Στη συνέντευξη αυτή αφήνουμε πίσω μας τη Θηρασία και σαλπάρουμε, ξανά, με προορισμό τα Επτάνησα. Η Κέρκυρα αποτελεί την επόμενη στάση…
Ο Ν.Τ., Κερκυραίος στην καταγωγή, αν και ζει και σπουδάζει στην Αθήνα, επισκέπτεται, συχνά πυκνά, το νησί του και μάς περιγράφει την Κέρκυρα μέσα απ’ τα δικά του μάτια.
Και η περιπλάνηση αρχίζει…
«Η Κέρκυρα είναι η πρωτεύουσα των Επτανήσων. Πρόκειται για ένα απ’ τα μεγαλύτερα νησιά της Ελλάδας με πληθυσμό πάνω από 100.000 κατοίκους. Βρίσκεται πολύ κοντά στην Ιταλία, απ’ όπου έχει κι αρκετές επιρροές τόσο στη γλώσσα όσο και στις τέχνες και την αρχιτεκτονική.
Η ιστορία του νησιού ξεκινά απ’ τα αρχαία χρόνια. Η Κέρκυρα ή, αλλιώς, το “νησί των Φαιάκων”, όπως λεγόταν, έγινε γνωστό απ’ την “Οδύσσεια”. Το νησί εκείνη την περίοδο ήταν και η δεύτερη μεγαλύτερη ναυτική δύναμη πίσω απ’ την Αθήνα. Στα νεότερα χρόνια, η Κέρκυρα, λόγω του ότι δεν υπήρξε ποτέ υπό τουρκική κατοχή, είχε αναπτυχθεί σε πολλούς τομείς, όπως οι τέχνες.».
Ποια θα χαρακτήριζες ως τ’ αρνητικά και τα θετικά της Κέρκυρας;
Ν.Τ.: «Αποτελεί ένα νησί με πολύ όμορφες παραλίες, τις οποίες συνδυάζει μ’ ένα πράσινο τοπίο. Επίσης, ξεφεύγει και σ’ αρχιτεκτονική απ’ αυτά που γνωρίζουμε, καθώς τα Επτάνησα, και κατ’ επέκταση η Κέρκυρα, έχουν ένα πιο βενετσιάνικο στιλ. Επιπρόσθετα, μιλάμε για ένα αρκετά μεγάλο νησί, στ’ οποίο μπορεί κανείς να βρει τα πάντα, είτε αυτό αφορά στη διασκέδαση, είτε ιστορικά μέρη κι ούτω καθεξής…
Όσον αφορά στ’ αρνητικά, αυτό που, προσωπικά, θα ήθελα να δω είναι καλύτερη οργάνωση σ’ ό,τι έχει να κάνει, κυρίως, με την καθαριότητα και την περιποίηση του νησιού και να βρεθεί, επιτέλους, μια λύση στο θέμα των σκουπιδιών.».
Ποιες οι ευκολίες, ποιες οι δυσκολίες και ποια τα προβλήματα;
Ν.Τ.: «Ευκολίες, όπως προανέφερα, είναι ότι μιλάμε για μεγάλο νησί, οπότε μπορεί κανείς να βρει εύκολα ό,τι θέλει, ειδικά όταν μένει μέσα στην πόλη της Κέρκυρας.
Ως προβλήματα, θα τόνιζα το κυκλοφοριακό, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, το νοσοκομείο μας, τ’ οποίο έχει πολλές ελλείψεις, και την έλλειψη συνεννόησης μεταξύ δημόσιων φορέων.».
Τι σού αρέσει περισσότερο και τι δε θ’ άλλαζες στην Κέρκυρα;
Ν.Τ.: «Αυτό που μού αρέσει περισσότερο είναι το ιστορικό κέντρο του νησιού με την τεράστια πλατεία και, αντίστοιχα, δε θ’ άλλαζα τον φυσικό πλούτο του νησιού.».
Αντίστοιχα, τι θα ήταν αυτό που θα ήθελες ν’ αλλάξεις;
Ν.Τ.: «Το νοσοκομείο και την υπεύθυνη αρχαιολογίας του νησιού.».
Μίλησέ μας για τον κόσμο, τους ντόπιους και για το αν υπάρχουν μειονότητες ή ξένοι και πως συνυπάρχουν, αν συνυπάρχουν, με το ντόπιο στοιχείο.
Ν.Τ.: «Οι ντόπιοι είναι φιλόξενοι κι έχουν κι ένα διαφορετικό ταμπεραμέντο σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Είναι λίγο τρελοί, ρε παιδί μου. Με την καλή την έννοια! Γενικά, υπάρχει αυτό στα Επτάνησα! Όσον αφορά στις μειονότητες, έχουμε αρκετούς απ’ Αλβανία, παρόλα αυτά, επειδή, πλέον, οι περισσότεροι είναι 2ης ή ακόμα και 3ης γενιάς, υπάρχει ομαλή συνύπαρξη.».
Πως θα χαρακτήριζες τις ανθρώπινες σχέσεις στο νησί σε σχέση με τη μεγαλούπολη;
Ν.Τ.: «Σίγουρα, υπάρχει μεγαλύτερη οικειότητα, ειδικά όσο μεταφερόμαστε προς τα χωριά. Παρόλα αυτά, λόγω και του μεγέθους του νησιού, είναι φυσιολογικό να υπάρχει και κάποια αποξένωση. Σίγουρα, όχι στο ίδιο επίπεδο με τις μεγαλουπόλεις.».
Μίλησέ μας για τις υποδομές.
Ν.Τ.: «Οι υποδομές αποτελούν μεγάλη κουβέντα. Θα ξεκινήσω απ’ τη μεγαλύτερη πληγή αυτού του νησιού κι αυτή είναι το νοσοκομείο. Είναι καινούριο και μεγάλο, αλλά οι πολλές ελλείψεις του φτάνουν σ’ ένα σημείο, σχεδόν, τραγικό. Το νησί διαθέτει, επίσης, διεθνές αεροδρόμιο, στου οποίου τον τερματικό, μάλιστα, έγιναν κι αρκετές βελτιώσεις. Τέλος, διαθέτει ένα αρκετά μεγάλο λιμάνι, στ’ οποίο φιλοξενούνται αρκετά κρουαζιερόπλοια κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.».
Μίλησέ μας για τις τοπικές αρχές του νησιού.
Ν.Τ.: «Δε θα το σχολιάσω. Μία απλή αναζήτηση να κάνει κανείς, θα δει ότι κάθε χρόνο έχουμε θέμα με τα σκουπίδια. Έχουμε κι άλλα ζητήματα, βέβαια, όπως τ’ ότι η αρχαιολογική υπηρεσία δυσκολεύει το έργο της συντήρησης του ιστορικού κέντρου, αλλά και των μνημείων του νησιού.».
Υπάρχει αστυνομία κι άλλες τέτοιες υπηρεσίες; Και πόσο εξυπηρετούν;
Ν.Τ.: «Υπάρχουν, κάνουν αρκετά καλή δουλειά, αλλά ξέρεις πως είναι τα πράγματα σ’ αυτήν τη χώρα. Είναι και το πόσο σ’ αφήνουν να δουλέψεις.».
Παρατηρείται εγκληματικότητα;
Ν.Τ.: «Απ’ όσο ξέρω, όχι. Δε λέω ότι δεν υπάρχει, απλά στις γειτονιές που μεγάλωσα εγώ δεν υπήρχε τέτοιος φόβος.».
Υπάρχει το μοτίβο παιδιά να παίζουν, ακόμη, στις γειτονιές;
Ν.Τ.: «Κρατάει, ακόμη. Όχι όσο στα δικά μου χρόνια, αλλά κάτι γίνεται, ακόμη…».
Μίλησέ μας για σχολείο και την εκπαίδευση.
Ν.Τ.: «Εδώ, κατά βάση, ισχύει ό,τι και στην υπόλοιπη χώρα. Εξαρτάται σε τι θα… “πέσεις”. Υπάρχουν αρκετά σχολεία όλων των βαθμίδων και, μάλιστα, σ’ όλη την επικράτεια του νησιού. Το κακό σ’ ορισμένες περιπτώσεις, όπως και στη δική μου, είναι οι εγκαταστάσεις. Δηλαδή, πήγα σε Λύκειο, τ’ οποίο στεγαζόταν σε μια παλιά αποθήκη. Δεν είναι τόσο τραγικό όσο φαίνεται, σίγουρα, όμως, δεν καλύπτει όλες τις ανάγκες των μαθητών. Φημολογείται ότι θα μεταφερθεί σε νέο κτήριο, αλλά απ’ το 2008 που αποφοίτησα, μέχρι και τώρα, το Λύκειο εξακολουθεί να στεγάζεται εκεί.».
Αν σε ρωτούσα για τις συγκοινωνίες και τις μετακινήσεις το νησιού, τι θα τόνιζες;
Ν.Τ.: «Είναι λίγο περίπλοκο το θέμα. Σίγουρα, οι αστικές συγκοινωνίες είναι σ’ αρκετά καλό επίπεδο. Αλλά, όπως είπαμε, είναι ένα μεγάλο νησί, οπότε, για να πάει κανείς στα πιο απομακρυσμένα μέρη του νησιού, χρειάζεται, αναγκαστικά, τα υπεραστικά λεωφορεία, αν, φυσικά, δε διαθέτει αυτοκίνητο.».
Πως έχουν τα πράγματα αναφορικά με τη διασκέδαση;
Ν.Τ.: «Είναι άφθονη. Διαθέτει ωραίες καφετέριες στο κέντρο του νησιού, οι οποίες πιο αργά μετατρέπονται σε μπαράκια. Διαθέτει, επίσης, μέχρι και μεγάλα clubs λίγα λεπτά έξω απ’ το κέντρο της πόλης. Η διασκέδαση δε θα σού λείψει! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!».
Ποια πολιτιστικά ή κοινωνικά δρώμενα λαμβάνουν χώρα στην Κέρκυρα;
Ν.Τ.: «Πολλά απ’ τα δρώμενα έχουν να κάνουν, κυρίως, με τη μουσική. Οι φιλαρμονικές της Κέρκυρας φροντίζουν γι’ αυτό. Ουκ ολίγες παραστάσεις δίνονται στο Δημοτικό Θέατρο του νησιού.».
Ποιος είναι ο πολιούχος του νησιού;
Ν.Τ.: «Πολιούχος του νησιού είναι ο Άγιος Σπυρίδωνας, του οποίου η εκκλησία βρίσκεται στο κέντρο της Κέρκυρας, ενώ η Μητρόπολη είναι η Αγία Σοφία, η οποία βρίσκεται κι αυτή στο κέντρο της Κέρκυρας και είναι, εξίσου, εντυπωσιακή μ’ εκείνη του Αγίου Σπυρίδωνα.».
Μίλησέ μας για τα έθιμα του νησιού.
Ν.Τ.: «Το βασικό και πιο γνωστό λαμβάνει χώρα το Πάσχα, όπου όλη η Μεγάλη Εβδομάδα αποτελεί μια εμπειρία αξιόλογη, ώστε να την ζήσει κανείς. Απ’ τη μωβ φωταγωγημένη πόλη, στις μεγαλοπρεπείς λιτανείες της Μεγάλης Παρασκευής και του Μεγάλου Σαββάτου και, φυσικά, στους “Μπότηδες”.
Το γνωστό έθιμο ξεκινά στις 11.00 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, κατά την Πρώτη Ανάσταση, κι όλοι οι ντόπιοι βγαίνουν στα μπαλκόνια πετώντας στάμνες.».
Μίλησέ μας για τ’ αθλητικά δρώμενα στην Κέρκυρα.
Ν.Τ.: «Υπάρχουν ομάδες στο ποδόσφαιρο, όπως ο Α.Ο. Κέρκυρα με συμμετοχές στην Α’ Εθνική, ενώ στα υπόλοιπα αθλήματα κύριες ομάδες είναι ο Φαίακας κι ο Κερκυραϊκός.».
Ποια επιφανή ή γνωστά πρόσωπα έχει αναδείξει η Κέρκυρα;
Ν.Τ.: «Πρώτο και καλύτερο τον Ιωάννη Καποδίστρια. Σίγουρα, πρέπει ν’ αναφέρουμε τον Νικόλαο Μάντζαρο, συνθέτη του Εθνικού μας Ύμνου και, για να πάμε και σε σύγχρονους, την Ρένα Βλαχοπούλου και τον Ολυμπιονίκη του Ρίο στα 10χλμ. ανοιχτής θάλασσας, τον Σπύρο Γιαννιώτη.».
Τι κάνει τον τόπο της καταγωγής σου ξεχωριστό;
Ν.Τ.: «Πολλά, αλλά, κυρίως, τ’ ότι συνδυάζει ωραία τοπία, τα οποία διαφέρουν ανάλογα με το μέρος του νησιού.».
Τι κρατά το μέρος ζωντανό;
Ν.Τ.: «Ο τουρισμός!».
Τι σού λείπει;
Ν.Τ.: «Η οργάνωση!».
Υπάρχει κάποιο μέρος που το έχεις ταυτίσει μ’ εσένα στον τόπο αυτόν;
Ν.Τ.: «Ναι, η κεντρική πλατεία του νησιού, αλλά και η γειτονιά μου.».
Πόσο σού αρέσει η γειτονιά σου;
Ν.Τ.: «Πολύ! Εκεί γεννήθηκα, περπάτησα, έπαιξα, μεγάλωσα…».