Σε ενεστώτα χρόνο, οι πολιτικές ζυμώσεις καθορίζουν και ως ένα βαθμό επιλέγουν ποιοι θα εξοπλίσουν ενεργειακά την ευρωπαϊκή ήπειρο τις ερχόμενες δεκαετίες, προσπαθώντας να μειώσουν την εξάρτηση από τη Ρωσία. Το μεγάλο θέμα, για την Ευρωπαϊκή Ένωση, παραμένει ο πανταχόθεν βαλλόμενος αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου Νορντ Στριμ 2 που μέσω της Βαλτικής Θάλασσας θα προσφέρει ρωσικό φθηνό φυσικό αέριο στη Γερμανία. Πρόκειται για ένα έργο αξίας 9,5 δισ. ευρώ, που θα διπλασιάσει την ποσότητα αερίου που μπορεί να προμηθεύει η Γκαζπρόμ από τη θάλασσα της Βαλτικής κι έτσι θα εξασφαλίσει συνεχή και σταθερή ροή αερίου στη Δυτική Ευρώπη, σε μια συγκυρία μάλιστα που η εγχώρια παραγωγή, σε χώρες όπως η Ολλανδία, φθίνει διαρκώς. Για τη Ρωσία από την άλλη, η σημασία του έργου υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι η Δυτική Ευρώπη είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγικός της προσανατολισμός και η σοβαρότερη πηγή κερδών.
Οι συζητήσεις τέτοιας περιεκτικότητας οδηγούν στην αδήριτη αναγκαιότητα μιας περαιτέρω ανάλυσης των γεωστρατηγικών θεμάτων, αλλά εδώ θα ασχοληθούμε με αγωνιστικά ζητήματα και συγκεκριμένα με τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν.
Αρχικά, να τονίσουμε πως το ποδόσφαιρο, ακόμη και στις μέρες μας, αποτελεί στη βάση του οικοδομήματός του, λαϊκό άθλημα. Άρα, το κόστος μεταφορά, διαμονής και εισιτηρίων ήταν και παραμένει ένα ζήτημα το οποίο επιμελώς κρύφτηκε την τελευταία εικοσαετία με το πρόσχημα της απάλειψης της βίας στα γήπεδα. Καλό το παραμύθι σας αλλά δεν έχει δράκο! Η μόνη ουσιαστική διαφοροποίηση συνίσταται στο γεγονός ότι οι αγριάδες μεταφέρθηκαν μακριά από τις τηλεοπτικές κάμερες. Σε κάποιο πάρκο, κάποιο στενό δρόμο, μικρή σημασία έχει. Η δημοφιλία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και χειραγώγησης είναι κατά κανόνα εφήμερη και ο καπιταλισμός της επιτήρησης στρέφει φορώντας το μανδύα της ηθικής ανωτερότητας αλλού την προσοχή του.
Στατιστική αποτύπωση
Η φετινή Πρέμιερ Λιγκ ήταν δίκαιη. Η Τσέλσι, η οποία πήρε στο τέλος την 3η θέση, είχε την καλύτερη εικόνα απ’τις υπόλοιπες τέσσερις του Top6, άσχετα αν απέχει κι εκείνη πάρα πολύ απ’το δίδυμο στην κορυφή. Τότεναμ, Άρσεναλ και Γιουνάιτεντ δεν κατάφεραν ποτέ να ξεκολλήσουν από τη μετριότητα όσον αφορά την αμυντική λειτουργία και φυσιολογικά οι δύο τελευταίες έμειναν εκτός Τσάμπιονς Λιγκ. Έτσι, η Τσέλσι προσπάθησε να αλλάξει πολλά με τον Σάρι, αλλά στην ουσία δεν απείλησε περισσότερο σε σχέση με τη δίχρονη εκδοχή του Κόντε ενώ η Άρσεναλ ήταν περισσότερο αποτελεσματική, παρά απειλητική, αφού βρήκε 65 γκολ με τελικές για 58.
Αν επισκεφτείτε την ιστοσελίδα understat.com θα παρατηρήσετε, κάνοντας τις απαραίτητες αναγωγές ότι η Τσέλσι μάλλον αδικείται από τη βαθμολογική της συγκομίδη. Δεν θα μπορούσε να τερματίσει πάνω από την 3η θέση, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να έχει περισσότερους από τους 72 βαθμούς που μάζεψε, αν δεν άφηνε 22 στα ματς που ήταν ανώτερη βάσει των δεικτών xGoals και xAssists, οι οποίοι μετρούν την αποτελεσματικότητα συγκριτικά με την ποιότητα κάθε ευκαιρίας. Χαρακτηριστικά παράδειγμα αυτών είναι η Κιέβο Βερόνα, η οποία στην αναμέτρηση με τη Φροζινόνε και τη στείρο 0-0 είχε μόλις 0.02 xGoals. Δηλαδή, μηδαμινή επιθετική δραστηριότητα. Όταν η προσοχή μεταφερθεί στην άμυνα παρατηρούμε τα εξής. Με γνώμονα την έλευση του Γκουαρδιόλα στη Σίτι, Άρσεναλ και Τσέλσι έχουν πτωτική πορεία. Η Τσέλσι με τον Σάρι βελτιώθηκε φέτος στην επίθεση, αλλά ήταν χειρότερη στην άμυνα. Η ομάδα του Έμερι έπεσε σε όλες τις κατηγορίες σε σύγκριση με τους δείκτες της με τον Βενγκέρ αλλά η πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ και η φόρμα των Λακαζέτ, Ομπαμεγιάνγκ την κράτησαν από τη γενική κατρακύλα του διμήνου Μάρτιος-Απρίλιος 2019.
Άρσεναλ
Η έλευση του Λένο δε συνοδεύτηκε με σταθερή αμυντική διάταξη κι αυτό καθώς το δίδυμο Μουστάφι και Παπασταθόπουλου ποτέ δεν στάθηκε στο ύψος των απαιτήσεων. Μερικά στοιχεία του παιγνιδιού των “κανονιέρηδων” είναι το χτίσιμο των επιθέσεων από τα αριστερά, το ποδόσφαιρο κυριαρχίας όταν αντιμετώπιζαν ομάδα κατώτερου επιπέδου, οι παίχτες από τις πίσω γραμμές που συνδράμουν στο σκοράρισμα όπως ο Ράμσεϊ. Επίσης, η άμεση μεταβίβαση από την άμυνα στην επίθεση της μπάλας με μακρινές μπαλιές έχοντας τους Ομπαμεγιάνγκ και Λακαζέτ στο όριο του οφσάιντ.
Ωστόσο, αντιμετωπίζουν προβλήματα όταν πρέπει να αμυνθούν σε ψηλά μέτρα με ταλαντούχους ποδοσφαιριστές σε τεχνικό επίπεδο. Προσθέστε τα ατομικά λάθη και την αδυναμία στην προστασία του προβαδίσματος στο σκορ, τη δυσκολία αναχαίτισης και διαγώνιας κάλυψης από τους Μπεγερίν και Μονρεάλ και θα αντιληφθείτε πως η πραγματικά μεγάλη στιγμή για την Άρσεναλ ήταν η ανατροπή του 3-1 με τη Ρεν στη φετινή διοργάνωση.
Οι Τορέιρα, Τζάκα και Γκουεντουζί είναι σκληροί ποδοσφαιριστές αλλά όχι τακτικά συνεπείς. Με τον Εζίλ εκτός των βασικών επιλογών, ο Μιχιταριάν (απών από τον τελικό), επωμίζεται το βάρος της δημιουργίας ενώ ο Λακαζέτ βολεύεται σε ρόλο δεύτερου επιθετικού δίπλα στο Γκανέζο Ομπαμεγιάνγκ.
Tσέλσι
Η έτερη ομάδα του Λονδίνου, με το Μαουρίτσιο Σάρι στην τεχνική ηγεσία αποφάσισε να φύγει από τη λογική των προκατόχων Μουρίνιο, Κόντε, Ντι Ματέο και των διαχειριστών Βίλας Μπόας και Αντζελότι και να στηρίξει ένα επιθετικογενές πλάνο με τον πρώην προπονητή της Νάπολι. Κύρια διαφοροποίηση είναι η προσέγγιση γύρω από τον Αζάρ. Ο Βέλγος παίζει πιο κοντά στην περιοχή, δεν αρχίζει τις προσπάθειές του από το ύψος της μεσαίας γραμμής αλλά πιο κοντά στο κουτί, συνεργάζεται με τον χρησιμότατο Ζορζίνιο και φτιάχνει συνεργασίες στην πλευρά είτε με τον Έμερσον είτε με τον Αλόνσο. Ακόμη, πατάει με συχνότητα περιοχή και έχει ανεβάσει τους αποδοτικούς του δείχτες. Πλήγμα, η πιθανότατη, απουσία του Καντέ από τον τελικό και στοίχημα αν θα καταφέρει ο Κόβασιτς με τον πολιτογραφημένο Ιταλό να κρατήσουν το χώρο εκείνο παρέχοντας ασφάλεια στην αμυντική γραμμή και τη δυνατότητα στην επιθετική τριάδα να μένει σε τέτοια θέση έτσι ώστε ο μεν Πέδρο να παίζει δίπλα στον Ιγκουαίν έχοντας εκτελεστικό ρόλο, μικρογραφία εκείνου της Μπαρτσελόνα, και ο δε Αζάρ να καθορίζει τη στάθμη της ορμής στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου.
Κύριο γνώρισμα των “μπλε” είναι οι κάθετες πάσες, η ανάγκη διαρκών επελάσεων από τους πλάγιους αμυντικούς, η τριγωνική ανάπτυξη σε λίγα εκατοστά με τη σύμπραξη των Κόβασιτς-Ζορζίνιο-Αζάρ αρκεί για να μεταφέρει το εκκρεμές με αμεσότητα ώστε να απελευθερώσει την πίεση.