Ήδη, απ’ τον πρώτο χρόνο της φοιτητικής μου ζωής, είχα αποκτήσει την συνήθεια ν’ αγοράζω τα δικά μου βιβλία και να πάψω να δανείζομαι απ’ τις δανειστικές βιβλιοθήκες. Είναι διαφορετική η αίσθηση του να κρατάς το δικό σου βιβλίο, για όσο χρόνο θες, χωρίς περιορισμούς. Η συνήθεια αυτή μ’ ακολούθησε ως και τώρα. Δεν τσιγκουνεύτηκα…
“Κρατάς μέσα σου πεποιθήσεις, αναμνήσεις, ενοχές, συνήθειες του χθες; Μαζεύεις αντικείμενα, μέιλ, υποχρεώσεις; Έχεις μέσα σου τοξικά συναισθήματα; Βλέπεις ότι ο χρόνος σου δε φτάνει; Αφήνεις να συσσωρεύεται σκόνη στο σπίτι σου και στις σχέσεις σου; Μήπως ήρθε ο καιρός να ελαφρύνεις, να κάνεις χώρο για το καινούργιο; Η Κατερίνα Τσεμπερλίδου μάς δίνει ιδέες για…
Αν με ρωτήσει κανείς “τι σημαίνουν, για ‘σένα, τα βιβλία”, θα έλεγα, με κάθε σιγουριά, ότι αποτελούν ένα είδος ασφάλειας. Είναι ασφάλεια, για εμένα τα βιβλία. Είναι καταφύγιο. Είναι ξεκούραση. Είναι η μοναδική σταθερά στη Ζωή μου. Όσο κι αν τρέχω στην καθημερινότητά μου, όσα προβλήματα κι αν έχω, ό,τι κι αν μού συμβαίνει, ξέρω…
Κάθε βδομάδα στο γραμματοκιβώτιο της Έλι καταφθάνουν αλλεπάλληλες καρτ ποστάλ με παραλήπτη ένα όνομα που τής είναι άγνωστο, χωρίς διεύθυνση αποστολέα και με μόνο το αρχικό γράμμα Α αντί για υπογραφή. Με τους φωτεινούς ουρανούς, τις γαλάζιες θάλασσες και τις σαγηνευτικές ομορφιές της Ελλάδας που απεικονίζουν αυτές οι καρτ ποστάλ δίνουν χρώμα στη ζωή της….
Βγήκες απ’ τα σωθικά της βροντής Ανατριχιάζοντας μες στα μετανιωμένα σύννεφα Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη Ζήτησες πρωτομάρτυρα τον ήλιο Για ν’ αντικρίσετε μαζί τη ριψοκίνδυνη αίγλη Ν’ ανοιχτείτε με μια σταυροφόρο ηχώ στο πέλαγος Θαλασσοξυπνημένη, αγέρωχη Όρθωσες ένα στήθος βράχου Κατάστιχτου απ’ την έμπνευση της όστριας Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η οδύνη…
Ο Μίλτος Σαχτούρης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Ιουλίου του 1919 κι αποτέλεσε έναν απ’ τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς -συγκεκριμένα, της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς- Έλληνες ποιητές. Υπήρξε πρωτοποριακός μ’ αντοχή στο χρόνο. Χαρακτηρίστηκε ως ο “ποιητής της οδύνης”. Με καταγωγή απ’ την Ύδρα ήταν δισέγγονος του ναυάρχου του ’21, Γιώργη Σαχτούρη, εγγονός τ’ αξιωματικού του πολεμικού…
Η Κική Δημουλά μάς “άφησε” τον Φλεβάρη του περασμένου έτους στα 89 της χρόνια χαρίζοντάς μας έναν ποιητικό και λογοτεχνικό πλούτο, όχι μόνο, για να μάς κρατά συντροφιά, αλλά, πολύ περισσότερο, για να μάς προβληματίζει και να βλέπουμε μέσα απ’ τις γραμμές των όσων γράφει αυτά που, συνήθως, αφήνουμε να προσπεράσουν τόσο εύκολα, όπως κυλά…
Έγραφε ο Κώστας Καρυωτάκης πως: “Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ’ όνομά της είναι ένα θαυμαστικό. Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρισμά της. Χωρίς άλλο, θα κατέβαινα από μια κορφή, φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια. Παιδί, ακόμα, εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στην αμμουδιά, εταξίδευα με τα…
Θα μπορούσε ένας εφιάλτης να χρησιμοποιηθεί ως φονικό όπλο; Αυτό είναι το παράξενο ερώτημα π’ αντιμετωπίζει ο Ντέιβ Γκάρνεϊ στο νέο best seller του John Verdon. Ο κορυφαίος ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης που έχει αποσυρθεί απ’ την ενεργό δράση καλείται να λύσει έναν ακατανόητο γρίφο: τέσσερα άτομα που ζουν σε…
«Κι όταν ακούω “Κατερίνα” τρομάζω. Νομίζω πως πρέπει να καταδώσω κάποιον». Απ’ την άλλη, εσύ, σίγουρα, όταν ακούς τ’ όνομα “Κατερίνα Γώγου”, είτε την γνωρίζεις είτε όχι, οι πρώτοι χαρακτηρισμοί που σού έρχονται, σχεδόν αστραπιαία, στο μυαλό είναι οι, δίχως άλλο, τετριμμένοι “Αναρχική Ποιήτρια των Εξαρχείων” που τής έχουν αποδοθεί από πολλούς. Και ναι. Όντως,…
