Τα νούμερα ή αλλιώς οι αριθμοί, το πόσες φορές και κάθε πότε… Νομίζω ότι όλοι μας μετράμε καθημερινά τρία τουλάχιστον πράγματα. Tο τι έχουμε, το τι δεν έχουμε και το τι θα μπορούσαμε να έχουμε. Ίσως εκείνοι, οι οποίοι αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στο πρώτο, να τυχαίνει να είναι και, φαινομενικά, οι πιο ισχυροί. Οι οπαδοί τον ομάδων είθισται να κάνουν αναφορές σε αριθμούς. Pόσες είναι οι φορές άλλωστε που ακούμε για τίτλους και μεγάλα σκορ. Στην ιστορία του Άρη υπάρχει ένας αριθμός με τον οποίο ίσως και να μην έχουν δώσει και πολλοί σημασία και είναι το 136954.
Η ποδοσφαιρική ομάδα του Άρη κατόρθωσε μετά την επάνοδο της στην Α’ εθνική να καταστήσει δυνατή την πρωταγωνιστική της παρουσία στην κατηγορία. Η προσήλωση σε ένα σαφές αγωνιστικό πλάνο αποτέλεσε το σημαντικότερο παράγοντα που επέτρεψε να στεφθεί με επιτυχία η παραπάνω προσπάθεια. Ας ξεκινήσουμε να ασχοληθούμε με έναν έναν, όλους τους άξονες της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας του Άρη τα τελευταία τρία χρόνια.
- Πίεση στο κέντρο, με γρήγορους χαφ στη θέση 6 (Σάσα, Τσέγγο). Οι επιθέσεις σε κάθε παιχνίδι ξεκινούσαν μέσα από την άμυνα και μέσα από το κλέψιμο της μπάλας στον αντίπαλο.
- Ένα δεκάρι (Μπερτόλιο, Ματίγια) το οποίο αποτελούσε συνδετικό κρίκο της άτεχνης μεσαίας γραμμής με τα εξτρέμ.
- Γρήγοροι πλάγιοι μεσοεπιθετικοί, με καλή τεχνική και προσήλωση στην πίεση που ασκούσε η ομάδα στο κέντρο, αλλά με δυσκολία στην ορθολογική ανάπτυξη του παιχνιδιού.
- Σέντερ φορ με έλλειψη ευχέρειας στο σκοράρισμα, αλλά με βαθμό συνεισφοράς στο δημιουργικό κομμάτι και στην πίεση πάνω στον αντίπαλο.
Τα πρώτα αγωνιστικά προβλήματα εμφανίστηκαν πέρυσι, από την αρχή, ήδη, της ποδοσφαιρικής σεζόν και κορυφώθηκαν τους χειμερινούς μήνες, όταν οι κιτρινόμαυροι αδυνατούσαν να σκοράρουν ακόμα και από το σημείο του πέναλτι. Καθοριστικό ρόλο στην εικόνα που παρουσίασε η ομάδα έπαιξε το γεγονός ότι οι μικρομεσαίοι αντίπαλοι της, ήταν πλέον καλύτεροι στις επιστροφές. Ο Άρης δεν είχε απέναντι του ανοργάνωτες άμυνες μετά το κλέψιμο της μπάλας, ενώ τα χαφ του, δεν ήταν σε θέση να πιέζουν όπως έκαναν τις προηγούμενες χρονιές. Η παραπάνω κατάσταση άρχισε να αλλάζει με την αποχώρηση του Μάντζιου. Όταν κατά κύριο λόγο η μεσοεπιθετική γραμμή της ομάδας άρχισε παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες.
Η τακτική προσέγγιση του φετινού Άρη διαφέρει σε απόλυτο βαθμό με αυτήν που γνωρίσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Ο πρώτος που φάνηκε να αντιλαμβάνεται την ανάγκη για αλλαγή στο αγωνιστικό πλάνο ήταν ο ίδιος ο Καρυπίδης ο οποίος προσανατολίστηκε στην αγορά παικτών με μεγαλύτερη έφεση στο δημιουργικό κομμάτι, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το κομμάτι της αντοχής και της ταχύτητας. Ή τουλάχιστον, σε αυτό το συμπέρασμα οδηγούμαστε μετά τα πρώτα παιχνίδια. Το τι μέλει γενέσθαι είναι άγνωστο και απρόβλεπτο. Σαν τις ιστορίες των μονομάχων του Άουσβιτς, εκείνων που κατόρθωσαν όχι με διψήφιο αλλά με εξαψήφιο νούμερο πάνω τους, να βγουν ζωντανοί, κατόρθωμα και δικό τους και των συλλόγων τους.
