Όπου σήμερα, κάνουμε μια αντιπαραβολή. Παρουσιάζουμε τη ζωή του πρώτου τερματοφύλακα που έκανε τη θέση δημοφιλή και παράλληλα σταχυολογούμε αποσπάσματα από το βιβλίο του Τζόσεφ Σουμπέτερ “Καπιταλισμός, Σοσιαλισμός και Δημοκρατία”. Η ταυτόχρονη ανάπτυξη ενός λαοφιλούς αθλήματος με την εποχής της εδραίωσης του αστικού κοινοβουλευτισμού στη Βρετανία και τα σημάδια της πρωταρχικής συγκέντρωσης-αφαίμαξης, στην κορύφωσης της βιομηχανικής επανάστασης.
Ο Schumpeter πίστευε ότι ο καπιταλισμός θα μπορούσε να καταστραφεί από τις επιτυχίες του, ότι θα γεννήσει μια μεγάλη πνευματική τάξη η οποία θα έκανε το ζην από την επίθεση του αστικού συστήματος της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και της ελευθερίας τόσο αναγκαία για την ύπαρξη της πνευματικής τάξης. Και σε αντίθεση με τον Μαρξ, ο Schumpeter δεναπολαμβάνει την καταστροφή του καπιταλισμού. “Εάν ένας γιατρός προβλέπει ότι ο ασθενής του θα πεθάνει σήμερα», έγραψε, «αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός το επιθυμεί.”
Η δημοσίευση του έργου «Ο καπιταλισμός, σοσιαλισμός και δημοκρατία» είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια πρόγνωση για το μέλλον του καπιταλισμού. Είναι μια υπεράσπιση της κεφαλαιοκρατίας με την αιτιολογία ότι ο καπιταλισμός προκαλεί την επιχειρηματικότητα. Πράγματι, ο Schumpeter ήταν μεταξύ των πρώτων που σχεδίασε μια σαφή έννοια της επιχειρηματικότητας.
Το ψευδώνυμά του ήταν «Fatty» (χοντρούλης) και «Colossus» (Κολοσσός), είχε ύψος 1,93 και βάρος 154 κιλά και είναι ο πιο παχύς ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ σε επαγγελματικό πρωτάθλημα.
Από τον 19ο αιώνα καθιερώθηκε με μια σειρά από Peoples’
Acts το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα έχει συνδέσει το όνομά
του με την βρετανική πολιτική και έχει γίνει σχεδόν καθολικά
αποδεκτό από το σύνολο των πολιτών. Ακόμα σημαντικότερα
αποτελεί μια θεσμοποιημένη παράδοση σε μια χώρα που η
παραδοσιακή νομιμοποίηση είναι πολύ σημαντική.
Το βασικό χαρακτηριστικό του first-past-the- post συστήματος
είναι ότι μετατρέπει τις εκλογικές σχετικές πλειοψηφίες σε
κοινοβουλευτικές απόλυτες πλειοψηφίες.
Ο Γουίλιαμ Φούλκε γεννήθηκε στο Ντόουλι το 1874 και μόλις τελείωσε το σχολείο έπιασε δουλειά σαν ανθρακωρύχος και άρχισε να παίζει μπάλα στην ομάδα των εργατών. Ξεχώρισε για το ταλέντο και την επόμενη σεζόν πήρε μεταγραφή για 20 λίρες στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Έκανε το ντεμπούτο του απέναντι στη Γουέστ Μπρόνγουιτς το 1894 και έπαιξε στα 29 από τα 30 παιχνίδια της σεζόν. Ο αθλητικός Τύπος άρχισε να χτίζει το προφίλ του μεγαλόσωμου τερματοφύλακα ο οποίος κάλυπτε την εστία με την κορμοστασιά του και είχε αρκετά καλά αντανακλαστικά για τον σωματότυπό του.
Κάθε αναφορά στα βρετανικά κόμματα, πρέπει λαμβάνει υπόψη
της την υψηλή θεσμοποίηση τους. Το όλο αγγλικό πολιτικό
σύστημα βασίζεται σε μια μακροχρόνια και έντονα ριζωμένη
παράδοση. Τα τρία κύρια κόμματα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι
από τα περισσότερο θεσμοποιημένα της Ευρώπης.
Φιλελεύθεροι και Συντηρητικοί λειτουργούν για δυο αιώνες, ενώ
οι Εργατικοί για 106 χρόνια, μακράν τα μακροβιότερα κόμματα
στην δυτική Ευρώπη. Η ταύτιση σε πρόσωπα είναι σχεδόν
απόλυτη , οι οργανωτικές μεταρρυθμίσεις γίνονταν σπάνια και
αφορούσαν κυρίως τους τρόπους εγγραφής και στρατολόγησης
μελών, ενώ η βάση της οργάνωσης τους- η εκλογική επιτροπή
παρέμεινε αναλλοίωτη.
Η κλασική αγγλική πρακτική έχει ως εξής. Ο πρωθυπουργός
αφού παίρνει εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης υποβάλλει
έναν κατάλογο του υπουργικού συμβουλίου. Η επετηρίδα
περιλαμβάνει παλαίμαχους του κόμματος,σε τιμητικό αξίωμα,
έπειτα κομματικά στελέχη ικανά να προκαλέσουν διενέξεις
εντός του κοινοβουλίου. Επιπλέον, επιλέγονται ανερχόμενοι
πολιτικοί,έτοιμοι να κυλήσουν στο μαγικό κύκλο της εξουσίας.
Τέλος,συγκεκριμένα άτομα ικανά να ανταποκριθούν στα
καθήκοντα των κυβερνητικών απαιτήσεων.
Στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός παύει κατά την εκλογή
του να είναι μόνο αρχηγός του κόμματός του και γίνεται
αυτομάτως ηγέτης του κοινοβουλίου συνολικά.
Οι βουλευτές οφείλουν να πειθαρχούν,ως δέσμιοι,στις επιταγές
των κομματικών τους υποχρεώσεων. Η οποιαδήποτε ανταρσία ή
η παθητική αντίσταση ενάντια στην κυριαρχία του μονάρχη
αναδεικνύουν το είδος της σχέσης που υπάρχει μεταξύ τους.
Στην αρχή της καριέρας του δεν ήταν ιδιαίτερα εύσωμος. Η ομάδα αύξησε τον μισθό κατά 3 λίρες την εβδομάδα και έπαιρνε και μπόνους δέκα σελίνια για κάθε νίκη της ομάδας. Εκείνη την εποχή, ο μέσος μισθός ενός εργάτη ήταν περίπου 1 λίρα. Τη σεζόν 1896-1897 η Σέφιλντ ήταν δεύτερη πίσω από την Άστον Βίλα και είχαν την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα, καθώς ο Φούλκε είχε δεχθεί μόλις 29 γκολ.
Στον εντός έδρας παιχνίδι εναντίον των πρωταθλητών, ο γιγαντόσωμος τερματοφύλακας προκάλεσε σάλο όταν έβγαλε τη μπάλα μέχρι τη μεσαία γραμμή, ρισκάροντας αρκετά. Το 1897 κέρδισε το πρώτο διεθνές κύπελλο απέναντι στην Ουαλία. Η Αγγλία κέρδισε με 4-0 αλλά ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που φόρεσε το εθνόσημο.
Πρώτος τερματοφύλακας στην εθνική ήταν ο Τζον Ρόμπινσον και ο Φούλκε δεν είχε πολλές συμπάθειες στην Ομοσπονδία. Η εφημερίδα «Sheffield Daily Telegraph» έγραφε ότι είναι κρίμα πως ο Φούλκε δεν μπορεί να ξεπεράσει τη συνήθειά του να ρίχνει το δοκάρι όπως έκανε το Σάββατο δύο φορές, αλλά η Ομοσπονδία προτιμά έναν παίχτη που σέβεται τους κανόνες έναντι κάποιου άλλου που τους παραβιάζει χωρίς λόγο».
Ο ωφελιμιστικός ορθολογισμός εξανεμίστηκε στη δημοκρατία .
Η αρχή του ωφελιμισμού είναι ότι οι ανθρώπινες πράξεις για να
θεωρούνται ορθές πρέπει να είναι τέτοιες ώστε να προάγουν την
μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο
αριθμό ανθρώπων. Η ορθολογισμός αυτής της κανονιστικής
ηθικής θεωρίας εξαφανίστηκε.
Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις συνδέονται με το
δημοκρατικό δόγμα του ωφελιμισμού. Ουσιαστικά οποίος ήταν
αντίθετος στη θρησκεία, οδηγούνταν στον ωφελιμισμό, έχοντας
σαν υποκατάστατο το δημοκρατικό δόγμα. Η φωνή του Θεού
γίνεται η φωνή του λαού.
Το κλασικό δημοκρατικό δόγμα συμφωνεί με πολλά
κοινωνικά μορφώματα που συγχέονται με σοβαρά γεγονότα.
Στους πολίτικους αρέσει να χρησιμοποιούν φρασεολογία που
σκοπό έχει να κολακεύει τις μάζες και η οποία τους προσφέρει
τη δύναμη να αποποιηθούν πιθανόν ευθύνες αλλά και να
καταστρέψουν τους αντίπαλους τους στο όνομα των πολίτων.
Ο Schumpeter θεωρούσε ότι ο ίδιος ο Καπιταλισμός διαβρώνει
τα θεμέλια της καπιταλιστικής κοινωνίας εξαιτίας των
αντιθέσεων που εμπεριέχει .Ουσιαστικά ο δυτικός καπιταλισμός
θα παραχωρήσει τη θέση του σε μια νέα οικονομική τάξη, τη
μορφή του Σοσιαλισμού.
Ο Φούλκε άρχισε να παίρνει βάρος και οι φίλαθλοι του έφτιαξαν τα παρατσούκλια «χοντρούλης» και «Κολοσσός». Ο ίδιος έλεγε: «Δεν με νοιάζει πως με αποκαλούν αρκεί να μην αργούν να με φωνάξουν την ώρα του φαγητού».
Τον πρώτο καιρό μάλιστα η ικανότητά του να πέφτει και να κυλιέται στο έδαφος στις χαμηλές μπαλιές, περιγραφόταν από τους αθλητές συντάκτες σαν πλεονέκτημα! Σε συνδυασμό με το ύψος του ο Φούλκε έμοιαζε γίγαντας σε σχέση με τους άλλους παίχτες, με δεδομένο ότι το μέσο ύψος και βάρος των παιχτών ήταν αισθητά χαμηλότερο.
Τη σεζόν 1897 – 1898 η Σέφιλντ πήρε το πρωτάθλημα και χαρακτηρίστηκε ως καλύτερος τερματοφύλακας του κόσμου. Σε ένα παιχνίδι εναντίον της Λίβερπουλ, ο Τζον Άλαν προσπάθησε να τον εκνευρίσει και ο Φούλκε τον έπιασε από το πόδι και τον γύρισε ανάποδα!
Κατά την αγωνιστική περίοδο 1899 – 1900 η Σέφιλντ έσπασε το ρεκόρ της καλύτερης άμυνας, αν και τερμάτισε δεύτερη πίσω από την Άστον Βίλα. Παραδόξως, μαζί με το βάρος του αυξήθηκε και ο μισθός του στις 4 λίρες, το 1901.
Οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές έμοιαζαν σαν παιδιά δίπλα του, αλλά υπήρχαν και δύσκολες στιγμές, όπως όταν έπεσε με τα γόνατα επάνω στην πλάτη του Λορις Μπελ και παραλίγο να τον σακατέψει. Ο Φούλκε έπαιζε εξίσου καλά κρίκετ και το 1900 αγωνίσθηκε στην ομάδα του Ντέρμπισάιρ εναντίον του Έσεξ.
Σκόραρε αρκετές φορές αλλά τραυματίστηκε στο δάχτυλο και αποσύρθηκε φοβούμενος ότι θα διακινδύνευε την καριέρα του στο ποδόσφαιρο. Πρόλαβε ωστόσο να καταγραφεί ως ο βαρύτερος παίχτης και στην ιστορία του Κρίκετ!
Οι πολίτες ελκύονται από τις ανορθολογικές προκαταλήψεις , ιδέες και αδύναμους
συλλογισμούς με χαμηλά ηθικά κριτήρια. Αν το καλοσκεφτούμε αυτή είναι η μέθοδος της
πολιτικής εξουσίας , να μυεί άτομα με τέτοιου είδους χαρακτηριστικά για να μην έχουν την
δυνατότητα αφύπνισης στο πραγματικό κόσμο.
Η κοινή γνώμη έχει αδύναμα λογικά στοιχεία .Συμπερασματικά οδηγείται στην απουσία
ορθολογικής κριτικής και στην ανευθυνότητα, έτσι υπάρχουν ομάδες επαγγελματιών
πολίτικων που για ιδιοτελείς σκοπούς οδηγούν τους πολίτες μέσω της πολιτικής
προπαγάνδας στην υποστήριξη αυτών .Ουσιαστικά οι επαγγελματίες πολιτικοί
διαμορφώνουν τη βούληση του λαού ( volante general – ομαδοποίηση).
Ο «Κολοσσός» μπορούσε να κλωτσήσει τη μπάλα από τη μια άκρη του γηπέδου στην άλλη και ήταν «μάστορας» στις καθυστερήσεις, αφού δύσκολα μπορούσε να τον πλησιάσει ο αντίπαλος.
Η φήμη του Φούλκε ήταν τόσο σπουδαία που κινηματογραφήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1902. Όμως τον Νοέμβριο του 1904 η Σέφιλντ έχασε με 7-1 από τη Μπέρι και ο Τύπος άρχισε να ασκεί κριτική στον Φούλκε, ο οποίος πλέον είχε πάρει τόσα κιλά που αργούσε να πέσει στα χαμηλά σουτ.
Η περιγραφή και η αφήγηση κινητοποιούν τη φαντασία του
δέκτη – πολίτη και διεγείρουν συναισθήματα θετικά όπως
ενθουσιασμό, ευχαρίστηση είτε αρνητικά όπως αποστροφή,
αγανάκτηση.
Τα ρητορικά ερωτήματα έχουν σκοπό την αφύπνιση του
πολίτη από τον εφησυχασμό του καθώς προκαλεί το
ενδιαφέρον του και τον δεσμεύει να συμφωνήσει μέσω
δεδομένων απαντήσεων. Απώτερος στόχος είναι η δημιουργία
συναισθημάτων ανησυχίας και φόβου για τους μελλοντικούς
πιθανούς κινδύνους.
Επίκληση στη λογική του δέκτη: Τα πιο συνηθισμένα
τεκμήρια που χρησιμοποιεί ο πολίτικος στο λαό είναι αρχικά
τα στατιστικά στοιχεία καθώς έχουν μεγάλη πειθώ για το
δεκτή και τα πολιτικά γεγονότα δηλαδή τα πολιτικά
ατοπήματα των αντίπαλων.
Η πολιτική διαφήμιση επιτελεί δύο κύριες λειτουργίες.
Πρώτον, ενημερώνει τους πολίτες – ψηφοφόρους για τις
επιλογές που έχουν μεταξύ των υποψηφίων και δεύτερον,
προσπαθεί να τους πείσει πως ο διαφημιζόμενος υποψήφιος
υπερτερεί από τους υπόλοιπους.
Βασική επιδίωξη τους είναι να δώσουν μια συγκινησιακή
προσέγγιση στο μήνυμα της πολιτικής διαφήμισης με σκοπό
να διεγείρουν τα συναισθήματα του εκλογικού κοινού και την
οδήγηση του στον ανορθολογισμό.
Μετά από έναν χρόνο και αφού είχε φορέσει 350 φορές τα χρώματα της Σέφιλντ, πήρε μεταγραφή για 50 λίρες στη νεοσύστατη τότε Τσέλσι. Βοήθησε την ομάδα να τερματίσει Τρίτη στη δεύτερη κατηγορία πίσω από τη Μπρίστολ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, καθώς έπιασε 10 πέναλτυ μέσα στη σεζόν.
Συνέχιζε όμως να παίρνει βάρος. Πήγαινε πρώτος στο πρωινό και έφευγε τελευταίος! Έπαιξε 35 παιχνίδια και πήρε νέα μεταγραφή έναντι 50 λιρών για τη Μπράντφορντ. Πλέον όμως, οι αθλητικοί συντάκτες είχαν αρχίσει να βγάζουν ανέκδοτα για τα κιλά του όπως ότι «πήγε να τρακάρει με ένα άλογο και το ζωντανό γλίτωσε παρατρίχα».
Το 1907 ο Φούλκε σταμάτησε να παίζει σε επαγγελματικό επίπεδο και αφιερώθηκε στη μπυραρία που είχε ανοίξει. Το 1910 όμως, η αστυνομία έκανε έφοδο στην παμπ και εντόπισε ότι παίζονταν παράνομα στοιχήματα.
Ο Φούλκε δεν κατάφερε να πείσει για την αθωότητά του και του επιβλήθηκε πρόστιμο 25 λίρες. Έκλεισε τα μάτια του την πρωτομαγιά του 1916 από κίρρωση του ήπατος.
Στο εικοστό-πρώτο κεφάλαιο, ιδίως στις δέκα πρώτες σελίδες του βιβλίου ‘’Καπιταλισμός ,
σοσιαλισμός και δημοκρατία’’, γίνεται μια αναφορά στο κλασικό δημοκρατικό δόγμα του δεκάτου-
ογδόου αιώνα. Αρχικά, ο Joseph Schumpeter ορίζει τη δημοκρατία ως το πολίτευμα στο οποίο ο
λαός κυριαρχεί στην εξουσία και λαμβάνει τις πολιτικές αποφάσεις μέσω της εκλογής των
αντιπροσώπων του, με σκοπό ο ίδιος να ικανοποιήσει τα προσωπικά συμφέροντά του. Προκειμένου
το συγκεκριμένο αυτό πολίτευμα να χαρακτηρισθεί ως αληθινά δημοκρατικό, θα πρέπει να υπάρξει
μια ουσιαστική συναίνεση ανάμεσα σε όλους τους λογικούς ανθρώπους, η οποία φυσικά θα
υφίσταται τόσο μία γενική θέληση του λαού όσο και μία γενική ευημερία του συνόλου των
πολιτών. Η τότε δημοκρατία δεν ήταν δυνατό να ευτυχήσει, σε περίπτωση που δεν υπήρχε
συμφωνία μεταξύ του λαού. Από την άλλη μεριά , όμως, σύμφωνα με τον Schumpeter η
αντιπολίτευση προκαλεί διαφωνίες στο λαό καθώς επιθυμεί από το υπουργικό συμβούλιο να
προσεγγιστεί όσο γίνεται πιο γρήγορα το γενικό καλό ως κοινός στόχος.
Στη συνέχεια, ο Schumpeter μιλά για τα προβλήματα που
αντιμετωπίζει το δημοκρατικό δόγμα του δεκάτου-ογδόου
αιώνα, δηλώνοντας ότι είναι αδύνατον η δημοκρατία να
εφαρμοστεί εύκολα στην πράξη, εφόσον το δόγμα αυτό
στηρίζεται σε πλήθος υποθέσεων που είναι απαραίτητο να
εξακριβωθούν.
Ένα ιδιαιτέρως βασικό ερώτημα με το οποίο ο
οικονομολόγος ξεκινά να εστιάζει στην εξέταση του δόγματος
αυτού είναι το ποιος καθορίζει το γενικό συμφέρον των
πολιτών. Όσον αφορά αυτό, ο Schumpeter διατυπώνει την
γνώμη ότι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι.
Ακόμη και οι κοινωνικές τάξεις των ανθρώπων σκέφτονται
αλλιώτικα. Επομένως, ο κάθε άνθρωπος εκφράζει διαφορετικές
απόψεις και κατευθύνει με έναν άλλο τρόπο το συμφέρον του.
Μολονότι και αν υπήρχε ένα κοινώς αποδεκτό γενικό αγαθό και
οι άνθρωποι το αποδέχονταν, τότε αυτό το γεγονός ίσως να μην
οδηγούσε στην εμφάνιση ίσων απόψεων σχετικά με τα
ζητήματα της κοινωνίας μας. Βάσει αυτού, πάλι ακριβώς θα
προέκυπτε μια τεράστια διάσταση απόψεων μεταξύ όλων εμάς
των πολιτών ως προς τα κοινωνικά θέματα.
Έτσι, το πρόβλημα που σχετίζεται με την προτίμηση της ικανοποίησης των αναγκών
του παρόντος έναντι του μέλλοντος εξακολουθούσε να μένει ανοιχτό , παρόλο που
όλοι οι πολίτες προσχωρούσαν σ ‘ ένα ωφελιμιστικό κίνημα. Ως επακόλουθο των
παραπάνω διαπιστώσεων για τη θέληση του λαού, ο Schumpeter αντικρούει τα
επιχειρήματα των ωφελιμιστών, σημειώνοντας πως δεν υπάρχουν θεωρίες για ένα
γενικό αποδεκτό αγαθό. Εξάλλου, οι ωφελιμιστές ενός κλασικού δημοκρατικού
δόγματος υποστήριζαν απλώς ότι γύρω από ένα γενικό καλό υπάρχει ένας
συγκερασμός των ατομικών θελήσεων με αυτή του λαού, μέσα από μια ορθολογική
συζήτηση, προσδίδοντας έτσι οι ωφελιμιστές ηθικό κύρος γενικού περιεχομένου.
Το δέκατο όγδοο αιώνα, αξιοσημείωτο φαίνεται ότι υπήρχαν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι
ναι μεν υποστήριζαν το κλασικό δημοκρατικό δόγμα, αλλά δυσκόλευαν ακόμα
περισσότερο τις διαδικασίες αυτού. Πολλές φορές, λοιπόν, εκείνη την περίοδο
υιοθετούσαν διαφορετικά πράγματα χωρίς να αναφέρουν ξεκάθαρα τη δημοκρατία,
διότι κατά αυτούς ο όρος απομάκρυνε το λαό από τον ωφελιμισμό.
Τόσο σε ποσοτικά όσο και σε ποιοτικά ζητήματα(όπως είναι τα
έξοδα που θα πληρώσω για την ανεργία ή η κήρυξη ενός
πολέμου) υπάρχει το ενδεχόμενο να μην αρέσει σε όλους το
αποτέλεσμα, αλλά το decision making που θα υπαγορευτεί από
μια μη δημοκρατική εξουσία να γίνει εύκολα αποδεκτό.
Επιπλέον, ο Schumpeter διαπίστωσε πως η ιδέα ότι η
προσωπικότητα του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τη θέληση
του ίδιου, καθώς και το γεγονός ότι αυτή είναι η δύναμη που
τον ωθεί να δράσει σε πολιτικά ζητήματα που αφορούν την
κοινή γνώμη, έχουν ξεθωριάσει.
Πιο αναλυτικά, αναφορικά με
το πεδίο των κοινωνικών επιστημών, ο Αυστριακός αυτός
οικονομολόγος θα παρομοιάσει την ανθρώπινη φύση στην
πολιτική με την εξαφάνιση των μαζών, έργο το οποίο
επιμελήθηκε ο Gustave που ίδρυσε την ψυχολογία του πλήθους.
Ο Le Bon, δίνει έναν ορισμό της μάζας, εννοώντας μια ενιαία
ομάδα ανθρώπων που πιστεύουν σε ένα κοινό αίσθημα.
Αρκεί να μελετήσει κανείς τον τρόπο που λειτουργεί η
διαφήμιση για να καταλάβει ότι η γενική και λαϊκή βούληση της
κλασικής δημοκρατίας είναι προϊόν και όχι κινητήρια δύναμη
της πολιτικής διαδικασίας.
Η διαφήμιση δεν είναι μόνο ένα έξυπνο τέχνασμα του τομέα της
πώλησης αλλά και του πολιτικού αγώνα.
Ας κατανοήσουμε όμως τον όρο διαφήμιση και τη δυναμική
επίδραση που ασκεί στους ανθρώπους.
Διαφήμιση είναι διαδικασία γνωστοποίησης και επηρεασμού
του καταναλωτικού κοινού για ένα προϊόν ή μία υπηρεσία.
- Με πληροφορίες από τη mixanitouxronou.gr