Η περιβαλλοντική ρύπανση αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας της αγοράς. Η αποτυχία της αποτελεί μία εξωτερικότητα, δηλαδή μία εξωτερική επίδραση που δημιουργεί παρενέργειες και έχει ως αποτέλεσμα την διατάραξη της ευημερίας.
Τις τελευταίες μέρες μείζον πολιτικό θέμα είναι η απόφαση της εταιρείας Eldorado Gold να αναστείλει όλες τις εργασίες της στην Ελλάδα, ζητώντας από την κυβέρνηση να αλλάξει την στάση της απέναντι σε αυτήν προχωρώντας στην απόσυρση των προαπαιτούμενων που προέβαλε.
Η αφετηρία της επένδυσης αυτής είχε την υλοποίηση κάποιων προαπαιτούμενων από την κυβέρνηση ώστε να εξασφαλιστούν συμφέροντα του κράτους. Μερικά εξ αυτών είναι η τήρηση των περιβαλλοντικών όρων που υπεισέρχονται στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά και πρόγνωση ώστε οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις διαχρονικά να μην είναι μεγαλύτερες από το κοινωνικό όφελος. Στην προκειμένη περίπτωση όμως βλέπουμε ότι το κοινωνικό κόστος είναι μεγαλύτερο από το κόστος του παραγωγού δηλαδή της El dorado gold. Δηλαδή τα προβλήματα που δημιουργούνται στο περιβάλλον (έχει πραγματοποιήσει σχετική μελέτη το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ) από το έργο στις Σκουριές αποτελεί βίαιη περιβαλλοντική επέμβαση που σύμφωνα και με την έρευνα θα βλάψει και θα αλλάξει το τοπίο και το περιβάλλον, δημιουργώντας ανεπανόρθωτες ζημιές. Μερικές από αυτές είναι:
1)Η μη δυνατότητα ανάπτυξης οικοτουρισμού
2)Η υποβάθμιση της ποιότητα των εδαφών
3)Ο εξαφανισμός σπάνιων ειδών ζώων
4)Διατάραξη βιοποικιλότητας
Η προβληματική στην συζήτηση γύρω από το θέμα είναι μεγάλη. Αυτό όμως που προκαλεί απορία και φαίνεται παράλογο στα μάτια κάποιων, είναι το γεγονός πως το κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο από τα τωρινά οικονομικά οφέλη και το κόστος του επενδυτή. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί πρέπει να υπάρχει ανοχή σε μία επένδυση η οποία μακροπρόθεσμα θα δημιουργήσει περιβαλλοντικά, πολιτιστικά και κοινωνικά προβλήματα τα οποία θα διογκωθούν μετά το πέρας της επένδυσης όπου εκεί η βραχυπρόθεσμη εξαγορά συνείδησης δεν θα έχει πια νόημα ή φαντάζει ασύμφορη, αφού το προσδοκώμενο όφελος από την παροδική επένδυση είναι ασύγκριτα πολύ μικρότερο από τη διαφύλαξη του φυσικού πλούτου της περιοχής.
Τέλος στο πλαίσιο που συζήτησης γύρω από το θέμα είναι καλό να τονίσουμε ξανά τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της περιβαλλοντικής ρύπανσης που δημιουργεί η αποτυχία της αγοράς στην προκειμένη περίπτωση. Αυτό πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα, είναι ότι πίσω από τα μονομερή οφέλη της συμφωνίας, οι μακροπρόθεσμες ζημιές και το κοινωνικό κόστος φαντάζει πολύ πιο μεγάλο, όπου στην προκειμένη περίπτωση πια δεν θα αφορά μόνο τους εργαζόμενους αλλά συνολικά όλα τα μέλη στην ευρύτερη περιοχή μέσα από τα προβλήματα που θα προκαλέσει η συνέχιση της επένδυσης γύρω από τους ίδιους όρους.