Τούτες τις ώρες τα λόγια δεν έχουν νόημα. Δεν είναι άλλωστε και αρκετά για να περιγράψουν το μέγεθος του ανθρώπου που έφυγε. Από το απόγευμα της Τετάρτης 25 Νοεμβρίου, το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θρηνεί την απώλεια του θεού του. Του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ο άνθρωπος που «μίλησε» στην μπάλα περισσότερο από κάθε άλλον, έφυγε στα 60 του χρόνια από ανακοπή καρδιάς και ενώ λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε υποβληθεί σε επέμβαση στο κεφάλι.
Ο Μαραντόνα δεν ήταν απλά ένας ποδοσφαιριστής. Ήταν το ίδιο το ποδόσφαιρο. Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Μαζί με τον Μαραντόνα πέθανε και το ποδόσφαιρο. Αυτός ο κοντοπίθαρος από το Λανούς του Μπουένος Άϊρες μεγάλωσε γεννιές και γεννιές φιλάθλων, που αγάπησαν τα γκολ του, τις ντρίμπλες του, τους πανηγυρισμούς του.
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ήταν ένας και μοναδικός στο είδος του και δεν θα υπάρξει άλλος όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ουδέποτε στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου υπήρξε ποδοσφαιριστής που κατάφερε να οδηγήσει δύο ομάδες στην κορυφή. Πρώτα την πατρίδα του Αργεντινή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 και έπειτα τη Νάπολι με την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA την αγωνιστική περίοδο 1988-89.
Η παρουσία του στη Νάπολι σημάδεψε όχι μόνο τον ίδιο, όχι μόνο την ομάδα, αλλά ένα ολόκληρο έθνος, δύο διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Η Νάπολι προερχόταν από τον ιταλικό Νότο, την περιοχή των φτωχών. Όταν όμως πέρασε στα μαγικά πόδια του θεού του ποδοσφαίρου, έγινε πρωταθλήτρια και οι φτωχοί κάτοικοι είχαν κάθε λόγο να αισθάνονται ανώτεροι από τους πλούσιους του Βορρά, που θέλοντας και μη υποκλίθηκαν στο ταλέντο του Μαραντόνα.
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα εκτός από κορυφαίος μπαλαδόρος υπήρξε και πολυτάραχος στη ζωή του. Δεν είχε αδυναμία μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και σε κάθε τι απαγορευμένο. Ο εθισμός του στις ουσίες και στο αλκοόλ υπήρξαν δύο πολύ σκληροί αντίπαλοι, τους οποίους όσο κι αν προσπάθησε δυστυχώς δεν κατάφερε να ντριμπλάρει.
Ουδείς δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει την εξωγηπεδική ζωή του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Στην τελική δική του ήταν και ό,τι ήθελε την έκανε. Πλήρωσε γι’ αυτήν με τον πιο σκληρό τρόπο.
Του αξίζει να τον θυμούνται για όλα όσα έκανε μέσα στο γήπεδο. Για τη χαρά, για τα γκολ, για τις ντρίμπλες, για το θέαμα που πρόσφερε στον κόσμο που τον παρακολουθούσε.
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα δεν βρίσκεται από χθες το απόγευμα σε αυτόν τον κόσμο. Ανήκει πλέον στον παράδεισο όπου τον περιμένει μία μπάλα για να τους μάθει και εκεί πάνω τον τρόπο που ντριμπλάρουν.