Κρυφά και φανερά σ’ ακολουθούνε
οι συμμορίες κι οι βασανιστές
και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε,
μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές.
Έτσι μας έμαθε ο Μάνος, μα και πως να γίνει. Μην ξεχνάμε ότι για να παράξουμε τέχνη, πρέπει πρώτα αγαπήσουμε την ζωή. Αλλά μπορεί να αγαπήσει πότε την ζωή ένας άνθρωπος που αποκαλεί πουτάνα την αδελφή ενός διαδηλωτή; Εκείνοι οι πειθήνιοι, οι οποίοι νομίζουν ότι επειδή πάνε με τον ισχυρό θα κερδίσει κάτι το τομάρι τους; Εκείνοι οι πρώην ποδοσφαιριστές που έμαθαν να μισούν ανθρώπους τους οποίους δεν γνωρίζουν καν επειδή αυτό τους υπαγορεύει ένα βίντεο 10 λεπτών στο διαδίκτυο και η μονομέρεια του μικρόκοσμού τους; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί σιωπούσαν, όταν πριν την πανδημία ο Π.Ο.Υ. έθετε ως ελάχιστο όριο ΜΕΘ τις 3500, ενώ υπήρχαν μόνο 565,ούτε ότι το 2014 η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ έκοψε 155 εκατομμύρια από τα δημόσια νοσοκομεία και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ άλλα 400. Αν τους ένοιαζan πραγματικά οι συνάνθρωποι τους αυτά και αλλά πολλά θα σχολίαζαν.
Δεν είναι όμως λίγοι εκείνοι οι οποίοι πραγματικά αγωνιούν για την εξάπλωση της πανδημίας και ίσως θεώρησαν επικίνδυνη την πρωτοβουλία του ΚΚΕ και τον τρόπο που επέλεξε να τιμήσει τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Σε αυτούς λοιπόν απευθυνόμενος ζητά μια χάρη, να κάνουν μια μικρή έρευνα για την τάση των κρουσμάτων στις πόλεις των ΗΠΑ την περίοδο που ο Αμερικάνικος λαός διαδήλωνε μη ανεχόμενος την δολοφονία Φλοιντ. Επιφυλάξεις βέβαια υπάρχουν, ωστόσο η μη αύξηση των κρουσμάτων στα δεκαπενθήμερα που ακολούθησαν αδιαμφισβήτητα κάτι μας δείχνει. Το ΚΚΕ γνώριζε και γνωρίζει την σοβαρότητα της κατάστασης για αυτό και τήρησε όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα, γι’ αυτό και φέτος δεν προσκάλεσε δεκάδες χιλιάδες κόσμου, όπως κάνει κάθε χρόνο.
Τέλος, ας σκεφτούμε λίγο, γιατί τόσο μίσος για το Πολυτεχνείο στο σήμερα; Μήπως γιατί κάποιοι δεν θέλουν ο λαός να γνωρίζει ότι μόνο αν βγει ο ίδιος μαχητικά και με συγκεκριμένη κατεύθυνσή στο προσκήνιο μπορεί να δει καλύτερες μέρες; Από την άλλη υπάρχουν, εκείνοι οι οποίοι τιμούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου παρουσιάζοντας ως μοναδικό στόχο την πτώση της χούντας, αποσιωπώντας τόσο τα αντιαμερικανικά και αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά τα οποία είχε, όσο και αιτήματα για σοσιαλισμό και λαϊκή εξουσία.