Να λοιπόν που έφτασε επιτέλους η στιγμή ο Ολυμπιακός να αποχωρήσει από το γήπεδο σε ένα ματς με τον Παναθηναϊκό. Κάτι που για εμένα έπρεπε να είχε συμβεί από τον 3ο τελικό του 2010. Αφήστε να λένε τους άλλους για ‘’κότες’’ κ.τ.λ.Ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι παιχνίδια πίσω από την πλάτη του δεν θα παίζονται.
Όλα ξεκίνησαν με τον ορισμό της συγκεκριμένης διαιτητικής τριάδας η οποία ‘’φώναζε’’ ουσιαστικά ότι πρόκειται για μια επίδειξη δύναμης από μεριά Παναθηναϊκού και για μένα θα έπρεπε να ειπωθεί εκείνη την στιγμή ότι ο Ολυμπιακός δεν κατεβαίνει στον αγώνα με την συγκεκριμένη τριάδα και όχι να τους αφήνουμε να λένε πως αποχωρήσαμε επειδή η διαφορά ήταν στο +15 και υπήρχε ο φόβος 20αρας. Αλλά δεν πειράζει, όπως λέει και ο τίτλος κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Από εδώ και πέρα τότε.Η ομάδα δεν πρέπει να ξανακατέβει σε αγώνα με Παναθηναϊκό αν δεν σφυρίζουν ξένοι διαιτητές, ας τρώμε μείον, ας χάνουμε αγώνες στα χαρτιά, το μαχαίρι πρέπει να φτάσει στο κόκκαλο, διαφορετικά ας αποχωρήσουμε και να πάμε στην Αδριατική Λίγκα. Να μείνει ο Παναθηναϊκός και το παρασκήνιο του να πανηγυρίζουν τρόπαια και να κάνουν φιέστες σε άδειες εξέδρες(πόσα εισιτήρια θα κόβει νομίζετε σε τελικούς με π.χ Λαύριο και Άρη( 😉 και στην Ευρωλίγκα να κυμαίνεται μεταξύ 12ης και 10ης θέσης όπως τώρα.
Σε οτι αφορά τα δικά μας τώρα, ας αφήσουμε ότι έχει συμβεί και να ρολάρουμε στην Ευρωλίγκα. Μια καλή πορεία θα κλείσει πολλά στόματα, η ομάδα πρέπει να συνέλθει και να κυνηγήσει την 5η θέση, στο χέρι της είναι όπως και ένα καλό πλασάρισμα στην 8αδα. Στην διοργάνωση που μετράει, δεν χρειάζεται να κοιτάμε τους 12ους και τους 13ους…