Η πέμπτη αγωνιστική της Ευρωλίγκας λαμβάνει χώρα απόψε, και η ομάδα βρίσκεται στο 2-2, ένα ρεκόρ που βάσει προγράμματος θεωρείται αν μη τι άλλο ικανοποιητικό, αλλά και η εικόνα της ομάδας προκαλεί μια ανησυχία στον κόσμο της. Δικαιολογίες σίγουρα υπάρχουν όπως το ότι ακόμα δεν έχουν παίξει όλοι μαζί ούτε καν σε προπόνηση, αλλά κάποια κενά διακρίνονται ήδη, ενώ και κάποιοι παίχτες είναι κατώτεροι των περιστάσεων ή ακόμα και αφανής.
Η ομάδα, όταν ξεκίνησε η σεζόν, καλείτο γρήγορα γρήγορα να δώσει δυο παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό, τα οποία και πήρε προκαλώντας ενθουσιασμό στο κόσμο και γενικά επειδή οι απαιτήσεις είναι εκ των πραγμάτων ανεβασμένες μετά και τις δυο περασμένες χρονιές, είναι φυσιολογικό ο κόσμος να απαιτεί όλη την ώρα νίκες, κάτι που στην Ευρωλίγκα δεν είναι εγγυημένο. Η ομάδα, παρόλα τα προβλήματα της, όμως ,υπέταξε τους ανανεωμένους πράσινους, δυο φορές μέσα σε μια βδομάδα, έχασε από δικά του λάθη απέναντι στην Μπαρτσελόνα (αν έπαιζε έστω ο Γκος θα κερδίζαμε), χάσαμε στο Μιλάνο από ένα μπλακ άουτ μας (μέχρι το 35’ το ματς ήταν στο καλάθι σχεδόν), ενώ κερδίσαμε και την Παρτίζαν που είναι σχεδόν ίδια ομάδα με πέρυσι που έφτασε μια ανάσα από το Κάουνας. Δεν πρέπει να τα ξεχνάει αυτά ο κόσμος και να μην ξεχνάει, επίσης ότι ο Ολυμπιακός, ακόμα μοντάρεται.
Όμως, επειδή εδώ τα λέμε όλα, ο Ολυμπιακός χρειάζεται ενίσχυση στο 4, πράγμα που φωνάζαμε από τον Ιούλιο όταν και έφυγε ο Σάσα, καθώς η επιλογή Σίκμα δείχνει ακατανόητη. Ένας παίχτης με αθλητικότητα θα ήταν ότι έπρεπε εκεί και μετά αν ισχύουν κάποια δημοσιεύματα που λένε ότι ο Μακίσικ έχει σοβαρό πρόβλημα στο γόνατο (αν ισχύει, τραγικό το ότι δεν ψάχτηκε από το καλοκαίρι η ομάδα), τότε θέλουμε και παίχτη εκεί, ιδανικά στο 2 αν σκεφτούμε ότι ο Μπραζντέικις είναι πιο πολύ 3αρι.
Χρόνος υπάρχει λοιπόν, που ακόμα μπορεί να πει κανείς πως είναι σύμμαχος, όσο όμως περνάει και δεν γίνονται οι αλλαγές και οι κινήσεις που πρέπει τότε θα μετατραπεί σε εχθρό, και τα λάθη δεν θα συγχωρεθούν. Η Ευρωλίγκα δεν θα σου χαριστεί.