Με την ολοκλήρωση του ρόστερ στο μπάσκετ είναι ευκαιρία να δούμε κατά πόσο ο νέος Ολυμπιακός αρέσει (τουλάχιστον στα χαρτιά) και στο πόσο υπερτερεί ή υστερεί από τον αντίστοιχο περσινό Ολυμπιακό, όταν όμως βρισκόταν στο ίδιο στάδιο με τώρα και όχι όπως κατέληξε η χρονιά.Πάμε να τα δούμε.
Ο Ολυμπιακός έδειξε διατεθειμένος να αλλάξει ταυτότητα σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι.Έδειξε την διάθεση για την υπέρβαση, η οποία δεν ισοδυναμεί πάντα με την αύξηση του μπάτζετ ή κάτι τέτοιο. Η υπέρβαση του Ολυμπιακού (και οικονομικά) ακούει στο όνομα Ντέιβιντ Μπλατ. Η διοίκηση των Αγγελόπουλων υπέγραψαν τον κορυφαίο προπονητή που κυκλοφορούσε ελεύθερος και τον κορυφαίο προπονητή που θα προπονεί στα ευρωπαϊκά γήπεδα φέτος μετά τον Ομπράντοβιτς. Δεν θέλησαν να καταφύγουν σε μετριότητες (Τρινκέρι, Πρίφτης) ή σε πιο έμπειρες λύσεις αλλά λιγότερο ποιοτικές (Περάσοβιτς). Απέκτησαν τον προπονητή που για 1,5 σεζόν προπονούσε καθημερινά τον κορυφαίο Αμερικανό μπασκετμπολίστα Λεμπρόν Τζέιμς, που μαζί ξαναέφεραν τους Καβαλίερς στους τελικούς του ΝΒΑ μετά από πάρα πολλά χρόνια. Αυτό από μόνο του είναι τεράστια επιτυχία και αν συνυπολογίσουμε και την Ευρωλίγκα που κατέκτησε το 2014 με την Μακάμπι και το περσινό Γιούροκαπ με την Νταρουσάφακα καταλαβαίνετε γιατί πρόκειται για έναν κορυφαίο προπονητή, ο οποίος έχει και το απαραίτητο μπασκετικό “μάτι” αναφορικά και με την επιλογή αλλά και ανάδειξη παιχτών.
Ο Μπλάτ δεν θέλησε να ζητήσει τον ουρανό με τα άστρα από τον Ολυμπιακό για να έρθει, ούτε απαίτησε μπάτζετ εκατομμυρίων (που κάλλιστα θα μπορούσε να το κάνει), ζήτησε απλά εμπιστοσύνη και ελευθερία στις επιλογές του, αναλογικά πάντα και με το μπάτζετ. Έφερε τον Γκος, προσφέροντας του μάλιστα 3ετες συμβόλαιο συνεργασίας, πράγμα που αν μη τι άλλο δείχνει πολύ εμπιστοσύνη, ενώ υπέγραψε και τον Ζακ Λεντέι που τον γνωρίζει απ’ το πρωτάθλημα του Ισραήλ. Για αυτές τις δύο επιλογές θα κριθεί ο Μπλατ και όχι για τους Βεζένκοφ, Τίμα και Τουπάν που είναι γνωστοί για τις μπασκετικές τους ικανότητες.
Ας δούμε όμως τις μέχρι τώρα διαφορές του φετινού ρόστερ με του περσινού. Αρχικά ο Μπλάτ θέλησε να ρίξει τον μ.ο ηλικίας της ομάδας και το κατάφερε πέρα για πέρα. Σκεφτείτε πως μόνο ο Πρίντεζης και ο Σπανούλης είναι πάνω από 30 χρονών. Όλοι οι υπόλοιποι παίχτες είναι από 28-29 χρονών και κάτω. Ο νέος Ολυμπιακός επενδύει περισσότερο στο κίνητρο της ανάδειξης παρά στην εμπειρία, που έχει και από αυτή καθώς ένα ρόστερ που διαθέτει Σπανούλη, Πρίντεζη,Παπανικολάου,Μαντζαρη,Στρέλνιεκς κτλ δεν μπορεί να θεωρηθεί άπειρο. Ας πούμε πως πρόκειται για έναν συνδιασμό κινήτρου και εμπειρίας.
Στην συνέχεια, πέρυσι ο Σφαιρόπουλος επένδυσε αρκετά στην επιθετική ποιότητα της περιφέρειας, την οποία δυστυχώς δεν μπόρεσε να διαχειριστεί, φέρνοντας παίχτες όπως ο Ρόμπερτς και ο Τόμπσον. Παίχτες που δεν ταίριαζαν στην φιλοσοφία του προηγούμενου προπονητή και σε κάνει να απορείς γιατί τους έφερε(και εδώ που τα λέμε δεν έπαιρναν και λίγα). Φέτος η περιφέρεια δείχνει πιο ισορροπημένη. Έχεις έναν παίχτη (αν σου βγει πάντα) που υψομετρικά δεν έχει καμία σχέση με Ρόμπερτς, καθώς ο Γκός είναι 1.91, ενώ ο Ρόμπερτς ήταν 1,85 και ήταν η χαρά του Καλάθη και του κάθε ψηλότερου γκαρντ που τον πόσταρε όποτε ήθελε, ενώ ο Γκος έχει περισσότερο το ένας εναντίον ενός και εξίσου καλό τρίποντο (ίσως λίγο χειρότερο). Φαίνεται τελοσπάντων πιο πλήρης παίχτης, ενώ λογικά στα 24 του θα έχει και μεγαλύτερο κίνητρο από τον 33άρη Ρόμπερτς.
Στην πορεία έχουμε τον Αξέλ Τουπάν. Παίχτης που μπορεί να παίξει από το 1 έως το 3 και να μαρκάρει από το 1 έως το 4.Σίγουρα ο Παπαπέτρου είναι απώλεια, αλλά είναι απώλεια μόνο επειδή είναι Έλληνας και τα διαβατήρια δεν παίζουν μπάσκετ. Θεωρώ τον Τουπάν καλύτερο παίχτη, πιο ολοκληρωμένο, εξίσου καλό αθλητή και με καλύτερο τρίποντο. Ο Τουπάν είναι ο περιφερειακός αμυντικός που τόσο έλειψε από την ομάδα πέρυσι και μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ο νέος μας “Χάκετ”. Θεωρώ πως αυτόν και τον Τίμα θα τους λατρέψουμε γρήγορα.
Τώρα που είπα Τίμα, επειδή σπίτι χωρίς Γιάνι προκοπή δεν κάνει, πήραμε και 2ο μετά τον Στρέλνιεκς. Ο Τίμα έρχεται σαν μια επιπλέον λύση στην περιφέρεια, προσδίδοντας αθλητικότητα και “βρωμόχερο”. Κακά τα ψέματα πέρυσι δεν είχαμε τέτοιο σουτέρ στην ομάδα και αθλητικό παίχτη. Μόνο ο Τόμπσον ήταν αθλητικός και φέτος ήδη έχεις 2 (Τουπάν-Τίμα). Μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε σαν έναν πιο αθλητικό Λοτζέσκι. Ανυπομονώ για την στιγμή που Στρέλνιεκς-Τίμα θα τα μπουμπουνάνε από παντού.
Πάμε τώρα στην ρακέτα. Ποσοτικά την θεωρώ πλήρη και αν μας βγει και ο Λεντέι θα τα πάμε καλά. Πέρυσι είχαμε τον Τιλί που δυστυχώς οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να βοηθήσει όσο πίστευα τον ίδιο καιρό τέτοια εποχή ότι θα κάνει, ενώ και ο Μακλίν δυστυχώς έπαιξε μπάσκετ για ένα εξάμηνο. Σαν ονόματα το περσινό ρόστερ σχετικά με την ρακέτα ήταν καλύτερο αλλά το φετινό δείχνει πιο “ορεξάτο”! Έχεις έναν Βεζένκοφ 22 χρονών και έναν Λεντέι επίσης 22 που θα θέλουν σίγουρα να δείξουν πράγματα.Ο Βεζένκοφ να δείξει πως οι συνθήκες δεν τον άφησαν να παίξει μπάσκετ στην Μπαρτσελόνα και ο Λεντέι πως αξίζει να βρίσκεται στην Γιουρολίγκ.
Κοινώς η φετινή ομάδα δείχνει ομάδα για όλα τα γούστα. Έχει ρόστερ που μπορεί να σου παίξει όλα τα στυλ μπάσκετ. Θα χρειαστεί όμως χρόνος. Η ομάδα μας νοιάζει να είναι έτοιμη κατά τον Μάρτιο. Μέχρι τότε μπορούν να έρθουν στραβά αποτελέσματα, δεν θα πρέπει όμως να απομακρυνθούμε και να μην στηρίξουμε. Το νέο πρότζεκτ με ιντριγκάρει προσωπικά και μόνο αυτό πρέπει να στηριχθεί από όλους μας.