Μια ακόμα μεταγραφική περίοδος έφτασε στο τέλος της και αναμένουμε την νέα σεζόν για να ξαναδούμε την ομάδα μας στα γήπεδα τόσο της Ευρωλίγκας όσο και πια της Α1. Υπάρχει η πιθανότητα για μια ακόμα προσθήκη αλλά στο σημερινό άρθρο θα αναλυθεί το ρόστερ με τα τωρινά δεδομένα που προσωπικά θεωρώ ότι είναι όσο πιο σωστά γίνεται δομημένο σε σχέση με περασμένες χρονιές. Πάμε να τα δούμε ένα ένα.
Στα γκαρντ ο Ολυμπιακός σε σχέση με πέρυσι είναι πιο ποιοτικός,πάντα στα χαρτιά, καθώς αποχώρησαν οι Τζένκινς, Χάρισον, Σπανούλης (θα γίνει ειδική αναφορά στην απουσία του αρχηγού πιο κάτω) και ήρθαν οι Γουόκαπ, Ντόρσεϊ, Λούντζης. Προσωπικά τις μεταγραφές Γουόκαπ-Ντόρσεϊ τις θεωρώ αναμφισβήτητα αναβαθμίσεις σε σχέση με Τζέκινς-Χάρισον καθώς είναι παίχτες με μεγαλύτερο πλουραλισμό και δυνατότητες. Ο Γουόκαπ αρχικά είναι αρκετά νεότερος από τον Τζέκινς και παίχτης που μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στο παρκέ, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό ότι θα υπάρχει ένας ακόμα ικανός πλέι μέικερ πίσω από τον Σλούκα, ο οποίος με την προσθήκη του Ντόρσεϊ θα είναι πιο απελευθερωμένος ενώ και λόγω Γουόκαπ θα παίρνει και τις απαραίτητες ανάσες. Φέτος ο Κώστας πρέπει να βγει μπροστά γιατί είναι παίχτης για μεγάλα πράγματα. Σε ότι αφορά τον Ντόρσεϊ η κίνηση του είναι από αυτές που λέμε “ματ” , πολύ καλή ηλικία, εξαιρετικός παίχτης και δεν πιάνει και θέση ξένου, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο και πιθανό για μια προσθήκη ενός ακόμα παίχτη τώρα ή τον χειμώνα. Ο Ντόρσεϊ θα δώσει το σουτ που λείπει τόσα χρόνια από τον Ολυμπιακό και την λεγόμενη “μπούκα” στο καλάθι. Μετά ο Λούντζης είναι πολλά υποσχόμενος παίχτης και γενικά πλέι μέικερ 1.98 δεν βρίσκεις εύκολα. Θα έχει τις ευκαιρίες του και ειδικά στην Α1 για να δείξει πράγματα. Κοινώς, θεωρώ ότι στα γκαρντ με Σλούκα, Γουόκαπ, Ντόρσεϊ, Λαρεντζάκη και Λούντζη είμαστε αρκετά καλά, ενώ μπορεί και ο Μακίσικ να παίξει στο 2.
Πάμε στο 3 τώρα. Εκεί τα πράγματα είναι λίγο πιο ιδιαίτερα. Αυτή την στιγμή έχουμε μόνο τον Παπανικολάου ο οποίος προέρχεται από μεγάλο χρονικό διάστημα αποχής, τον Μακίσικ και σε πιο ψηλά σχήματα τον Βεζένκοφ. Για εμένα σαν τριάδα αν ήταν υγιής ο Παπ θα ήμουν και με το παραπάνω ικανοποιημένος, αλλά λόγω της κατάστασης του Κώστα αμφιταλαντεύομαι. Θεωρώ λοιπόν ότι χρειαζόμαστε παίχτη εκεί, σαν τον Τίμα που ακούστηκε ή τελοσπάντων έναν “Λοτζέσκι”. Έναν παίχτη δηλαδή γωνίας ο οποίος θα είναι ικανός στο σουτ τριών πόντων. Αν πάρουμε έναν τέτοιον παίχτη είμαστε πολύ καλά και εκεί.
Στο 4 τώρα εγώ είμαι εντάξει, με Βεζένκοφ, Ζαν Σαρλ και Πρίντεζη. Υπάρχει αθλητικότητα, υπάρχει σουτ, υπάρχει νεανικό πνεύμα και υπάρχει και εμπειρία, ενώ ανεβαίνοντας και στο 5 με Μάρτιν-Φαλ και Ζαν Σαρλ σε ορισμένες περιπτώσεις δημιουργείται μια ισχυρή ρακέτα.
Όλα αυτά όπως έγραψα είναι στα χαρτιά, γιατί και πέρυσι ήταν και πάλι, κάπως, ικανοποιητικές, οι κινήσεις μας αλλά το μέταλλο της ομάδας δείχνει να έχει χαθεί και αυτό είναι που πρέπει να βρεθεί πάλι. Προσωπικά, με φοβίζει λίγο η διαχείριση των αποδυτηρίων και ενδεχόμενες γκρίνιες. Γιατί πλέον δεν υπάρχει ο Σπανούλης και εδώ είναι που θέλω να σταθώ στην απουσία του αρχηγού. Πλέον, δεν θα υπάρχει ο Βασίλης να κρατάει υπό έλεγχο τα αποδυτήρια και να επαναφέρει στην τάξη ορισμένα παραστρατήματα. Αυτός είναι ένας ρόλος που πρέπει να αναλάβει ο Πρίντεζης πλέον και να φέρει εις πέρας. Αν τα αποδυτήρια λειτουργήσουν σε άρτιο βαθμό και δεν υπάρχουν απουσίες από τραυματισμούς τότε πιστεύω πολύ στην ομάδα που έχει δημιουργηθεί.
Καλή αρχή να έχουμε!