγο καλής ατομικής κατάστασης, τύχης και προετοιμασίας στη διαδοχή των αγώνων. Ο πλάνητας βίος της ελληνικής ομάδας συνήθισε να τρίζει τα τελευταία έτη και ένα χαρισματικό παιδί, καλείται να δώσει ώθηση σε ένα σύνολο με αποστάγματα εμπειρίας και ανυπομονησία νιάτων.
Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος διάλεξε να πάρει συνοδοιπόρους του, ένα σύνολο με τέσσερις περιφερειακούς, πέντε φόργουορντ, δύο πεντάρια και έναν μετασχηματιστή αυξομείωσης τάσης ρεύματος κι ενίοτε συναισθήματος. Επειδή αυτά είναι λίγο ή πολύ γνωστά, ας επικεντρωθούμε σε επιμέρους θέματα. Η άμυνα είναι σύμφωνα με τις δηλώσεις του προπονητή ο βασικός πόλος δημιουργίας. Έτσι, εκτός από την πίεση στη μπάλα, παρατηρείται από τους φιλικούς αγώνες προετοιμασίας ακόμη, η ροπή να χρησιμοποιούνται όλα τα μέλη του σώματος δίχως φειδώ και φόβο για φάουλ. Τα χέρια εκτός από τις τοποθετήσεις έχουν πρωτεύοντα ρόλο. Οι αλλαγές στα σχήματα με ημίψηλους είναι θέσφατο λόγω του σβησίματος των υψομετρικών διαφορών και για το γεγονός ότι η αδύναμη πλευρά μπαίνει αρκετά μέσα ώστε να δώσει με δυνατό τρόπο βοήθεια. Πολλές φορές και με δύο πόδια στη ρακέτα. Το μεγάλο άνοιγμα στο διασκελισμό βοηθά την ελληνική ομάδα να καλύψει τις πάσες από μέσα προς τα έξω και ουσιαστικά αφήνει μονάχα το σουτ από τις γωνίες.
Το κυριότερο στοιχείο, βάσει του οποίου θα κριθεί η επιθετική παραγωγικότητα είναι ο έλεγχος των ριμπάουντ. Ο τομέας αυτός παρέχει τη δυνατότητα για άμεσες επιθέσεις, παιγνίδι ένας εναντίον ενός σε άμυνες χωρίς βάθος και ισορροπία και διαρκή καταπόνηση της αντίπαλης ομάδας. Έπειτα, οι αλλοιώσεις. Τόσο ψηλά όσο και χαμηλά. Ετούτο συνεισφέρει στην οριοθέτηση “ναρκοπέδιου” στο ζωγραφιστό και στον εξαναγκασμό να μεταφέρονται οι αποφάσεις και οι επιθετικές εκτελέσεις στην περιφερειακή γραμμή. Είναι πιθανό να δούμε σε καταστάσεις καθήκοντος για ασφυκτική πίεση σε γκαρντ με άπλετο επιθετικό ταλέντο το Γιάννη να επωμίζεται το βάρος της αναχαίτισης προκειμένου να έχει λιγότερα μέτρα να διανύσει εφορμώντας προς ένα ανυπεράσπιστο καλάθι. Μοναδικό τρωτό σημείο αποτελεί η άμυνα των παιχτών της εθνικής όταν ο αντίπαλος πάρει καλύτερη θέση και παίξει με πλάτη. Εκεί, οι πάσες περνούν με ευκολία και δε δίνεται μεγάλη μάχη με αποτέλεσμα να μπαίνει σε πλεονεκτικό μέρος η μπάλα όπου δύσκολα μπορεί να δοθεί απάντηση. Aναμένουμε άνοιγμα και εγκλωβισμό αντιπάλων με κυνηγητό στα 3/4 του γηπέδου, κατά τα ρηθέντα του ομοσπονδιακού προπονητή.
Το επιθετικό σκέλος βασίζεται σε σημαντικό βαθμό στο αμυντικό. Ζητούμενο πρώτο να ανοίξουμε και να τρέξουμε στο ανοιχτό γήπεδο. Εφόσον η σκληρότητα είναι σε υψηλό επίπεδο, η μετάβαση δίνει τη δυνατότητα για μπόλικες απομονώσεις, όχι μόνον από το Γιάννη, αλλά από κάθε παίχτη χαμηλά ή κοντά ο οποίος εντοπίζει πλεονέκτημα. Πρόβλημα υπάρχει στη δημιουργία δεδομένης της στατικότητας και εν πολλοίς ακινησίας όταν υπάρχει ένας γκαρντ, τρεις φόργουορντ και ένας ψηλός στην πεντάδα. Όλα είναι θέμα ταχύτητας στη μεταφορά της μπάλας, στα δυνατά κοψίματα και φυσικά στο τρίποντο. Η τελευταία πτυχή, αν κολλήσουν τα αμυντικά γρανάζια, θα γεμίσει ρυτίδες το λυγερό κορμί της εθνικής ομάδας. Αναζητείται με άλλα λόγια κίνηση μακριά από τη μπάλα πράγμα που θα διευκολύνει τον παίκτη ο οποίος θα παίξει στο χαμηλό ποστ για να σκοράρει αλλά και να δημιουργήσει. Είναι πολύ σημαντικό για τη συνέχεια να έχει η ομάδα καλύτερες αποστάσεις.
Η ομάδα θα πρέπει να είναι έτοιμη να παίξει απέναντι σε ζώνες και σε άμυνες που ο Γιάννης θα πάρει επάνω του 2 και 3 παίκτες και θα παίξει μεγάλο ρόλο αν σε αυτές τις άμυνες θα λειτουργήσει το περιφερειακό μας σουτ από τους υπόλοιπους παίκτες. Έσχατο αλλά καθόλου αμελητέο, είναι η τακτική παρακολούθηση, ετοιμότητα και προσαρμογή ανάλογα με τον αντίπαλο. Να καταλάβει κάθε παίχτης το ρόλο του και τι ζητάει από εκείνο το τεχνικό επιτελείο και να τα διεκπεραιώσει στο μέγιστο βαθμό. Aναμένουμε και σχήμα με τους δυο χειριστές (Νικ Καλάθης, Κώστας Σλούκας) για δημιουργία μέσα από πικ εν ρολ καταστάσεις.
Η συνείδηση της πανωλεθρίας σαν λάβαρο νίκης, δυστυχώς, έχει τις ρίζες της στην ομοσπονδία. Ήδη, τα πρώτα δείγματα από τις ανεκδιήγητες διαμαρτυρίες στην Κρήτη τον Ιούλιο, η “άσφαιρη” αντιπαράθεση ανακοινώσεων με το NBA και ο αόρατος εχθρός του ελληνικού μπάσκετ, στην προηγούμενη παρουσία του Αντετοκούνμπο, πρέπει να εξαλειφθούν ώστε η ομάδα να έχει τουλάχιστον ουδέτερες και ακριβοδίκαιες διαιτητικές αποφάσεις. Η δημογεροντία, καλείται να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και την πιθανότητα απευθείας πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ιαπωνίας, το προσεχές καλοκαίρι. Οι λούτρινες γάτες, προϊόντα της κινεζικής κουλτούρας για εξευμενισμό και προσέλκυση της ευμένειας, αποτελούν ιδεοληπτικές τάσεις που ανακρούουν στη σύγχρονη κουλτούρα. Άλλωστε δεν υπάρχει γήρας. Υπάρχει λιγόστεμα του σθένους.
Εις εκ των κορυφαίων ηθοποιών του ιταλικού νεορεαλισμού, ο Βιτόριο Γκάζμαν, δήλωνε κάποτε στη Σεμίνα Διγενή κάτι που καλό είναι να το έχουμε στην άκρη της σκέψης μας πριν βγάλουμε τις φουστανέλες και τα τσαρούχια απ’τις ντουλάπες:
Παρότι ο θάνατος είναι έλλειψη καλών τρόπων και αποφεύγω να ασχολούμαι μαζί του, στο μνήμα μου θα γράφει : «Εδώ κείτεται αυτός που νόμιζε ότι ήταν το κέντρο του κόσμου».