Home >> Αφιέρωμα >> Αιώνιος νοσταλγός

Αιώνιος νοσταλγός

Ο χρόνος είναι μια εφεύρεση, σχετική, που την έχουμε ανακαλύψει για να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη ή πιο δύσκολη. Όμως, ο χρόνος είναι και αδυσώπητος. Κυλάει μέσα από τα χέρια μας σαν νερό. Φεύγει, τρέχει.

Μια ιστορία σε ημερολόγιο, όχι ακριβώς χριστουγεννιάτικη. Το 2024 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το θάνατο του Φρανς Κάφκα. Βρέθηκε στα κατάλοιπα του, όταν δεν έγραφε πολλά, προς το λυκόφως του βίου. Προς το τέλος της ζωής του, λοιπόν, στο παρκάκι απέναντι από το σπίτι του συνάντησε ένα κοριτσάκι το οποίο έκλαιγε γοερά γιατί έχασε την κούκλα του. Αφού, έκαναν βόλτες μήπως τη βρουν, για να την καθησυχάσει, έδωσαν ραντεβού για την επόμενη ημέρα για να την ψάξουν, πάλι, μαζί. Μόλις ξημέρωσε και ανέβηκε ο ήλιος στο κέντρο του ουρανού, ο Κάφκα είπε στο κοριτσάκι ότι έλαβε γράμμα από την κούκλα της. Το γράμμα έγραφε ότι την αγαπά πολύ, όμως παράλληλα, ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο. Για αυτό έφυγε, θα ξαναγυρνούσε όταν γίνει καλύτερη κούκλα με μεγαλύτερα όνειρα!

Το κοριτσάκι ζήτησε από τον Κάφκα, επειδή δεν ήξερε γράμματα, να γράψει στην κούκλα ότι θα την περιμένει, αρκεί να συναντηθούν και να βρεθούν πάλι στο ίδιο παγκάκι. Στο δεύτερο γράμμα η κούκλα αφηγούνταν την ομορφιά της Αφρικής, τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα, τους ωραίους λόφους με τις άμμους, τα ζωάκια κλπ. Η αλληλογραφία συνεχίστηκε για τις επόμενες είκοσι ημέρες. Κάποια στιγμή, ο Κάφκα είπε στο κοριτσάκι πως, τελικά, η κούκλα θα επιστρέψει, μεθαύριο. Πράγματι, ο Κάφκα, ήρθε τη μεθεπόμενη κρατώντας στην αγκαλιά του την κούκλα. Το κοριτσάκι, άνοιξε τη δικιά του για να την υποδεχτεί. Κοντοστάθηκε, την κοίταξε καλύτερα και διαπίστωσε ότι δεν ήταν η ίδια κούκλα με αυτήν που είχε αποχωριστεί. Μαζί της η κούκλα είχε ένα χαρτάκι. Της έγραφε: ” Κοίταξε να δεις αγαπημένη μου, τα ταξίδια μας στον κόσμο μάς αλλάζουν σημαντικά. Επομένως, μεγάλωσα λίγο και φυσικά τροποποιήθηκαν τα μαλλιά και το ντύσιμό μου, κάτι από τη ζωή και την εμφάνισή μου”. Το κοριτσάκι, την δέχτηκε και την πήρε μαζί της.

Μετά από τρία χρόνια, ο Κάφκα πέθανε. Ενώ το κοριτσάκι έπαιζε με την κούκλα παρατήρησε ένα εξόγκωμα στο στρίφωμα της. Άρχισε να το ψάχνει. Έκοψε, λίγο, την κλωστούλα και είδε ένα σημείωμα. Το άνοιξε, το διάβασε και κατάλαβε: “Τα πράγματα που αγαπήσαμε, χάνονται. Αυτό έμαθα από τα πολλά μου ταξίδια. Όμως, η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Η πραγματικότητα είναι ότι επανέρχονται, πάντοτε, με διαφορετική μορφή”. Το κοριτσάκι, όταν μεγάλωσε, δημοσίευσε το σημείωμα και εξομολογήθηκε πως δεν πίστεψε ότι ήταν η κούκλα της. Παρόλα αυτά, την αγάπησε το ίδιο!

Από τους αρχαίους χρόνους αλλά και στα νεότερα χρόνια, κάθε πρωτοχρονιά ταυτιζόταν με την κρεμμύδα. Συνδυάζει τα πολλά φύλλα επάνω με τα πολλά στρώματα κάτω και συμβολίζει τον πολυχρονεμένο βίο. Το κρεμμύδι νοστιμίζει το φαγητό και αποτελεί ένδειξη υγείας και ευρωστίας. Το ρόδι ήταν το έδεσμα του γάμου στην αρχαιότητα. Όταν ερχόταν νέο παιδί, πατούσαν σίδερο για να είναι σιδερένια η μάνα και το μωρό και φυσικά σκορπούσαν το ρόδι. Ήταν ο συνοδός στις χαρμόσυνες στιγμές της ζωής. Το γάμο, τα γεννητούρια, την αλλαγή του έτους. Το ρόδι συνδεόταν, επίσης, με τον Κάτω Κόσμο και την Περσεφόνη. Ο Πλούτωνας, της έδωσε λίγα σποράκια έτσι ώστε με τη γλυκύτητά τους, η κόρη, να θέλει να γυρίσει πίσω. Επομένως, επέστρεφε, έστω και για τρεις μήνες, στον Άδη. Το ρόδι μπαίνει ακόμα και στα κόλλυβα…

Το σπάσιμο των πιάτων, ακόμα ένα τελετουργικό, γίνεται όταν φεύγει ο χρόνος ή όταν αποχαιρετούμε τον νεκρό. Για να φύγει το κακό, στη μία περίπτωση και να μην πάρει κανέναν μαζί του, στην άλλη. Εξάλλου, ο Ήλιος, είχε την τιμητική του αυτές τις ημέρες. Συγκεκριμένα, τον Ήλιο τον αήττητο, όπως τον αποκαλούσαν οι Ρωμαίοι! Μάλιστα, υπήρχε ο κάτωθι διαχωρισμός. Ο Ήλιος ο πραγματικός- φυσικός, ο πνευματικός και νοητός. Οι τρεις υποστάσεις του Ήλιου ήταν το κέντρο ενέργειας και εκπορεύονταν τα αγαθά του κόσμου μας. Η γέννηση του Ήλιου έφερνε, κατά την παράδοση, το άνοιγμα του ουρανού. Ακολουθούσε η ελεύθερη διέλευση των πνευμάτων.

Η χαρτοπαιξία των ημερών, έλκει την καταγωγή της από τον 16ο αιώνα. Ήταν, αρχικά, ένα κινέζικο παιχνίδι. Η βάση του ήταν οι αριθμοί και η συμμετρία. Επάνω σε πλάκες χαράσσονταν γράμματα. Μάλιστα, μαζί με την Αγία Γραφή, τυπώνονται και τράπουλες. Η παλαιότερη τράπουλα στην Ελλάδα, βρίσκεται στο Ιστορικό Μουσείο, από την εποχή του Όθωνα και οι φιγούρες της ήταν οι ήρωες της Επανάστασης του 1821!

Το τελευταίο δώρο του Θάνου Μικρούτσικου και σε επιμέλεια Θύμιου Παπαδόπουλου και ερμηνεία Κώστα Θωμαϊδη. Στον τόπο μας υπάρχει ένα κρατού­μενο. Η μουσική παράδοση με την ποιητική γραμμή του συμβολισμού, και ένα ζητούμενο. Η σύγχρονη δημιουρ­γία που θα πηγάζει από αυτήν την παράδοση. Ο μουσικός πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του και τις δύο παραμέτρους αν θέλει να βρει το στίγμα του πάνω στο μουσικό διά­γραμμα, ένα στίγμα που οφείλει να είναι αυθεντικό, να φέρει τη δική του ταυτότητα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *