Η φάση των ομίλων και εκείνη των πρώτων νοκ-αουτ αναμετρήσεων είχε το χρώμα εκείνων των ομάδων που μας πρωτοσυστήθηκαν στην κεντρική σκηνή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Η Αλβανία, η Βόρειος Ιρλανδία, η Δημοκρατία της Ιρλανδίας, η φιλόδοξη Ισλανδία, η γεμάτη αυτοπεποίθηση Κροατία. Μια γλυκόπικρη γεύση άφησε η Ελβετία και μια ανεκπλήρωτη προσδοκία αναφορικά με το μέλλον της στη διοργάνωση εφόσον έπαιρνε περισσότερα από τους μεσοεπιθετικούς της. Η Πολωνία της πειθαρχίας και της οργάνωσης στην άμυνα και των συνεργασιών στην επίθεση σε μικρούς χώρους, η χαμένη αίγλη και νεότητα της ισπανικής μεσαίας γραμμής, η αλλοπρόσαλλη Ουγγαρία του μεθοδικού Στορκ, με σαφέστατη ωστόσο αδυναμία να αμυνθεί με ασφάλεια, αποτέλεσαν το πρελούδιο για τη συνέχεια.
Στην οκτάδα οι Πορτογάλοι του εργατικού Σάντος οδήγησαν εκεί που ήθελαν τον αγώνα με την Πολωνία, ξεπέρασαν την αιφνιδιαστική είσοδο των τυπικά γηπεδούχων και ήλεγξαν το ρυθμό επενδύοντας στην κόπωση τους, όπως και στο γεγονός ότι ο Σάντος στην εξέλιξη της διοργάνωσης εμπιστεύτηκε περισσότερους παίχτες. Ο Σεντρίκ Σοάρες αντί του Βιεϊρίνια και ο Ζόσε Φόντε στη θέση του αειθαλή Ρικάρντο Καρβάλιο έδωσαν ισορροπία στην τελευταία γραμμή της άμυνας. Το θαύμα της φύσης Ρενάτο Σάντσες μπαίνει με μεγάλη δύναμη στις μονομαχίες, ο Ελισέου που στηρίζει το παιγνίδι των Πορτογάλων από αριστερό λειτουργεί σα να μην ανήκει σε αυτό το επίπεδο με τις μεταβιβάσεις του να είναι αίσχιστες.
Την Παρασκευή οι Ουαλοί σημάδεψαν τις αδυναμίες των Βέλγων από την έναρξη των αγώνων στην άμυνα, οι οποίες επιδεινώθηκαν με τις απουσίες των Βερτόνγκεν και Bερμάελεν. Επέλεξαν με τους Μπέιλ, Ράμσεϊ και Άλλεν να επιτεθούν από την αριστερή πλευρά της άμυνας τους Βελγίου και πάνω στον Τζόρνταν Λουκάκου. Ο Άσλεϊ Γουίλλιαμς ηγήθηκε στην άμυνα, ο Κανού πέτυχε ένα τέρμα που θύμισε την κίνηση πίβοτ στο χαντμπολ και ενώ οι Βέλγοι άσκησαν πίεση στο τελευταίο τέταρτο με το Φελαϊνί να γίνεται δεύτερος επιθετικός και με τους συμπαίχτες του να τον σημαδεύουν μέσα στην περιοχή, δεν κατάφεραν να πετύχουν το τέρμα που αναζητούσαν, ο Μπέιλ εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή κρατώντας τη μπάλα και κερδίζοντας μέτρα στο γήπεδο, με αποτέλεσμα να βρουν και τρίτο γκολ στην αντεπίθεση και να δοθεί τέλος στην αγωνία για την πρόκριση.
Το Σάββατο έκλεισαν, μάλλον, λογαριασμοί ανάμεσα στην Ιταλία και τη Γερμανία. Ο Λεβ όπως εύστοχα δήλωσε ο Κόντε στη συνέντευξη τύπου αντιμετώπισε την Ιταλία με παρόμοια τακτική προσέγγιση. Έβαλε τρίτο κεντρικό αμυντικό, το Χέβεντες, έδωσε σε ένα παίχτη κάθε πλευρά, Κίμιχ και Έκτορ, δεξιά και αριστερά αντίστοιχα, έδωσε το χώρο της μεσαίας γραμμής στους Κεντίρα και Κρόος ενώ συνδετικό κρίκο μεταξύ μεσαίας γραμμής και άμυνας έπαιξε ο Εζίλ με τους Γκόμεζ και Μίλερ στην επίθεση. Ο Μίλερ όταν αμυνόταν η ομάδα του έπαιρνε πλάτος και πίεζε τα ανεβάσματα του Ντε Σίλιο ενώ όταν ανακτούσε την κατοχή η ομάδα του, εφορμούσε από δεξιά και κατέληγε στο πλευρό του Γκόμεζ γεμίζοντας την περιοχή.
Οι Ιταλοί με την προσφιλή τους σύνθεση και διάταξη στο γήπεδο βρήκαν δυσκολίες στο πλάνο των Γερμανών. Πλέον την κίνηση του Τζιακερίνι ανάμεσα στους Έντερ και Πελέ την έπαιρνε ο τρίτος αμυντικός της Γερμανίας σε παράλληλη συνεννόηση με το εξάρι της ομάδας. Στην απέναντι πλευρά το μαρκάρισμα του Γκόμεζ στην περιοχή το είχε ο Μπονούτσι, την κίνηση στην περιοχή του Μίλερ την έπαιρνε ο Κιελίνι και ο Μπαρτζάλι λειτούργησε σαν λίμπερο. Οι Γερμανοί προτίμησαν να χάσουν κάποια από τα πλεονεκτήματά τους σαν ομάδα στον επιθετικό τομέα προκειμένου να σταματήσουν τους κινδύνους που επρόκειτο να δημιουργήσουν οι Ιταλοί ανεβάζοντας τα μπακ πολύ ψηλά στο γήπεδο, κυρίως το Φλορέντζι, ο οποίος έχει υπηρετήσει πολλάκις το ρόλο αυτό στη Ρόμα.
Οι Ιταλοί δυσκολεύτηκαν να δημιουργήσουν φάσεις στην κανονική ροή του αγώνα, ο Έντερ δεν είχε την ποιότητα να φτιάξει προσωπικές φάσεις, ο Παρόλο όπως και ο Στουράρο αλλά και ο απών Ντε Ρόσι δεν έχουν κλάση εφάμιλλη του Πίρλο. Τέλος, ο Λεβ ηθελημένα στηριζόμενος στη συνεισφορά του Γκουαρντιόλα στη Μπάγερν έδωσε οδηγία στο Μπόατεγκ εν πρώτοις και εν συνεχεία στο Χούμελς να κατευθύνουν και να διευθύνουν οι ίδιοι το πώς θα επιτεθούν οι Γερμανοί.
Αξίζει να σταθούμε στην ευκολία με την οποία κινείται ο Εζίλ περιφερειακά της περιοχής, τα πατήματα που κάνει όταν παίζει κάθετα τη μπάλα σε αυτήν και η υψηλή του αντίληψη αναφορικά με το πώς θα εξελιχθεί μία φάση. Πάντως, ενόψει του ημιτελικού με τη Γαλλία, οι Γερμανοί θα πρέπει να διαχειριστούν την απουσία των Γκόμεζ που χάνει τη συνέχεια, λογικά θα τον αντικαταστήσει ο Γκέτσε, ο Κεντίρα που θα αναπληρώσει το κενό του ο Σβάϊνστάιγκερ, δίνοντας πλεονέκτημα στη μεσαία γραμμή των Γάλλων με τους Ματιϊντί, Καντέ και Πογκμπά.
Στο αγώνα της Κυριακής, η Γαλλία εκμεταλλεύτηκε την ανωτερότητά της απέναντι στην υπέροχη Ισλανδία. Ο αναμορφωτής της σουηδικής εθνικής ομάδας τα προηγούμενα χρόνια Λάγκερμπακ, παρουσίασε μία ομάδα έξοχα δουλεμένη ομάδα, έτοιμη να μπει στις μονομαχίες με ενέργεια, εκμεταλλευόμενος και τη συνολική καταπόνηση των επαγγελματιών παιχτών των υπόλοιπων ομάδων. Δεν προέβησαν σε αντιαθλητικές συμπεριφορές, είχαν προβλήματα να αμυνθούν όταν η μπάλα ερχόταν στο κέντρο της άμυνάς τους, ήταν έτοιμοι να πάρουν οτιδήποτε τους έδινε η αντίπαλη ομάδα, με σχέδιο σε κάθε στημένη φάση είτε και πλάγιο άoυτ. Μεγάλο της, κερδισμένο εν τέλει, στοίχημα ήταν η ομοιογένεια καθώς πρόκειται για μια ομάδα που χτίστηκε πάνω στις επιτυχίες της ομάδας των παιδιών της U-21.
Η Γαλλία είχε εξ’αρχής το πλεονέκτημα με το Ζιρού στην επίθεση, με τους Γριεζμάν και Παγέτ να έχουν βρει ρυθμό και να τρέχουν δίπλα του, δημιουργώντας και τελειώνοντας φάσεις. Ο Πογκά συνεχώς βελτιώνεται. Η άμυνα παρουσιάζει μεγάλα προβλήματα κυρίως στις τοποθετήσεις των παιχτών όσο και στις αποφάσεις που παίρνουν. Το χθεσινό δίδυμο Ιμτιτί και Μανγκαλά είχε μεγάλα ζητήματα όταν η μπάλα ερχόταν στην περιοχή, είτε χαμηλά είτε από τον αέρα. Λογικά θα επανέλθουν οι Ραμί και Κονσιελνί, οι οποίοι όμως και αυτοί με τη σειρά τους εμφάνισαν αρρυθμίες!
Πορτογαλία εναντίον Ουαλίας και Γερμανία εναντίον Γαλλίας οι δύο ημιτελικοί. Θα τους παρακολουθήσουμε, θα τους αναλύσουμε και η στήλη θα επανέλθει για μια προσέγγιση του τελικού της Κυριακής.