Home >> Sports >> Ο ήχος των χρωμάτων

Ο ήχος των χρωμάτων

Αισθητική ορίζεται η σχέση του ατόμου με την κοινωνία, η οποία αποτελεί γέννημα των υλικών αγαθών της πραγματικότητας. Ο άνθρωπος διαμορφώνει το περιβάλλον. Σε όλες τις κοινωνικές δομές υπάρχει καθορισμένη παραγωγή. Οι αισθήσεις του ατόμου διαμορφώνονται κοινωνικά.

Αυτά αποτελούν τον  πρόλογο για τον αγώνα του Ολυμπιακού με τη Μπάγερν Μονάχου σε επίπεδο νέων και ανδρών σε αντιδιαστολή με τα απογευματινά σουλάτσα των “επιστημόνων”-σε σχηματισμό, δράση, αποτελεσματικότητα και διαφυγή όμοια με εκείνη των ταγμάτων εφόδου της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις καταδρομές στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Φαβέλα.

Η εξέλιξη του ποδοσφαίρου απαιτεί από τις ομάδες, εφόσον θέλουν να διακριθούν, να έχουν αποτελεσματικό τρόπο να επιτεθούν όταν έχουν τη μπάλα και όταν αμύνονται να έχουν πλάνο αξιοποίησης των ευκαιριών που θα τους παρουσιαστούν.

Σε σύγκριση με την αναμέτρηση με την Τότεναμ, ο Ολυμπιακός είναι φανερό πως έχει μπει σε μια διαδικασία συντήρησης και καταμερισμού δυνάμεων, γεγονός θεμιτό, καθώς πρώτος στόχος είναι το πρωτάθλημα από τα επίσημα χείλη και ο πρωταθλητής εφέτος προκύπτει μέσω των πλέι οφς. Η προσπάθεια του Αυγούστου, σε υπερθετικό βαθμό μάλιστα, κάπου πρέπει να εκτονωθεί. Η κατάσταση επιδεινώθηκε με τους τραυματισμούς και τις απουσίες των Φορτούνη, Βαλμπουενά, Μπενζιά, Σισέ και δευτερευόντως του Τοροσίδη. Είναι εμφανές ότι η ένταση στα μαρκαρίσματα έχει υποχωρήσει ενώ και η αυτοπεποίθηση ορισμένων ποδοσφαιριστών δεν βρίσκεται στο επιθυμητό επίπεδο. Αναφερόμαστε στο Σεμέδο. Ο Πορτογάλος μετά την επιστροφή του και τις κλήσεις του στην εθνική ομάδα της χώρας του, έχει διαφοροποιήσει, ελαφρώς, την προσέγγιση στο ίδιο το παιγνίδι. Πιθανότατα, αντιλήφθηκε τη διαφορά επιπέδου σε σχέση με το πρωτάθλημα και την κλάση του και αυτό τον οδηγεί σε λανθασμένη κατανόηση της πραγματικότητας. Το αρχικό πέταγμα στο διασκελισμό έχει εξαφανιστεί, ενώ και τα προβλήματα με τη μπάλα στα πόδια εμφανίζονται. Επίσης, δυσκολεύεται αρκετά όταν ο αντίπαλος κινηθεί ευθεία επάνω του και έχει την ευχέρεια να αλλάζει κατεύθυνση.

H Mπάγερν με 63,4% ελέγχου σε Μπουντεσλίγκα και Τσάμπιονς Λιγκ, παρατάχθηκε με το Μίλερ αντί για τον Πέρισιτς ή τον Κομάν. Ο Κόβατς προσπάθησε εφαρμόζοντας τέτοια μέθοδο και διάταξη να έχει ένα δεύτερο παίχτη μαζί με τον Κουτίνιο ανάμεσα στη μεσαία και την αμυντική γραμμή των Πειραιωτών. Η συγκεκριμένη κίνηση, με την παρουσία του Τιάγκο πιο χαμηλά στο γήπεδο βοήθησε στο να απομονωθεί ο Ομάρ και με την αδυναμία του Ποντένσε να ακολουθήσει τον Αλάμπα, ο Γερμανός και ο Γκνάμπρι, έβγαζαν συνεχώς συγχρονισμένες τακτικές ανισορροπίες από την αριστερή πλευρά. Το πειραματικό δίδυμο των Παβάρ και Ερνάντες, δύο πλάγιοι οπισθοφύλακες σε θέση κεντρικών αμυντικών,δηλαδή, δεν αντιμετώπισε ζητήματα καθώς απουσίαζε η κάθετη πάσα από την ανάπτυξη του Ολυμπιακού και με εξαίρεση το πρώτο τέταρτο του δεύτερου ημιχρόνου, δεν πιέστηκαν. Ούτε,βέβαια, και η μπάλα πήγε με καλές προϋποθέσεις μέσα στην περιοχή.

Οι Γερμανοί ξεκίνησαν ανοίγοντας τις γραμμές τους για να απλωθούν και να δυσχεράνουν τη δημιουργία και σε αντίθεση με τον αγώνα με την Τότεναμ, η ποιότητα των μεταβιβάσεων των ερυθρόλευκων ήταν κακή. Οι Γκιγέρμε, Καμαρά και Μπουχαλάκης έπρεπε ως μόνη διαφυγή και αξιοποίηση των συμπαιχτών τους για το χτίσιμο και τα ανεβάσματα σημαδέψουν και να περάσουν διαγώνιες μπαλιές με κύριους αποδέκτες τους Τσιμίκα, Μασούρα και λιγότερο τον Ποντένσε. Ο Βαλμπουενά που πλάγιαζε και έβαζε το βραχύσωμο εξτρέμ στον αγώνα, απουσίαζε.

Ο Νίκο Κόβατς αφού διαπίστωσε πως έπαιρνε δυσανάλογες τελικές-καθαρές προσπάθειες συγκριτικά με την πίεση που ασκούσαν οι παίχτες του, έστειλε τον Κουτίνιο στην αριστερή πλευρά, μετέφερε δεξιά τον Γκνάμπρι και τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν να τον παροπλίσει. Ο κεντρικός δημιουργός, απελευθερωμένος στο πλάι και ο Μίλερ δίπλα στον Λεβαντόφσκι για να ανοίγει τις αποστάσεις των Μεριά, Σεμέδο. Η ταχύτητα των εναλλαγών της μπάλας από το γερμανικό σύλλογο ήταν παροιμιώδης αλλά με εξαίρεση δύο πλαγιοκοπήσεις του Κίμιχ, τίποτα περισσότερο. Εξαιτίας της προσήλωσης στα καθήκοντα της ανάσχεσης στο πεδίο των κεφαλιών αλλά και των παρεμβάσεων στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου απ’τον Τσιμίκα το 1-1 του ημιχρόνου, ήταν το ιδανικότερο σενάριο βάσει των συνθηκών.

Ο Πέδρο Μαρτίνς, τοποθετώντας, αναγκαστικά, όλους τους κεντρικούς μέσους που είχε στη διάθεσή του, ήξερε ότι θα είχε δυσκολία στην αντιμετώπιση της πρωταθλήτριας Γερμανίας. Άρα, τα ζητούμενα ήταν αφενός να παγώσει το τέμπο και αφετέρου να χτυπήσει ξέροντας όπως αποδείχτηκε στην πράξη, πως η ομάδα του ήταν σε θέση και επιτεθεί μαζικά έχοντας παράλληλα αμυντική ασφάλεια για δεκαπέντε συν δέκα λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο. Αρχικά ο Μπουχαλάκης και οι τοποθετήσεις του. Έπειτα το κράτημα μπάλας, η σκληράδα και η υπομονή για να τροφοδοτήσει τον κατάλληλο συμπαίχτη ο Καμαρά, έδωσαν την ευκαιρία στους Πειραιώτες να αναζητήσουν τη στιγμή τους μέχρι το τελευταίο λεπτό και όπως αναμενόταν από τη συνολική προσπάθεια, να καταχειροκροτηθούν.

Πολύτιμοι συντελεστές ήταν επιπλέον και οι Αραμπί και Μασούρας. Ο Mαροκινός στην Καέν αλλά κυρίως στη Γρανάδα λειτουργούσε ως εξτρέμ ο οποίος με τα τρεξίματα του και την απαλλαγή μέσα στην περιοχή, έκανε καριέρα και έσωζε για τέσσερα χρόνια την ισπανική ομάδα. Η χρησιμοποίησή του στη βασική ενδεκάδα ήταν και μια επιβράβευση από τον προπονητή του για τη συνέπεια και την παρουσία στο πρωτάθλημα. Από παίχτης των καθυστερήσεων σε Φάληρο με Τότεναμ, Βελιγράδι με Ερυθρό Αστέρα και Ο.Α.Κ.Α με Παναθηναϊκό, στην κεντρική σκηνή με τη Μπάγερν. Η παρουσία και κυρίως τα κλεψίματα του Μασούρα έδωσαν τη δυνατότητα στην ομάδα του να μένει ψηλά στο γήπεδο για μεγάλο χρονικό διάστημα και ακόμη περισσότερο να επανακτάται η μπάλα γρήγορα όταν χάνεται, με αποτέλεσμα ο πυρήνας της επιθετικής βαρύτητας να μη χρειάζεται να διανύσει και να καλύψει πολλά μέτρα.

Συνολικά, ο Ολυμπιακός υπερίσχυσε σε ντρίμπλες (10-5), υστέρησε σε εύστοχες πάσες (79%-87%), ενώ τα σουτ ήταν 10 έναντι 17 της γερμανικής ομάδας.

Μετά τη λαίλαπα των Μπέντο, Χάσι, Γκαρθία και τη συμμετοχή του Ολυμπιακού στους ομίλους σε ρόλο άεργου παρία, ο Μαρτίνς χτίζει μια ανταγωνιστική και καλά γυμνασμένη ομάδα για δεύτερη χρονιά. Ορθότερα, η τρέχουσα είναι φυσική συνέχεια της προηγούμενης με καλύτερα εργαλεία. Μοναδικό ψεγάδι οι βαρυσήμαντες διοικητικές δηλώσεις και το άγχος με το οποίο φόρτισαν το μυαλό του προπονητικού επιτελείου. Το ναυάγιο της Σερβίας, είναι δεδομένο πως μπορούσε να αποφευχθεί.

Άλλωστε, η ανθρωπιά των αισθήσεων γίνεται μέσα από την εργασία. Οι αισθήσεις αποκτούν αντικείμενο και το αντικείμενο διαμορφώνει την αίσθηση.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *