Καλησπέρα φίλοι μου. Κινούμαστε σε ρυθμούς φάιναλ φορ και σήμερα θα κάνουμε μια αναδρομή στο φάιναλ φορ που μου έχει μείνει χαρακτηριστικά στο μυαλό και δεν είναι άλλο από το φάιναλ φορ του 2009. Ήταν το πρώτο που είδα τον Ολυμπιακό και η διαδρομή ως αυτό ήταν πολύ όμορφη άσχετα αν δεν τελείωσε με τον επιθυμητό τρόπο.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙA
Ο Ολυμπιακός τότε ήταν μια ομάδα με πολλά μεγάλα ονόματα. Θοδωρής Παπαλουκάς, Τζος Τσίλντρες, Νίκολα Βούισιτς, Γιοτάμ Χαλπερίν, Παναγιώτης Βασιλόπουλος ήταν μόλις λίγα από τα πολλά. Ο Ολυμπιακός τότε είχε περάσει σχετικά άνετα το εμπόδιο της Ρεάλ Μαδρίτης αλλά στην ουσία η πρόκριση στο φάιναλ φορ είχε κερδηθεί εν πολλοίς στην Βιτόρια την τελευταία αγωνιστική του Τοπ 16. Τότε που εγώ, ο Σπύρος, ο Antoine, o Φίλιππος και ο Κώστας, ακούγαμε την μετάδοση του αγώνα από κινητό στις τουαλέτες σε ένα μαγαζί στην Θεσσαλονίκη. Μετά την νίκη αυτή ξέραμε πως θα βρεθούμε στο Βερολίνο.
Η ΑΝΑΜΟΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΑΛ ΦΟΡ
Οι μέρες δεν πέρναγαν με τίποτα, το περίμενα πως και πως. Μέσα μου πίστευα ότι μπορούσαμε να το πάρουμε και η προσμονή γινόταν ακόμα μεγαλύτερη. Δεν ήταν και λίγο πράγμα η επιστροφή του Ολυμπιακού στην ελίτ της Ευρώπης. Δεδομένου ότι έναν χρόνο πριν είχαμε φτάσει πάρα πολύ κοντά στον στόχο με το μπρέικ στην Μόσχα. Όλοι οι Ολυμπιακοί περιμέναμε την 1η Μαΐου.
Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΥ
Η μέρα αυτή έφτασε. Θυμάμαι κατεβαίναμε με τον ξάδερφο μου στην Σπάρτη να βρούμε τον αδερφό μου ο οποίος σπούδαζε εκεί και τον ξάδερφο μου που είχε πάει για επίσκεψη, με σκοπό να κατευθυνθούμε στην συνέχεια προς Μονεμβασιά. Σε όλη την διαδρομή μιλούσαμε για το φάιναλ φορ και η προσμονή γινόταν ακόμα μεγαλύτερη. Ο ένας λίγο πιο μετρημένος θεωρούσε φαβορί τον ΠΑΟ, εγώ ως πιο ενθουσιώδης θεωρούσα πως σε ένα ματς όλα γίνονται αν και αυτή μου η σκέψη θα επιβεβαιωνόταν τρία χρόνια μετά και όχι εκείνο το βράδυ. Φτάσαμε λοιπόν Σπάρτη, μαζέψαμε τους άλλους και κατεβήκαμε Μονεμβασιά. Εκεί βρήκαμε τον Σωτήρη και τον Παναγιώτη με τις κοπέλες τους, αλλά ξαδέρφια και αυτά! Πήγαμε σε ένα ουζερί στο οποίο πάνε μόνο Ολυμπιακοί και δίπλα ακριβώς είναι ένα σουβλατζίδικο στο οποίο πάνε κυρίως Παναθηναϊκοί.
Φαντάζεστε ατμόσφαιρα.
Ο ΑΓΩΝΑΣ
Ο αγώνας ξεκινάει, η ατμόσφαιρα στο γήπεδο φαίνεται εκπληκτική! Ο Ολυμπιακός έχει μπει λίγο φοβισμένα αλλά γρήγορα επανέρχεται στο ματς με ηγέτη τον Γκριρ. Οι δύο ομάδες είναι πόντο πόντο σε όλο τον αγώνα. Το ημίχρονο κλείνει με τον ΠΑΟ να προηγείται για δύο πόντους. Εμείς πιστεύαμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Στο 2ο ημίχρονο έκανε την εμφάνιση του ο Θοδωρής Παπαλουκάς που από ένα σημείο και μετά φαινόταν να παίζει μόνος του τον ΠΑΟ. Δυστυχώς όμως δεν ήταν αρκετό. Ο Παναθηναϊκός πήρε προβάδισμα δύο πόντων με καλάθι του Πέκοβιτς δευτερόλεπτα πριν το τέλος και η “επίθεση” του Ολυμπιακού ήταν να βαρέσει τρίποντο ο Βούισιτς. Παρόλα αυτά είχαμε ακόμα μια ευκαιρία. Ο Πέκοβιτς αστόχησε εξ επαφής και είχαμε μια ακόμα ευκαιρία για παράταση ή ακόμα και νίκη. Μάταια όμως καθώς ο κατά τα άλλα πολύ καλός Γκριρ στο ματς αυτό κόλλησε και αντί να σουτάρει τρίποντο κράτησε παραπάνω την μπάλα περνώντας την στον Μπουρούση μόλις 4 δευτερόλεπτα πριν το τέλος . Ο Γιάννης αστόχησε και ο Παναθηναϊκός πανηγύρισε την πρόκριση στον τελικό. Η θλίψη κράτησε αρκετά αλλά το συναίσθημα της ματσάρας που είχα ζήσει ακόμα και τώρα 6 χρόνια μετά δεν έχει σβήσει.