Ο έρωτας τυφλώνει, σε κάνει πιο μαλθακό, λένε. Τι συμβαίνει όμως πριν περάσεις την γέφυρα, όταν δεν ξέρεις αν έχεις ερωτευτεί, όταν η καρδιά δεν ραγίζει-αλλά μπορεί να πληγώσει ανεπαίσθητα τον ψυχικό σου κόσμο; Ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν ο Α δεν ασκεί «συνισταμένη νευτωνική ερωτική δύναμη» στον Β και ο Β νιώθει πληγωμένος και τον πνίγει αυτή η επερχόμενη ερωτική πενία;
Όλοι έχουν περάσει αυτή την παροδική και ίσως όχι- δύσκολη στιγμή στην ζωή τους, όπου το θέλω δεν έχει μια αναδραστική πορεία με τα θέλω των άλλων και καταλήγουμε μόνοι- όχι όπως το λεμόνι αλλά όπως περιγράφουν καλύτερα τα λόγια του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου:
Μπατιρημένο κουρείο
Σαββάτο βράδυ χωρίς δουλειά
μπατιρημένο κορμί
Σαββάτο βράδυ
χωρίς έρωτα.
Αυτό όμως που κυριαρχεί και διαφοροποιεί έναν «ερωτικό δράστη» από έναν άλλο, δεν είναι τα “συγγενικά” αισθήματα που αποπνέει για άλλους συναλλασσόμενους επιθυμητούς εραστές. Η εμπειρία πάνω στην τέχνη της απογοήτευσης, είναι αυτή που καθιστά πολλούς ικανούς να διαχειριστούν το φαινόμενο της ερωτικής «πενίας». Κατά βάθος, όσο είμαστε ανώριμοι εραστές πάντα συμφωνούμε και μας γλυκαίνει το ψέμα αλλά και η επιφανειακή επιβεβαίωση, η πίστη και πολλά άλλα που εμπλέκονται μέσα στην αμφιθυμία των συναισθημάτων. Μόνο ένας ώριμος εραστής, γητευτής συναισθημάτων, είναι αυτός που θα μετριάσει και θα καλύψει την ρητή και έκδηλη διαδικασία να βρει το νέο θύμα κάνοντας το αόρατο-ορατό σε σχέση με έναν άγουρο εραστή ο οποίος έκδηλα φανερώνει αυτό που ονομάζω ερωτική «πενία».
Η “ερωτική πενία” σε κάνει ορατό σε όλους αυτούς. Όλοι αυτοί που δεν θέλεις να σε βλέπουν…..σε βλέπουν-όμως εσύ δεν καταλαβαίνεις. Η ερωτική «εντροπία» φανερώνει όλα αυτά που δεν θες να φανούν, αυτά που όλοι βλέπουν πάνω σου και εσύ όχι, όταν βρίσκεσαι σε μια διαδικασία αναζήτησης, ερωτικού έτερου. Οι άγουροι εραστές, δεν κάνουν καθόλου αποταμίευση συναισθημάτων αλλά κατασπατάληση μέσα σε λίγες στιγμές, φοβούμενοι το “τέρας” αυτής της απόρριψης.
Μπορείς να το διορθώσεις; Μάλλον όχι εύκολα, τουλάχιστον κατ’ εμέ. Η μοναδική λύση πηγάζει από την εμπειρία….η εμπειρία ίσως αλλά όχι πάντα-ειδικά όταν δεν μπορεί να ελέγξει την σατανική και διαβολεμένη δύναμη των κυρίαρχων συναισθηματικών μεταβλητών που δεν επηρεάζονται μόνο από εμάς αλλά επηρεάζουν και εμάς σε σχέση με τους άλλους. Η έλλειψη φανερής αυτοπεποίθησης και εκδήλωση υπόρρητης, εφορμούμενης άγχους, αναδεικνύει σε μείζον βαθμό την “ερωτική πενία”. Κοντολογίς, η γοητεία στο θέμα, απορρέει από την διαδικασία του λάθους, τουτέστιν, της διαδικασίας ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμων για τα λάθη μερικές φορές όπως και για τα άσχημα, καθώς και τα δύο μας μαθαίνουν κάτι. Όπως λέει και ο Αλμέρτ Καμί:
Δεν μπορείς να αποκτήσεις εμπειρία κάνοντας πειράματα. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις εμπειρία. Πρέπει να την υποστείς.
Ωστόσο, πίσω στην ψυχολογική ρίζα του προβλήματος, ο “ήρωας” και οι λύσεις αν και δεν είναι ορατές-βρίσκονται ίσως πάντα κάπου θαμμένες-τουτέστιν αναζητούν “εσένα” (τον οποιοδήποτε) να βρεις τι είναι αυτό που αποζητάς πραγματικά. Επίσης, η ασύμμετρη πληροφόρηση παίζει το έργο του κακού διαβόλου ανάμεσα στους ερωτικούς συναλλασσόμενους, όσο η αγωνία μιας για την εύρεση συντρόφου και την επιβεβαίωση, μέσα από το πρίσμα μιας άλλης “Amelie Poulain” ή ενός ερωτικού/κης «Δον Ζουαν» απομακρύνεται.
Αποτελεί η “ερωτική αυθυποβολή” μια εξαπάτηση του εαυτού μας;
Είναι κακό;
Μάλλον όχι.
Η αυθυποβολή είναι συναισθηματικός γιατροσόφι στη βραχυχρόνια περίοδο-όχι όμως στην μακροχρόνια. Συνεπώς, η αυτογνωσία και η εμπειρία είναι δυο χρήσιμα εργαλεία που εγκλωβίζουν στην ερωτική ατραπό στην ερωτική «πενία».
Μέχρι το επόμενο κείμενο….ελπίζω οι περισσότεροι να βρίσκονται μακριά από την ανεργία του έρωτα, ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να λύσει ο «ΟΑΕΔ» των σεξουαλικών και ερωτικών σχέσεων αλλά ΜΟΝΟ το αμφιλεγόμενο ουσιαστικό, εν ονόματι: εμπειρία.
Σε αγαστή συνεργασία με τη σελίδα: popera.gr