Η αισθητική, ο καιρός, οι εργασιακές συνθήκες, για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, μίας πόλης όπως η Βασιλεία εκ πρώτης όψεως φαίνονται ιδανικές. Ωστόσο, το ειδυλλιακό τοπίο, η φυσική προέκταση του αξιώματος των περί της Ευρώπης επιλογών, πάσχει. Χωλαίνει στο επίπεδο της φιλοδοξίας. Θεωρητικά, το συγκεκριμένο σημείο τριβής εντόπισε κι ο Μοχάμεντ Σαλάχ όταν αποφάσισε, έπειτα από διετή θητεία, να αφήσει το σύλλογο με την ομώνυμη της πόλης ονομασία, για να δοκιμάσει μεταφερθεί στην Τσέλσι.
Μία σειρά από λανθασμένες εκτιμήσεις και αποφάσεις, έστειλαν το Σαλάχ τον πρώτο χρόνο του συμβολαίου του, δανεικό στη Φιορεντίνα όπου είχε δεκαέξι παρουσίες και έξι γκολ και το δεύτερο έτος στη Ρόμα με τριαντατέσσερις εμφανίσεις και δεκατέσσερα γκολ. Σταχυολογώντας πρόχειρα, τα λάθη του Μουρίνιο στην επάνοδo εκείνου στην Τσέλσι, καταλήγουμε στα εξής. Εν πρώτοις κι ενώ είχε εξασφαλίσει το πρωτάθλημα τη δεύτερη χρονιά, εξουθένωσε τους βασικούς παίχτες. Φάμπρεγκας, Μάτιτς, Κέιχιλ, Κόστα, Ιβάνοβιτς. Δευτερευόντως, αξιολόγησε επιπόλαια τρεις φερέλπιδες παίχτες. Το Λουκακού, το Ντε Μπρόινε και το Σαλάχ. Η περίπτωση του Κουαρδάδο είναι ιδιάζουσα και γι’ αυτό δεν τη βάζουμε στην ίδια κατηγορία. Η Ρόμα διέκρινε την ικανότητα του Σαλάχ και τον αγόρασε για να πλαισιώσει το Τζέκο, από τις πλευρές.
Η συνέπεια είναι η πρέπουσα λέξη για να χαρακτηρίσει την επιρροή του Αιγύπτιου στη Ρόμα. Αφότου ολοκληρώσει κι εκεί δύο, με διαφορετικό καθεστώς ιδιοκτησίας, χρόνια, η Λίβερπουλ τον αποκτά. Η τακτική του Κλοπ και το, υποτιθέμενα, κακό πέρασμα του Σαλάχ από την Τσέλσι προξενεί συγχύσεις σχετικά με τη χρησιμότητά του. Για το στήσιμο της ομάδας ο Γερμανός προπονητής βρήκε μία αξιόπιστη λύση πίσω από τον καταπληκτικό, σε επιρροή και επίδραση, Μανέ. Ταχύτητα, γκολ, ασίστ στα άκρα. Με σχηματισμό 4-3-1-2 οι ακραίοι να πατούν περιοχή με μεγάλη συχνότητα κι ο Φιρμίνο να λειτουργεί ως ένας εκ των δύο. Με τον τραυματισμό του Μανέ, ο Σαλάχ, εκμεταλλεύτηκε τις αντιδικίες μεταξύ Κουτίνιο και διοίκησης της Λίβερπουλ, ανεβαίνοντας στην ιεραρχία των επιλογών. Πλέον, είναι μία βασική, αναντικατάστατη επιλογή. Η οργανωμένη αταξία (Μπορίς Αρκάντιεφ, 1940) στο παιγνίδι, αναδεικνύει την τακτική του συνεισφορά.
Αναλυτικότερα, ο Αιγύπτιος μπορεί να τρέξει με τη μπάλα, να περάσει τον παίχτη του δημιουργώντας αριθμητικό πλεονέκτημα, να περάσει μία κάθετη πάσα. Στεκόμαστε λίγο περισσότερο στην τελευταία αγωνιστική πτυχή. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο, όπου αναζητείται το εξιδανικευμένο σημείο για να εκτελέσει ο εκάστοτε επιθετικός, αμελεί το πασιφανές. Το γεγονός δηλαδή ότι μια κάθετη σε δέκα προσπάθειες φτιάχνει καλλίτερη ευκαιρία από δέκα μακρινά σουτ. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η περίπτωση του φορ της Ντόρτμουντ, του Ομπαμεγιάνγκ. Ο Τούχελ την πρώτη του χρονιά, μίλησε με τον παίχτη και προσπάθησε να του εξηγήσει τη λογική της αξίας των τελικών. Ο Γερμανός τεχνικός έπεισε τον Γκαμπονέζο να αφήσει τα “καταδικασμένα” σουτ από μακριά ή από πολύ πλάι και να αρχίσει να προσπαθεί για τελικές υπό καλύτερες προϋποθέσεις. «Κάποιες φορές θα χάσεις την μπάλα, κάποιες φορές μια-δυο επαφές παραπάνω θα χαλάσουν τη φάση και ίσως δεν καταφέρεις καν να σουτάρεις, αλλά αξίζει τον κόπο, εγώ δεν θα σου βάλω τις φωνές». Με αυτό το παράδειγμα γίνεται ευρέως κατανοητή η βαθύτερη αιτία της ύπαρξης σε μία ομάδα, ενός παίχτη με τα χαρακτηριστικά του παίχτη που αναλύουμε.
Επιπρόσθετα, ο Σαλάχ, ένας παρεξηγημένος εκπρόσωπος της αβάν-γκαρντ στη σύγχρονη εποχή, έχει εφέτος εικοσιδύο συμμετοχές. Μετράει δεκαέξι γκολ, σε πρωτάθλημα, Τσάμπιονς Λιγκ και αγώνες με την εθνική του ομάδα. 74% ποσοστό ευστοχίας στις πάσες και μέση βαθμολογία 7.66/10.
Ένας προσωπικός θρίαμβος, αναμφισβήτητα, για έναν ποδοσφαιριστή που λοιδορήθηκε και κρίθηκε άδικα. Μία καθαρή επιβράβευση της στοχοπροσήλωσης έναντι του ατομικισμού. Η μπάλα, άλλωστε, δεν πρέπει να μένει ποτέ στα πόδια ενός παίχτη αλλά να κινείται συνεχώς. Μία νέα αίσθηση ελευθερίας έτοιμη να αντιπαρατεθεί στις δογματικές ποδοσφαιρικές τακτικές του παρελθόντος. Το αποτέλεσμα, δίχως άλλο, τον δικαιώνει.