Το παραλήρημα της παρακολούθησης: Η ζήλια είναι, σίγουρα, ένα ταπεινότατο συναίσθημα που συνδυάζει ανασφάλεια και κτητικότητα. Συχνά καταλήγει σε κανιβαλισμό μιας και αυτός που ζηλεύει προτιμά να καταβροχθίσει τον άλλο παρά να τον χάσει. Ακόμη κι αν υπήρχε δυνατότητα να τον κλειδώσει κάπου, θα ανησυχούσε για τα όνειρά του, για τον ύπνο του. Για μερικούς ανθρώπους η ζήλια γίνεται τρόπος ζωής. Συνδυάζει υποψίες και παρακολούθηση. Πράγμα που κινητοποιεί τον έρωτα. Ο ψυχαναγκαστικός ζηλιάρης δημιουργεί το παράπτωμα προτού συμβεί. Όταν, τελικά, συμβαίνει, ο πόνος του καταλαγιάζει αντί να εντείνεται. Σχεδόν, δέχεται την εξαπάτηση που τον αποτροπιάζει. Κατά κανόνα, οι ζηλιάρηδες προκαλούν ό,τι φοβούνται. Παρότι κακοχαρακτηρίζουμε αυτό το συναίσθημα, είμαστε πολύ μακριά από το να το ξεριζώσουμε. Το να παριστάνουμε ότι καθαρίζουμε τα πάθη από κάθε τι ρυπαρό είναι σαν να τοποθετούμε στο ζευγάρι ένα κοινοβούλιο που αποφασίζει ποια επιθυμία και ανάγκη είναι αποδεκτή και ποια όχι. Διεκδικούμε, για παράδειγμα, το δικαίωμα στην εξωσυζυγική περιπέτεια και την αποδοχή της από τον άλλο, με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι αναγνωρίζουμε στον άλλο τα ίδια δικαιώματα. Αμφιβάλλω, πάντως, ότι ο ανοικτός γάμος είναι ο παράδεισος. Πασκάλ Μπρυκνέρ, το παράδοξο του Έρωτα, απόσπασμα, από τις εκδόσεις Πατάκη.
Σε έναν καιρό, όχι πολύ μακρινό από τον τωρινό, τις αλλαγές των εποχών τις καταλαβαίναμε από τα φρούτα και τις πρωταρχικές τους γεύσεις. Η απομάκρυνση από τη φύση, τη σπορά και το θερισμό, διαλύει τη συνεκτικότητα και ενισχύει την αποσπασματικότητα. Δημιουργεί αποστάσεις σε σχέσεις και δυσκολίες αποφάσεων στα σταυροδρόμια της ζωής.
Τα προηγούμενα χρόνια με αφορμή τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και τα Παγκόσμια Κύπελλα που παρακολουθούσαμε, με τον εκλεκτό φίλο, ο οποίος υπογράφει στη σελίδα ως, Ο Βρούτος, ανταλλάσσαμε προβληματισμούς σχετικά με το ότι το αγωνιστικό επίπεδο των εθνικών ομάδων ήταν δύο σκάλες πιο κάτω από εκείνο των συλλόγων. Πλέον, επειδή, σχεδόν, όλοι οι παίκτες έχουν εκπαιδευτεί σε ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, ομοιάζουν οι αρετές και τα μειονεκτήματα στο χορτάρι. Ωστόσο, τίθενται νέα ζητήματα. Αρχικά, η ένταση που μπορούν να βγάλουν οι ομάδες στο τέλος μιας διαδρομής έντεκα μηνών. Έπειτα, οι τεχνικές και τακτικές δεξιότητες και η δεκτικότητα των ποδοσφαιριστών. Οι εθνικές ομάδες που επιλέγουν να αμυνθούν στην περιοχή τους είναι καταδικασμένες να δεχτούν γκολ διότι το συνδυαστικό ποδόσφαιρο και οι τρόποι που ανοίγουν οι άμυνες έχει εξελιχθεί σε επιστημονικό επίπεδο και δεν περιορίζεται στις εμπνεύσεις των αθλητών και σε δεύτερη ανάγνωση, γιατί οι αμυντικοί προπονούνται περισσότερο στο πώς θα αναπτυχθεί, ομαλά, το σύνολο από τις πίσω γραμμές, και έχουν απολέσει την ικανότητα ανάσχεσης και τις αψεγάδιαστες τοποθετήσεις στην περιοχή τους. Όπως έχουμε αναφέρει και σε παλιότερα κείμενα, η συνήθης εικόνα είναι η επιθετική γραμμή να τρέχει παράλληλα με την αμυντική, χωρίς η τελευταία να περιμένει σε ευθεία με βασικό στόχο τον περιορισμό των χώρων στα μεσοδιαστήματα και στις εσωτερικές συγκλίσεις των ακραίων.
Ισπανία
Η Ισπανία παρουσιάζεται απαλλαγμένη από τις παιδικές ασθένειες του παρελθόντος. Οι πολλές πάσες στον άξονα για να εξαντληθεί ο αντίπαλος έχουν μειωθεί και έχει γίνει πιο άμεση από ποτέ. Το προηγούμενο μοντέλο λειτούργησε στην εντέλεια την τετραετία 2008-2012 και μόλις έκλεισε ο κύκλος, έως ότου ανοίξει ο επόμενος, είδαμε τη δισυπόστατη Ισπανία του Λουίς Ενρίκε. Η κεντρική ιδέα ήταν μεν καρφιτσωμένη στα αποδυτήρια αλλά η στελέχωση ήταν δε ελλιπής ώστε φέρει προκρίσεις, με αυτό το μοτίβο, στα νοκ άουτ. Οι Νίκο Γουίλιαμς και Γιαμάλ παίζουν στα άκρα. Έχουν διπλή αποστολή. Όταν ανακτά τη μπάλα το δίδυμο των μέσων, Ρουίθ και Πέδρι, με τον Ρόδρι στο 6, αυτοί μπαίνουν εσωτερικά και λειτουργούν σαν κρυφοί επιθετικοί. Σε φάση άμυνας, παίρνουν όλο το πλάτος του γηπέδου για να περιορίσουν τη λειτουργία των απέναντι. Οι αρχές και οι κανόνες του ποδοσφαίρου των πρωταθλητών Ευρώπης του 2012 είναι οι ίδιες. Δυναμισμός και όχι παθητικότητα στις μονομαχίες στο αμυντικό τρίτο των αντιπάλων και ασφάλεια στον έλεγχο της μπάλας όταν πρέπει να μετριαστεί ο ρυθμός, χωρίς να απειληθούν.
Πορτογαλία
Η Πορτογαλία έχει το πιο ποιοτικό ρόστερ της διοργάνωσης. Οι επιλογές σε όλες τις θέσεις παρέχουν ευρωστία στον Μαρτίνεθ για να δοκιμάσει διαφορετικές τακτικές προσεγγίσεις ακόμα και κατά τη διάρκεια του ίδιου αγώνα. Ο πρώην προπονητής των Βέλγων συστήθηκε στην κεντρική σκηνή των μεγάλων συναντήσεων με απαιτητικές διατάξεις που ξεκινούσαν από το 3-4-3. Παρότι, έχουμε εκθειάσει και δηλώνουμε θαυμαστές του Βιτίνια για την απλότητά του και τον τρόπο που λειτουργεί σαν συγκολλητική ουσία στη μεσαία γραμμή και προς την αριστερή πλευρά, στην πρεμιέρα με την Τσεχία, έπρεπε να παραστήσει τον Καντέ προκειμένου να καλύψει τους χώρους που άφηνε η ταυτόχρονη παρουσία των Φερνάντες, Μπερνάντο Σίλβα-σε ρόλο προωθημένου μέσα δεξιά-, του Λεάο στην αιχμή αριστερά και του Ρονάλντο, μονίμως, στο δεύτερο δοκάρι και στο πέταγμα του αετού στο όριο του οφσάιντ. Με την Τουρκία, ο Παλίνια έγινε η βάση της τριγωνικής ανισότητας διευκολύνοντας όσους έχουν καλύτερες επιλογές και επαφές με τη μπάλα να εμφανίσουν το αλέγκρο τέμπο τους. Το εναλλακτικό πλάνο ωφέλησε και τους ακραίους μπακ. Ο Κανσέλο μεταφέρθηκε στην πλευρά που μπορεί να γίνει απειλητικός και να πατήσει τετραγωνικά στο μεσαίο μπλοκ, ο Μέντες έδωσε τον παραπάνω παίκτη στην τριάδα της άμυνας και οι Πορτογάλοι, απέναντι στα βαριά κορμιά της Τουρκίας, βρήκαν ευκαιρίες και ιδίως, την κατάλληλη μέθοδο για το ποδόσφαιρο που μπορούν να υπηρετήσουν.
Υ.γ. Προσεχώς, θα επανέλθουμε για να εξετάσουμε το έτερο δίπολο της προαναφερθείσας από το παράθεμα, σχέσης. Με άλλα λόγια, την Αγγλία και τη Γαλλία.
Y.γ.2. Ο Βαγγέλης Κορακάκης συναντήθηκε δισκογραφικά με τη Βερόνικα Δαβάκη και μας χάρισαν τη Λαϊκή Απογευματινή! Ο Βαγγέλης Κορακάκης πήρε τη σκυτάλη από την παλιότερη γενιά και είναι ο πρώτος της νέας εποχής του λαϊκού τραγουδιού. Το δίσκο συντροφεύουν οι, πάντοτε, ενδιαφέρουσες και ξεχωριστές, σαν καντάδες, ενορχηστρώσεις του Δημήτρη Παπαδημητρίου. Σημειώνουμε πως η ηχογράφηση έγινε στην ιστορική αίθουσα ηχογραφήσεων και μιξάζ των ταινιών της Φίνος Φιλμς. Η ηχογράφηση έγινε με την παλιά μέθοδο. Όλοι οι μουσικοί έπαιξαν μαζί και με τη διεύθυνση ορχήστρας. Παρακάτω, η απαραίτητη πρόγευση για να ασχοληθείτε εκτενώς!