Κορίτσια, ακόμη, ή γυναίκες… εκεί…μόλις πατημένα τα δεύτερα – άντα;
Όταν μια ασθένεια λειτουργεί ως έναυσμα και το ουσιαστικότερο ταξίδι ξεκινά.
Ένα οδοιπορικό φιλίας.
Επειδή οι φίλοι ζωής προσφέρουν ζωτικό χώρο κρατώντας μας συντροφιά καθισμένοι, ενίοτε, στα παγκάκια κάποιας πόλης κι άλλοτε πάλι διασχίζοντας προς τον σημαντικό μας «Άλλον» πραγματώνοντας τις πιο κρυφές μας επιθυμίες.
Αυτό κάνουν οι στενοί φίλοι. Διασχίζουν για πάρτη μας, ατρόμητοι, γεωγραφικά σύνορα και χώρες. Καβαλούν αυτοκίνητα, αεροπλάνα…μισθοφόροι της καρδιακής αγάπης. Αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, ενίοτε σιωπηλά, παραβλέποντας τις επιλογές μας. Κι ορισμένες φορές πράττουν όσα οι ψυχαναλυτές περιμένουν απ’ τους θεραπευόμενους να πράξουν αυτοβούλως μια μέρα.
Ένα βιβλίο για τις άγραφες ιστορίες μεταξύ φίλων καρδιακών. Ίσως, την πιο ανιδιοτελή μορφή έρωτα.
Και, παράλληλα, σποραδικές συναντήσεις μ’ αγνώστους, που εμπιστεύονται τις πιο μύχιες επιστολές της ζωής τους στην οδοιπόρο.
Αγνώστους που ζουν, ήδη, τις πρότερες ζωές τους στις σελίδες του επόμενου βιβλίου της τριλογίας.
Μετά την παρουσίαση του βιβλίου της κας. Γκόλνα “Η Ηλέκτρα & η Ιφιγένεια ταλαιπωρούνται ακόμη” και την όμορφη συνέντευξη που φιλοξενήσαμε στην στήλη μας, σειρά έχει η παρουσίαση για το “Γύρισέ με, στην Παρασκευή”, το πρώτο, ουσιαστικά, βιβλίο της τριλογίας που “στεγάζεται” στις εκδόσεις Φυλάτος.
Όσοι παρακολουθείτε την στήλη μας «Γωνιά του βιβλίου» και τα social μας, θα ξέρετε ότι ως εκπρόσωπος της ομάδας μας αλλά κι επιλογή των εκδόσεων Φυλάτος πλαισίωσα την παρουσίαση των δύο βιβλίων της κας. Μαρίας – Χριστίνας Γκόλνα στο 51ο φεστιβάλ βιβλίου που έλαβε χώρα στο Πεδίον του Άρεως.
Όπως ανέφερα και παραπάνω τα “της Ηλέκτρας και της Ιφιγένειας” τα έχουμε αναλύσει. Σειρά τώρα έχει η “Παρασκευή’.
Σίγουρα, μικρότερο σε μέγεθος, συγκριτικά με το έτερο βιβλίο, το “Γύρισέ με, στην Παρασκευή” είναι, εξίσου, πλούσιο σε νόημα, βαθιά ανθρώπινο, με γερή δόση ενσυναίσθησης και χιούμορ.
Αυτό που μού αρέσει στα βιβλία της Μαρίας – Χριστίνας είναι ότι, πέρα απ’ τις δικές της ιστορίες που θέλει να “φωνάξει”, η αναφορά σε καταστάσεις που βιώσαμε, πραγματικά, στο πετσί μας, όπως η πανδημία, είναι πράγματα που με κάνουν να έχω ένα “άλλο”, “διαφορετικό” δέσιμο με τα βιβλία αυτά λόγω του γεγονότος ότι περιλαμβάνουν εντός των σελίδων τους ένα μέρος της ζωής μου.
Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι πως η αφορμή, για να γραφεί αυτό το βιβλίο, ήταν μια προσωπική απώλεια, μια φιλική απώλεια, που, όπως ανέφερα και στο φεστιβάλ, το βρίσκω εξαιρετικά τιμητικό για την φίλη αυτήν, καθώς, πλέον, με την αναφορά της αυτήν μέσω το βιβλίου θα μείνει για πάντα στην αιωνιότητα. Στην βιβλιοθήκη κάποιου αναγνώστη, στο γραφείο του, στα ερμάριά του, ίσως, και στο μυαλό του, όπως έχει χαραχθεί και στο μυαλό της συγγραφέως.
Για φανταστείτε να έχετε φίλους στο πλευρό σας που, πραγματικά, τιμούν την ιδιότητά τους αυτήν στο έπακρο.
Επιπρόσθετα, στο βιβλίο, πέρα απ’ την αγνότητα της φιλίας, περιγράφονται οι έννοιες του θανάτου, της μοναξιάς, της υγείας, των τραυμάτων, ψυχολογικών και μη.
Η υγεία δε, όπως “αναλύεται” με την εμβάθυνση στον καρκίνο, την κατάθλιψη, τα τραύματα και την συζήτηση των ηρώων με τους ψυχοθεραπευτές τους, αγγίζει τον αναγνώστη, καθώς, τόσο μέσα απ’ τις καταστάσεις αυτές καθαυτές όσο και απ’ τα παράγωγα συναισθήματα που προκύπτουν, αυτοί που διαβάζουν τις ιστορίες διακρίνουν κομμάτια του εαυτού τους, ταυτίζονται…
Στο σημείο αυτό, καθώς κάθε βιβλίο αποτελεί, μεταξύ άλλων, και την αφορμή για την έναρξη συζήτησης, θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο κομμάτι της ψυχολογίας, διότι αποτελεί έναν τομέα στην ζωή μας, στον οποίο πολλοί άνθρωποι δεν δίνουν την δέουσα σημασία. Η ψυχή αποτελεί ένα όργανο, που όπως και το σώμα, θέλει την δική του φροντίδα, την δική του θεραπεία. Αυτά θα σάς τα πουν καλύτερα οι ήρωες των βιβλίων, όπως η Χλόη, η Δάφνη ή η Λένα που στέκεται κυματοθραύστης στο πλευρό των φιλενάδων της.
Η πένα της κας. Γκολνα είναι ιδιαίτερη. Ο λόγος της δεν είναι επιφανειακός, ενίοτε απαιτεί δεύτερη ανάγνωση, είναι λυρικός, είναι αισθαντικός, είναι βαθιά ανθρώπινος και πλούσιος σε γνήσιο συναίσθημα.
Η Μαρία – Χριστίνα δένει με περίσσιο ταλέντο όλους τους ήρωές της ψυχογραφικά, δημιουργώντας δυνατά πορτρέτα, στα είδωλα των οποίων μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε και το δικό μας “Είναι”.