Όλοι μας, ανεξαιρέτως, έχουμε συνδέσει την παιδική μας ηλικία με διάφορα σνακ, γεύσεις, μυρωδιές. Κάποιες απ’ αυτές τις λιχουδιές, πλέον, δεν υπάρχουν και τις νοσταλγούμε με περισσή μανία. Άλλες, που εξακολουθούν να κυκλοφορούν στην αγορά, αν και, ίσως, σε κάποια παραλλαγή, όταν τις γευόμαστε στο σήμερα, προκαλούν εκρήξεις στον ουρανίσκο και τις μνήμες μας.
Συγκεκριμένα, και σε συνάρτηση με τα παραπάνω, θυμάμαι την εικόνα που κάθε μήνα εξορμούσαμε με τους γονείς μου στο super market. Τις καλές εποχές που κάθε γονέας μου έσερνε από ένα καρότσι και το γέμιζε μέχρι πάνω. Κι εγώ από πίσω, σαν ουρά τους, με το καλαθάκι μου, έκανα τις δικές μου αγορές βάζοντας μέσα τα δικά μου παιδικά ψώνια.
Πανάθεμά με, πόσο θέλω να γυρίσω σ’ εκείνα τα χρόνια, τότε που δεν μ’ ένοιαζε τίποτε. Τότε που άλλοι φρόντιζαν για εμένα. Τότε που το μυαλό ήταν άδειο από έγνοιες.
Ας μην ξεφεύγουμε…
Σε τούτο το σύντομο νοσταλγικό, λοιπόν, άρθρο θα παραθέσω τις δικές μου αγαπημένες παιδικές λιχουδιές. Όσοι ταυτίζεστε, συνεχίστε το ταξίδι μαζί μου.
Στα ψυγεία των παγωτών παίρναμε τις πιο δύσκολες αποφάσεις μας. Η παραπάνω ήταν μια απ’ τις δικές μου αγαπημένες.
Και οι πύραυλοι είχαν την χάρη τους ή το αγαπημένο ροκετάκι ή κοκτέιλ (ανάλογα την εταιρεία) αλλά σαν την φατσούλα και την πατούσα… Χαρακτηριστικό δείγμα της παιδικής μας ηλικίας.
Αγόρια και κορίτσια είχαμε το παγωτό μας! Σοκολάτα, βανίλια, φράουλα και δώρο παιχνιδάκι!
Το λατρεμένο παιδικό γιαουρτάκι, η παιδική μας πρωτεΐνη. Σε πόσες γεύσεις κυκλοφορούσε… Σίγουρη προσθήκη στο παιδικό μου καλαθάκι!
Λατρεμένες γλυκιές μπουκιές. Δεν χρειάζονται συστάσεις. Νομίζω;
Απ΄την μετάβαση της δραχμής (το προλάβαμε κι αυτό!) στο ευρώ μετρούσαμε κέρματα στις αλάνες και μπουκωνόμασταν γλύκα…
Λα τρε μέ νες μαργαρίτες. Δεν ξέρω για εσάς. Προσωπικά, τις λάτρευα και μ’ αυτές κερνούσα τους συμμαθητές στο Δημοτικό σε γενέθλια και γιορτή!
Θέλω, λαχταρώ, απαιτώ να γυρίσουμε σ’ αυτές τις πάστες, τις παραδοσιακές, τις πάστες της παιδικής μας ηλικίας. Τις απλές, τις αγνές, τις γευστικές. Α! Και στις κλασσικές τούρτες (σοκολάτα, βανίλια, κομμάτια από φιστίκι Αιγίνης) αμπαλαρισμένες με το χαρακτηριστικό της εποχής χάρτινο στρογγυλό κουτί με το μοναδικό χερούλι!!
Η συγκίνηση μεγάλη.
Κάπου εδώ θα σταματήσω.
Ίσως επανέλθω με vol 2.
Ως τότε…
Ωπαλάκιαααα…