Στη βικτοριανή εποχή δεν μπορούσες να αναφέρεις τη λέξη παντελόνια μπροστά σε μια δεσποινίδα. Στις μέρες μας ορισμένα πράγματα δεν είναι σωστό να λέγονται δημοσίως:
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ φέρει το καλλιτεχνικό όνομα της οικονομίας της αγοράς. Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ λέγεται παγκοσμιοποίηση.
Τα ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ λέγονται χώρες υπό ανάπτυξη, που είναι σαν να αποκαλείς τους νάνους παιδιά.
Ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ λέγεται πραγματισμός.
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ λέγεται ρεαλισμός.
Η ΦΤΩΧΕΙΑ λέγεται στέρηση ή στενότητα και οι φτωχοί άνθρωποι με ανεπαρκείς πόρους.
Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ από το εκπαιδευτικό σύστημα είναι γνωστή με το όνομα σχολική λιποταξία.
Το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ να απολύει τους εργάτες χωρίς αποζημιώσεις ή εξηγήσεις λέγεται ευελιξία της αγοράς.
Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΓΛΩΣΣΑ αναγνωρίζει τα δικαιώματα των γυναικών ως δικαιώματα μειονοτήτων, λες και ο μισός αρσενικός πληθυσμός της ανθρωπότητας είναι η πλειονότητα.
Αντί για ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, λέμε μεταβατική κυβέρνηση.
Τα ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ λέγονται παράνομος καταναγκασμός ή φυσικές και ψυχολογικές πιέσεις.
OΤΑΝ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΑΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ δεν είναι κλέφτες αλλά κλεπτομανείς.
Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ των δημόσιων αποθεμάτων από διεφθαρμένους πολιτικούς φέρει το όνομα αθέμιτος πλουτισμός.
ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ που διαπράττουν τα αυτοκίνητα καλούνται ατυχήματα.
Όταν θέλουμε να πούμε ΤΥΦΛΟΙ, λέμε μη διορατικοί.
ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ είναι έγχρωμοι.
Όπου δεις ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗ και επάρατος ασθένεια, πρέπει να διαβάζεις καρκίνο ή AIDS.
ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ σημαίνει καρδιακή ανακοπή. Ποτέ δε λέμε ΘΑΝΑΤΟΣ, λέμε το μοιραίο.
Ποτέ επίσης δεν είναι ΝΕΚΡΟΙ όσοι εξοντώνονται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις: οι νεκροί της μάχης είναι απώλειες και οι απλοί πολίτες που σκοτώνονται, χωρίς να φταίνε σε τίποτε, είναι παράλληλες ζημίες.
Eduardo Galeano, Το λεξικό των εννοιών. Aπό το βιβλίο: Ένας κόσμος Ανάποδα, εκδόσεις Πιρόγα.