Αντικειμενικά η ομάδα, έως τώρα, πάει καλά. Αν εξαιρέσουμε το ματς με την Μπασκόνια, όλες οι υπόλοιπες ήττες μπορούν να θεωρηθούν ως εντός προγράμματος. Αν κερδίσουμε και τον Ερυθρό Αστέρα απόψε, τότε το ρεκόρ θα πάει στο 6-4 και θα φαίνεται πως ο διακόπτης έχει αρχίσει να γυρίζει. Πρέπει όμως και η ομάδα να προστατευτεί και να θωρακιστεί από αυτούς που πρέπει και αυτοί δεν είναι άλλοι από τον προπονητή και τους προέδρους.
Η ομάδα με την επιστροφή Σίκμα έβγαλε ένα πιο αξιόπιστο πρόσωπο στην ρακέτα. Ο Αμερικανός στο πρώτο ουσιαστικό επίσημο του παιχνίδι έκανε αυτό που τον έκανε γνωστό στην Άλμπα. Ήταν σε κάθε προσπάθεια για ριμπάουντ, είχε σε κάθε φάση την διάθεση να μοιράσει ασίστ, ενώ όποτε χρειάστηκε έβαζε την μπάλα στο καλάθι. Βιαστήκαμε πολύ να κρίνουμε έναν παίχτη πριν καν τον δούμε. Σίγουρα, όλοι θα προτιμούσαμε παίχτες όπως ο Μίροτιτς, αλλά πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτούς που έχουμε και αυτή την στιγμή αν ο Σίκμα μπορεί να δίνει αυτά που έδωσε με την Μακάμπι στα περισσότερα παιχνίδια, εγώ είμαι άκρως ευχαριστημένος.
Δυστυχώς, όμως, η χρονιά είναι τέτοια που έως τώρα ένας μπαίνει και ένας βγαίνει. Ο Γκος επιβεβαιώνει την φήμη του γυάλινου παίχτη με δεύτερη θλάση μέσα σε δυο μήνες και ο Ολυμπιακούς καλείται να πορευτεί για ακόμα μια φορά και σε ακόμα μια μεγάλη και επώδυνη σειρά παιχνιδιών με τον Γουόκαπ. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει και αυτός αλλά πρέπει, διότι αν πάθει κάτι και ο Γουόκαπ μετά μένουμε με Λούντζη σαν οργανωτή…
Για αυτό πρέπει ο προπονητής να αφήσει στην άκρη τους εγωισμούς και να στηρίξει το σύνολο με μια κίνηση στην περιφέρεια. Κανείς δεν λέει να μη στηρίζεις το ρόστερ σου και να πιστεύεις στους παίχτες σου, αλλά αν θες να τους προστατεύσεις τότε η ενίσχυση είναι μονόδρομος. Διότι καλώς ή κακώς ο Γκος θα ξαναχτυπήσει και εκεί το κουπί που τραβάνε, τώρα, οι παλιοσειρές της ομάδας δεν μας εγγυάται κανείς ότι θα συνεχίζουν να το τραβάνε για πολύ ακόμα.