Το πρώτο φθινόπωρο με το Ντέιβιντ Μπλατ στον ερυθρόλευκο πάγκο έχει φτάσει στα μέσα του, η Ευρωλίγκα έκλεισε την τρίτη αγωνιστική της και δειλά δειλά κάποια συμπεράσματα βγαίνουν για τα καινά δαιμόνια που προσθέτει στη λειτουργία του Ολυμπιακού ο αμερικανοϊσραηλινός προπονητής.
Οι νίκες σε Χίμκι και Μπασκόνια έφεραν χαμόγελα, μια κάποια ανυπομονησία για τα προσεχή και ένα περίεργο αίσθημα στην αναζήτηση για τις βασικές αρχές της νέας προσπάθειας. Βασική διαφοροποίηση συγκριτικά με την παρελθούσα κατάσταση είναι ότι τα πικ εν ρολ αποτελούν μέρος μιας γενικότερης στρατηγικής για να βρει η ομάδα την ευκαιρία να σκοράρει και όχι το αποκλειστικό μέσο για να το πετύχει αυτό. Οι περισσότερες ομάδες στην Ευρωλίγκα προσπαθούν με τα σκρην στη μπάλα να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να επιτεθούν. Είτε με παιχνίδι δύο εναντίον δύο, είτε με πάσα στην αδύνατη πλευρά και εκτέλεση. Ο Ολυμπιακός στις εκτός έδρας αναμετρήσεις του έδειξε πως το ζητούμενο για τον Μπλατ είναι άλλο. Τα σκρην στην μπάλα και η ασταμάτητη κίνηση δυνατής και αδύνατης πλευράς, είχαν σαν κύριο στόχο την δημιουργία των καλύτερων δυνατών προϋποθέσεων για παιχνίδι ένας εναντίον ενός. Με άλλα λόγια η αδιάκοπη κίνηση, ανάλογα και με την αμυντική τακτική της αντίπαλης ομάδας, καταλήγει σε ένα σημείο του γηπέδου με πλεονέκτημα της επιτιθέμενης ομάδας. Αυτή είναι η κύρια προσπάθεια της συνολικής λειτουργίας.
Επίσης, έχει απαγορευτεί ξεκάθαρα η ντρίπλα μέχρι να τρυπήσει το παρκέ, η μπάλα γυρίζει με χαντ οφ, τα σκρην μακριά από αυτή είναι πολλά και σε κάποιο σημείο του επιθετικού τρίτου ένας τουλάχιστον από την ομάδα του έχει πλεονέκτημα απέναντι στον αμυντικό του. Εκεί θα πάει η μπάλα με προσήλωση και ευλάβεια. Αυτό ο Ολυμπιακός προσπαθεί να το κάνει στα πρώτα 8-9 δεύτερα της κάθε επίθεσης του, όταν και ο αμυντικός τρέχοντας για να γυρίσει πίσω είναι πιο ευάλωτος. Αν δεν βγει, το δεύτερο πλάνο είναι της υπομονής. Το πρόβλημα στην παρούσα χρονική περίοδο εντοπίζεται ακριβώς εκεί. Στο γεγονός, δηλαδή, πως η ομάδα εντάσσει σταδιακά στοιχεία και παράλληλα οι αθλητές οφείλουν να συνηθίσουν το διαρκές τρέξιμο. Ακόμη, τα σουτ από την περίμετρο χωρίζονται πλέον σε δύο κατηγορίες. Εκείνα που γίνονται μετά από ντρίμπλα, με τη δεδομένη ελευθερία που έχει ο παίχτης να το πράξει εφόσον κινηθεί στο σωστό διάδρομο και δευτερευόντως μέσα από σταθερές σχέσεις. Η ειδοποιός διαφορά εντοπίζεται εκεί. Πλέον το τρίποντο δεν προκύπτει από την κυκλοφορία της μπάλας και την ανάλογη θέση που οποιοσδήποτε μπορεί να έχει στο παρκέ. Γι’αυτό έχουμε δει πως ο Σπανούλης παίρνει πολλά τέτοιες προσπάθειες χωρίς να χρειαστεί να βάλει τη μπάλα στο “πάτωμα”.
Για το κομμάτι της άμυνας γράφτηκαν και ειπώθηκαν υπερβολές εδώ και δυο εβδομάδες. Έτσι, ήρθε η ομάδα από το Μιλάνο στο Σ.Ε.Φ και μερικοί έτριβαν τα μάτια τους με απορία. Καλώς ή κακώς, ο χρόνος και οι τραυματισμοί θα το δείξουν, ο Ολυμπιακός διάλεξε ξεκάθαρα από φέτος να πορευτεί μέσω της επιβολής του ρυθμού του από την επίθεση και όχι από την αμυντική συνέπεια. Μοναδικά στοιχεία, τα οποία παρέμειναν είναι οι αλλαγές στην άμυνα. Παράλληλα, στο τακτικό πλάνο υπάρχει και η τριπλή αλλαγή ώστε να μη δημιουργείται εμφανέστατο και άρα ευάλωτο πλεονέκτημα στη ρακέτα. Από εκεί κι έπειτα το χάος.O Μιλουτίνοφ, είναι ο μοναδικός ψηλός που με το δεδομένο ύψος του μπορεί να ανταποκρίνεται σε άμυνα με αλλαγές, κάτι που σημαίνει πως έχει τη δυνατότητα και τις εργατοώρες πίσω του, να πιέσει έναν περιφερειακό για 7”-9” στη λήξη μιας επίθεσης. Οι νεοεισαχθέντες, κυρίως, με εξαίρεση τον Τουπάν δεν έχουν επιλεχθεί για το αμυντικό τους ένστικτο και αισθητήριο αλλά γιατί είναι συμβατή με την μακροπρόθεσμη ιδέα του προπονητή για την εξέλιξη του συνόλου. Για τρίτη συνεχή χρονιά ου μην και παραπάνω εμφανίζεται σημαντικό πρόβλημα στην αναχαίτιση ή τον περιορισμό των αντίπαλων γκαρντ. Λείπει το μέγεθος στην περιφέρεια και η σκληράδα. Την τελευταία, μάλλον την πήρε μαζί του ο Χάκετ το βράδυ της ενάτης του Δεκέμβρη, το 2016 όταν και χτύπησε με την Ούνιξ. Σε αυτή την κατεύθυνση δε φαίνεται να έχει μεριμνήσει το νέο προπονητικό επιτελείο κι έτσι μέχρι να ενεργοποιηθούν οι Τουπάν και Παπανικολάου όπου σημειωτέον δε ξεκινά κανείς τους στην πεντάδα, αναλώνεται ο Γκος σε αποστολές ανελέητου κυνηγητού καθώς η κεντρική οδηγία είναι να μένει ο παίχτης μπροστά από τον επιθετικό και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως με τους Βιλντόζα, Γκρέιντζερ να τους δίνει την οδό προς το κακό τους χέρι και άρα με σύμμαχο τη βασική γραμμή, δρομολογείται η πρόκληση αναταραχής στην κύρια διεύθυνση του επιθετικού συστήματος.
Η αναμέτρηση της Παρασκευής έδειξε ή άφησε να εννοηθεί και κάτι άλλο για τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας. Εάν δε δουλέψουν όλα τα γρανάζια σωστά ή έστω σε ικανοποιητικό βαθμό ο Ολυμπιακός παρουσιάζει ένα έλλειμμα ποιότητας σε συγκεκριμένες θέσεις συγκριτικά με τις έτερες ανταγωνίστριες στα υψηλά κλιμάκια. Η χρονιά, πιθανότατα, θα κινηθεί σε ρυθμούς παλίρροιας και άμπωτης. Οπότε η υπομονή είναι το εφόδιο για τους χειμωνιάτικους μήνες. Ενίοτε δε και η χειμερία νάρκη για τους ανυπόμονους.
Δεν είναι άστοχο να σημειώσουμε επιπρόσθετα πως το μισθολογικό αποτύπωμα του Γκος έναντι του Τζέιμς ή του Νέντοβιτς αποδεικνύει πως οι δείκτες των προσδοκιών πρέπει να μείνουν σε διαχειρίσιμα επίπεδα. Οι εγγενείς αδυναμίες των Τουπάν, Τίμμα και Πανανικολάου δεν κρύβονται όπως και ότι ο Λεντέι οφείλει να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές του. Η προσωπική άμυνα ήταν πρόβλημα και φάνηκε από το καλοκαίρι. Τόσο κοντά όσο και μακριά απ΄τη ρακέτα, όπως και η περιφερειακή του όραση στα τεκταινόμενα πέριξ του χώρου ευθύνης του. Πολλά είναι τα ανοιχτά ζητήματα, το βάρος των δύο άνυδρων ετών είναι στην ατμόσφαιρα και θα σχηματίσει σύννεφα όταν θ’αρχίσει να φθείρει η χρυσόσκονη του Μπλατ, το πρόγραμμα ως τα μέσα του Νοέμβρη είναι ιντριγκαδόρικο και απαιτητικό και όλα αυτά σε ένα σύνολο που σχηματίζεται ακόμη. Μοναδικό μελανό σημείο, μικρού διαμετρήματος ακόμη, είναι ότι για δεύτερη εβδομάδα σε αγώνες κοντινής απόστασης, ο δεύτερος αντιμετωπίζεται με προχειρότητα σχεδιασμού (Κύμη στη Χαλκίδα, 99 πόντοι παθητικό απ’το Μιλάνο), η οποία στην επικοινωνία περνάει με τεχνάσματα και δικαιολογίες, ολίγον τι ανεδαφικές για το χρονικό σημείο της περιόδου.