Το παρόν σημείωμα αποτελεί μία μικρή ανασκόπηση στο τι συνέβη στα ευρωπαϊκά γήπεδα και συγκεκριμένα στα πέντε πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα της ηπείρου. Θα ακολουθήσουν σύντομα κείμενα όπου θα αναλυθούν οι ομάδες που ξεχώρισαν, θετικά ή αρνητικά κι έπειτα μια απεικόνιση στατιστικών στοιχείων, προς επίρρωσιν όσων έχουν καταγραφεί.
Αγγλία – Επιθετικό ποδόσφαιρο σε πρώτο πλάνο
Η υπερταχεία του Πεπ Γκουαρδιόλα προέλασε στον πρώτο γύρο του αγγλικού πρωταθλήματος. Ο Ισπανός προπονητής στη δεύτερη του χρονιά άλλαξε τους πλάγιους αμυντικούς και έφτιαξε τη μεσοεπιθετική του τετράδα. Συγκεκριμένα, ο Γκουαρδιόλα αγόρασε τρεις ακραιούς μπακ (Μεντί-Γουόκερ-Ντανίλο), έφερε και τον Έντερσον της Μπενφίκα για τη θέση του βασικού τερματοφύλακα, ενώ προσέθεσε τον Μπερνάντο Σίλβα στους δημιουργούς της μεσοεπιθετικής γραμμής. Πίσω απ’ τον επιθετικό η Σίτι παίρνει ταχύτητα από Σανέ-Στέρλτινκ, έλεγχο και δημιουργία από Ντε Μπράινε και Νταβίντ Σίλβα, ενώ ο Μπερνάντο Σίλβα ήρθε απ’ τη Μονακό για να προσφέρει και στους δύο τομείς. Όλοι αυτοί παίζουν συνήθως με εξάρι το Φερναντίνιο. Ο τρόπος που επιτίθεται η Σίτι και η δυνατότητα να παράγει καθαρές ευκαιρίες, βοηθά τους επιθετικούς της να εκτελούν υπό τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις.
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι έκανε τις λιγότερες κινήσεις απ’ όλους, μαζί με τη Λίβερπουλ. Ο Μουρίνιο έφερε τον Λίντελοφ, τον στόπερ που ήθελε και το πρώτο του καλοκαίρι, πήρε τον Μάτιτς για τη θέση του Κάρικ στο «6» και τον Λουκάκου στην κορυφή της επίθεσης. Ο Μουρίνιο έφτιαξε ξανά ομάδα που έχει ως βάση τη δύναμη και τα μεγάλα κορμιά. Μάτιτς μπροστά απ’ τους στόπερ, Ερέρα στα διαγώνια τρεξίματα και τις μονομαχίες, Πογκμπά ανάμεσα στις γραμμές, Λουκάκου στην κορυφή, Ράσφορντ στο πλάι. Παρά τον ενθουσιασμό που είχε σκορπίσει το ξεκίνημα της Γιουνάιτεντ (τρεις νίκες, 10-0 τέρματα), τα προβλήματα στη δημιουργία παρέμεναν εμφανή. Η κάμψη του Λουκάκου και ο τραυματισμός του Πογκμπά αποσάθρωσαν εντελώς το πλάνο κι έτσι η ομάδα του Μουρίνιο έμεινε πίσω στη βαθμολογία από τη Σίτι.
Η Λίβερπουλ έκανε κι αυτή λίγες κινήσεις. Ξεκίνησε το καλοκαίρι με τον Σαλάχ, το τελείωσε με τον Τσάμπερλεϊν και ενδιάμεσα πήρε τον αριστερό μπακ Ρόμπερτσον. Η μη απόκτηση του Φαν Ντάικ ή άλλου στόπερ δημιούργησε ξανά την κουβέντα “καλή η επίθεση, αλλά χωρίς άμυνα δεν πας πουθενά”. Η αλήθεια είναι πως η Λίβερπουλ χρειαζόταν ακόμα έναν στόπερ με τη φυσική παρουσία του Ολλανδού.
Τον χρειαζόταν και για καλύτερη άμυνα στα στημένα και καλύτερη αντιμετώπιση των ομάδων που περιμένουν πίσω και παίζουν με μακρινές μπαλιές. Εκεί χρειάζεται βελτίωση η ομάδα του Κλοπ, στην άμυνα όταν παίζει με μικρότερες ομάδες και επιτίθεται με πολλούς παίκτες. Απ’ τα οκτώ παιχνίδια της περασμένης αγωνιστικής περιόδου με Τσέλσι, Τότεναμ, Γιουνάιτεντ και Σίτι μόνο σε ένα είχε σοβαρό πρόβλημα στην άμυνα η Λίβερπουλ, στο εκτός έδρας 1-1 με την ομάδα του Γκουαρδιόλα. Σε όλα τα άλλα δεν είχε την παραμικρή δυσκολία. Ειδική αναφορά αξίζει κι ο Μοχάμεντ Σαλάχ. Η τακτική του Κλοπ και το, υποτιθέμενα, κακό πέρασμα του Σαλάχ από την Τσέλσι προξενεί συγχύσεις σχετικά με τη χρησιμότητά του. Για το στήσιμο της ομάδας ο Γερμανός προπονητής βρήκε μία αξιόπιστη λύση πίσω από τον καταπληκτικό, σε επιρροή και επίδραση, Μανέ. Ταχύτητα, γκολ, ασίστ στα άκρα. Με σχηματισμό 4-3-1-2 οι ακραίοι να πατούν περιοχή με μεγάλη συχνότητα κι ο Φιρμίνο να λειτουργεί ως ένας εκ των δύο. Με τον τραυματισμό του Μανέ, ο Σαλάχ, εκμεταλλεύτηκε τις αντιδικίες μεταξύ Κουτίνιο και διοίκησης της Λίβερπουλ, ανεβαίνοντας στην ιεραρχία των επιλογών. Πλέον, είναι μία βασική, αναντικατάστατη επιλογή. Η οργανωμένη αταξία (Μπορίς Αρκάντιεφ, 1940) στο παιγνίδι, αναδεικνύει την τακτική του συνεισφορά.
Η ομάδα του Αντόνιο Κόντε (Τσέλσι) έκανε ουσιαστικά μία αλλαγή και λόγω Τσάμπιονς Λιγκ πρόσθεσε βάθος στην ομάδα και ποιότητα στα άκρα της. Ο Μοράτα αντί του Ντιέγκο Κόστα μπορεί να υστερεί σε σκληράδα όμως κατάφερε από τις πρώτες κιόλας αγωνιστικές να δώσει δείγματα για τα προσεχή έχοντας συμμετοχή τόσο στον τρόπο ανάπτυξης όσο και στα τελειώματα των φάσεων. Στεκόμαστε εδώ, διότι, με την αναιμική παρουσία του Αζάρ σε ασίστ και γκολ από τον Αύγουστο και έπειτα, η Τσέλσι περιμένει τις φάσεις που δημιουργεί να τις τελειώσει μονάχα ο Ισπανός. Ο Μπακαγιόκο έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από το Μάτιτς, μπορεί να μειώσει τους χώρους που κινείται ο Καντέ ώστε να μην χρειάζεται να πατάει όλο το γήπεδο. Επίσης, ο Ζαπακόστα, είναι μαζί με τον Αλόνσο τα πιο επιθετικά μπακ της κατηγορίας. Πατήματα στο ύψος της αντίπαλης περιοχής ο πρώτος, διαγώνιες κινήσεις και άψογες εκτελέσεις ο δεύτερος.
H Τότεναμ ενισχύθηκε στο τέλος του καλοκαιριού. Πήρε τον Σάντσες απ’ τον Άγιαξ για το κέντρο της άμυνας, τον Οριέ απ’ την Παρί για τη θέση του Γουόκερ και τον Γιορέντε ως αναπληρωματικό του Κέιν. Τρεις παίκτες για 80 εκατομμύρια, τα έσοδα απ’ τις πωλήσεις ήταν σχεδόν 100, οπότε η Τότεναμ έβγαλε κιόλας ένα εικοσάρικο. Η ομάδα του Ποκετίνο έχει σταθερή άνοδο. Το 2014-15 ήταν 5η με 64 βαθμούς, το 2015-16 ήταν 3η με 70 και πέρσι τερμάτισε 2η με 86 βαθμούς. Kέιν, Ντελέ Άλι και οι ποιοτικές ενέργειες του Έρικσεν από τη μεσαία γραμμή είναι τα σημεία αναφοράς της ομάδας του Ποκετίνο.
Αξιοσημείωτο γεγονός για τον πρώτο γύρο ήταν και η απόλυση του Τόνι Πιούλις στην οποία προχώρησε η διοίκηση της Γουέστ Μπρομ, μετά την εντός έδρας ήττα 4-0 από την Τσέλσι κι ύστερα από τρία χρόνια συνεργασίας. Η ανακοίνωση της αγγλικής ομάδας ανέφερε: «Σε αυτή τη δουλειά πλέον μετράει το αποτέλεσμα και τα δικά μας, από το φινάλε της περσινής σεζόν μέχρι και αυτό το σημείο φέτος, είναι πολύ άσχημα. Εκτιμούμε τη δουλειά που έκανε ο Τόνι και τον σεβόμαστε για την προσφορά του σε μια μεταβατική περίοδο για τον σύλλογο, που άλλαξε και ιδιοκτησία. Του ευχόμαστε τα καλύτερα για το μέλλον».
Συγκεντρωτικά στατιστικά. Κατοχή της μπάλας: 1) Σίτι 66,2%, 2) Άρσεναλ 58,8%, 3) Τότεναμ 58,8%. Σουτ ανά αγώνα: 1) Λίβερπουλ 17,8, 2) Σίτι 17,7, 3) Τότεναμ 17,6. Ακρίβεια στις πάσες: 1) Σίτι 88,7%, 2) Τσέλσι 84,7%, Τότεναμ 84%. Εξάρτηση από τον επιθετικό (γκολ): 1) Κέιν 20/46 ήτοι 43%, 2) Σαλάχ 18/54 ή 33%, 3) Στέρλινγκ 14/67 – 21%.
Γερμανία- Νηνεμία μετά την αναταραχή
Η καθεστηκυία τάξη στο γερμανικό πρωτάθλημα ανατράπηκε, για ένα σύντομο διάστημα στον πρώτο γύρο, λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπισε η Μπάγερν. Εκείνα με τη σειρά τους έφεραν την αντικατάσταση του Κάρλος Αντσελότι στα τέλη Σεπτεμβρίου και το Γιούπ Χάινκες στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου για τέταρτη φορά.
Η ομάδα από το Μόναχο ξεκίνησε, για τα δικά της μέτρα, παράδοξα τη χρονιά. Αναλυτικότερα, έχασε πολλούς βαθμούς σε αγώνες που είχε την ικανότητα να τους παίρνει, έχοντας ως προμετωπίδα την θετική εικόνα δύο-τριών παιχτών. Τι συνέβη φέτος; Πρέπει να ξεκινήσουμε την ιστορία από τη φυγή του Πεπ και την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Αντσελότι. Προσοχή! Δε συγκρίνουμε τις διακρίσεις των δύο προπονητών αλλά το ποδόσφαιρο που διδάσκουν. Ο Πεπ απαιτεί υψηλή ένταση, μεγάλη κίνηση, συμμετοχή και των επιθετικών στην άσκηση πίεση.
Την τελευταία τη χρησιμοποιούσε ως μέσο άμεσης ανάκτησης της μπάλας. Ο Ιταλός που τον διαδέχθηκε είναι ένας διαχειριστής προσωπικοτήτων, γνωρίζει πώς να τακτοποιεί τους παίχτες του στο γήπεδο ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες του αγώνα και ζητάει από τους επιθετικούς της ομάδας του να βρίσκονται περισσότερο στην περιοχή. Οι παίχτες στα πλάγια, σπανίως μπαίνουν προς τα μέσα. Ενώ η Μπάγερν, παρά την πίεση από τη Λειψία, δεν αντιμετώπισε πρόβλημα στο περσινό πρωτάθλημα, το καλοκαίρι συνέβη κάτι που λίγοι, ακόμη και μέσα στην ομάδα, φαίνεται πως, αξιολόγησαν σωστά. Αποχώρησαν από την ενεργό δράση οι Λαμ, Αλόνσο. Στις δικές τους οριστικές απουσίες, συμπληρώθηκαν και ο τραυματισμός του Νόιερ και η αποχώρηση για τη Γιουβέντους του νέου αίματος της ομάδας, Ντόγκλας Κόστα. Ουσιαστικά, οι καθοδηγητές εντός του γηπέδου, μέσα σε τρεις μήνες εξαφανίστηκαν, οι Ρόμπεν και Ριμπερί δεν μπορούν να σηκώσουν πλέον όλο το βάρος στο δημιουργικό κομμάτι. Ο Τολισό έχει ποιοτική πάσα, σωστές τοποθετήσεις αλλά υστερεί στο να κατευθύνει την ομάδα στο γήπεδο με μαεστρία και έτσι μένει ο Λεβαντόφσκι να επωμιστεί το βάρος του γενικού προστάγματος. Άχθος αρούρης μέχρι στιγμής ο Χούμελς. Ο Ιταλός προπονητής αποχώρησε, ο Χάινκες παλιννόστησε και ανέλαβε το δύσκολο, κατά γενική ομολογία, έργο να βάλει τις βάσεις και να οργώσει το έδαφος για τον προπονητή που θα τον διαδεχθεί το καλοκαίρι. Πάντως, έκλεισε τον πρώτο γύρο αήττητη για 15η συνεχή φορά στην τελευταία στροφή του.
Μέσα σε όλα αυτά, εκμεταλλεύτηκε το άναρχο ποδόσφαιρο της Ντόρτμουντ, τα αμυντικά προβλήματα που αντιμετώπιζε σε όλα ανεξαιρέτως τα παιγνίδια της, ακόμη κι όταν νικούσε, όπως επίσης και την προσπάθεια της Λειψίας να ισορροπήσει στα υψηλά κλιμάκια της βαθμολογίας. Η Σάλκε μέσα στη γενική τρικυμία βρήκε το ζωτικό χώρο που αναζητούσε χρόνια κι ανέβηκε στις θέσεις του Τσάμπιονς Λιγκ στην κατάταξη του πρώτου γύρου. Αρνητική παρουσία, η Κολονία. Η τελευταία, ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο στην «πρώτη» θέση για τη δεύτερη κατηγορία με 13 πόντους. Είναι εμφανές ότι αναζητά ακόμη σημείο αναφοράς στην επίθεση, μετά τη φυγή του Μοντέστ, το καλοκαίρι.
Συγκεντρωτικά στατιστικά: Κατοχή μπάλας: 1) Μπάγερν 61,7%, 2) Ντόρτμουντ 59,7%, 3) Λειψία 55%. Σουτ ανά αγώνα: 1) Mπάγερν 19,1, 2) Ντόρτμουντ 15,5, 3) Λεβερκούζεν 15. Ακρίβεια πάσας: 1) Mπάγερν 87,6%, 2) Ντόρτμουντ 84%, 3) Γκλάντμπαχ 82%. Εξάρτηση από τον επιθετικό (γκολ) : 1) Πέτερσεν (Φράιμπουργκ) 8/20 ήτοι 40%, 2) Λεβαντόφσκι 17/44 ή 39%, 3) Φινμπόγκασον 11/28- 39%.
https://www.youtube.com/watch?v=aqMffNetULc
Γαλλία – Το πρωτάθλημα στην πρωτεύουσα
Η νεόπλουτη ομάδα της γαλλικής πρωτεύουσας απασχόλησε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη το περασμένο καλοκαίρι. Μέσα από ζυμώσεις και οικονομικά ανοίγματα η Παρί κατάφερε να φτιάξει μία ομάδα με τριάδα στην επίθεσή της, τους Νεϊμάρ, Καβάνι και Εμπαπέ. Ξεκίνησε δε τη χρονιά, για πρώτη φορά στην ιστορία, με 5 νίκες σε 5 αγώνες. Σκοράρε 19 γκολ σε 5 ματς, 3,8 ανά παιχνίδι, ρεκόρ από το επίτευγμα της Νις το1972. Σκοράρε κάθε 24 λεπτά, σε 17 συνεχόμενα ματς μετράει 52 γκολ, 3,1 μέσος όρος. Ενώ χάνει 1 μόνο ματς στα 25 τελευταία συνολικά και 1 μόνο στα 61 τελευταία εντός έδρας, 20 Μαρτίου 2016 από τη Μονακό 2-0 στο Παρίσι. Επιπρόσθετα είχε64,4% κατοχή, πρώτη στο πρωτάθλημα, και πέρυσι είχε κατοχή, αλλά έκανε γκέλες και η Μονακό την προσπέρασε. Η Παρί Παρί είχε 4 πρωταθλήματα στη σειρά και της χάλασε το σερί η Μονακό, σερί μάλιστα για να απειλήσει τα 7 συνεχόμενα της Λιον!).
Από την άλλη η Μονακό. Οι πρωταθλητές Γαλλίας, βάσει του νέου μοντέλου του κατά τ’ άλλα δραστήριου ιδιοκτήτη τους, λειτουργούν ως ένα ακριβό θερμοκήπιο. Ανακαλύπτουν φερέλπιδες ποδοσφαιριστές, τους αποκτούν με αρκετά χρήματα κι έπειτα του εντάσσουν στο σύνολο δίπλα σε αποδεδειγμένα ικανούς παίχτες για να ωριμάσουν. Οι Εμ’Παπέ, Μπακαγιόκο, Μεντί, δειγματοληπτικά, κάποιοι από τους παίχτες που αποχώρησαν. Οι Γιόβιτς, Τίλεμανς, Ζόρζε προσπαθούν να ταιριάξουν στους ρόλους που τους ανατέθηκαν. Ο Κεϊτά Μπαλντέ, είναι μάλλον μία περιττή πολυτέλεια τη δεδομένη στιγμή. Όσο ο Λεονάρντο Ζαρντίμ αναζητάει λύσεις και αναγκάζεται να κατεβάσει το Μουτίνιο χαμηλότερα στα χαφ για αμυντική ισορροπία, τόσο ο Ράδαμελ Φαλκάο θα πρέπει να κάνει χρονιά αντίστοιχη εκείνης στη Μαδρίτη, προτού τραυματιστεί και περιπλανηθεί στη γηραιά Αλβιώνα. Αναζητείται αγωνιστικός ρυθμός, επιθετικότητα από τους πλάγιους αμυντικούς και διάρκεια στο γαλλικό πρωτάθλημα.
Παράλληλα, άξιο αναφοράς στον πρώτο γύρο ήταν και η απόλυση του Μαρσέλο Μπιέλσα.
Λατρεύεται και μισείται. Με πάθος. Μπορεί τη μια ημέρα να προκαλεί παλίρροια ενθουσιασμού (αν τον καταλαβαίνεις) και το βράδυ της ίδιας ημέρας να ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων (γιατί δεν τον κατάλαβες). Είναι πραγματικός loco. Εl loco. Είναι ο Μαρσέλο Μπιέλσα. Ιδιόρρυθμος στην ιδιοφυία του. Ο αληθινός κόουτς που οδηγεί τη Μαρσέιγ σε έναν εκπληκτικό πρώτο γύρο τη σεζόν 2014-15 και την πρώτη θέση του πρωταθλήματος και στην εκκίνηση της επόμενης σεζόν, εγκαταλείπει εν μια νυκτί το καράβι και εξαφανίζεται Αύγουστο μήνα. Αυτό το ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο του Μπιέλσα (ναι, υπάρχει το ποδόσφαιρο των πολλών και το ποδόσφαιρο του Μπιέλσα) λατρεύει ο Γουαρδιόλα και τον θεωρεί πρωτοπόρο και ιδιοφυή (όπως και ο Γιορέντε), τον «καλύτερο στον κόσμο». Είναι πραγματικός loco. Εl loco.
Λατρεύεται και μισείται. Με πάθος. Στις συνεντεύξεις κατεβάζει το κεφάλι και κοιτάζει στο πάτωμα, μονολογώντας και αδυνατώντας να καταλάβει. Δεν θέλει να μιλάει στους δημοσιογράφους. Τα τυπικά μόνο. Ξημεροβραδιάζεται με το πώς θα λειτουργήσει στην εντέλεια το επαναστατικό, χρόνια τώρα, 3-3-3-1. Η Μπιλμπάο και η Μαρσέιγ το έπαιξαν μοναδικά. Στη Λιλ γοητεύτηκε από το αγωνιστικό πλάνο. Τριετές σχέδιο δημιουργίας ομάδας, στη λογική της Μονακό για να κατακτήσει το πρωτάθλημα, όπως έκανε πάντως η Λιλ ως γηπεδούχος-φιλοξενούμενη στο Μετροπόλ-Βιλνβέβ-Ντ’ Ασκ με προπονητή τον Γκαρσιά το 2011.
Την πρώτη χρονιά του Μπιέλσα στο γαλλικό βορρά, η διοίκηση στην μετά Σεντού εποχή, δαπάνησε 60 εκατομμύρια ευρώ για να πάρει παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά. Μεταξύ αυτών και ταλέντα από τη Βραζιλία (Αραούχο, Μάια, Μέντες). Η εκκίνηση εντυπωσιακή με νίκη 3-0 επί της Ναντ του Ρανιέρι. Και μετά, σκοτάδι και αμφισβήτηση. Ο Μπιέλσα διαφωνεί με τον Κάμπος, αλλά τον αποδέχεται αρκεί να μην μπαίνει στα χωράφια του, βλέπει την ομάδα του να παραπατά και τους ποδοσφαιριστές να δυσκολεύονται να αφομοιώσουν την τακτική παιχνιδιού του, η Λιλ χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της και ξαναβρίσκει τρίποντο τη 12η αγωνιστική, εκτός έδρας με την ουραγό Μετς. Με την Σεντ Ετιέν το 3-1 στο «Μορουά» είναι η καλύτερη εμφάνιση στη σεζόν και ο Μπιέλσα που ήταν υπ’ ατμόν, αναθάρρησε, μέχρι να προσγειωθεί από την Αμιάν και να δει την ομάδα του προτελευταία στο πιο αμφίρροπο Σαμπιονά στη Γαλλία τα τελευταία χρόνια.
Τελικά, στον πάγκο της γαλλικής ομάδας έμεινε τελικώς μόνο για 13 παιχνίδια! Η επιθυμία του να βρεθεί στο πλευρό του στενού συνεργάτη του Μπονίνι πριν φύγει από τη ζωή, χτυπημένος από καρκίνο του προστάτη, δεν έγινε αποδεκτή από τη Λιλ και ο Μαρσέλο Μπιέλσα απάντησε: “εγώ θα πάω κι εσείς να κάνετε ό,τι νομίζετε”.
H Λιόν, από την άλλη πλευρά δεν είχε ποτέ ανάγκη προπονητή με προσωπικότητα που θα χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι του Ζαν Μισέλ Ολάς. Ο ιδιοκτήτης-πρόεδρος της Ολιμπίκ επιβάλει το μονοδιάστατο και αποτελεσματικό μοντέλο διοίκησης. Τη διαδρομή την αποφασίζει αυτός, παρέα με τον σύμβουλο Μπερνάρ Λακόμπ και τον έμπειρο Ζεράρ Ουλιέ. Αυτούς ξέρει χρόνια τώρα, αυτούς εμπιστεύεται ακόμη και τώρα. Τον καιρό της μονοκρατορίας της, η Λιόν των επτά συνεχόμενων τίτλων άλλαξε πέντε προπονητές με χαρακτηριστική ευχέρεια. Ο Αλέν Περέν τσακώθηκε αφού δεν πέρασε η φιλοσοφία του, ο Κλοντ Πιέλ έφυγε μετά από τρία άτιτλα χρόνια και συνέχισε τη διαμάχη του με τον Ολάς στα δικαστήρια. Μόλις άρχισε η αναπόφευκτη αγωνιστική κάμψη, έγινε στοχευμένη στροφή στις γεμάτες ταλέντο ακαδημίες, ταλέντα προέκυψαν πολλά, προπονητές που ξέρουν το σύλλογο (Γκαρντ, Ζενεζιό) αρκετοί. Από το 2015 η Λιόν πορεύεται και μπαίνει στο νεόδμητο γήπεδό της με προπονητή τον Μπρουνό Ζενεζιό, χωρίς, όπως και ο Ρεμί Γκαρντ, καμία παράσταση της Λιγκ1. Πάντως, παρά τα όσα συμβαίνουν, η Λιόν είναι η μοναδική γαλλική ομάδα πίσω από την Παρί που μπορεί να ανεβάσει, έστω και με αφέλεια, πολλούς παίχτες από τις πίσω γραμμές, να βγάλει επιθετικότητα πιέζοντας ασφυκτικά τον αντίπαλο.
Τελικός σταθμός η Μαρσέιγ. Προς τη Μασσαλία και τη νέα του ομάδα, τη Μαρσέιγ, ο Μήτρογλου πήγε τραυματίας, έξι λεπτά πριν το μετεγγραφικό φινάλε, με ποσό 25 εκ ευρώ! Οι οπαδοί γκρίνιαξαν: Mitroglou; Who is Kostas; Οι Γάλλοι, είχαν πρώτο στη λίστα τον Ζιρού και μετά τον Μπάκα, αλλά τελικά λόγω κωλυμάτων κατέληξαν στον Έλληνα επιθετικό. Η Ολιμπίκ χτίστηκε το καλοκαίρι (για να διεκδικήσει τίτλους, από Εϊρό, Θουμπιθαρέτα και τον προπονητή της) για να παίζει 4-3-3, όταν όμως η εικόνα της αλλοιώθηκε με Μονακό και Ρεν (9γκολ παθητικό σε δυο ματς), ο Ρούνι Γκαρσιά άλλαξε ρότα και κατέληξε σε σύστημα 4-2-3-1. Κοινώς, και στους δυο σχηματισμούς, ένας επιθετικός στην κορυφή, ο Ενζί. Ο Μήτρογλου στη Μπενφίκα έκανε θραύση στο 4-4-2 με Ζόνας δίπλα του (88 συμμετοχές, 52 γκολ) και έβαλε το όνομά του δίπλα σε αυτά δεινών σκόρερ στην ιστορία των επιθετικών της χώρας (Φαλκάο, Τζάσκον Μαρτίνεζ). Ο Γάλλος κόουτς παίζει με Ανγκισά παρτενέρ του Λουίζ Γκουστάβο και βάζει μπροστά τους τον Παγέ, για να έχει ακραίους Οκάμπος και Τοβέν. Θυσιάζει έτσι τον Σανσόν που είναι κεντρικό χαφ και όποτε τον έστειλε πλάγια στην επίθεση, δεν δικαιώθηκε. Για να μπει στην ενδεκάδα ο Μήτρογλου σε 4-4-2, θα πρέπει ο Παγέ να κινηθεί ως εξτρέμ (όπως στη Σεντ Ετιέν) και να κάνει δουλειά Παγέ, ο Ζερμέν ή ο Ενζί. Από την άλλη, μπορεί ο Μήτρογλου να έχει τρομερά τελειώματα και να είναι ιδανικός παίκτης περιοχής, αλλά ο Ενζί βγαίνει εκτός περιοχής, παίρνει μπάλα, κάνει παιχνίδι, κοινώς είναι πιο γρήγορος και ευέλικτος από τον Έλληνα επιθετικό. Μερικοί, μόνο, από τους λόγους που δεν έχει πάρει πολλούς αγώνες ο Μήτρογλου.
Συγκεντρωτικά στατιστικά: Κατοχή μπάλας: 1) Παρί 63,5%, 2) Νις 56,3%, 3) Μαρσέιγ 55.4%. Σουτ ανά αγώνα: 1) Παρί 17,4, 2) Μαρσέιγ 16,4, 3) Λιόν 14,4. Ακρίβεια πάσας: 1) Παρί 89,3%, 2) Νις 87,%, 3) Μαρσέιγ 84,4%. Εξάρτηση από τον επιθετικό (γκολ) : 1) Μπαλοτέλι 12/28 ήτοι 43%, 2) Eτκαμπί (Ανζέ) 10/25 ή 40%, 3) Φαλκάο- Φεκίρ 16/51- 31%.
Ιταλία- Το σμαράγδι του (ιταλικού) νότου
Η μεθοδικότητα και η εξέλιξη, η πιστοποίηση της προόδου. Λέξεις και προτάσεις που αποδεικνύουν το τι έκανε η Νάπολι στο πρώτο μισό του ιταλικού πρωταθλήματος. Ο προπονητής της ομάδας, Μαουρίσιο Σάρι γνωρίζει πως η ομάδα του έχει αρετές, λόγω των συνεργασιών που φτιάχνει αλλά κατανοεί ότι χωρίς τη μπάλα οι παίχτες του είναι όπως ο Σαμψών, δίχως την κόμη του. Επιλέγει την τετράδα Μέρτενς, Ινσίνιε, Καγιεχόν και Χάμσικ για να πιέσουν την κατοχή του αντιπάλου κι όταν πάρουν τη μπάλα έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν σε μικρούς χώρους με κάθετο παιγνίδι και να φέρουν κυρίως το Μέρτενς σε θέση εκτέλεσης με τις ευνοϊκότερες συνθήκες. Πάντως, στην εντός έδρας αναμέτρηση με τη Γιουβέντους, φάνηκε πως όταν δεν μπορεί να βγάλει με ένταση στο γήπεδο τα προτερήματά της, αδυνατεί να φτιάξει τις προϋποθέσεις ώστε να απειλήσει με συχνότητα την αντίπαλη άμυνα, δεδομένου ότι λόγω των συνεχών τραυματισμών του Μίλικ δεν υπάρχει γνήσιος στράικερ στην ομάδα. Πάντως, έμεινε στην κορυφή του πρώτου γύρου έως το τέλος κι αν επιβεβαιωθούν τα ευρήματα του παρελθόντος, η Νάπολι θα κατακτήσει το πρωτάθλημα. Αυτό διότι 16/23 ομάδες που βρέθηκαν στην κορυφή μετά από 19 αγωνιστικές, πήραν τον τίτλο.
Η άμεση ανταγωνίστρια και δυνάμει σφετερίστρια του τίτλου, η Γιουβέντους, άλλαξε ορισμένα δεδομένα στη δομή της, στον άξονα. Ο Ματιιντί ήρθε και πήρε θέση στη μεσαία γραμμή από την Παρί, στα αριστερά, χαμηλά και εξόχως βοηθητικά για τον Άλεξ Σάντρο, ο Μπεντακούρ αποκτήθηκε για την ποιοτική του πάσα και για να βοηθήσει τον Πιάνιτς να πάρει μέτρα στο γήπεδο.
Ο Ντιμπάλα βοηθάει στην ανάπτυξη και στο σκοράρισμα διότι βρίσκεται πλέον, συνεχώς, κοντά στην περιοχή, ενώ ο Ιγκουαίν είναι καθαρά επιθετικός ρυθμού και φόρμας. Δυνατά σημεία της «Κυρίας» είναι οι ευκαιρίες που βρίσκει από στημένες φάσεις, οι συνεχείς, μέσω συνεργασιών, επιθέσεις από τα πλάγια και φυσικά η αμυντική συνέπεια.
https://www.youtube.com/watch?v=1-GHQTqGvvQ
Ο Μιλίνκοβιτς Σάβιτς, ο παίχτης για την κεντρική βιτρίνα του εφετινού ιταλικού πρωταθλήματος δίνει τον τόνο για τη φετινή πορεία της Λάτσιο. Με έφεση στο κάθετο παιγνίδι και προίκα το Σούπερ Καπ του Αυγούστου, η ομάδα του Σιμόνε Ιντζάγκι παρουσιάζει μία νέα ποδοσφαιρική πρόταση. Ο Τσίρο Ιμόμπιλε, ο κατάλληλος παίχτης, την κατάλληλη στιγμή, στα χέρια ενός προπονητή που ξέρει και μπορεί να πάρει από τον ίδιο τόσο αποτελεσματικότητα στην τελική ενέργεια, όσο και δημιουργία για τους συμπαίχτες του. Μία επιθετική μηχανή, η οποία σε ανοιχτούς χώρους, προκαλεί προβλήματα.
Ο έτερος σύλλογος της πρωτεύουσας, η Ρόμα, με τον Εουσέμπιο ντι Φρατσέσκο στην τεχνική ηγεσία, άλλαξε ρότα. Ο Άλισον ήρθε στη θέση του Σέζνικ, ο Κολάροφ στη θέση του Ντίνιε, ο Στρόοτμαν επέστρεψε σε καλή κατάσταση έπειτα από την πολύμηνη ελέω τραυματισμού απουσία, αλλά η αστάθεια και οι αγωνιστικές αβελτηρίες τόσο εντός όσο κι εκτός έδρας παρέμειναν. Φυσικό αποτέλεσμα, η χαμηλή-εκτός θέσεων του Τσάμπιονς Λιγκ- πορεία στο πρωτάθλημα.
Τέλος οι δύο ομάδες της Λομβαρδίας. Η Ίντερ, η ομάδα του «επίμονου κηπουρού» Λουτσιάνο Σπαλέττι, αρχικά. Ο Ιταλός προπονητής έφτιαξε την ομάδα του σε τρεις πυλώνες. Ο Μάουρο Ικάρντι, ο Ιβάν Πέρισιτς και ο Αντόνιο Καντρέβα, οι βάσεις του κρηπιδώματος. Συντηρητικό ποδόσφαιρο, δεδομένων των πολλών αμυντικών προβλημάτων, καθώς δε διαθέτει στο ρόστερ του αμυντικούς που να μπορούν να βγαίνουν πρώτοι στη μπάλα.
Η Μίλαν ξεκίνησε την αγωνιστική περίοδο με το Βιτσέντζο Μοντέλα στην τεχνική ηγεσία και τελείωσε το γύρο με το Τζενάρο Γκατούζο. Ο Μπονούτσι ήρθε το καλοκαίρι για να ηγηθεί της αμυντικής γραμμής, Ο Κεσιέ μετακόμισε από την Αταλάντα στο Μιλάνο και ο Τσαλχλάνογλου ήρθε από τη Μπάγερ για τα καλά του χτυπήματα, τις ποιοτικές κινήσεις στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και τη μελλοντική προοπτική. Το σχέδιο, ισορροπεί μεταξύ φθοράς και αστοχίας. Οι Σούσο και Αντρέ Σίλβα κινούνται στη μετριότητα και τα σημεία αναφοράς στο γήπεδο είναι δυσδιάκριτα. Η αστάθεια και η αδυναμία στο να χαμηλώνει και να ελέγχει το ρυθμό των αγώνων στοιχίζει έως σήμερα στη Μίλαν.
Επιπρόσθετα, στις 8 του περασμένου Ιουνίου η Μπενεβέντο, ομάδα της Καμπανίας νίκησε με σκορ 1-0 την Κάρπι στα πλέι οφ της Σέριε Β και πανηγύρισε την άνοδό της στη Σέριε A για πρώτη φορά στην ιστορία της. Κανείς δεν φανταζόταν ότι τα οι πανηγυρισμοί εκείνης της ημέρας, θα μετατρέπονταν σε εφιάλτη λίγους μήνες μετά. Στο φετινό πρωτάθλημα οι “στρεγκόνι” έφτασαν τις δώδεκα ήττες σε ισάριθμα ματς. Η δωδέκατη διαδοχική ήττα που ήρθε στο Τορίνο από τη Γιουβέντους, ήταν κι εκείνη με την οποία η Μπενεβέντο έσπασε το αρνητικό ρεκόρ που κατείχε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επί 87 ολόκληρα χρόνια. Το ρεκόρ της χειρότερης εκκίνησης στα πέντε μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα
Τη σεζόν 1930/31 η Γιουνάιτεντ είχε υποστεί δώδεκα διαδοχικές ήττες. Κατάφερε να νικήσει στο 13ο με αντίπαλο την Μπέρμιγχαμ, όχι και να παραμείνει στην κατηγορία στο τέλος της σεζόν.
Συγκεντρωτικά στατιστικά: Κατοχή μπάλας: 1) Nάπολι 59,7%, 2) Ρόμα 56,6%, 3) Γιουβέντους 56,3%. Σουτ ανά αγώνα: 1) Ρόμα 17.9, 2) Νάπολι 17.8, 3) Μίλαν 17.4. Ακρίβεια πάσας: Nάπολι 87.8%, 2) Γιουβέντους 86.8%, 3) Ίντερ 85.3%. Εξάρτηση από επιθετικό (γκολ): 1) Ικάρντι 18/36 ήτοι 50%, 2) Ιμόμπιλε 20/53 και Κουαλιαρέλα (Σαμπντόρια) 15/39 ή 38%, 3) Τζέκο 9/31- 29%.
Ισπανία- To μεθοδικό μυρμήγκι
Η μετακόμιση από τη χώρα των Βάσκων για τον Ερνέστο Βαλβέρδε και η έναρξη της συνεργασίας με τη Μπαρτσελόνα, όπως επίσης και η φυγή του Νεϊμάρ για το Παρίσι, ήταν δύο από τα γεγονότα που συντάραξαν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο το προηγούμενο καλοκαίρι. Εάν συνυπολογίσουμε τόσο την απώλεια όσο και την εικόνα της ομάδας στο Σούπερ Καπ με τη Ρεάλ τον Αύγουστο, γίνεται αντιληπτό πόσο δύσκολο ήταν το έργο του Βαλβέρδε. Παρά την απόκτηση, κοστοβόρα, του Ντεμπελέ από τη Μπορούσια, ο Παουλίνιο ήταν ο παίχτης που έπαιξε τον κρίσιμο ρόλο στον αγωνιστικό χώρο. Ένας επιπλέον μέσος, μεγαλύτερος έλεγχος του ρυθμού, παίχτης που απειλεί ευθέως από τις πίσω γραμμές, στήριγμα σε Μπουσκέτς και Ινιέστα, μέχρι να επανέλθει σε καλή αγωνιστική κατάσταση ο Ράκιτιτς. Μία κίνηση και ο Μέσι, πανταχού παρών και πλέον με μικρότερα μέτρα και χώρους προς υπεράσπιση, έδεσαν την ομάδα. Η ομάδα της Καταλονίας έμεινε αήττητη για 29 αγώνες (συμπεριλαμβάνονται Κύπελλο, Πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ).
Ο Ζινεντίν Ζιντάν, απόλυτος πρωταγωνιστής στην παρουσία του στον πάγκο της Ρεάλ, αντιμετωπίζει την πρώτη αγωνιστική κρίση στα δύο και κάτι χρόνια στη Μαδρίτη ως προπονητής.
Αξίζει να θυμηθούμε πως ο Ζιντάν πέτυχε να κατακτήσει το πρωτάθλημα με τη Ρεάλ και το δεύτερο συνεχόμενο Τσάμπιονς Λιγκ εισάγοντας ορισμένες καινοτομίες. Άλλαξε, πρωτίστως, την προσέγγιση που είχε για το παιγνίδι ο Ρονάλντο. Ήδη, με το Μουρίνιο, ο Πορτογάλος επιθετικός άφησε τη θέση του στα άκρα και πήρε ένα ρόλο στην κορυφή της επίθεσης ή έστω πιο κοντά στο κουτί. Παρατηρώντας τους αριθμούς, συμπεραίνουμε ότι ο Ρονάλντο παρουσιάζει μία κάμψη στον απόλυτο αριθμό σε ντρίμπλες αλλά αυξάνει κατακόρυφα και με σταθερότητα στις υψηλές τιμές, τα γκολ και τις τελικές πάσες του. Ο Ζιντάν, τον ξεκούρασε αρκετά πέρυσι, αποθεραπεύτηκε πλήρως από όλα τα προβλήματα που αντιμετώπισε το 2015-16 και κατά τη διάρκεια του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και επέστρεψε, με στόχο να ενταχθεί συντηρητικά στο σύνολο. Πολλές ήταν δε οι φορές που ο Γάλλος τεχνικός άλλαζε από τη μία αγωνιστική στην άλλη τα 8/11 της ομάδας του. Εκείνο το στοιχείο που διαφοροποιήθηκε σε σχέση με την περασμένη αγωνιστική περίοδο είναι η πώληση του Μοράτα. Προξενεί ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση το γεγονός ότι δεν αναπληρώθηκε το κενό του, ενώ και ο ίδιος αποχώρησε με ένα σχετικά μικρό ποσό, αναλογικά με την στομφώδη παρουσία του, το χρόνο συμμετοχής του και τις λύσεις που έδινε. Το κρυφό χαρτί του Ζιντάν εξαφανίστηκε, η Ρεάλ κλήθηκε να αντιμετωπίσει χωρίς να έχει έτοιμους αντικαταστάτες, τον τραυματισμό του Μπέιλ και την ποινή του Ρονάλντο, όπως και την κακή κατάσταση του Μπενζεμά. Ενδεχομένως να παρασύρθηκε και από την ανωτερότητα που έδειξε απέναντι στη Μπαρτσελόνα στους τελικούς του Σούπερ Καπ. Οι Βάθκεθ και Ασένσιο είναι μικρά διαμάντια, ωστόσο, είναι άδικο να κριθούν όταν πρέπει να αντικαταστήσουν παίχτες, με διάρκεια και παραστάσεις. Το δεύτερο κερδίζεται με την εμπειρία, το πρώτο με τη συνέπεια.
Η Ατλέτικο Μαδρίτης έκανε ντεμπούτο στο νέο της σπίτι στον αγώνα με τη Μάλαγα για την τέταρτη αγωνιστική του ισπανικού πρωταθλήματος. Η Ατλέτικο Μαδρίτης αγωνιζόταν για 51 χρόνια στο «Vicente Calderon».Τελευταίος τίτλος που κατέκτησε εκεί είναι το πρωτάθλημα της σεζόν 2013-14. Το «Wanda Μetropolitan Stadium» πληρεί όλα τα κριτήρια 5 αστέρων της UEFA και βρίσκεται στο τρέξιμο για να φιλοξενήσει τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ για το 2019. Να σημειωθεί ότι το νέο γήπεδο είναι μεγαλύτερο κατά 12.000 θέσεις από το «Vicente Calderon» και αυτό είχε ως αποτέλεσμα φέτος να πουληθούν τα περισσότερα εισιτήρια διαρκείας στην ιστορία της ομάδας. Επίσης, στο εσωτερικό του γηπέδου υπάρχουν ειδικές πλακέτες με τα ονόματα των παικτών που έκαναν 100 συμμετοχές και πάνω με το έμβλημα της ομάδας.
Λίγο μετά τη μυθιστορηματική επιστροφή από το 0-3 για τη Σεβίλλη (3-3) έγινε γνωστό πως ο τεχνικός των Ανδαλουσιανών, Εδουάρδο Μπερίσο, πάσχει από καρκίνο του προστάτη. Ωστόσο την Τετάρτη 20/12 κι ύστερα από την ήττα με 3-1 από τη Σοσιεδάδ, που ήταν προφανώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τη διοίκηση της Σεβίλλης, την Παρασκευή 22/12 αφού ευχαρίστησε τον Εδουάρδο Μπερίσο, ανακοίνωσε επίσημα την απόλυσή του. Οι Ανδαλουσιανοί είχαν πάρει ένα βαθμό στην τελευταία τριάδα αγώνων και με έξι ήττες σε 17 αγωνιστικές και η τέταρτη θέση που οδηγούσε στο Τσάμπιονς Λιγκ απομακρυνόταν.
Συγκεντρωτικά στατιστικά: Kατοχή μπάλας: 1) Mπαρτσελόνα 60.2%, 2) Ρεάλ Μαδρίτης 57.7%, 3) Σοσιεδάδ 55%. Σουτ ανά αγώνα: 1) Ρεάλ Μαδρίτης 19.6, 2) Μπαρτσελόνα 15.6, 3) Σοσιεδάδ 14.1. Ακρίβεια πάσας: 1) Ρεάλ Μαδρίτης 88%, 2) Mπαρτσελόνα 87.7%, 3) Μπέτις 84.6%. Εξάρτηση από επιθετικό (γκολ): 1)Άσπας (Θέλτα) και Στουάνι (Χιρόνα) 12/35 και 10/29 ήτοι 34%, 2) Μέσι 19/57 ή 33%, 3) Μπακαμπού 9/28- 32%.
Πηγές άντλησης των στατιστικών στοιχείων ήταν οι επίσημες ιστοσελίδες των πρωταθλημάτων, όπως επίσης και οι www.whoscored.com και www.understat.com.