Κυριακή βράδυ, 17/4 και μετά την κοινή ανακοίνωση των 12 αποστατών, ο φίλος Φίλιππος με παρακίνησε για το παρόν κείμενο. Τον ευχαριστώ για την ευκαιρία της έρευνας!
Αυτοαναφορικός μηχανισμός, έρμαιο του αυτοπροσδιορισμού μέσω της αδράνειας
Ξημέρωμα Δευτέρας. Η κατάλληλη ώρα για τις αγορές και το “επενδυτικό” παίγνιο. Τότε, μεσημέρι για τις Η.Π.Α. κόπηκε η κορδέλα και έγιναν τα εγκαίνια της European Super League. Μακριά από το ρομαντισμό, ο οποίος έχει και μια δόση υποκρισίας, θα προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε τα αίτια της απληστίας αλλά και την κερδοσκοπία πίσω από τα φώτα και τις φαντασμαγορικές γιρλάντες. Άλλωστε, ας μη λησμονούμε πως η θρησκεία είναι λιγότερο πειθαρχία και περισσότερο ένα σύμπλεγμα ονείρων, αναμνήσεων και μελλοντικών προσδοκιών.
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του λέει πως εκείνος που μπορεί να ζει μόνος του χωρίς να έχει ανάγκη κανέναν είναι ή θηρίο ή θεός.
Ο Ντέιβιντ Ρικάρντο αντέκρουσε τη θέση του Άνταμ Σμιθ ότι, δήθεν, η αξία καθορίζεται από την εργασία μόνο «στην πρωτόγονη κατάσταση της κοινωνίας» και απέδειξε ότι η αξία των εμπορευμάτων, της οποίας μοναδική πηγή είναι η εργασία του εργάτη (χρυσοπληρωμένου δούλου-ποδοσφαιριστή), αποτελεί τη βάση των εισοδημάτων των διαφόρων τάξεων της αστικής κοινωνίας: του εργατικού μισθού, του κέρδους, του τόκου, και της εγγείου προσόδου.
Με βάση τις οικονομικές εκθέσεις για την αγωνιστική περίοδο 2020-21, με την τρίμηνη διακοπή και την απουσία του κόσμου από τις κερκίδες, οι 11 από τις 12 ομάδες του εγχειρήματος, παρουσίασαν έλλειμμα στον προϋπολογισμό τους, το οποίο κυμαινόταν μεταξύ 100-150 εκατομμύρια ευρώ η καθεμία ή αν θέλετε, χοντρικά, 1.5 δις ευρώ και οι δώδεκα!
Η ιστορία της «φούσκας» με τις υποθήκες κατοικιών στις ΗΠΑ που οδήγησε στο σκάνδαλο των τιτλοποιημένων ενυπόθηκων ομολόγων, μέχρι την κατάρρευση και τη χρεοκοπία της τράπεζας Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του 2008.
Η ιστορία του «Μεγάλου Σορταρίσματος» είχε απώλειες που μετρήθηκαν σε πέντε τρισεκατομμύρια δολάρια, με συνέπειες τόσο καταστροφικές και για τον υπόλοιπο πλανήτη, σε βαθμό να ακούς τον Μπραντ Πιτ να ομολογεί πως έτσι καταστράφηκε η οικονομία της Ισλανδίας και της Ελλάδας!
Η δομή του σεναρίου προέρχεται από το βιβλίο «The Big Short» του Μάικλ Λιούις, ενός πρώην market expert με πείρα εργασίας στη Wall Street της δεκαετίας του 80, ο οποίος ερεύνησε το θέμα της κατάρρευσης της κτηματομεσιτικής αγοράς σε βάθος. Πρωταγωνιστές του, οι άνθρωποι που κινητοποίησαν όλη αυτή την αγορά, έμπασαν μέσα από τη Morgan Stanley μέχρι και τη Deutsche Bank, ώσπου το όλο κόλπο κατέρρευσε με εκκωφαντικό κρότο.
Η JP Morgan εξαγοράστηκε το 2000 από την Chase Manhattan. Ανήκει στις τρεις μεγαλύτερες τράπεζες. Βρίσκεται σε άμεση εξάρτηση από τη FED. Ήταν ο βασικός χρηματοδότης της κίνησης των 12, δεδομένου ότι έδινε 350 εκατομμύρια σε κάθε ομάδα για τη συμμετοχή της και υπό την αίρεση ότι αυτά τα χρήματα δε θα πάνε για μεταγραφές αλλά για να καλυφθούν τα κενά της πανδημίας. Όπως όλες οι τράπεζες, έτσι και η συγκεκριμένη, ευθύνεται για χρηματιστικές εξαγορές και βέβαια, πολιτικές εξουθένωσης της εργασίας.
Το 2008 υπολογιζόταν ότι το μέγεθος του χρηματοπιστωτικού τομέα μόνο όσον αφορά τους άυλους τίτλους, δηλαδή η «φούσκα» των λεγόμενων «παραγώγων», ήταν μεγαλύτερο έως και 10 φορές από το παγκόσμιο ΑΕΠ. Δέκα χρόνια μετά (και προ πανδημίας) σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η «φούσκα» των παραγώγων ανέρχετο στα 640 τρις (δηλαδή 800% πάνω από το παγκόσμιο ΑΕΠ που υπολογίζεται στα 80 τρις). Δεδομένου, δε, ότι ακόμα και το Δ.Ν.Τ έφτασε να διαπιστώσει ότι «οι συναλλαγές παραγώγων αυξάνονται και η διαφάνεια των σχετικών στοιχείων δεν είναι επαρκής», η εικόνα περιγράφεται ήδη από το 2017 ως εξής:«Οι πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις υπολογίζουν την συνολική αξία των παραγώγων σε 542 τρις δολάρια, οι πιο απαισιόδοξες εκτιμούν ότι ανέρχεται σε 1.200 τρις δολάρια» (www.thepressproject.gr, «Οι τράπεζες «μαγειρεύουν» τα στοιχεία για να μικρύνουν τη φούσκα της παγκόσμιας οικονομίας», Μιχάλης Γιαννεσκής, 7/11/2017). Δείτε και αυτό: (https://www.theguardian.com/business/2020/jan/17/head-of-imf-says-global-economy-risks-return-of-great-depression).
Είναι πρόδηλο ότι όταν η τράπεζα ανακοίνωσε την εμπλοκή της, οι μέτοχοι θησαύρισαν με την αύξηση της τιμής της μετοχής στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Εδώ, όμως τίθεται ένα ερώτημα. Τι συμβαίνει με την κατοχύρωση ασφαλείας των πληροφοριών; Επίσης, είναι πιθανό να διοχετεύτηκε χρήμα σε κάποιες εξωχώριες εταιρείες; Η αναλγησία και η λαγνεία του χρήματος ή “ευκαιρία” όπως το λένε οι ίδιοι, δεν χάνεται ποτέ. Όμως οι συνωμότες-ιδιοκτήτες των ομάδων αγνόησαν την κοινωνικοπολιτική διείσδυση του ποδοσφαίρου. Δεν υπολόγισαν τη βιολογική αναγκαιότητα. Τη νατουραλιστική βιολογία. Να διατηρηθεί η φυλή και το κλίμα. Θεωρίες γνωστές από τις αρχές του 19ου αιώνα και την ανθρωπογεωγραφία. Σε αυτό θα επανέλθουμε αργότερα.
Τεχνολογία ως κινητήρια δύναμη: Φετιχοποίηση της τεχνολογίας σαν κύρια και μόνη δύναμη για την ανάπτυξη της κοινωνίας
Οι ισπανικές ομάδες την εποχή του κορονοϊού προτίμησαν να ενταχθούν στο ERTE (Expediente de Regulación de Empleo Temporal), τη ρύθμιση δηλαδή του κράτους που δίνει τη δυνατότητα σε μια εταιρία να προχωρήσει σε προσωρινή απόλυση μέρους ή συνόλου του ανθρώπινου δυναμικού της, εφόσον αποδείξει ότι λόγω των έκτακτων συνθηκών, αυτοί οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εκπληρώσουν το 70% της εργασιακής ημέρας. Από την Πριμέρα είχαμε τις Μπαρτσελόνα, Ατλέτικο Μαδρίτης, Βαλένθια, Σεβίγια, Γρανάδα, Αλαβές, Οσασούνα και Εσπανιόλ. Η Μπάρτσα, η Ατλέτικο και η Βαλένθια, ζήτησαν το ERTE μόνο για τους υπαλλήλους τους, ενώ οι υπόλοιπες πέντε για όλο το προσωπικό τους, συμπεριλαμβανομένων και των ποδοσφαιριστών τους.
Ο Χαβιέρ Τέμπας, πρόεδρος της Λίγκας είχε υπολογίσει ότι η χασούρα της Λίγκας λόγω της διακοπής και της απουσίας θεατών, θα έφτανε, τουλάχιστον, τα 700 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που θα σκαρφάλωνε στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ, στην περίπτωση που η Λίγκα ακολουθούσε το παράδειγμα της Ligue 1, δηλαδή δεν επανεκκινούσε.
Σύμφωνα με έρευνα του BBC, το ακριβότερο εισιτήριο στην Πρέμιερ Λιγκ θα το βρει κανείς στο Εμιρεϊτς, την έδρα δηλαδή της Αρσεναλ, με κόστος 97 λίρες (δηλαδή 132 ευρώ). Παράλληλα ο μέσος όρος του φθηνότερου εισιτηρίου ανά έδρα ξεπέρασε για πρώτη φορά τις 30 λίρες (40,80 ευρώ) καθώς 11 από τους 20 συλλόγους αύξησαν φέτος τις τιμές τους στη χαμηλότερη κατηγορία εισιτηρίων.
Τα στοιχεία του BBC δείχνουν ότι το φθηνότερο εισιτήριο διαρκείας σε οποιαδήποτε από τις πέντε μεγαλύτερες κατηγορίες της Αγγλίας το βρίσκει κανείς στην Ιστλι, ομάδα της Νάσιοναλ Λιγκ , προς 120 λίρες (163,20 ευρώ), την ώρα που μπορεί να δει κανείς την Μπάγερν όλη τη σεζόν με μια κάρτα διαρκείας αξίας 142 ευρώ. Το ακριβότερο εισιτήριο διαρκείας είναι πάλι στο Εμιρεϊτς, αξίας 2.013 λιρών (2.740 ευρώ), ενώ στην κατηγορία του φθηνότερου διαρκείας ανά σύλλογο η Αρσεναλ έχει και πάλι το ακριβότερο, προς 1.014 λίρες (1.380 ευρώ).
Αναφορικά με τις τιμές στην Ευρώπη, η Παρί Σεν Ζερμέν έχει το ακριβότερο εισιτήριο διαρκείας, το οποίο κοστίζει 2.875 ευρώ. Το μικρότερο ποσό που μπορεί να πληρώσει κανείς για να δει την ίδια μέρα από κοντά έναν αγώνα του αγγλικού πρωταθλήματος είναι 22 λίρες (30 ευρώ) στην έδρα της Λέστερ, ενώ στο Στάμφορντ Μπριτζ πρέπει να δώσεις το λιγότερο 52 λίρες (70,70 ευρώ) για να δεις αγώνα πρωταθλήματος της Τσέλσι, το ακριβότερο «φθηνό» εισιτήριο στην κατηγορία.
Το μέσο κόστος για να αγοράσει κανείς τη φανέλα της ομάδας του (σε μέγεθος ενηλίκου) στην Πρέμιερ Λιγκ είναι 49,68 λίρες (67,60 ευρώ). Η ακριβότερη φανέλα είναι αυτή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, προς 60 λίρες (81,60 ευρώ), αλλά την πιο ακριβή στην Ευρώπη έχει η Μπαρτσελόνα, στα 122 ευρώ. Το οπαδικό κίνημα έχει δουλειά μπροστά του…
Αναγνώριση υπεραξίας
Το Canal+ πρωτοπαρουσιάστηκε το 1990, μέσω της εταιρείας Sogecable, εξασφαλίζοντας τη μια από τις τρεις άδειες για ιδιωτικά κανάλια, στον διαγωνισμό που είχε διενεργήσει το 1988 η ισπανική κυβέρνηση. Η συμφωνία προέβλεπε ότι το κανάλι θα είχε καθημερινά έξι ώρες ελεύθερου προγράμματος χωρίς κωδικοποίηση, ενώ το υπόλοιπο πρόγραμμα θα ήταν κωδικοποιημένο και θα προοριζόταν μόνο για τους συνδρομητές. Αρχικά η μηνιαία συνδρομή ανερχόταν στις 3.000 πεσέτες (2.000 δραχμές εκείνη την εποχή), σύντομα ανέβηκε στις 4.000, ενώ υπήρχε και μια εγγύηση για τον αποκωδικοποιητή (15.000 πεσέτες). Το Canal+ ξεκίνησε δοκιμαστικές εκπομπές στις 8 Ιουνίου του 1990 και τρεις μήνες αργότερα άρχισε να εκπέμπει κανονικά.
Για 25 συνεχόμενα χρόνια, από το 1990 μέχρι και το 2015, το Canal+ μετέδιδε ζωντανά και αποκλειστικά (μόνο για συνδρομητές), το σημαντικότερο παιχνίδι κάθε αγωνιστικής του ισπανικού πρωταθλήματος. Η πρώτη τηλεοπτική ζωντανή μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα, έγινε στην Ισπανία το 1958. Το πρώτο παιχνίδι που είχε μεταδοθεί, ήταν ένα μαδριλένικο ντέρμπι ανάμεσα στην Ατλέτικο και τη Ρεάλ.
Το κρατικό κανάλι δημιούργησε το Teledeportes, με αθλητικές μεταδόσεις (ποδόσφαιρο, ποδηλασία, μπάσκετ κλπ), ενώ το 1994, είχαμε για πρώτη φορά την είσοδο στην αγορά του “pay per view”. Οι Ισπανοί ποδοσφαιρόφιλοι μπορούσαν να επιλέξουν ένα συγκεκριμένο παιχνίδι από την Πριμέρα ή την Σεγούντα, να πληρώσουν ένα συγκεκριμένο ποσό και να το δουν σε απευθείας μετάδοση στην οθόνη τους.
Το 2014 και αφού περάσαμε και από την εποχή της δορυφορικής τηλεόρασης και του περαιτέρω περιορισμού των ελεύθερων μεταδόσεων από την κρατική συχνότητα, η Telefónica, έκανε πρόταση 725 εκατομμύρια ευρώ για την εξαγορά του 56% του Canal+. Τι συνέβη τελικά; Μέχρι και εφέτος, υπάρχουν επτά διαφορετικοί πάροχοι στην ισπανική αγορά. Συγκεκριμένα, η MOVISTAR, η ORANGE, η JAZZTEL, MITELE PLUS, η DAZN, η FOOTERS και η GOL. Το ισπανικό πρωτάθλημα είναι το πρώτο που τοποθέτησε σταθερές κάμερες αέρος στα μισά γήπεδα και κάμερες 360 μοιρών σε οκτώ από αυτά. (Ενδεικτικές πηγές: elpais.com, xataka.com).
Τι προσδοκούσαν οι 12 ομοτράπεζοι; Το αναφέρει το γραφείο νομικής τους υποστήριξης στο Ηνωμένο Βασίλειο:
*Το βασικό είναι οι αγώνες να έχουν την προσοχή όλου του κόσμου και κυρίως των νεαρών, γιατί το 40% των νέων μεταξύ 16 και 24 ετών δεν βλέπει πλέον ποδόσφαιρο. Αν έχεις ένα πολύ καλό ματς, ενσωματώνεις τη νεολαία αντί να πάει να παίξει στο PlayStation.
Και παρακάτω σχετικά με το αν η σύμπραξη ήταν θνησιγενής ή όχι:
Είναι σημαντικό για τις ομάδες να μπορούν να αυξάνουν τα κέρδη τους χωρίς περιορισμούς, αλλά κυρίως να μπορούν να μετέχουν στις αποφάσεις για την δημιουργία κανονισμών, στην σύναψη εμπορικών συμφωνιών, στην δημιουργία διαδικτυακών πλατφορμών όπου οι ζωντανοί αγώνες θα μπορούν να μεταδίδονται μαγνητοσκοπημένα ξανά αμέσως μετά την ζωντανή τους μετάδοση.
*Συνέντευξη του Βασίλη Σαμπράκου από την ιστοσελίδα, gazzetta.gr, στο Γρηγόρη Ιωαννίδη, καθηγητή αθλητικού δικαίου, στο πανεπιστήμιο του Sheffield Hallam.
Ανθολόγιο μνήμης
Στο βιβλίο η Καταγωγή της Οικογένειας του Ένγκελς αναλύεται εκτός των άλλων και η υπεραξία ως βασική έννοια αλλαγής. Παρουσιάζεται μία περιοδολόγηση της ιστορίας. Ποιος, δηλαδή, εκμεταλλεύεται την υπεραξία. Χρησιμοποιείται, εκτός των άλλων και για την περιγραφή του υπερπροϊόντος στη φεουδαρχία.
Ο διαλεκτικός στοχαστής αντιτίθεται στο θετικισμό και στο στρουκτουραλισμό. O οργανισμός (στη βιολογία) είναι υποκείμενο. Και φορέας της εξέλιξής του και αποτέλεσμα. Στη βρετανική βιβλιογραφία παρατηρούμε πως γίνεται προσπάθεια ερμηνείας του μαρξισμού υπό το πρίσμα του εξελικτισμού. Έξω από τον αυστηρό, μηχανιστικό ντετερμινισμό (αιτιοκρατία, συνεχές σύμπαν, νευτωνιακού τύπου. Γραμμική αφήγηση όλων των φαινομένων) και ανοίγει την πόρτα στη μεταφυσική. Η αναιτιοκρατία αποφεύγει να διερευνά τις αναγκαίες διασυνδέσεις στο συνδυασμό τους με την τυχαιότητα. Διερευνά νόμους-νομοτέλειες. Οδηγεί σε αντιεπιστημονική θεώρηση του τρόπου ζωής. Αναγωγή σε αφηγήσεις και αφηγήματα.
Ελλοχεύει ο κίνδυνος, εξετάζοντας το φιάσκο της European Super League να παραλείψουμε κάτι βασικό. Τη γεωπολιτική. Θεωρίες και ιδεολογήματα, δηλαδή, όπου τα υποκείμενα είναι μεγάλες δυνάμεις και υπάρχουν και τα ακολουθήματά τους. Με βάση το εμπόρευμα και τους νόμους προσφοράς και ζήτησης. Ο Τόμας Μάλθους θεωρούσε ότι η εργατική τάξη είναι μάζα υπό έρευνα. Πρέπει να συρρικνώνεται μέσω πολέμων ή πείνας. Ο Γκάλτον μας συστήνει την ευγονική. Την κληρονομικότητα του ύψους και της ευφυίας για την οποία επινόησε τα τεστ νοημοσύνης. Με άλλα λόγια την ψυχολογική ερμηνεία στην κληρονομικότητα και τη στοχευμένη δημιουργία ανώτερης ράτσας μέσω επιλεκτικών αναπαραγωγών, ζευγαρωμάτων.
Θα πείτε, μα καλά, πώς δένουν όλες οι παραπάνω αναφορές; Η φιλοσοφία γεννά τις ιδέες. Έπειτα αυτές υπόκεινται στην πολιτική και σε ορισμένα σημεία αποτελούν το μαγνάδι του κεφαλαίου για την επιθετική και καταστροφική του διείσδυση. Έτσι, στη βρετανική κοινωνία έχουμε το θατσερικό παράδοξο. Ο συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα είναι απαγορευμένος. Μάλιστα, είναι στις περισσότερες περιπτώσεις και ο δεύτερος όρος στο συμβόλαιο!
Τη στιγμή της πληκτρολόγησης, ανθούν και αναγκαστικά πολλαπλασιάζονται οι τράπεζες τροφίμων, η κυβέρνηση Τζόνσον υπαναχώρησε στο θέμα της σίτισης παιδιών στα σχολεία. Για ένα ποσοστό της τάξης του 18%, είναι αραξοβόλι. Η ελευθερία και η πρόσβαση στη γνώση είναι τόσο ευρεία και ακηδεμόνευτη ώστε 500 χιλιάδες φοιτητές και κυρίως φοιτήτριες είναι στην αναμονή για το δικό τους sugar daddy. Υπό αυτές τις συνθήκες καλλιεργείται το έδαφος για το ριζοσπαστισμό του ποδοσφαίρου. Το αν είναι λανθάνουσα ή μη η μορφή του, είναι θέμα προσεχούς σημειώματος.
Το εάν και κατά πόσο ισχύουν οι πηχυαίοι τίτλοι για την επικράτηση της θέλησης των φιλάθλων, εκτός των στοιχείων που παρατέθηκαν, μπορείτε να τo δείτε και στη διάρθρωση του νέου Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 2024-2027. (https://www.uefa.com/uefachampionsleague/news/0268-12157d69ce2d-9f011c70f6fa-1000–new-format-for-champions-league-post2024-everything-you-need-to-know/).
Τι απομένει μετά από όλα αυτά; Το απόσπασμα του ποιήματος του Μανόλη Αναγνωστάκη, Μιλώ.
Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τούς πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.