Η απάθεια στη σύγχρονη κοινωνία έχει ταυτιστεί με την αδιαφορία. Οι στωικοί φιλόσοφοι τη θεωρούσαν ως την έλλειψη πάθους που κατατρέχει τους ανθρώπους. Πάθος ήταν και η μεγάλη λύπη και η μεγάλη χαρά. Εκείνοι ήθελαν να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα, απογυμνωμένη. Ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη, όταν ο Κρέων έρχεται να αναλάβει τα ηνία της πόλης καλεί τους αριστοκράτες Θηβαίους στη βουλή. Τους λέει πως θα κυβερνήσει το κράτος με τις αρχές ενός πλοίου. Αν δεν βουλιάξει, τότε όλοι θα σωθούν. Ο άλλος τρόπος για τη συνυπεύθυνη και αλληλέγγυα συμπεριφορά.
Ο πολιτισμός απηχεί το αίσθημα και τις ανάγκες της εκάστοτε εποχής. Καλλιεργείται, έτσι, το έδαφος για ομιχλώδεις έννοιες οι οποίες δεν γίνονται, πλήρως, κατανοητές. Το διαφωτιστικό κίνημα της νέας περιόδου χρειάζεται τους επιστήμονες. Τεχνηέντως, οι τελευταίοι, βρίσκονται περιχαρακωμένοι στα εργαστήριά τους και τον κατακερματισμό της έρευνας. Για να αλλάξει η κοινωνία, ο μόνος δρόμος για να αποδειχτούν γεγονότα είναι μέσω πειραματικής μεθόδου. Από τις θετικές επιστήμες. Τις πειραματικά αποδεικνυόμενες γνώσεις.
Η Αγγλία και η Γαλλία στο τρέχον πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα συγκεντρώνουν πυρά για τη θεαματικότητά τους. Βέβαια, είναι απορίας άξιο σε σχέση με ποιο μυθικό παρελθόν συγκρίνονται οι δύο χώρες με τους υπάρχοντες προπονητές. Ο Σάουθγκεϊτ έφτασε την Αγγλία στον τελικό του προηγούμενου Γιούρο (2021) και ο Ντεσάμπ έχει τρεις τελικούς (2016, 2018, 2022) σε τέσσερις τελικές φάσεις διοργανώσεων. Εδώ, να κάνουμε μια διαπίστωση. Οι προπονητές των εθνικών ομάδων είναι εκλέκτορες με στόχο να διαλέξουν το καλύτερο υλικό από τη δεξαμενή των διαθέσιμων και εξαιτίας του μικρού χρονικού διαστήματος που έχουν, δεν είναι εφικτό να δουλέψουν με τους ποδοσφαιριστές. Η λεπτή γραμμή χωρίζει τις δύο φυσιογνωμίες των πάγκων.
Ο Άγγλος τεχνικός δεν έχει βγει λύση για να αντικαταστήσει τον Σο και έτσι αναγκάζεται να βάλει στο αριστερό άκρο τον Τρίπιερ. Έδωσε το ρόλο του δεύτερο χαφ, και δημιουργού από χαμηλά, στον Αλεξάντερ Άρνολντ, σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες από τον τρόπο ανάπτυξης της Λίβερπουλ και έχοντας τον Σάκα μακριά από την περιοχή και έξω δεξιά και τον Φόντεν χωρίς παίκτες κοντά του για να συνεργαστεί και να μπει με πρόσωπο στην αντίπαλη περιοχή, η απουσία του Ράσφορντ για να παίξει στον κενό χώρο, παρουσιάζει το κακό αγωνιστικό πρόσωπο του Κέιν. Ο επιθετικός της Μπάγερν, εγκλωβίζεται διότι μαζεύει το μαρκάρισμα των αντίπαλων αμυντικών αλλά τα μέτρα δεν βγαίνουν για να φανεί επικίνδυνος καθότι οι γραμμές των Άγγλων βρίσκονται χαμηλά και προς το μεσαίο μπλοκ και ο ίδιος είτε δεν έρχεται σε πολλές επαφές με τη μπάλα είτε δεν φτάνει σε θέσεις εκτέλεσης μέσα στο κουτί! Ο Μπέλιγχαμ είναι σαφές ότι δυσκολεύεται να προσαρμοστεί σε τέτοιες διατάξεις, όποτε ο Γουόκερ μένει χαμηλά, αλλά είναι και ο μοναδικός που μπορεί να έρθει από τα μεσοδιαστήματα και να επιτεθεί ή να λειτουργήσει ως δεύτερος επιθετικός.
Η Γαλλία, ήδη, από το 2016, έδειξε προφανή στόχευση να εκμεταλλευτεί τα φυσικά προσόντα των μεσοεπιθετικών της, ενώ η βάση ήταν η τριάδα των Καντέ, Ματουϊντί και Πογκμπά. Ο Γριεζμάν είναι η κόλλα και ο ισορροπιστής. Κατά τη διάρκεια της μετάβασης, ο Ραμπιό έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Πογκμπά, ενώ ο Τσουαμενί βολεύεται περισσότερο στα τετραγωνικά που έχει χρεωθεί προτού αρχίσει η εκάστοτε αναμέτρηση. Η σταθερή αξία ήταν και παραμένει ο συγκινητικός Καντέ! Ο Ντεσάμπ έως σήμερα, μία ημέρα πριν τον ημιτελικό με την Πορτογαλία, έχει δει την ομάδα του να μην πετυχαίνει γκολ σε ροή αγώνα. Τα δύο αυτογκόλ και το ένα πέναλτι δεν είναι κολακευτικός απολογισμός για τους δευτεραθλητές κόσμου. Υπάρχει εξήγηση για όλα αυτά; Πιθανότατα, η επικρατέστερη εκδοχή αφορά την αδυναμία των Γάλλων να αναπτυχθούν σε ποδόσφαιρο αντεπιθέσεων. Σε αντίθεση με τον Σάουθγκεϊτ, ο Ντεσάμπ έχει διαλέξει τους καλύτερους, ιδίως στις μπροστινές θέσεις, όμως, δεν φαίνεται να τους εμπιστεύεται ή έστω, προτιμά, πιο συντηρητικές τακτικές. Με το Βέλγιο πραγματοποίησε, μονάχα, μία αλλαγή!
Ο Ντεμπελέ με τον Εμπαμπέ δεν έχουν αξιοποιήσει το σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο, οι Γάλλοι στήνουν δύο ζώνες άμυνας και πιέζοντας στη μεσαία γραμμή, επιδιώκοντας κλεψίματα, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το ότι οι αντίπαλες ομάδες μαζεύουν με τη σειρά τους πολλούς ποδοσφαιριστές κοντά για να εξασφαλίσουν σίγουρο έλεγχο. Στη φάση των 16, ο παίκτης της Ρεάλ, έπαιξε και δίπλα στον Γριεζμάν πίσω από τον φορ. Παράλληλα, με την πρόκριση στην οκτάδα, το κέρδος της Γαλλίας ήταν η άψογη εμφάνιση του Κουντέ με το Βέλγιο, δεδομένου ότι οι Πορτογάλοι πιέζουν, κυρίως στα πρώτα ημίχρονα, την πρώτη πάσα. Ο δεξιός μπακ δείχνει πως μπορεί να πάρει το πλάτος και έτσι να απορροφήσει την πίεση στο συγκεκριμένο κομμάτι.
Εξάλλου, οι τέσσερις εποχές είναι κύκλος τεσσάρων κονσέρτων για βιολί και ορχήστρα του Αντόνιο Βιβάλντι. Καθένα από τα οποία εκφράζει μιαν εποχή του χρόνου. Γράφτηκαν μεταξύ 1718-1720 και εκδόθηκαν στο Άμστερνταμ το 1725. Για να αποδοθεί καλύτερα η ατμόσφαιρα κάθε εποχής, ο δημιουργός μεταχειρίστηκε όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή του και όλα τα ευρήματα που μπορούσε να σκεφτεί. Η τρίτη κίνηση, στο δεύτερο κονσέρτο για το καλοκαίρι, αναπαριστά μια καλοκαιρινή καταιγίδα. Η ορχήστρα παίζει με ένταση και με μεγάλη ταχύτητα. Η καταιγίδα, με χαλάζι, πέφτει στη γη!