Home >> Sports >> THE GREEN TEAM, THE GREEN MILE

THE GREEN TEAM, THE GREEN MILE

Η πολυμετοχικότητα αποτέλεσε επί του πρακτέος το τελευταίο βήμα του Παναθηναϊκού πριν την ηλεκτρική καρέκλα. Το πρώτο βήμα για τη συγκεκριμένη κατεύθυνση έγινε το μακρινό καλοκαίρι του 1979 όταν στις 17 Ιουλίου η οικογένεια Βαρδινογιάννη αγόρασε το 51% tων μετοχών συλλόγου. Η συνέχεια είναι γνωστή, από το 1979  μέχρι το 2008 ο Π.Α.Ο απέκτησε συνολικά επτά πρωταθλήματα. Πραγματικά το νούμερο είναι συγκλονιστικό ειδικά να σκεφτεί κανείς ότι πολλά πρωταθλήματα συνέπεσαν με λεγόμενα άγονα και “πέτρινα” χρόνια του Ολυμπιακού!!! Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, ως έρμαιο της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου έγινε και αυτός ένα μπαλάκι στα χέρια ενός businessman. Από τη στιγμή που υπάρχει αυτή κάθε εξαρτάται σχεδόν εξολοκλήρου από τα χρήματα των μετόχων της. Το ζήτημα δεν είναι αν η οικογένεια Βαρδινογιάννη έδωσε ή τελικά πήρε από την ομάδα, το ζήτημα είναι ότι ποτέ δεν πρόσφερε όσα πραγματικά άξιζε η ομάδα. Το παραπάνω σχόλιο δεν σχετίζεται μόνο με την εποχή Τζίγκερ αλλά και με εκείνη του “καπετάνιου”,  ο οποίος έχεις τεράστιες ευθύνες αφού επέτρεψε τη αρχή της παντοδυναμίας Κόκκαλη και του Ολυμπιακού στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αφού λοιπόν κάναμε μια εισαγωγή στην εποχή Βαρδινογιάννη ας περάσουμε τώρα στη περίοδο των πολλών. Όλοι θα θυμόμαστε την Π.Ε.Κ. η οποία έκανε την εμφάνιση της στις αρχές του 2008 μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό. Εκεί η οικογένεια Γιαννακόπουλου έβαλε στο προσκήνιο κάποιον Ανδρέα Βγενόπουλο και ζητούσε τίτλους ιδιοκτησίας της Π.Α.Ε. . Η στήριξη των καταρχήν αντιολυμπιακών και μετά παναθηναϊκών (κατά δήλωση του Θανάση: είμαι πρώτα αντιολυμπιακός και μετά Παναθηναϊκός, σε εκδήλωση για τα 100 χρόνια ζωής του συλλόγου) δημιούργησαν στο κόσμο του Π.Α.Ο. ένα αίσθημα εμπιστοσύνης απέναντι στον Ανδρέα. Τελικά ο Τζίκερ αποφάσισε το μετοχικό άνοιγμα και οι συγκεκριμένοι ανέλαβαν κατόπιν χρηματικής προσφοράς μερίδιο από την Π.Α.Ε. . Όπως είναι λογικό έβαλαν στο προσκήνιο ανθρώπους που οι ίδιοι τους θεωρούσαν πάνω από όλα παναθηναϊκούς και καλούς επαγγελματίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε ο Αντωνίου, ο οποίος με γνήσια φιλοπαναθηναϊκά αισθήματα δήλωνε κάποτε ως ποδοσφαιριστής  ότι προτιμάει να πεθάνει παρά να ξαναπάει στον Παναθηναϊκό, ελέω δικαστικών εκκρεμοτήτων που υπήρχαν ανάμεσα στον ίδιο και στην ομάδα. Φυσικά και ως επαγγελματίας αποδείχθηκε άψογος δίνοντας από το ταμείο πακτωλό μετρητών και χορηγιών για παίκτες όπως ο Χριστοδουλόπουλος και ο Μελίσσης. Επίσης ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Σόουζα αλλά και να θυμηθεί τον David αμυντικό για τον όποιο ο Π.Α.Ο. δαπάνησε 3.000.000 για να μην παίξει ποτέ!

Ένα επιπλέον στοιχείο που αναδεικνύει το χαρακτήρα του σχήματος των τεσσάρων κύριων μετόχων είναι η μη ύπαρξη θέλησης για την δημιουργία σύγχρονου γηπέδου της ομάδας. Η marfin arena δυστυχώς δεν συζητήθηκε ποτέ σοβαρά και από κανέναν. Αφού λοιπόν υπήρχε διάθεση για μόνιμη ενασχόληση γιατί ποτέ δεν τέθηκε σοβαρά η πρόταση για το σπίτι της ομάδας;

Βέβαια, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τα νταμπλ του 2010 . Όπου καταφέραμε να πάρουμε πρωτάθλημα όντας πραγματικά οι καλύτεροι έναντι των χειρίστων. Τέλος, δεν πρέπει να μας προβληματίζει το πώς και πότε άρχισε να διαλύεται το όλο εγχείρημα; Στην περίοδο δηλαδή που ο Παναθηναϊκός ήταν πρωταθλητής και ο Ολυμπιακός φάνταζε διαλυμένος σε όλα τα επίπεδα και εδώ πραγματικά βρίσκεται ο παραλογισμός των παναθηναϊκών αισθημάτων, γιατί άραγε δημιουργήθηκαν ρωγμές ενώ όλα έβαιναν καλώς και αφού όλοι έβαζαν τη παναθηναϊκή ιδέα πάνω απ‘όλα και όλους οι κύριοι;

Πολλά έχουν ακουστεί και ειπωθεί το σίγουρο πάντως είναι ένα ότι Μαρινάκης ίσως να μην  έμπαινε με την ευκολία που τελικά μπήκε στο ποδόσφαιρο αν οι αφέντες του Π.Α.Ο. δεν διέλυαν την ομάδα και δεν την οδηγούσαν στην ηλεκτρική καρέκλα στην οποία σιγοψήνεται η ομάδα τα τελευταία έξι χρόνια περιμένοντας το οριστικό τέλος…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *