Σεπτέμβριος. Ο μήνας της μουστιάς, των μετακομίσεων, των ερωτευμένων, της μελαγχολίας, και των εξετάσεων κατά τον Θανάση Βέγγο*. Ο Σεπτέμβρης για την πλειοψηφία σηματοδοτεί το ξεκίνημα της νέας χρονιάς, άσχετα αν δεν αλλάζει το ημερολόγιο. Κάτι το άνοιγμα των σχολείων, κάτι οι επαναληπτικές εξεταστικές της τριτοβάθμιας, κάτι η επιστροφή από τα μπάνια του λαού, καθιστούν τον μήνα ολίγον δυσάρεστο στις συνειδήσεις του κόσμου. Για τον γράφοντα πάντοτε ο επόμενος του Αυτοκράτορα Αυγούστου αποτελεί περίοδο εσωτερικής αξιολόγησης και μελαγχολίας αναπολώντας τις εγγύτερες καλοκαιρινές στιγμές. Πάνω λοιπόν σε αυτήν την κατάσταση, ήρθε η πρόταση να περιγράψω το φετινό μου ταξίδι κι επί τη ευκαιρία να το ξαναζήσω τρόπον τινά. Βέβαια τι μπορεί να ενδιαφέρει τον καθένα τι έκανα εγώ στις διακοπές; Όπως επίσης τι μορφή να δώσω σε αυτήν την περιγραφή; Ερωτήματα που με απασχολούσαν αρκετά πριν πάρω την απόφαση να δεχτώ την πρόταση και τώρα δυστυχώς ή ευτυχώς με διαβάζεις. Αρχές Ιουλίου μαζεύτηκε η ομάδα, ομάδα 4 ατόμων διαφορετικών προσανατολισμών και πεποιθήσεων. Ο καθένας ήθελε από το ταξίδι κάτι διαφορετικό. Πέφτει λοιπόν η ιδέα για τον γύρο της Πελοποννήσου, δίχως λεπτομέρειες και πλάνο το μόνο που ορίστηκε ήταν οι ημερομηνίες, Τετάρτη 5 Αυγούστου η μεγάλη φυγή των τριών και Σάββατο 8 θα ακολουθούσε ο τελευταίος αδειούχος, με άγνωστο σημείο συνάντησης. Εν τέλει η ημερομηνία αναχώρησης ορίστηκε εκ νέου μια μέρα αργότερα Πέμπτη 6/8 καθώς “έκλεψα” μία ημέρα από την ομάδα για να θαυμάσω τις ομορφιές άλλου ταξιδιού.
Πέμπτη 6-8-2020
Τα εφόδια μαζεμένα, τα απολύτως απαραίτητα ρούχα, αντίσκηνο, καρέκλες , τραπέζι ,αιώρες και μια μουσική πινελιά ο τζουράς. Ξεκινάμε λοιπόν με το δίθυρο Opel corsa με προορισμό το άγνωστο. Με το που περάσαμε τον Ισθμό πάρθηκε η ηρωική απόφαση, θα κινηθούμε αρχικά προς Μεσσηνία. Πρώτη στάση Καλαμάτα και πρώτη βουτιά κι έπειτα αναχώρηση για τα ανατολικά, Μεσσηνιακή Μάνη. Φτάσαμε στην Καρδαμύλη κάναμε ένα μικρό περίπατο στο γραφικό χωριό βουτήξαμε, κι εκεί μας ξεκίνησε ένα στοίχημα για το ποιος θα βουτήξει στις περισσότερες παραλίες και τέλος στάση σε ένα μπακάλικο για ανεφοδιασμό. Αφήσαμε την Καρδαμύλη με κατεύθυνση την Στούπα όμως η θέα μιας παραλίας μας έκοψε την ανάσα, συνεπώς η τρίτη μας βουτιά ήταν μονόδρομος. Αργότερα μάθαμε πως πρόκειται για την παραλία Φονέας,απομονωμένη με βότσαλο, ενώ είχε και μία μικρή καντίνα. στην οποία ήπιαμε μια μπυρίτσα πριν φύγουμε για την Στούπα. Εκεί περάσαμε φευγαλέα όπως και τον Άγιο Νικόλαο καθώς είχε ξεκινήσει να νυχτώνει και η πρώτη μας προτεραιότητα ήταν η εύρεση τόπου διανυκτέρευσης όπου τελικά βρέθηκε στην παραλία Πανταζής. Γρήγορη εγκατάσταση και έφτασε η ώρα για τροφή τρεις ντομάτες, μια κονσέρβα κεφτέδες, λίγο ψωμί κι ένα μπουκάλι ούζο. Λουκούλειο γεύμα!! Τέλος της πρώτης ημέρας θαυμάζοντας την ξαστεριά με την συνοδεία του τζουρά.
Παρασκευή 7-8-2020
Το ξημέρωμα μας βρήκε να κοιμόμαστε δύο στο αντίσκηνο και ένας στην αιώρα (εξαιρετικά πολύ κακή επιλογή αποδείχθηκε).Η ημέρα ξεκινά με ελληνικό καφέ, πρωινή βουτιά και ξεστήσιμο όταν ακούστηκε το μεγάφωνο του πλανόδιου μανάβη που διαλαλεί τα ξακουστά Μεσσηνιακά σύκα όπου ήταν ένα εξαιρετικό πρωινό! Κάναμε μια μικρή σύσκεψη και αποφασίσαμε πως το καλύτερο θα ήταν να κινηθούμε ανατολικά προς την Λακωνική Μάνη ώστε ξημερώνοντας Σάββατο να είμαστε κοντά στο Γύθειο για να συναντηθούμε με τον τέταρτο της παρέας. Βάζοντας λοιπόν πλώρη για Αρεόπολη, συναντήσαμε μία πινακίδα πολλά υποσχόμενη ,”ΠΡΟΣ ΤΑΦΟ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ” την ακολουθήσαμε και βγήκαμε δίπλα από το χωριό Κυβέλια στο μνημείο του Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη πατέρα του Θεόδωρου.
Συνεχίζοντας τον δρόμο προς Αρεόπολη ανταμώσαμε το χωριό Πλάτανος όπου και κάτσαμε στο καφενείο για να απολαύσουμε την σκιά του ομώνυμου δέντρου.
Αφού ήπιαμε τον απαραίτητο καφέ συνεχίσαμε τον δρόμο μας κάνοντας βουτιές διαδοχικά σε νέο Οίτυλο και Λιμένι και φτάσαμε στην γραφική Αρεόπολη όπου η πείνα μας χτύπησε την πόρτα.
Σταματήσαμε για μία σαλατούλα (με την καλύτερη φέτα που έχω φάει) 2 μπύρες και περιήγηση στα στενά της Ιστορικής έδρας της ανατολικής Μάνης τηλεφωνώντας ταυτόχρονα σε φίλο Λάκωνα να μας συμβουλεύσει που θα ήταν το ιδανικότερο μέρος για την διανυκτέρευση μας . Μας είπε για ένα μικρό νησάκι απέναντι από τον Κότρωνα και ο ενθουσιασμός μας ήταν τόσο μεγάλος που κάναμε το πρώτο μεγάλο λάθος του ταξιδιού και προσπεράσαμε το Σπήλαιο Διρού. Φτάνοντας στον Κότρωνα σημειώσαμε ακόμα μια παραλία στο παλμαρέ των βουτιών και φτάσαμε στο μικρό νησάκι απέναντι όπου πράγματι ήταν το τέλειο μέρος για διανυκτέρευση με ένα εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου να φυλάει το πέρασμα και συνάμα να μας προστατεύει από τον λυσσαλέο άνεμο εκείνης της βραδιάς.
Σάββατο 8-8-2020
Έφτασε η μέρα που η παρέα θα μεγαλώσει. Ο τελευταίος των αδειούχων πήρε το ΚΤΕΛ από την πρωτεύουσα στις 08:00 και υπολόγιζε να βρίσκεται στο Γύθειο στις 11:30. Από την άλλη, εμείς ξυπνούσαμε στις 08:00 και απολαμβάναμε τον καφέ μας αλλά και τη βουτιά στο μαγικό μας νησάκι. Φτάσαμε στο γραφικό Γύθειο μια ώρα πριν από την προσυμφωνημένη που σε συνδυασμό με την καθυστέρηση του λεωφορείου μάς οδήγησε σε αναμονή δύο ωρών, και αναμονή σε αυτό το ταξίδι σημαίνει ένα πράγμα. ΚΑΦΕΣ. Παρά τις καθυστερήσεις η ομάδα έσμιξε και ξεκίνησε τις ανταλλαγές, οι μεν τις εμπειρίες των πρώτων ημερών και οι δε τα νέα των Αθηνών. Σημαντική παρένθεση σε αυτό το σημείο είναι πως η ομάδα ενισχύθηκε και με μουσική από την Αθήνα (αμφιβόλου αισθητικής βέβαια).
Η ολομέλεια πλέον, αποφάσισε να συνεχίσει την ρότα προς τα ανατολικά με αποψινό σταθμό διανυκτέρευσης την Ελαφόνησο, αλλά πρώτα μία βουτιά στην κοντινή παραλία του Μαυροβουνίου (όχι στην Αδριατική), ώστε να ξεκινήσει και ο τέταρτος το μέτρημα ! Ο παραλιακός δρόμος μας έφερε μπροστά σε ένα αξιοθέατο όπου κανείς μας δεν εγνώριζε, το ναυάγιο “Δημήτριος” στην παραλία Βαλτάκι.
Η συλλογή “βουτιάς” με την παραλία Πούντα ακριβώς απέναντι από την Ελαφόνησο λίγο πριν τον επεισοδιακό απόπλου με το Ferry boat! Φτάνοντας στην Ελαφόνησο μετράμε τις απώλειες μια παντόφλα εκλάπη από τον άνεμο, γεγονός που μας οδήγησε να αποφασίσουμε πως θα έπρεπε εκείνη τη νύχτα η διανυκτέρευση μας θα έπρεπε να είναι κάπως πιο άνετη κι έτσι ο δρόμος μας έφερε στο camping στην παραλία Σίμος.
Όμως οι θέσεις ήταν ολίγον ανύπαρκτες και για αυτό βολευτήκαμε σε ένα μικρό παρτέρι δίπλα από το εστιατόριο αλλά καθόλου δε μας πτόησε καθώς μετά από καιρό είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι που είχαμε καιρό, μπάνιο!!
* (Αποσπάσματα από την ταινία ” Θου-Βου Φαλακρός πράκτωρ. Επιχείρησις: Γης Μαδιάμ”),