Χρονιά της ανοικοδόμησης είναι ο τίτλος της νέας προσπάθειας της Γιουνάιτεντ, όπως αυτή οριοθετήθηκε από τα αρμόδια χείλη του Όλε Γκούναρ Σόλσκερ κατά την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου, στα μέσα Αυγούστου. Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ τάραξε τα ήθη της θεατρικής τάξης με την εισαγωγή του όρου αποστασιοποίηση. Παρόμοια μέθοδο θα χρησιμοποιήσουμε για να κατανοήσουμε τις διαχρονικές μεταλλαγές ενός σχεδίου, ημιτελούς και στην τύχη του αφημένο.
Το καλοκαίρι οι Βαλέντσια, Λουκάκου, Σάντσες, Σμόλινγκ, Eρέρα, Νταρμιάν, έφυγαν ακολουθώντας την οδό του ξεσκαρταρίσματος που άνοιξε ο Φελαϊνί, ενώ οι Μπισάκα, Τζέιμς και Μαγκουάιρ έγιναν κάτοικοι βόρειας Αγγλίας. Ο Νορβηγός προπονητής, βγαλμένος και ποδοσφαιρικά αναθρεμμένος από τον κόρφο της μάνας-Άλεξ Φέργκιουσον-, πήρε την πίστωση προκειμένου να σβήσει τη λαίλαπα Μουρίνιο και να οικοδομήσει την καινούργια εκδοχή, βασισμένη στα παλιά θεμέλια. Η ατυχής επιλογή Μόις, το ανολοκλήρωτο έργο Φαν Χάαλ και το αναχρονιστικό μοντέλο του εκλεκτού Πορτογάλου, έχουν ήδη καταντήσει την άλλοτε κραταιά και λίγο ξιπασμένη κατακτήτρια των σκήπτρων σε παρατηρητή των γεγονότων εντός του νησιού. Η τελευταία και καλύτερη απόπειρα για προσέγγιση της κορυφής είχε 19 βαθμούς απόσταση από τη Σίτι του Πεπ! Oύτε λόγος, βέβαια, για την αγωνία της αποτυχίας το μακρινό 2012…
Με προσωπικά στοιχεία ενταγμένα στο γενικότερο πλάνο ξεκίνησε η προσπάθεια. Η παραπλανητική νίκη απέναντι στην αφελή Τσέλσι δημιούργησε λανθασμένη εντύπωση στην εποχή της εικονικής υποκρισίας και της μηδενικής ανάλυσης.
Πράγματι, το ποδόσφαιρο χώρου είναι πιθανό να αποτελέσει το δυνατό χαρτί της τρέχουσας προσπάθειας αλλά δεν είναι ικανό αν δεν συνδυαστεί με άλλα κομμάτια οργάνωσης να φέρει ικανό και ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η παγιωμένη αντίληψη του βρετανικού τρόπου ανήκει σε παρελθούσες δεκαετίες και δεν συνάδει με τις σύγχρονες απαιτήσεις. Βαρύς άξονας με Μαγκουάιρ, ΜακΤόμινέι, Πογκμπά και το Λίνγκαρντ σε δημιουργική θέση. Ο Χουάν Μάτα, εφόσον υπήρχε εύρυθμη λειτουργία και σωστό σχέδιο παιγνιδιού θα έπρεπε να χρησιμοποιείται όπως ο Μπέκαμ από τον Κάπέλο τη σεζόν 2006-2007, στη Ρεάλ. Όπως ένας βετεράνος του μπάσκετ. Να του ζητείται η αποτύπωση των εμπειριών και η αρτιότητα της τεχνικής, σε καταστάσεις όπου τα γρανάζια κολλούν. Αντ’ αυτού καλείται να κάνει πράγματα που ούτε σε Βαλένθια και Τσέλσι, στις κορυφαίες του στιγμές, δεν μπορούσε να ανταποκριθεί.
Με τους Μπισάκα και Σο χωρίς ποιοτικά ανεβάσματα, ανακτήσεις της μπάλας και πλαγιοκοπήσεις χαμηλού επιπέδου και το Γιανγκ, πάντοτε έτοιμο να αναπληρώσει το κενό του μονίμως τραυματία, άλλοτε φερέλπιδος, Άγγλου, οι λύσεις είναι περιορισμένες. Η ένταση στο μαρκάρισμα είναι ανύπαρκτη όπως και η ταχύτητα στη μετάβαση από άμυνα σε επίθεση. Παράλληλο ποδόσφαιρο, δίχως ρυθμό και κάθετη ανάπτυξη. Χειρότερο όλων, η μονιμοποίηση του Μαρσιάλ στην κορυφή της γραμμής κρούσης. Ντροπιαστική εικόνα για το σύλλογο να προσπαθεί να τροφοδοτήσει το βραχύσωμο Γάλλο έχοντας πλάτη τον αντίπαλο. Όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα στο βρόντο. Ο διόσκουρος του, Ράσφορντ, μιμείται το Ντιόγκο, μετά τις φροντιστηριακές σπουδές δίπλα στον επίτιμο αντιπρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός, και βρίσκεται περισσότερη ωφέλιμη ώρα στο έδαφος παρά σε όρθια στάση.
Η αναγωγή του ασήμαντος σε κοσμογονικό γεγονός, η πώληση ή μη του Πογκμπά, δηλαδή, στη Ρεάλ Μαδρίτης, έδειξε με σημειωτικό τρόπο πως το μέγεθος του συλλόγου μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Οι χορηγικές συμφωνίες, η χρηματιστηριακή αξία και οι εμπορικές διαφημίσεις δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα στο χορτάρι. Η ρήση, οι ηττημένοι δεν πάνε με τους χαμένους, σκοντάφτει αλλά παραδόξως ταιριάζει με τα σημάδια μιας φωτογραφίας στο προπονητικό κέντρο, μιας τάξης του έτους 1992. Η μειονότητα του παρελθόντος που φέρνει την εξιδανίκευση.
Το αγωνιστικό κομμάτι μας συστήνει τον Τζέιμς από την Ουαλία, εκπορευόμενο από τη Σουόνσι και όλα τα “αν” της περίπτωσης κάποιου ταλαντούχου μέχρι την καθιέρωση και τη μονιμοποίηση. Καλός με τη μπάλα στα πόδια, σχεδόν τέλεια τελειώματα σε γωνίες μηδενικής αντίδρασης για τον τερματοφύλακα, τάση για διαγώνια πατήματα στην περιοχή, ανάγκη να ξεκινήσει από ψηλά τις προσπάθειές του χωρίς να μπει σε μαρκαρίσματα ή κουβάλημα από τις πίσω ζώνες. Με εκείνον στην ενδεκάδα, το επιθετικό κέντρο βάρους σε οργανωμένο χτίσιμο, πηγαίνει σε ποσοστό 36% στα πόδια του. Η παρόρμηση της ηλικίας τον έχει κάνει να πάρει τις περισσότερες κάρτες (3), με τους Μπισάκα και Γιανγκ να ακολουθούν (2).
Η τύχη κατά τον Ουγκό είναι το υποκοριστικό της πρόνοιας. Όταν αμελείς τη δεύτερη, σε εγκαταλείπει η πρώτη. Η εισαγωγή αυτή γίνεται για τα τονίσουμε πως παρότι η εικόνα της Γιουνάιτεντ δεν είναι κολακευτική για το διαμέτρημά της, η ποιότητα των ευκαιριών που δημιουργεί δεν αντικατοπτρίζει άμεσα και την τελική έκβαση των συναντήσεων. Τα έντονα σημεία αφορούν τους εντός έδρας αγώνες, ενώ τα πλάγια γράμματα τους εκτός.
Με την Τσέλσι τα Xgoals* ήταν 2.37 έναντι 1.10 (4-0 το σκορ). Απέναντι στη Γουλβς 0.31 – 1.14 (1-1). Κρίσταλ Πάλας: 2.24 – 0.68 (1-2). Σαουθάμπτον: 0.77 – 1.90 (1-1). Λέστερ: 1.10 – 0.46 (1-0). Γουέστ Χαμ: 0.53-1.22 (2-0).
Η λείανση της ψευδοεπιφάνειας με την αύξηση της συμμετοχής νεαρών, από το προπονητικό πρόγραμμα των ακαδημιών καθιστούν το Σόλσκερ έναν ερευνητή. Ερευνητής είναι κάποιος που ψάχνει, όχι απαραιτήτως κάποιος που βρίσκει. Ούτε είναι κάποιος που ξέρει στα σίγουρα τι είναι αυτό που ψάχνει. Είναι, απλώς, κάποιος για τον οποίο η ζωή αποτελεί μια αναζήτηση.
*Πηγή: Undestat.com