Ανάλυση αγώνα: Τα τετριμμένα και χιλιοειπωμένα της εκάστοτε πρεμιέρας μεγάλης διοργάνωσης εθνικών ομάδων, επαληθεύτηκαν για ακόμη μία φορά στον εναρκτήριο αγώνα της ελληνικής ομάδας η οποία αντιμετώπισε την Κροατία. Η αρχική πεντάδα είχε το Θανάση σε θέση 4 και το Γιάννη στο 5. Οι Κροάτες, ομάδα που την τελευταία δεκαετία έχει εξαιρετικούς σκόρερς και ημίψηλους αλλά όχι καθαρούς άσσους και πρωταγωνιστές κοντά στο καλάθι, έδωσε διαβατήριο στο Σμιθ για να ισορροπήσει το πρόβλημα και ξεκίνησε σημαδεύοντας τη ρακέτα της ομάδας του Ιτούδη. Ωστόσο, την αρχική ευστοχία, διαδέχθηκαν κάποιες άστοχες και άτσαλες επιλογές τις οποίες εκμεταλλεύτηκε η ελληνική ομάδα. Εκεί, άλλαξε ο ρυθμός του αγώνα με τους παίκτες να βάζουν, δυναμικά, τα χέρια στη μπάλα. Συνακόλουθα, επικράτησε το τρέξιμο και με σήμα κατατεθέν το Γιάννη είτε ως πρώτο τρέιλερ είτε με τη μπάλα στα χέρια. Παράλληλα, με το Σάριτς σε κακή βραδιά, αναφορικά με τα σουτ και την προσέγγιση της αναμέτρησης, η εδραίωση της διαφοράς στους 16 πόντους ήρθε και από τα επιθετικά ριμπάουντς. Συνθήκη, λίγο έως πολύ, αναμενόμενη, δεδομένου ότι δεν υπήρχε αντίπαλο δέος για να βάζει φραγμό, με το μέγεθός του, στις διεκδικήσεις.
Η μαχόμενη τέχνη της προσωπικής φάσης στο σουτ και της δημιουργίας, εμπότισαν το πνεύμα του Τάιλερ Ντόρσεϊ. Ωστόσο, πρέπει να καταγράψουμε πως σε αρκετά διαστήματα του αγώνα, και πριν πέσει η διαφορά, η ελληνική ομάδα παρουσίασε προβληματική επιθετική λειτουργία με κακοσχεδιασμένες φάσεις, χωρίς τη δυνατότητα προσπάθειας ανάκτησης της κατοχής μέσω επιθετικού ριμπάουντ αλλά και λανθασμένο τρέξιμο και θέσεις-δεύτερη περιστροφή-, στην άμυνα. Ετούτη η εξέλιξη είχε δύο χαρακτηριστικά. Ο Γιάννης ήταν ο βασικός δημιουργός, παίρνοντας σουτ και προσπάθειες οι οποίες έτσι και αλλιώς, έχουν χαμηλό ποσοστό ευστοχία, εξαιτίας και των γωνιών. Επίσης, τουλάχιστον, πέντε επιθέσεις έγιναν σε λιγότερο από 4”. Είναι ξεκάθαρο ότι ο ρόλος ενός ομοσπονδιακού προπονητή είναι περιορισμένος και οι παρεμβάσεις του συμβουλευτικές, με στόχευση στη διαχείριση. Οι Κροάτες κατάφεραν να επιστρέψουν δίνοντας έμφαση στο να επιτίθενται με ντράιβ μέχρι το βάθος της ρακέτας και έπειτα, ενόσω η άμυνα έκλεινε προς τα μέσα, δημιουργούσαν ελεύθερα σουτ, έξω από τη γραμμή. Εκμεταλλεύτηκαν τις κακές επιθέσεις της Ελλάδας και σημάδευαν στον αδύναμο κρίκο, στην άμυνα με αλλαγές, είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο χρόνο, μετά την αρχική μετακίνηση της μπάλας και τη μετατόπιση των αθλητών από τη δυνατή στην αδύναμη πλευρά. Ο Σμιθ βρήκε φάσεις ένας εναντίον ενός και με βασικό εκφραστή και διαχειριστή το Σιμόν και την ευστοχία στα τρίποντα, πλησίασαν στα όριά τους. Στο σημείο αυτό, ήταν κομβικής σημασίας η παρουσία του Δημήτρη Αγραβάνη. Πέτυχε να σταθεί, στις περισσότερες περιπτώσεις, μπροστά από τη μπάλα και τον παίκτη του, εμποδίζοντας και την εισαγωγική πάσα προς το ζωγραφιστό. Το σύνολο του Μουλαομέροβιτς όταν επέστρεψε στο σκορ θέλησε να ακουμπήσει τη μπάλα χαμηλά, να προκαλέσει φθορά και να παγώσει το ρυθμό, μειώνοντας το πεδίο δράσης των Ντόρσεϊ, Γιάννη και Σλούκα. Τελικά, ο απόλυτος πρωταγωνιστής του NBA καθόρισε την τύχη του ροζ φύλλου με δύο άμυνες και αντίστοιχες επιθέσεις αποτέλεσμα των προσόντων και της νοητικής του ετοιμότητας για τη λήψη ορθής απόφασης.
Σχόλιο αγώνα: Ντόρσεϊ-Γιάννης λαμπροί την οδηγούν!
Μπήκε η πρώτη νίκη στο σακουλάκι για την αρμάδα του Δημήτρη Ιτούδη και σειρά πια έχει η Ιταλία. Η εθνική έκανε τα εύκολα δύσκολα απέναντι στην Κροατία αλλά μην ξεχνάμε ότι οι Κροάτες διαθέτουν ένα δυνατό σύνολο, από αυτά που είναι ικανά να κατακτήσουν κάποιο μετάλλιο. Το καλό είναι πως η ομάδα αποτελείται από φοβερούς παίχτες και πιο συγκεκριμένα παίχτες όπως ο Γιάννης φυσικά και ο Τάϊλερ. Με αυτούς του δυο, η εθνική δεν είναι μονοδιάστατη και πλέον γνωρίζουν όλες οι αντίπαλες πως δεν αρκεί να κλείσουν μόνο τον Γιάννη, αλλά οι απειλές είναι περισσότερες από όσες νόμιζαν. Το ταξίδι συνεχίζεται με επόμενη σταθμό τους Ιταλούς. Εθνικάρα, δείξε τι αξίζεις.