Ο Ηλίας Ζούρος γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου του 1966 στην Αθήνα. Πατέρας του είναι ο Γιάννης Ζούρος, με καταγωγή από την Πέτρα της Λέσβου και μητέρα του η Μάρω. Αν και μεγάλωσε στην Αθήνα, συγκεκριμένα στη Νέα Σμύρνη, ο Ζούρος πήγαινε κάθε καλοκαίρι στη Λέσβο, την οποία λατρεύει, περνώντας τα καλοκαίρια του στη Μυτιλήνη, στο σπίτι που διατηρούν μέχρι και σήμερα οι γονείς του στη Σουράδα.
Τα παρκέ τον “τραβούσαν” από πολύ μικρή ηλικία. Δεν έμελλε να γίνει ένας από τους αστέρες της εποχής μέσα στο παρκέ. Αλλά ένας αφανής αρχικά άνθρωπος “κομπιούτερ”, όπως τον χαρακτήρισαν πολλοί, έξω από τις τέσσερις γραμμές που μετέπειτα θα κατακτούσε τον κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, σαν παίκτης πρόλαβε να κατακτήσει το εφηβικό πρωτάθλημα Ελλάδος το 1993 με την ομάδα του Πανιωνίου.
Λίγο αργότερα όμως, ξεκινούσε η σπουδαία προπονητική καριέρα του, με πολύ σημαντικούς προορισμούς, διακρίσεις και παραστάσεις από… παντού, που τον διαφοροποιούσαν, εντελώς, από όλους τους υπόλοιπους συμπατριώτες του. Γιατί όπως και να το κάνουμε, δεν υπάρχουν και πολλοί Έλληνες προπονητές που να έχουν δοκιμάσει να κοουτσάρουν τρεις και τέσσερις ομάδες του εξωτερικού…
Καριέρα σαν παραμύθι…
Δίπλα στον Σπύρο Φώσκολο, την εποχή του μεγάλου Περιστερίου των Γκούροβιτς και Κορωνιού, ο Ηλίας Ζούρος ξεκίνησε ως βοηθός προπονητή. Επόμενοι σταθμοί του ήταν ο Εθνικός Πειραιώς και το Παλαιό Φάληρο, με το οποίο έφτασε την περίοδο 1995-96 στον τελικό του Κυπέλλου ΕΣΚΑΝΑ.
Κατόπιν υπέγραψε συμβόλαιο με το Σπόρτιγκ, παραμένοντας στο σύλλογο ως βοηθός προπονητή για δύο χρόνια. Το 1997 μεταπήδησε στην ομάδα του Αμαρουσίου, ως βοηθός του Κώστα Πετρόπουλου, μένοντας για δύο χρόνια.
Το 1999 προσέφερε ως βοηθός του Κώστα Πετρόπουλου και στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδος. Μέχρι το Φεβρουάριο του 2002 γνώρισε 10 νίκες σε 15 στο σύνολο συμμετοχές. Στο μεταξύ, το καλοκαίρι του 1999 προσελήφθη ως βοηθός προπονητή του Γιάννη Ιωαννίδη στον Ολυμπιακό.
Και την αμέσως επόμενη χρονιά, ο Σωκράτης Κόκκαλης του έδινε τη μεγάλη ευκαιρία να κοουτσάρει ένα μεγάλο πάγκο μόνος του, ως πρώτος προπονητής, έχοντας, όμως, να κάνει με άδικες συγκρίσεις εκείνη την εποχή, που ο Ολυμπιακός είχε ήδη αρχίσει να χάνει τα σκήπτρα του ελληνικού μπάσκετ από τον Παναθηναϊκό. Τα φαντάσματα του “ξανθού” και του “σοφού” βάρυναν το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, που δεν είχε την υπομονή να δει τον Ολυμπιακό να ξαναχτίζεται. Αποχώρησε στα μέσα του 2002 για να αποδείξει, ωστόσο, την αξία του μακριά από την πατρίδα του.
Προπονητής της χρονιάς στην Ασία
Την περίοδο 2003-04 μετέφερε τις δραστηριότητές του στο Λίβανο, όπου ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Σατζές Βηρυττού. Με την ομάδα αυτή κατέκτησε το Πρωτάθλημα Λιβάνου της περιόδου 2003-04, καθώς και το FIBA Asia Champions Cup, την αντίστοιχη EuroLeague, δηλαδή, της Ασίας.
Παράλληλα, ανακηρύχθηκε και κορυφαίος προπονητής της χρονιάς στην Ασία για το 2004, κατορθώνοντας να κατακτήσει, με άλλα λόγια, ούτε μία, ούτε δύο, αλλά τρεις διεθνείς διακρίσεις μέσα σε μία χρονιά!
Όμως για την περίπτωση του Ζούρου θα λέγαμε πως ίσχυε ακόμη το “ουδείς προφήτης στον τόπο του”… Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό αρχικά της Νήαρ Ήστ και κατόπιν του Άρη, όπου και παρέμεινε μέχρι το Δεκέμβριο του 2005. Από το καλοκαίρι του 2006 μέχρι το Δεκέμβριο του 2007, έφυγε ξανά για το εξωτερικό και ανέλαβε την καθοδήγηση της γαλλικής Πάρι Λεβαλουά.
Προπονητής της χρονιάς στο EuroCup
Κατόπιν, ο Ιάκωβος Φιλιππούσης τον παρότρυνε να επιστρέψει στην Ελλάδα, ώστε να αναλάβει τον πάγκο του Πανελληνίου, όπου και παρέμεινε για 2,5 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο σύλλογος ολοκλήρωνε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις σταθερά στην κορυφαία πεντάδα της Α1, ενώ παράλληλα έφτασε μέχρι τους τελικούς του EuroCup το 2010, όπου και κατετάγη τέταρτος.
Ο Ζούρος αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς για το EuroCup 2010 και για πρώτη φορά, κέρδισε τα εύσημα και σε εγχώριο επίπεδο. Λίγο αργότερα όμως, Πανελλήνιος και Ζούρος αποφάσισαν πως δεν μπορούν να συνεχίσουν μαζί, με τον Μυτιληνιό προπονητή να ζητάει την ελευθέρας του και να αποχωρεί.
Από την Κυψέλη στο Κάουνας
Τον Ιανουάριο, ο Ζούρος υπέγραψε συμβόλαιο με την Ζαλγκίρις Κάουνας, της πανίσχυρης ομάδας του Λιθουανικού Πρωταθλήματος, μέχρι το καλοκαίρι του 2011. Με τον τρόπο αυτό, έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής ομάδας του εξωτερικού, η οποία αγωνίζεται στην EuroLeague. Στις 13 Φεβρουαρίου 2011 κατέκτησε μάλιστα και τον πρώτο του τίτλο με τη Ζαλγκίρις, η οποία κέρδισε τη Λιέτουβος Ρίτας με 81-69 στον τελικό του Κυπέλλου Λιθουανίας.
Προπονητής της Εθνικής Ελλάδος
Κορυφαία στιγμή στην προπονητική καριέρα του Ηλία Ζούρου αποτελεί δίχως αμφιβολία η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής Ελλάδος τον Μάρτιο του 2011. Ωστόσο, η αποτυχία της “γαλανόλευκης” να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 οδήγησαν στην αποπομπή του από τον πάγκο της Εθνικής, με τον Ιταλό Αντρέα Τρινικιέρι να τον διαδέχεται τον Ιανουάριο του 2013.
Επτά χρόνια στην Εθνική Γεωργίας!
Μια, επίσης, πολύ σημαντική διάκριση για τον Ηλία Ζούρο θεωρείται η παρουσία του επί επτά σερί χρόνια στον πάγκο της Εθνικής Γεωργίας και συγκεκριμένα από τον Φεβρουάριο του 2016 έως τον Σεπτέμβριο του 2023. Κατά την διάρκεια της θητείας του οδήγησε την Γεωργία δύο φορές στους ομίλους του Ευρωμπάσκετ (2017, 2022) ενώ πέτυχε την πρόκριση της για πρώτη φορά στους ομίλους του Μουντομπάσκετ το 2023, φτάνοντας στον γύρο των 16 της διοργάνωσης.
Η επιστροφή στην Ελλάδα
Στις 25 Ιουνίου 2019, ο Ηλίας Ζούρος επέστρεψε στην Ελλάδα, αφού ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Περιστερίου, μένοντας εκεί μέχρι τις 29 Νοεμβρίου 2019, όταν και απομακρύνθηκε, αιφνιδίως. Η τελευταία ελληνική ομάδα του κόουτς Ζούρου ήταν το Μαρούσι, από το οποίο αποτέλεσε παρελθόν στις 9 Δεκεμβρίου του 2024.
Ξανά προπονητής της Σατζές
Στις 26 Ιανουαρίου 2025, ο Ηλίας Ζούρος έγινε ξανά προπονητής της Σατζές. Πρόκειται για την τρίτη θητεία στη λιβανέζικη ομάδα (2003-04, 2024, 2025-σήμερα), την οποία έχει οδηγήσει και στην κατάκτηση ενός εγχώριου Πρωταθλήματος όπως αναφέρθηκε και παραπάνω (2004). Η τελευταία είχε μείνει στη μέση λόγω πολέμου στη Μέση Ανατολή, που τον είχε αναγκάσει σε αποχώρηση πριν καν την έναρξη της χρονιάς. Η ομαλοποίηση της κατάστασης έφερε τις δύο πλευρές να συνεργαστούν ξανά.