Home >> Μάνος Χατζιδάκις

Υπάρχει;

Η χοντροκομμένη κοινωνία μας και τα σμήνη των μαζικών μέσων ενημέρωσης είναι απληροφόρητα για το τι σημαίνει η παρουσία του Στέλιου Καζαντζίδη για τον νεοελληνικό πολιτισμό. Είναι ένα φίλτρο διάμεσο που μετατρέπει τη μεγάλη τέχνη σε λαϊκή παρηγοριά. Αφομοίωσε το ρεμπέτικο, τον Τσιτσάνη, το Γκάτσο, τον Θεοδωράκη, το Χατζιδάκι, το Βίρβο, τον Άκη Πάνου, το…

Διαβάστε περισσότερα

Αλέκος Σακελλάριος: Αποσπάσματα ενός βίου

Λες και σε αυτόν τον τόπο δεν μπορεί κανείς να ενηλικιωθεί. Είμαστε αεί παίδες. Όπως τα παιδιά που δεν τα ενδιαφέρει τίποτα, παρά μόνο το παιχνίδι τους. Όπως τα σύντομα μηνύματα που χωρίς τη χρονική επεξεργασία περνούν στο υποσυνείδητο. Ανάμεσα στο φόβο και στη δειλία, ο φόβος προηγείται. Συνήθως συμβαίνει σε μικρές ηλικίες όταν το…

Διαβάστε περισσότερα

Στο Άλφα του Κενταύρου

Η αδυναμία της στήλης προς το Μάνο Χατζιδάκι είναι δεδομένη. Από τις πιο τίμιες, καθαρές μουσικές εργασίες του δημιουργού ήταν πως εξευγένισε τον κόσμο του ρεμπέτικου τραγουδιού. Πήρε τη γύρη από αυτόν και σκάρωσε τα μεγάλα αριστουργήματα όπως, οι Πασχαλιές από τη νεκρή γη (1962) και οι Δεκαπέντε εσπερινοί (1964). Πήρε από το χέρι το…

Διαβάστε περισσότερα

Νίκος Γκάτσος- Μάνος Χατζιδάκις: Ασπίδες μοναξιάς

Στις 12/5/1992 ο Νίκος Γκάτσος πήγε να συναντήσει την ιδανική πολιτεία των άστρων και των αγγέλων. Γκάτσος, Χατζιδάκις, Μερκούρη. Από το 1950 και το Χάρτινο το Φεγγαράκι, ο Γκάτσος έγραφε για τη μοίρα των ζωών και τα δίχτυα του έρωτα που τυλίγονται ανεπανόρθωτα οι άνθρωποι. Για τις συναντήσεις και τους αποχωρισμούς τους. Τα θέματά του…

Διαβάστε περισσότερα

Νίκος Γκάτσος-Μίκης Θεοδωράκης: Ενσαρκωμένη προσωδία ομορφιάς

Ο ναρκισσισμός είναι η ζωτική συνιστώσα που υπάρχει παντού και πάντα στις δυτικές, κυρίως αστικές, κοινωνίες. Ο καταναλωτισμός έχει σχέση με τα αντικείμενα και την αξία τους. Χρήση ή απόλαυση. Με άλλα λόγια, η εξάρτηση της ύπαρξης από την κατοχή πραγμάτων. Το Είναι εκτοπίζεται από το Έχω. Σε δεύτερο επίπεδο, το Έχω μετατρέπεται από την…

Διαβάστε περισσότερα

Η άπληστη αμοιβάδα της Γιώτας Γιάννα

Πράττω σημαίνει ότι γίνομαι όμοιος με τους καλούς και ταυτόχρονα διακριτός. Ενώνομαι με τους άλλους και θέλω να ξεχωρίσω χωρίς να υπερέχω. Ο Μάνος Χατζιδάκις, που την είχε δει στα Χρυσά Κλειδιά την είχε αποκαλέσει «πασιονάρια της λαϊκής πίστας». Άκου! σου έλεγα τότε την αλήθεια την ήξερα τότε την αλήθεια —Όχι, μου έλεγες τα πουλιά…

Διαβάστε περισσότερα

Τα λογοκριμένα των Απριλιανών

Με πρόσταγμα σαν έτοιμο σπαθί. Πού καιρός για να απελευθερωθεί απ’το αγκάθι του δρόμου ο στοχασμός; Μέρες δίκοπες. Εκεί όπου τα πάντα άλλαξαν μεμιάς. Στην πέτρα της υπομονής με το λωτό και τον άγγελο για το πανάρχαιο δράμα. Βαρύς ρυθμός. Τρικύμισμα της θάλασσας. Όταν οι δύο βράχοι από τα σπλάχνα της ΕΠΟΝ, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης συναντήθηκαν…

Διαβάστε περισσότερα

Η εξομολόγηση της Φλέρυς

Τραγούδησε τα άγια των αγίων. Ήταν αχός ερμηνευτικών διθυράμβων. Έδωσε νόημα στη διαπίστωση πως ο ρομαντισμός αποτελεί το καταφύγιο της απελπισίας. Η αιώνια εφηβεία της φωνής. Το 1985 η Δήμητρα Γαλάνη καλεί τη Φλέρυ Νταντωνάκη να τραγουδήσουν μαζί σε μια συναυλία στη Ρωμαϊκή Αγορά. Το καλλιτεχνικό γεγονός παίρνει τεράστιες διαστάσεις κι ο κόσμος είναι τόσος…

Διαβάστε περισσότερα

Σε παίρνει για ταξίδι μια σειρήνα ( 10ο μέρος)

Με το κόσκινο των ξιφομάχων, αναζητούμε τις κανονικές συνθήκες για να σας παρουσιάσουμε εξαίσιες δουλειές μουσικών συμπράξεων σε δίσκους, του περασμένου αιώνα, με δεδομένο ότι μονάχα η δράση έχει σημασία. Αντλήσαμε τις πληροφορίες και τα δεδομένα από το μοναδικό και, εν πολλοίς, αξεπέραστο περιοδικό Δίφωνο. Οι συνεργάτες του τεύχους του Δίφωνου ήταν: Στέλλα Βλαχογιάννη, Πάνος…

Διαβάστε περισσότερα

Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα

Όταν η αξία της ζεστασιάς καθορίζεται από την τελευταία προσφορά του ιδιώτη παρόχου στο πλαίσιο της μέσης οριακής τιμής, τότε εμείς θα την αναζητήσουμε κάνοντας μια επίσκεψη στην Πλάκα της δεκαετίας του 1970. Εκεί, θα συναντήσουμε το αγόρι της Οδού Ονείρων. «Αν κουραστείς απ’ τους ανθρώπους, κι είν’ όλα γύρω γκρεμισμένα / μην πας ταξίδι…

Διαβάστε περισσότερα