Δώδεκα αγωνιστικές συμπληρώνονται σήμερα στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος της Αγγλίας και ήρθε η στιγμή να κάνουμε ένα σύντομο απολογισμό της εικόνας των ομάδων έως τώρα.
Chelsea
Η ήττα από την Άρσεναλ εκτός έδρας ανάγκασε τον Κόντε να σκίσει το πλάνο που είχε ετοιμάσει από την αρχή της χρονιάς και να καταφύγει στην προσφιλή του τακτική με τριάδα αμυντικών και αναδιάταξη των αρχών στο παιγνίδι της ομάδας του. Σε αυτό βοήθησαν και οι δύο μεταγραφές που έκανε την τελευταία ημέρα του Αυγούστου. Ήρθαν οι Μάρκος Αλόνσο και Νταβίντ Λουίς για να λύσουν βασικά προβλήματα. Το πρώτο είναι ότι οι Τέρι και Κέιχιλ έχουν μεγάλο πρόβλημα όταν η μπάλα έρχεται στην περιοχή από στημένη φάση, καθώς παρατηρείτο με συχνότητα ότι δεν την απομάκρυναν έγκαιρα. Επίσης, ο Ιβάνοβιτς είχε καταπονηθεί με συνεχόμενους αγώνες τα δύο χρόνια του Μουρίνιο με αποτέλεσμα να βγάζει αρνητική εικόνα στον αγωνιστικό χώρο. Έτσι, ο Αθπιλικουέτα από το αριστερό άκρο της άμυνας μετακινήθηκε στο κέντρο αυτής έχοντας δίπλα του τους Λουίς και Κέιχιλ. Την δεξιά πλευρά σε διάταξη 3-4-3 την έδωσε ο Κόντε στο Μόουζες, τον οποίο δοκίμαζε επανειλημμένα το προηγούμενο διάστημα σε πιο δημιουργικές θέσεις στο τελευταίο τέταρτο του γηπέδου, ενώ την αριστερή την ανέλαβε ο Αλόνσο, ένας ποδοσφαιριστής με ποιότητα και άρτια τελειώματα, δοκιμασμένος σε τέτοιες διατάξεις από τη Φιορεντίνα του Μοντέλα. Στη μεσαία γραμμή το δίδυμο Μάτιτς-Καντέ που δυσκολευόταν να συνυπάρξει δεδομένου ότι κινούνται στα ίδια μέτρα, απελευθερώθηκε, διότι μίκρυναν οι χώροι δράσεις τους δημιουργικά, καθώς η επιθετική τριάδα Πέδρο-Κόστα-Αζάρ, παίζει κοντά τους, με τον Ισπανό και το Βέλγο να κατεβαίνουν χαμηλά στο γήπεδο για να ξεκινήσουν εκείνοι την ανάπτυξη της ομάδας. Τέλος, ο Αζάρ ήταν δεδομένο ότι φέτος, απαλλαγμένος απ’τα βαρίδια του παρελθόντος θα παίξει το ποδόσφαιρο που είχαμε συνηθίσει, ενώ και ο Κόστα, με ρόλο πλέον να μένει στην περιοχή και να υποδέχεται εκεί τη μπάλα μοιάζει να μπορεί να στηρίξει αυτό το σχέδιο.
Έχοντας ως υποσημείωση ότι η Τσέλσι δεν αγωνίζεται σε διεθνείς διοργανώσεις, με έναν αγώνα την εβδομάδα, μοιάζει ικανή να οδηγήσει έως το τέλος την κούρσα.
Liverpool
Η ομάδα από το Μέρσεϊσάιντ κινήθηκε στοχευμένα το καλοκαίρι, φέρνοντας από τη Σαουθάμπτον το Μανέ και αναπροσαρμόζοντας τις δύο τριάδες της στη μεσαία γραμμή και την επίθεση, ενώ παράλληλα άλλαξε σε παίχτες θέσεις και ενίσχυσε το κέντρο της άμυνάς της. Συγκεκριμένα, η εξάδα Μανέ-Κουτίνιο-Φιρμίνιο-Χέντερσον-Λαλάνα(Τσαν)-Βαϊνάλντουμ, είναι αυτό ακριβώς που ζητούσε ο Κλοπ για να εφαρμόσει το ποδόσφαιρο του. Ειδικότερα, χωρίς καθαρό αμυντικό μέσο, χωρίς στράικερ αλλά με έξι ποδοσφαιριστές που είναι περισσότερο οχταροδεκάρια ασκεί πίεση σε όλο το γήπεδο, εξαντλώντας τις αντίπαλες ομάδες που παρουσιάζουν αρρυθμίες στην ανάπτυξή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο αγώνας με τη Λέστερ. Ωστόσο, η συγκεκριμένη επιλογή αφήνει αμυντικά κενά, τόσο αριστερά, όπου χρειάστηκε να μετακινηθεί ο Μίλνερ για να καλύψει το Μορένο όσο και στα δεξιά όπου ο Κλάιν απλώς βοηθά με τα ανεβάσματα του την ομάδα. Οι Καλβάν ή Λόβρεν και Μάτιπ ακόμη προσπαθούν να βρουν χημεία στο γήπεδο, ενώ ο Κάριους, είναι πλέον ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας και θα κριθεί εν καιρώ. Με εξαίρεση τη Γιουνάιτεντ και τη Σαουθάμπτον, όλες οι υπόλοιπες ομάδες έχουν πετύχει τέρμα εναντίον της ομάδας του Κλοπ.
Το γεγονός ότι βρίσκει γκολ σε ανύποπτες στιγμές έως τώρα βοηθούν τη Λίβερπουλ να μπαίνει σε θέση οδηγού στους αγώνες. Τέλος, όπως και η Τσέλσι έτσι και το σύνολο του Κλοπ δεν έχει ευρωπαϊκούς αγώνες, άρα επιπλέον καταπόνηση μέσα στην εβδομάδα.
Manchester City
Η ομάδα με τις μεγαλύτερες αλλαγές σε σχέση με πέρυσι. Οι ιδιοκτήτες της ομάδας αποφάσισαν να αλλάξουν άρδην την εικόνα της ομάδας προσλαμβάνοντας τον Πεπ Γκουαρδιόλα στη θέση του Μανουέλ Πελεγκρίνι. Θυμίζουμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Σίτυ την περασμένη αγωνιστική περίοδο ήταν η παθητική στάση της ομάδας όταν έχανε τη μπάλα. Ακριβώς για αυτό το λόγο προσέλαβαν έναν προπονητή που έχει ως δόγμα το ότι μόλις χαθεί η μπάλα, πρέπει η ομάδα του, να κινηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να την ανακτήσει άμεσα. Γι’αυτό το λόγο ο Τουρέ έμεινε πίσω, ο Ντε Μπρόινε και ο Στέρλινγκ πήραν πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ το δίδυμο των στόπερ αποτελούν πλέον οι Οταμέντι και Στόουνς. Επιπλέον, αποκτήθηκε ο Κλαούντιο Μπράβο από τη Μπαρτσελόνα για να υποστηρίξει το πλάνο της οικοδόμησης των επιθέσεων από χαμηλά, οι Σαμπαλέτα και Κολάροφ, στα πλάγια της άμυνας έχουν ρόλους που έχουμε αναλύσει σε προηγούμενο κείμενο (Πρώτη πράξη του δράματος στην Αγγλία), ο Φερναντίνιο είναι το εξάρι και έπειτα ο Νολίτο δίνει πλάτος στην ομάδα, όντας ο μοναδικός παίχτης γραμμής, όσο ο Στέρλινγκ αν και αγωνίζεται βάσει των γραφημάτων σε θέση εξτρέμ είναι μονίμως εντός περιοχής, γεγονός που τον κάνει και τον παίχτη με τις περισσότερες επαφές με τη μπάλα, με τους Ντε Μπρόινε-Σίλβα να αποτελούν το στήριγμα του Αγουέρο.
Η εμπειρία των προηγούμενων ετών έχει δείξει ότι οι ομάδες του Πεπ ξεκινούν εντυπωσιακά τις χρονιές, παρουσιάζουν ένα κενό διάστημα τους μήνες Νοέμβριος-Ιανουάριος, προϊόν και των αγώνων των εθνικών ομάδων και της κούρασης των παιχτών, ενώ στη συνέχεια έχει το καλπάζον τρίμηνο των διπλών αναμετρήσεων στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου η κάμψη του έρχεται την άνοιξη. Καλό είναι να τα συμπεριλάβουμε όλα αυτά στα κρίσεις μας, όπως επίσης και το γεγονός ότι η πλειοψηφία των παιχτών της ομάδας ετούτο το διάστημα αφομοιώνει και κατανοεί όσα ζητάει ο προπονητής. Πάντως, με την παρούσα εικόνα, η Σίτυ μπορεί να απειληθεί συστηματικά μόνο από ομάδες που θα την αντιμετωπίσουν όπως η Σαουθάμπτον για παράδειγμα, επιλέγοντας να πιέσει ασφυκτικά το σύνολο του Πεπ στα όρια της περιοχής του. Κατά την κρίση μας αποτελεί την ομάδα που μπορεί να φτάσει σε μεγάλο αριθμό νικών και άρα να πλησιάσει πιο κοντά στον τίτλο.
Arsenal
Πρόκειται για την ομάδα με τις περισσότερες σταθερές στο πρωτάθλημα συγκριτικά με τις υπόλοιπες. Μετά από ένα άσχημο ξεκίνημα ο Βενγκέρ έκανε τρεις συγκεκριμένες τομές για να αλλάξει την εικόνα. Απέκτησε από τη Βαλένθια το Μουστάφι, έναν κεντρικό αμυντικό που στο παρελθόν αγωνιζόταν και ως δεξί μπακ, όχι ιδιαίτερα σκληρός αλλά ιδανικό συμπλήρωμα για τον Κοσιελνί. Δεύτερη κίνηση ήταν να δυναμώσει τον άξονα της ομάδας του με την προσθήκη του Χτσάκα. Επιλογή του Αλσατού τεχνικού είναι να μην τον ρίξει κατευθείαν στα βαθιά δίνοντάς του αγώνες και λεπτά συμμετοχής λελογισμένα. Μαζί με τον Ελνενί ή τον Κοκλέν καλύπτουν τόσο την τριάδα μπροστά τους, όσο και την τετράδα πίσω τους. Η τρίτη κίνηση για την αντιστροφή του κλίματος ήταν να αφήσει το φορμαρισμένο Ζιρού εκτός ενδεκάδας και να τοποθετήσει εκεί τον Αλέξις Σάντσεθ, για μεγαλύτερη ευελιξία, κάθετο παιγνίδι και ταχύτητα, τοποθετώντας πίσω του τον Εζίλ, με το Γουόλκοτ να εκμεταλλεύεται την οξυδέρκεια του Γερμανού και να κινείται συχνά από τα δεξιά κοντά στο Σάντσεθ. Συνεκτικό ρόλο μεταξύ της επιθετικής τριάδας και της μεσαίας γραμμής παίζει ο Ράμσι. Με την ικανότητα να πατάει συνεχώς περιοχή, να πιέζει και να καλύπτει τα κενά που δημιουργούνται, ο Βενγκέρ του έχει δώσει ένα ρόλο στα αριστερά, ως εσωτερικό μέσο κυρίως, με οδηγία να δίνει ισορροπία στην ομάδα.
Ξεκίνησε άσχημα τη χρονιά και ουσιαστικά πέρασε την πρώτη της κρίση. Το παρελθόν δείχνει ότι στα δύσκολα μπερδεύεται και χάνει το στόχο. Αφού και πέρυσι με τους κύριους ανταγωνιστές της σε χαοτική κατάσταση δεν τα κατάφερε και τερμάτισε δεύτερη την τελευταία αγωνιστική, άραγε πού μπορεί να φτάσει φέτος; Το ελάχιστο και το υπέρτατο αγαθό ίσως, είναι η παρουσία στην τετράδα…
Tottenham Hotspur
Η ομάδα με τη μεγαλύτερη βελτίωση τη διετία που τρέχουμε. Ο Ποκετίνο κατάφερε με τη δουλειά του στην Τόττεναμ να καθιερωθεί στην ελίτ των προπονητών, τόσο με την αξιοποίηση νέων Άγγλων παιχτών, που αποτελούν και τη βάση της εθνικής ομάδας τους όσο και με την επιστροφή του συλλόγου στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ραχοκοκαλιά της ομάδας αποτελούν οι Γιορίς-Γουόκερ-Βερτόνγκεν-Ρόουζ, Ντάιερ-Ντελε Άλλι-Γουίμερ-Έρικσεν-Ντεμπελέ-Λαμέλα-Σον και Κέιν. Σε αυτούς προστέθηκαν οι Γουανιγιάμα από τη Σαουθάμπτον, για να γίνει ο κόφτης της ομάδας, ο Σισσοκό από τη Νιούκαστλ μετά το εντυπωσιακό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που έκανε για να δώσει τρεξίματα, σωστές τοποθετήσεις και ο Γιάνσεν, ως δεύτερος επιθετικός, από την Άλκμααρ. Υψηλός δείκτης συνοχής, συνεργασίες στα όρια της περιοχής, ποιοτικά χτυπήματα στη μπάλα και ικανότητα στο ένας εναντίον ενός είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που συγκεντρώνουν οι παίχτες της Τόττεναμ. Εφέτος, η αμυντική γραμμή της ομάδας δέχεται πολλές ευκαιρίες από στημένες φάσεις και αντεπιθέσεις.
Αν την αγωνιστική περίοδο 2015-16 συγκέντρωσε 70 πόντους, όσους δηλαδή μαζεύει κάθε χρονιά κατά μέσο όρο, τερματίζοντας τρίτη, φαίνεται δύσκολο να κάνει τις απαραίτητες νίκες την παρούσα περίοδο ώστε να έχει παραπάνω βλέψεις από την τετράδα. Πάντως, είναι ένα εγχείρημα και ένα σχέδιο που συνεχώς εξελίσσεται.
Manchester United
Ο σύλλογος με τα περισσότερα ζητήματα την τριετία 2013-2016. Επειδή σε προηγούμενες τοποθετήσεις έχουμε αναφερθεί εκτενώς στα αγωνιστικά θέματα της Γιουνάιτεντ, με πιο πρόσφατο κείμενο αυτό (Πρώτη πράξη του δράματος στην Αγγλία), στο παρόν κείμενο θα εξετάσουμε την κρίση ταυτότητας της ομάδας και του προπονητή της. Η Γιουνάιτεντ που άφησε ο Άλεξ Φέργκιουσον με το τέλος της θητείας του ήταν μία μέτρια ομάδα, με κάποια περισσότερη διαιτητική εύνοια και με το Φαν Πέρσι σε καταπληκτική κατάσταση. H διάδοχη κατάσταση με το Μόις στην τεχνική ηγεσία ήταν καταστρεπτική διότι δεν πείραξε τίποτα από το έμψυχο υλικό αν και είχε τα οικονομικά μέσα να το κάνει αλλά έφερε έναν ακόμη μέτριο ποδοσφαιριστή ως προμήθεια από την προηγούμενη ομάδα του, το Φελαϊνί. Με τη συνεχιζόμενη κατρακύλα, την αλλαγή στον τρόπο ανάπτυξης της ομάδας όπως τον κατηγόρησαν πολλοί παίχτες του έπειτα, χάλασε την αίσθηση που προκαλούσε η Γιουνάιτεντ στους αντιπάλους της στον αγωνιστικό χώρο. Το φόβο. Έπειτα από την αλλαγή του Σκωτσέζου για μικρό χρονικό διάστημα ανέλαβε ο Γκιγκς που απλώς προσπάθησε να βρει ρόλο στο Μάτα, νεοεισελθών, στον οργανισμό. Στη συνέχεια το καλοκαίρι, δόθηκαν τα κλειδιά στο Λουίς Φαν Χάαλ για μια τριετία, που έγινε διετία! Πολλοί παίχτες άλλαξαν, ενώ αποκτήθηκαν οι Ντι Μαρία και Φαλκάο. Εν συνόλω και για να μην πλατιάζουμε ο Ολλανδός χρεώνεται ότι προσπάθησε και παιδεύτηκε να εφαρμόσει την τακτική του καλοκαιριού του 2014 με την εθνική ομάδα της χώρας του στο παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας, 3-5-2 και ότι δεν έδωσε ξεκάθαρο ρόλο στο Ντι Μαρία, ενώ ο Φαλκάο αποδείχθηκε πως ήταν σε ερειπιώδη κατάσταση. Η επιστροφή στην τετράδα, έσωσε τουλάχιστον τα προσχήματα. Η επόμενη χρονιά αν και τελείωσε με την κατάκτηση του κυπέλλου Αγγλίας, ουσιαστικά δεν κατάφερε να αντιστρέψει την κατάσταση της εσωστρέφειας στην ομάδας και οδήγησε στην αποπομπή του προπονητή.
Ο Μουρίνιο έλαβε το χρίσμα, λαμβάνοντας εκ των προτέρων δέκα εκατομμύρια λίρες για να μην υπογράψει σε άλλη ομάδα! Οι κινήσεις που έκανε είναι μέσες άκρες γνωστές και η εικόνα στο χορτάρι είναι πασιφανής. Περισσότερο από τα αγωνιστικά προβλήματα, η Γιουνάιτεντ την προηγηθείσα τριετία δεν αποφάσισε ποιο αγωνιστικό μοντέλο θέλει να ακολουθήσει, τι είδους προσανατολισμό θα έχει μέσα στο γήπεδο και σε αυτό προστέθηκε και η επιλογή Μουρίνιο. Ενός προπονητή που τα δύο χρόνια του στην Τσέλσι παρουσίασε μεν μια κυνική ομάδα, η οποία ωστόσο δεν είχε τις αρχές που συνηθίζουν να έχουν οι ομάδες του Μουρίνιο. Ένας προπονητής με κρίση ταυτότητας και με αρνητικό δείχτη νικών την τελευταία διετία, σε ένα σύλλογο με δεδομένα προβλήματα. Εκρηκτικό μείγμα!
Συμπερασματικά, η ομάδα πρέπει να λύσει τα προβλήματα κατεύθυνσης που έχει. Φαίνεται απίθανο, να καταφέρει να κτίσει μια αλυσίδα νικών, οπότε μάλλον η απόσταση των εννέα βαθμών από την κορυφή, θα αυξηθούν…