Ποιος να το περίμενε πως θα ερχόταν η στιγμή που ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με την αυτοκρατορία του Ολυμπιακού, θα γινόταν εχθρός της ίδιας της ομάδας που μεγαλούργησε επί 17 συναπτά έτη.
Στη ζωή τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο. Το ίδιο και στον αθλητισμό. Τίποτα δεν κρατά για πάντα. Όλα είναι στιγμές. Για όλους θα έρθει η στιγμή που θα το αντιληφθούν αργά ή γρήγορα. Μία στιγμή αρκεί για να συνειδητοποιήσεις πως άνθρωποι που τους θεωρούσες δικούς σου, οικογένειά σου, θα έφταναν στο σημείο να σε πληγώσουν, να σε προδώσουν.
Η σχέση Σωκράτη Κόκκαλη και Ολυμπιακού υπήρξε ξεχωριστή. Ο 80χρονος σήμερα Έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας υπήρξε πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός για 17 χρόνια, από τον Μάιο του 1993 έως και τον Δεκέμβριο του 2010. Σ’ αυτό το διάστημα έγραψε ιστορία. Κατέκτησε 12 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα, 4 Νταμπλ και 3 Σούπερ Καπ. Ιστορία όμως δεν έγραψε μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στο μπάσκετ, καθώς για 13 χρόνια (1991-2004) ήταν ο ηγέτης του τμήματος φέρνοντας και εκεί σημαντικές διακρίσεις με αποκορύφωμα την κατάκτηση της Ευρωλίγκα το 1997 στη Ρώμη. Μεταξύ άλλων ως πρόεδρος της ΚΑΕ πανηγύρισε 5 πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα και 1 Νταμπλ.
Ο Σωκράτης Κόκκαλης αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό. Η προσφορά του δεν αμφισβητείται, ούτε διαγράφεται. Πέρα από τα πρωταθλήματα και τα Κύπελλα που κατέκτησε ο Ολυμπιακός υπό την προεδρία του, το καλοκαίρι του 2004 προχώρησε στην κατασκευή ενός υπερσύγχρονου ποδοσφαιρικού γηπέδου το Στάδιο Καραϊσκάκη, ενώ εκσυγχρόνησε και τις προπονητικές εγκαταστάσεις της ομάδας στην περιοχή του Ρέντη.
Ο λαός του Ολυμπιακού αναγνωρίζει και σέβεται τον Σωκράτη Κόκκαλη για την προσφορά του στην αγαπημένη του ομάδα. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τις στιγμές δόξας που έζησε μ’ αυτόν στο τιμόνι της ομάδας. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τις αμέτρητες κούπες υπό την προεδρία του. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τους παικταράδες που έφερε στο λιμάνι. Τους μεγαλύτερους Έλληνες και ξένους. Τον Γιαννακόπουλο, τον Καραπιάλη, τον Τζόρτζεβιτς, τον Αλεξανδρή, τον Γκόγκιτς, τον Ριβάλντο, τον Τζιοβάνι, τον Καρεμπέ, τον Ζέτεμπεργκ στο ποδόσφαιρο. Τον Ρίβερς, τον Τάρλατς, τον Τζόνσον, τον Πάσπαλι στο μπάσκετ. Και τους μεγαλύτερους προπονητές. Τον Μπάγεβιτς, τον Βαλβέρδε, τον Ίβκοβιτς.
Τα τελευταία χρόνια είναι γνωστό πως ο Σωκράτης Κόκκαλης έχει αποστασιοποιηθεί από τα δρώμενα του Ολυμπιακού. Ούτε σαν φίλαθλος δεν παρακολουθεί πλέον από κοντά την ομάδα στην οποία μεγαλούργησε.
Και δεν το κάνει γιατί πλέον έχει πάει στην απέναντι πλευρά. Έχει γίνει εχθρός του Ολυμπιακού. Όσο σκληρό και απίστευτο κι αν ακούγεται, αυτή είναι η πραγματικότητα. Έχει ταχθεί με τους μεγαλύτερους πολέμιους του Ολυμπιακού για να εξυπηρετήσει δικά του επιχειρηματικά συμφέροντα. Η εταιρεία του (ΙΝΤΡΑΚΑΤ) είναι αυτή που έχει αναλάβει την υπογειοποίηση του νέου γηπέδου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλάδελφεια, ενώ πληροφορίες τον θέλουν να ετοιμάζει δουλειές στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδη. Όλα για το χρήμα. Ποιος όμως ξεχνάει τη σύμπραξη του με τον ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης που πολέμησε με λύσσα τον Ολυμπιακό τα προηγούμενα χρόνια.
Την προηγούμενη εβδομάδα η ΙΝΤΡΑΚΑΤ με την επιλογή της να ζητήσει πίσω το οικόπεδο όπου στεγάζεται, αγωνίζεται και εξελίσσεται ένα μεγάλο μέρος της ακαδημίας του Ολυμπιακού επιβεβαιώνει περίτρανα πως ο Σωκράτης Κόκκαλης έχει στραφεί εναντίον του Ολυμπιακού.
Με τις ενέργειες του ο Σωκράτης Κόκκαλης ακυρώνει την τεράστια προσφορά του στον Ολυμπιακό. Η στάση του είναι το λιγότερο προκλητική. Ο κ. Κόκκαλης ναι μεν έδωσε πολλά στον Ολυμπιακό, αλλά πήρε και πολλά περισσότερα. Μέσω του Ολυμπιακού έγινε κυρίαρχος, πιο γνωστός στην πιάτσα. Και αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνάει.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού αισθάνεται προδομένος από τον Σωκράτη Κόκκαλη. Τα αισθήματα λατρείας, αγάπης και ευγνωμοσύνης που έτρεφε προς το πρόσωπό του, έχουν μετατραπεί σε αισθήματα προδοσίας, οργής, απογοήτευσης και αγανάκτησης.
Προσωπικά αδυνατώ να πιστέψω πως ο Σωκράτης Κόκκαλης θέλει το κακό του Ολυμπιακού. Οι πράξεις του όμως δεν δείχνουν άνθρωπο που θέλει και το καλό του.
Ο Σωκράτης Κόκκαλης μόνος του προκάλεσε την πολιτική της ρήξης με την οικογένεια του Ολυμπιακού. Και είναι πραγματικά κρίμα να συνδεθεί το όνομά του ως ένας από τους μεγαλύτερους πολέμιους του Ολυμπιακού.
Κάποτε ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε πει πως “ο λαός του Ολυμπιακού είναι η μεγαλύτερη δύναμη της ομάδας και όχι ο Κόκκαλης”. Πράγματι, ισχύει. Ο Ολυμπιακός υπήρχε πριν και μετά από τον Κόκκαλη. Υπήρχε και θα υπάρχει και μετά από τον Μαρινάκη.
Σωκράτη, ο λαός του Ολυμπιακού έχει μάθει και κάτι άλλο που το ξέρεις καλά. Να προστατεύει με κάθε τρόπο την αγαπημένη του ομάδα του απ’ όσους θέλουν να την βλάψουν. Και εσύ αυτή τη στιγμή όπως δείχνουν τα πράγματα δεν νοιάζεσαι για το καλό του Ολυμπιακού.
Αν θέλεις το καλό του Ολυμπιακού μείνε μακριά του. Κάνε τις δουλειές σου όπως και με όποιους θέλεις. Τον Ολυμπιακό άσε τον απ’ έξω. Γιατί θα είναι κρίμα, άδικο και λάθος να σε μισήσει ο κόσμος του Ολυμπιακού.
Ο Ολυμπιακός είναι πάνω από χρήμα και δόξα. Όσοι τον αγαπούν πραγματικά δεν θα τον προδώσουν ποτέ.
Και ο πύρινος του κόσμος που δεν λυγά ποτέ είναι ο μόνος που ΔΕΝ πρόκειται να τον προδώσει και ποτέ.