Home >> Οδυσσέας Ελύτης

Τα λογοκριμένα των Απριλιανών

Με πρόσταγμα σαν έτοιμο σπαθί. Πού καιρός για να απελευθερωθεί απ’το αγκάθι του δρόμου ο στοχασμός; Μέρες δίκοπες. Εκεί όπου τα πάντα άλλαξαν μεμιάς. Στην πέτρα της υπομονής με το λωτό και τον άγγελο για το πανάρχαιο δράμα. Βαρύς ρυθμός. Τρικύμισμα της θάλασσας. Όταν οι δύο βράχοι από τα σπλάχνα της ΕΠΟΝ, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης συναντήθηκαν…

Διαβάστε περισσότερα

Ωδή στη Σαντορίνη – Ελύτη οπτική και βλέμμα

Βγήκες απ’ τα σωθικά της βροντής Ανατριχιάζοντας μες στα μετανιωμένα σύννεφα Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη Ζήτησες πρωτομάρτυρα τον ήλιο Για ν’ αντικρίσετε μαζί τη ριψοκίνδυνη αίγλη Ν’ ανοιχτείτε με μια σταυροφόρο ηχώ στο πέλαγος Θαλασσοξυπνημένη, αγέρωχη Όρθωσες ένα στήθος βράχου Κατάστιχτου απ’ την έμπνευση της όστριας Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η οδύνη…

Διαβάστε περισσότερα

Δεν τελειώσαμε ακόμα

Σήμερα γλεντάμε, για τον Παύλο, για τη Μάγδα, για τον κυρ-Τάκη, για την Ειρήνη, για τον Σαχζάτ, για τον Χαντίμ, για τους Αιγύπτιους ψαράδες, για όλους εκείνους που έπεσαν θύματα φασιστικής βίας όλα αυτά τα χρόνια. Για όλα αυτά που μάθαμε και γι’αυτά που (εσκεμμένα) δεν μάθαμε. Για όλους αυτούς που δεν ανέχτηκαν το φίδι…

Διαβάστε περισσότερα

Ο θρίαμβος του τέλους

Με αφορμή την προσπάθεια φίμωσης του εορτασμού της εργατικής πρωτομαγιάς και την επέτειο του θανάτου του Βασίλη Δημητρίου, μετατοπίζουμε τη μαγνητική βελόνα, διότι η τέχνη δεν ξεχνιέται και οι αγώνες συνεχίζονται. Η μυρωδιά της εποχής οφείλει να είναι η ανθρωπίλα. Οι παράφρονες μεταβλητές του πλανήτη ας ξεχυθούν στις πεδιάδες σαν τα γουρούνια. Άλλωστε, χιλιάδες ανυπόφοροι…

Διαβάστε περισσότερα

Πρόσω ηρέμα

“Ο μόνος δρόμος που μας απομένει τώρα είναι ο κίνδυνος. Είναι η μαυριδερή εκείνη διαχωριστική γραμμή που σχηματίζεται δεξιά, στο βάθος, η γεμάτη βράχια κοφτά, ξέρες, ύφαλα, ρουφήχτρες, απονέρια. Μένουμε σταματημένοι μεσοπέλαγα. Η μοναξιά της θάλασσας είναι μικρή και ατελεύτητη. Απλώνεται ώς τ’ ακρότατα όρια του ορίζοντα, τεντώνεται, τσιτώνεται, θα ‘λεγες, ώσπου κάποια στιγμή ο…

Διαβάστε περισσότερα

Έρωτας και Αρχιπέλαγος

Η προεργασία που είχε κάνει-πιο περιορισμένα στα πρώτα του έργα, γερά και στέρεα από το Άξιον Εστί και μετά- πάνω στη δομημένη οργάνωση της ποιητικής ιδέας αξιοποιείται στο έπακρο με το Μονόγραμμα και φτάνει στο αποκορύφωμά της. Ο ποιητής θέλει να ελέγξει πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό, να αποστασιοποιηθεί από το πάθος, για να…

Διαβάστε περισσότερα

Έρωτας και Αρχιπέλαγος

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη έχει καταγραφεί στη συνείδηση μας ως το απόλυτο ερωτικό ποίημα της σύγχρονής μας ποιητικής παραγωγής. Έχει τις ρίζες του στην αρχετυπική ερωτική ποίηση, που μας μεταφέρει πίσω στο χρόνο ως το Άσμα Ασμάτων. Γράφτηκε ανάμεσα στο 1969 και 1971, την περίοδο κατά την οποία ο ποιητής βρισκόταν στο Παρίσι. Πρόκειται…

Διαβάστε περισσότερα

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, ΤΑ ΠΑΘΗ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου….

Διαβάστε περισσότερα

Έρωτας και Αρχιπέλαγος

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 ο Οδυσσέας Ελύτης συναντά τον Πάμπλο Πικάσο στο Vallauris, μια μικρή παραθαλάσσια πόλη στη νότια Γαλλία. Η συνάντηση θα διαρκέσει μέρες και  θα γίνει αφορμή ο νέος τότε στην ηλικία ―και όχι ακόμα διάσημος― Έλληνας ποιητής να γνωρίσει την ανθρώπινη πλευρά του παγκόσμιου Ισπανού καλλιτέχνη. Ο Ελύτης, που θαυμάζει…

Διαβάστε περισσότερα