* To κείμενο δημοσιεύτηκε το Σάββατο 29/2.
Τι ζήσαμε το βράδυ της Πέμπτης, τι στιγμές μας χάρισε αυτή η ομάδα! Είναι το 119ο λεπτό, τα συναισθήματα ανάμεικτα, απογοήτευση και στεναχώρια από την μία λόγω του ότι φαινόταν να έρχεται ακόμα ένας αποκλεισμός στις λεπτομέρειες σε ένα νοκ άουτ ματς και από την άλλη υπερηφάνεια και νεύρο για αυτό που συνέβαινε και που μπορούσε να συμβεί. Ο Μασούρας σεντράρει, ο Ελ Αράμπι σκοράρει και ο ουρανός δεν έφτανε για να εμποδίσει κανένα συναίσθημα, κανένα όνειρο, καμιά φωνή που θα έβγαινε εκείνη την στιγμή. Ο Ολυμπιακός ήταν στους 16 του Γιουρόπα Λίγκ, βέβαια, ασπρίσαμε στην χαμένη ευκαιρία του Ομπαμεγιάνγκ στο 122`, αλλά η τύχη χρωστάει ακόμα πολλά στον Ολυμπιακό και προχθές του ξεπλήρωσε ένα μέρος των όσων του χρωστάει. Πέρα όμως του πως αντέδρασα εγώ, που δεν νομίζω πως ενδιαφέρει και κανέναν, πάμε να πούμε γιατί αυτή η πρόκριση είναι η μεγαλύτερη που έχει πετύχει ο Ολυμπιακός στην ιστορία του και μια από τις μεγαλύτερες που έχει πετύχει ποτέ ελληνική ομάδα.
Ο Ολυμπιακός απέκλεισε μια ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ, μέσα στο σπίτι της και ενώ είχε χάσει στο πρώτο ματς στον Πειραιά και όχι οποιαδήποτε ομάδα της Πρέμιερ, αλλά την μεγάλη Άρσεναλ, των Ομπαμεγιάνγκ, του Λακαζέτ, του Οζίλ, του Παπασταθόπουλου, του Μουστάφι, του Νταβίντ Λουίζ κτλ. Σίγουρα η χρονιά που κάνει η Άρσεναλ δεν είναι μια από τις καλύτερες της αλλά πόσο εύκολο νομίζετε ότι είναι να αποκλείσεις μια ομάδα πολλών εκατομμυρίων, μέσα στο σπίτι της, σε μια διοργάνωση που την θεωρούσε σαν έναν μεγάλο στόχο της; Καθόλου θα πω εγώ, ανέφικτο κάποιοι άλλοι. Η Άρσεναλ στο πρωτάθλημα της δεν τα πάει καλά, το Γιουρόπα Λιγκ, στο οποίο πέρυσι ήταν φιναλίστ και πρόπερσι είχε φτάσει στα ημιτελικά ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για εκείνη για να ξαναβρεθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και ο Ολυμπιακός τους στέρησε αυτή την ευκαιρία. Αρκεί μόνο να δείτε τις αντιδράσεις των παιχτών της Άρσεναλ μετά την λήξη του αγώνα, ήταν όλοι κάτω και άλλοι έπιαναν τα πρόσωπα τους και αυτό γιατί γνώριζαν και οι ίδιοι το πόσο μεγάλος στόχος ήταν αυτός που χάθηκε.
Ιστορικά λοιπόν ο Ολυμπιακός πετυχαίνει την μεγαλύτερη πρόκριση του για τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Η ομάδα έχει πετύχει τεράστιες προκρίσεις στο παρελθόν, με Μίλαν πέρυσι, με Βέρντερ το 2007, με Άγιαξ πιο παλιά, με Ντινάμο ακόμα παλιότερα, καμιά από αυτές όμως δεν ηταν σε νοκ άουτ αγώνες, που όλοι γνωρίζουν ότι οι νοκ άουτ αγώνες απαιτούν διαφορετική προσέγγιση από ας πούμε απλές αγωνιστικές σε φάση ομίλων. Αν σε όλα αυτά που πέτυχε ο Ολυμπιακός το βράδυ της Πέμπτης, συνυπολογίσουμε και την κούραση από το σκληρό παιχνίδι που έδωσε στην Τούμπα την Κυριακή τότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη.
Πλέον στον δρόμο μας η Γούλβς, μια ομάδα ξανά από την Πρέμιερ που όμως δεν φοβίζει τον Ολυμπιακό. Είναι καλύτερη από την Άρσεναλ αλλά η «Πορτογαλοποίηση» της ίσως λειτουργήσει και εν μέρει υπέρ μας. Γενικά σε ότι αφορά τις κληρώσεις του Ολυμπιακού προτιμώ πάντα έναν δυνατό φαινομενικά αντίπαλο παρά έναν βατό γιατί δεν σε παίρνει να τον υποτιμήσεις.Ο Μάρτινς θα την ξεκοκκαλήσει την Γούλβς και είναι σίγουρος ότι θα παρουσιάσει έναν άκρως ανταγωνιστικό Ολυμπιακό στα παιχνίδια με τους Άγγλους. Μετά την Μπέρνλι και την Άρσεναλ πάμε για το 3/3 και όπου βγει!
Υ.Γ.1.Τι σεντράρα έβγαλες ρε Μασούρα;;;
Υ.Γ.2.Ευχαριστούμε Μάρκους Μπέργκ που έκατσες εκεί που ήσουν και μας ήρθε Γιουσέφ, απλά ευχαριστούμε.
Υ.Γ.3.Η κριτική στο πρόσωπο του Μάρτινς τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει τα πάνω και τα κάτω της, δεν είναι ούτε ο κορυφαίος προπονητής του κόσμου, ούτε όμως και ο χειρότερος. Φέτος έχει βάλει τα γυαλιά σε όλους μας και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Ένας προπονητής για εμένα δεν πρέπει να κρίνεται ποτέ νωρίτερα της 2ετίας, μην ξεχνάμε τι Ολυμπιακό παρέλαβε και τι Ολυμπιακό έφτιαξε μέχρι τώρα. Το έχουμε σαν συνήθειο να ζητάμε άμεσα αποτελέσματα, αλλά η υπομονή και τα αποτελέσματα είναι άμεσα συνδυαζόμενα, αν υπάρχει υπομονή θα έρθουν και τα αποτελέσματα. Αυτή την στιγμή βλέπουμε απλά την αρχή των αποτελεσμάτων, έρχονται και άλλα.